All Chapters of เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า: Chapter 41 - Chapter 50

งานล่าสัตว์ปีนี้ไม่มีอะไรผิดพลาดเลยจนกระทั่งถึงวันสุดท้าย ก่อนจะเคลื่อนขบวนกลับเมืองหลวงในช่วงบ่ายนั้น ช่วงเช้าได้มีการแข่งขันล่าสัตว์สำหรับสตรี เป็นการแข่งขันที่จวิ้นอ๋องทรงเสนอกับฮ่องเต้ โดยเขาให้เหตุผลว่าอยากเห็นสตรีมาร่วมสนุกเหมือนกับบุรุษบ้าง ซึ่งรางวัลสำหรับผู้ชนะคือไข่มุกราตรีสีแดงเลือดนก และเงินรางวัลหนึ่งแสนตำลึงทองมู่เสี่ยวชิงกับหวังลี่จูก็ได้เข้าร่วมด้วยเช่นกัน ก่อนที่นางจะขึ้นไปขี่บนหลังม้า เมื่อคืนนี้นางได้ปรึกษากับหลี่หงจิ้นแล้ว นางบอกแผนการที่เฉิงอี้เทากับจางหลิงฟางนัดแนะกับนางเอาไว้ให้เขารับรู้ทั้งหมดแผนการของพวกนั้นคือจะมีคนชุดดำแสร้งมาจับตัวนางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง แล้วให้เฉิงอี้เทามาช่วยเหลือนางเอาไว้ พร้อมกันนั้นหลังจากที่นางกลับมาอย่างปลอดภัยหลังจากหายตัวไปหนึ่งคืนเต็ม ๆ เฉิงอี้เทาที่หายไปกับนางก็จะยืดอกขอนางแต่งงาน แม้จะมีสมรสพระราชทานที่ฮ่องเต้ยังไม่ประกาศ ทว่าด้วยชื่อเสียงที่เสื่อมเสียไปแล้ว หากยังจะดึงดันแต่งงานกับหลี่หงจิ้นก็จะไม่ดีนัก ดังนั้นหลังจากเหตุการณ์นี้นางจะได้แต่งเข้าตระกูลเฉิง โดยแลกกับชื่อเสียงอันดีงามที่ต้องด่างพร้อย ต้องทนฟังคำครหาจากผู้คนในใต

มู่เสี่ยวชิงกับจางหลิงฟางถูกพาตัวไปในถ้ำ ภายในของถ้ำลึกและใหญ่พอสมควร ด้านในมีคบไฟที่แขวนตามผนังถ้ำเพื่อให้แสงสว่าง เมื่อเดินลึกเข้าไปด้านในก็พบว่ามีโต๊ะเก้าอี้อย่างดีถูกเตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว และยังมีกระโจมหลังใหญ่ถูกตั้งไว้ตรงกลางถ้ำด้วย"เชิญคุณหนูทั้งสองพักผ่อนก่อนขอรับ"จากคนร้ายที่น้ำเสียงดุดันพลันเปลี่ยนเป็นอ่อนน้อมต่อพวกนางทั้งสอง"ขอบคุณเจ้ามาก"จางหลิงฟางยิ้มรับ นางเข้าไปเดินจูงมือมู่เสี่ยวชิงให้ไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ แล้วจัดการรินน้ำชาที่ถูกอุ่นให้ร้อนรินให้กับอีกฝ่าย"คุณชายเฉิงช่างเตรียมการได้อย่างรอบคอบนัก""เป็นเพราะเจ้าเลยนะ เขาถึงได้จัดการทุกอย่างให้รัดกุมเช่นนี้ เจ้าดื่มน้ำชาก่อนเถิด อีกไม่นานเขาก็น่าจะมาถึงแล้ว พวกเราก็รอเขาอยู่ที่นี่อย่างใจเย็น พรุ่งนี้เช้าเจ้าก็ค่อยออกไปจากที่นี่พร้อมกับเขา แล้วทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผนการที่พวกเราร่วมวางเอาไว้" จางหลิงฟางคลี่ยิ้มบาง"อื้อ... เข้าใจแล้ว"มู่เสี่ยวชิงรับน้ำชาขึ้นมาดื่ม นางชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะวางลง"เจ้าไม่ดื่มหรือ""น้ำชานี่ยังร้อนเกินไปนัก ข้าจะรอให้อุ่นกว่านี้ก่อนแล้วค่อยดื่ม""อ้อ... เช่นนั้นหรือ"มู่เสี่ยวชิงแย้มยิ้ม

หวงหลีเฟิงคิดจะใช้ความวุ่นวายนี้ลอบปลงพระชนม์หวงลู่หลง เขาได้แอบซ่องสุมนักฆ่าฝีมือดีเอาไว้หลายคน เขาจะใช้โอกาสนี้ทำให้แคว้นหวงวุ่นวาย ส่งคนไปลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้พร้อมกับใส่ความว่าเป็นฝีมือของหวงซือเหวิน หลังจากบ้านเมืองระส่ำระสายเพราะขาดฮ่องเต้ ตัวเขาก็จะเข้ามาจัดการบ้านเมืองในฐานะผู้ที่มีสิทธิ์ขึ้นครองบัลลังก์มากที่สุด ยิ่งถ้าเขามีโสมพันปีที่ได้จากตระกูลมู่ด้วยแล้ว การขึ้นครองบัลลังก์ของเขาก็จะยิ่งไร้อุปสรรค ราบรื่นราวกับสวรรค์เป็นใจ!"คนของเรากว่าสองพันคนเตรียมการพร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ ขอเพียงขบวนเสด็จของฮ่องเต้ที่รีบเร่งกลับวังหลวงผ่านหุบเขาจันทร์เสี้ยว คนของเราก็จะโยนหินใส่รถม้าที่ฮ่องเต้ทรงประทับ แล้วจัดการลอบสังหารฮ่องเต้โดยไร้ที่ติ ท่านอ๋องทรงรออย่างใจเย็นที่นี่เพื่อรอฟังข่าวดีได้เลยพ่ะย่ะค่ะ""ดี! ดีมาก มิเสียแรงที่เจ้าทำงานกับข้ามานาน ขอแค่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ข้าวางหมากเอาไว้ แผ่นดินแคว้นหวงนี้ก็จะตกเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว""ท่านอ๋องทรงปรีชาถึงเพียงนี้เหมาะสมแล้วที่จะเป็นโอรสสวรรค์พ่ะย่ะค่ะ""ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าพูดได้ดีนัก หากเสร็จงานแล้วข้าย่อมต้องตกรางวัลเจ้าอย่างงามเลยล่ะ""ขอบพ

เมื่อหวงหลีเฟิงจากไปแล้ว เฉิงอี้เทากับจางหลิงฟางก็ขยับเข้ามาใกล้มู่เสี่ยวชิงด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ ยิ่งได้เห็นสีหน้าที่หวาดกลัวของนางยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกดี"จะให้ข้าลงมือก่อน หรือท่านจะลงมือก่อนเจ้าคะ" จางหลิงฟางเอ่ยถามเฉิงอี้เทานางคุยกับเขาแล้วว่าจะยอมให้เฉิงอี้เทาร่วมเสพสังวาสกับมู่เสี่ยวชิงได้ แต่ว่าจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นภรรยาของเขาเป็นอันขาด ซึ่งเฉิงอี้เทาก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เขาแค่รู้สึกถูกใจรูปโฉมของมู่เสี่ยวชิงจึงคิดอยากจะเชยชมนางเท่านั้น ยิ่งถ้าได้เชยชมก่อนหลี่หงจิ้นยิ่งทำให้เขารู้สึกราวกับเป็นผู้ชนะ!"ข้าขอลงมือก่อนก็แล้วกัน ข้าไม่อยากหลับนอนกับสตรีหน้าผี"เฉิงอี้เทาก็รู้ดีว่าจางหลิงฟางนั้นอิจฉาใบหน้าที่งดงามนี้ของมู่เสี่ยวชิง เมื่อท่านอ๋องทรงอนุญาตแล้วจางหลิงฟางย่อมไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้ทำลายใบหน้าที่นางแสนรังเกียจไปได้ ฉะนั้นเขาจึงขอเชยชมมู่เสี่ยวชิงในตอนที่ยังงดงามจะดีกว่า"เช่นนั้นข้าจะออกไปรอด้านนอกนะเจ้าคะ""ได้!"จางหลิงฟางเดินออกไปจากกระโจมที่พัก ปล่อยให้คนรักของตนได้ร่วมหลับนอนกับมู่เสี่ยวชิง โดยที่นางออกมานั่งจิบน้ำชาอย่างสบายอารมณ์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางมานั

"ชิงเอ๋อร์... เจ้ามองตาพี่ ตอนนี้เจ้าไม่ใช่ฮูหยินของเฉิงอี้เทาแล้ว เจ้าไม่ได้ถูกสังหารอย่างไม่เป็นธรรมพร้อมกับลูกแล้ว ในชาตินี้เจ้าจะเป็นฮูหยินของพี่ หลี่หงจิ้นผู้นี้คนเดียว!!""ท่านพี่หงจิ้น... ท่านรู้ ท่านก็กลับมาหรือเจ้าคะ ฮึก ๆ ข้า ข้าโง่เขลายิ่งนัก"ดวงตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาสีใสมองหลี่หงจิ้นด้วยความคาดไม่ถึง จิตใจที่เต็มไปด้วยความคั่งแค้นของนางเมื่อครู่ถูกหลี่หงจิ้นเข้ามาช่วยปัดเป่า ตอนนี้สติของนางได้กลับมาเต็มสิบส่วนแล้ว นางก้มมองมีดสั้นที่เปื้อนเลือดของเฉิงอี้เทาด้วยสายตาว่างเปล่า"เจ้าไม่ได้โง่ชิงเอ๋อร์ แต่เจ้าแสนดีเกินไปจึงเชื่อใจคนผิด เจ้าพวกสารเลวพวกนั้นต่างหากที่สมควรตาย!" หลี่หงจิ้นสวมกอดมู่เสี่ยวชิงเอาไว้แน่น"ข้า...""เจ้าอยากแก้แค้นให้กับลูกในท้องของเจ้ามิใช่หรือ ข้าจะอยู่ข้างเจ้าเอง ลงมือได้เลยชิงเอ๋อร์ของพี่" หลี่หงจิ้นคลี่ยิ้มอย่างอบอุ่น"ท่านพี่หงจิ้น... ทำไมท่านถึงดีกับข้าถึงเพียงนี้ ฮือ ๆ"นิ้วเรียวยาวยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาของมู่เสี่ยวชิง "เพราะพี่รักชิงเอ๋อร์ รักมาโดยตลอดและจะรักตลอดไป ไม่ว่าเจ้าต้องการจะทำสิ่งใดพี่จะอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ มาเถอะ! มาจัดการเจ้า