All Chapters of หย่ารักสามีปากร้ายยุค 80: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11 ฉันจะหย่าให้แต่มีข้อแม้เสี่ยวถงโน้มตัวลงนอนและผลอยหลับไปเพราะฤทธิ์ยา ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่เธอรู้สึกตัวอีกทีก็มีสายตาคู่หนึ่งที่นั่งอยู่ปลายเตียงจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร ทำให้เธอตกใจเล็กน้อยเพราะตอนนี้ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าในห้องเริ่มมืดสลัว“เห็นสามีตกใจขึ้นขนาดนั้นเลยหรือไง ทั้ง ๆ ที่นอนด้วยกันอยู่ทุกคืน”“จะมาหาเรื่องอะไรฉันอีก ซินอี๋คงสั่งให้คุณมาต่อว่าฉันสินะ เอาสิจะว่าต่อว่าด่าทอให้ฉันเจ็บช้ำน้ำใจยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่รู้สึกหรอก”“ฉันจะหย่าให้” เขาพูดแทรกขึ้นมากระทันหันทำให้เสี่ยวถงตกตะลึงรีบใช้มือตบเข้าที่หูของตนเองเบา ๆ และถามเขาให้แน่ใจอีกรอบ“นี่ฉันไม่ได้ฝันใช่มั้ย ? หรือว่าฉันหูฝาด”“เธอไม่ได้ฝันหรือหูฝาด เรื่องที่เธอขอหย่าฉันจะหย่าให้แต่ว่าต้องรอจนกว่าจะถึงวันครบรอบวันตายของคุณพ่อก่อน ฉันจะพาเธอไปไหว้หลุมศพด้วยกันและบอกในสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ฉันที่เป็นฝ่ายทิ้งเธอ เรื่องนี้ฉันไม่ได้เป็นคนที่ผิดสัญญากับคุณพ่อ” แม้เสี่ยวถงฟังดูจะรู้สึกว่าเจี่ยหยางเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวแต่เรื่องนั้นเธอไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นักเพราะสิ่งที่เธอต้องการคือการหย่าต่างหาก เธอกลัวว่าเขาจ

ตอนที่ 13 ฉันไม่หย่าและไม่มีทางหย่าเสี่ยวถงเข้าไปดึงตัวของเจี่ยหยางออกจากเจี้ยนจื่อสายตาจ้องมองอย่างตำหนิ ริมฝีปากของเจี้ยนจื่อมีเลือดไหลซึมออกมาจากน้ำมือของเจี่ยหยางเมื่อครู่“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณกัน ทำไมทำตัวแบบนี้ เจี้ยนจื่อนายเจ็บมากไหม ฉันขอโทษด้วยนะที่เสียมารยาทกับนายดูสิเลือดไหลออกมาเลย" เสี่ยวถงรีบเข้าไปตรวจสอบดูอาการบาดเจ็บของเจี้ยนจื่อมือบางจับไปที่ปลายคางทำให้เจี่ยหยางไม่พอใจมากกว่าเดิม“ฉันไม่เป็นอะไรมาก เธอทนอยู่กับชายที่นิสัยโมโหร้ายอย่างนี้ได้ยังไงตลอดเวลาเขาทำร้ายเธอแบบนี้หรือเปล่า” เจี้ยนจื่อเงยหน้าจ้องมองเสี่ยวถงด้วยความเป็นห่วง“ตอนนี้นายต้องเป็นห่วงตัวเองสิไม่ใช่เป็นห่วงฉัน” “เฮอะ !! ห่วงกันออกหน้าออกตา ไม่สนใจว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้หรือไง ฉันไม่หย่าและไม่มีทางหย่า เสี่ยวถงคือภรรยาของฉันและจะเป็นภรรยาของฉันตลอดไป นายไม่ต้องมาคอยเป็นห่วงภรรยาคนอื่น กลับเข้าบ้าน” เจี่ยหยางกระชากแขนของเสี่ยวถงให้ออกจากตัวของเจี้ยนจื่อ เธอสะบัดมือด้วยความโมโหทันทีได้ยินคำพูดของเจี่ยหยาง“เพี้ยะ!!” “คนอย่างคุณไม่มีสัจจะ ไหนบอกว่าจะหย่าใหัฉันเมื่อครบ 3 เดือน คุณไม่มีสัจจะไม่มีความเป็นลูกผ

ตอนที่ 15 หนีหลังจากที่ทุกคนออกไปงานวันเกิดเสี่ยวถงเดินลงมาจากห้องสอดส่องด้วยความแน่ใจว่าทุกคนออกไปหมดแล้วจริง ๆ ตอนนั้นลี่ไป๋กำลังปิดประตูบ้านอยู่ เสี่ยวถงเรียกเธอเข้ามาหา เธอเป็นคนพาลี่ไป๋เข้ามาเมื่อเธอจะออกไปไม่อยากให้ลี่ไป๋รู้สึกว่าเธอถูกทอดทิ้ง“ลี่ไป๋ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”“คุณเสี่ยวถงเออกมาจากห้องแล้วหรือคะ ฉันเตรียมข้าวเอาไว้ให้เดี๋ยวจะไปยกมาให้นะคะ”“ไม่ต้องฉันไม่หิว และมีเรื่องสำคัญจะพูดกับเธอ” ลี่ไป๋คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยเดินตามหลังวเสี่ยวถงไปที่เก้าอี้ห้องรับรอง“ลี่ไป๋ฉันมีที่ ๆ จะต้องไปต่อจากนี้เธออยู่ที่นี่บ้านหลังนี้ ทำงานของเธอเหมือนที่เธอเคยทำมาตลอด ชิงเหมยเป็นคนดีฉันฝากเธอดูแลชิงเหมยด้วย”“คุณเสี่ยวถงพูดเรื่องอะไรเหมือนจะไปที่ไหนสักที่”“ฉันจะหนีออกจากบ้านหลังนี้ ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ฉันไม่อยากจากไปโดยไม่ลาเธอเพราะฉันเป็นคนพาเธอเข้ามาที่นี่ นี่เงินเดือนล่วงหน้าสองเดือน ถ้าคนบ้านถังไม่ได้ใจดีเธอก็ลาออกและหางานที่ใหม่ทำนะ ต้องมีคนใจดีกับเธอแน่ ๆ เพราะเธอเป็นคนขยัน” ดวงตาของลี่ไป๋เริ่มแดงก่ำ ไม่คิดว่าคนที่มีพระคุณจะทิ้งเธอเอาไว้แบบนี้“คุณเสี่ยวถงพาฉันไปด้วยไม่ได้หรื

ตอนที่ 17 รับผิดชอบซินอี๋เวลาผ่านไปค่อนคืนแม่ถังกับชิงเหมย ทั้งสองคนเริ่มมองหาเจี่ยหยางหลังจากที่พ่อของซินอี้เป่าเค้กเสร็จจะพากันกลับบ้านแต่มองหาเท่าไหร่เดินตามหาจนทั่วงานไม่เห็นเงาของเจี่ยหยาง“เจี่ยหยางไปไหนของเขากันนะ”“นั่นสิไม่รู้เวลากลับบ้านหรือไงอย่าบอกนะว่าไปพลอตรักกับพี่ซินอี๋ ชิ”“ชิงเหมยอย่าว่าพี่แบบนั้นสิ คงต้องถามกับสาวใช้ที่นี่ดูก่อนไม่แน่อาจจะเห็นทั้งสองคน”“นี่เธอเห็นลูกชายของฉันมั้ย ถังเจี่ยหยางนะ” แม่ถังเห็นสาวใช้เดินผ่านมาพอดีรีบเข้าไปซักถามลูกชายของตัวเอง“เห็นผ่าน ๆ อยู่นะคะ เหมือนจะเดินไปกับคุณหนูซินอี๋”“เดินไปทางไหนรีบพาฉันไปหาเดี๋ยวนี้”“ทางด้านนั้นค่ะ " สาวใช้คนนี้คือคนเดียวกันกับที่ซินอี๋ให้เข้าไปช่วยยกตัวเจี่ยหยางขึ้นเตียงเธอสั่งให้สาวใช้คนนี้เดินอยู่ใกล้ ๆ คนบ้านถัง หากถามหาให้พามาที่ห้องรับรองแขก และก็เป็นอย่างที่ซินอี๋ต้องการ ทั้งสามพากันเดินไปที่ห้องรับรองเมื่อมาถึงสาวใช้เปิดประตูเข้าไป ทั้งสองต้องพากันตกใจทันทีที่เห็นภาพเบื้องหน้า“ถังเจี่ยหยาง ทำอะไรลงไปกันห่ะ!!” แม่ถังร้องเสียงหลง ชิงเหมยอ้าปากค้างไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะทำตัวต่ำทราม ซินอี๋แสร้งทำเป็

ตอนที่ 19 เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วทั้งสองพากันไปหาเจี่ยหยางที่โรงพยาบาลให้ลี่ไป๋เฝ้ารออยู่ที่บ้านเสี่ยวถงอาจจะกลับมา ก่อนจะออกจากบ้านลี่ไป๋ดึงแขนของชิงเหมยเข้าไปในครัวระหว่างรอแม่ถังไปเอากระเป๋า เธอบอกทุกอย่างเกี่ยวกับเสี่ยงถงและการหนีออกจากบ้านครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ชิงเหมยดีใจที่พี่เสี่ยวถงจะจากไปไม่ลืมที่จะบอกเธอหรือแม้แต่ลี่ไป๋อย่างน้อยก็ยังพอรู้ว่าพี่เสี่ยวถงปลอดภัยดีเธอพาคุณแม่มาหาพี่เจี่ยหยางที่โรงพยาบาลและได้รู้ว่าร่างกายของพี่ชายมีแอลกอฮอล์ขนาดไม่รุนแรงแต่ที่น่าแปลกคือในเลือดของพี่มียานอนหลับ ชิงเหมยเริ่มสงสัยเมื่อคืนนี้พี่ชายออกจากบ้านพร้อมเธอและกลับเข้ามาก็ออกจากบ้านไปอีกทันที การมีแอลกอฮอล์ในร่างกายไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ที่แปลกคือยานอนหลับต่างหาก เธอไม่มีทางเชื่อว่าพี่จะกินมันเข้าไปเพราะต้องการออกหาพี่เสี่ยวถง ยิ่งคิดย้อนกลับชิงเหมยพบพิรุธหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นตอนที่พี่หายตัวไปตอนงานเลี้ยง มาพบพี่อีกทีนอนอยู่บนเตียงนอนแถมยังไร้สติ พี่เจี่ยหยางไม่ใช่คนที่ชอบดื่ม ยากนักที่จะเมาจนไร้สติ‘อย่าบอกนะว่าเป็นฝีมือของซินอี๋ หรือว่าเธอตั้งใจวางแผนแบบนี้ไว้ตั้งแต่ทีแรก แถมยังแสร้งเป็นผู้