เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า

เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า

last updateLast Updated : 2025-09-21
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
1 rating. 1 review
57Chapters
4.6Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ในชาติก่อนนางถูกคำว่ารักของเขาพันธการเอาไว้ ทว่าก่อนนางสิ้นลมจึงได้รู้ว่าตัวเองช่างโง่เขลา! เมื่อสวรรค์ให้โอกาสเกิดใหม่อีกหน นางขอสาบานว่าสามีผู้นี้นางไม่ขอร่วมผูกผมด้วยเป็นอันขาด แม้ตายก็ไม่ยอม!!

View More

Chapter 1

บทนำ 1/2

ANNA’S POV

"Anna, where are you? Have you heard the news?” Clara's voice came through the phone, bright and full of excitement. 

I pressed the phone closer to my ear, frowning. Clara was my colleague from the pharmaceutical company where I work, and she only called me when something big happened.

  “What news?” I asked, wiping my hands quickly on my apron. The smell of butter and sugar still lingered on my fingers. It was one of my off days from work at Greenleaf Pharmaceutical, so I was standing by my small roadside cake stand watching cars zoom past, hoping someone would stop to buy something before the cakes got cold.

  “James just got promoted and was awarded a huge sum of money!” Clara almost screamed. “I heard it was because of the new drug formula he submitted, it got approved by Davenport Group and the company is holding a promotion ceremony for him.”

  For a moment, I froze, my heart thumping so loud it drowned out the sound of traffic. My throat went dry.

  The drug.

  I swallowed hard, gulping down my saliva. “Clara… you mean the one I worked…?”

  “Yes,” she cut in, almost whispering now. “The one you created. But his name was on the file, right? So of course, they’re giving him the credit.”

  I leaned against the wooden counter of my cake stand, my chest tight. I had stayed up nights for five whole years, pouring my whole brain and soul into that formula. James had told me to put it under his name so it would “look more official.” He said the company wouldn’t take me seriously since I was still just an assistant researcher.

  He had promised. Promised me that once he got promoted, he would propose, and we would build a future together. He said we were a team.

  My lips curled up in a huge smile, even though Clara couldn’t see me. “Oh.. my God! This is good news, right? If he’s promoted, it means our plans are closer now.”

  There was silence on the line. Clara hesitated before saying, “Anna… just be careful. Sometimes men..."

  “I trust him,” I said quickly, cutting her off. My voice cracked a little, but I tried to hide it. “He’s doing this for us.”

  After I ended the call, I stood there staring at nothing. My little cake stand looked smaller than ever, with the cracked wooden table and the faded umbrella shielding me from the harsh sun. My heart was racing, not with doubt but with excitement. This was it. James had finally made it. 

Soon, he'd keep his words. Soon, I'd be more than just the girl selling cakes as a side hustle to save up money for a dream wedding with the man that I deeply love.

  

"Excuse me, how much for one?”

  The voice pulled me out of my thoughts. A young lady in a business suit had stopped, eyeing the cakes. I hurriedly straightened up.

  “One is five dollars,” I said, quickly wrapping one in a brown paper bag. My hands were shaking, but not from nerves from happiness.

  She handed me the money, and I smiled so wide my cheeks hurt. “Here, ma, take another one for free. Just a little extra.”

  Her brows shot up. “Are you sure?”

  “Yes,” I said, almost laughing. “Today is a special day for me.”

  She smiled, gave me a small nod, and walked away, but I didn’t even care if I made a loss. My heart was too full.

  I packed up faster than I had ever done, tying up the boxes, stacking the trays in the back of my old, beat-up car. The door creaked as I pulled it open, and the engine coughed three times before starting, like it was protesting.

  “Come on, don’t embarrass me today,” I muttered, patting the dashboard.

  The road to Greenleaf Pharmaceutical Company felt endless, but I didn’t mind. My chest was bubbling with pride. My James. The man I loved, the man I had sacrificed everything for, was finally being recognized. And tonight — tonight could be the night he asks me to marry him. And then finally I could tell him my secret. 

Our secret.

When I finally pulled into the company’s parking lot, I had to park far back. The place was crowded, filled with people in shiny cars and expensive suits. My little car looked out of place, like a stranger that didn’t belong.

  I stepped out, smoothing down my cheap dress. My palms were sweaty, but I clutched my small handbag tightly and hurried toward the crowd. There was a podium in front of the building, decorated with flowers and banners. Cameras flashed, reporters gathered, employees clapped. And right there, at the center of it all, stood James.

  My heart skipped.

  He was in a crisp black suit, I remember that suit because I got it for him last week. His hair styled perfectly, his smile wide and charming. Beside him was his mother, glowing with pride, her hand on his arm as if she owned him.

  I waved eagerly. “James!” I shouted, trying to push through the crowd. “James, it’s me!”

  He didn’t look at me. His eyes swept the crowd, smiling at everyone else but me. I waved again, louder this time. “James!”

  Nothing.

  People started turning to look at me, some frowning, others whispering. My cheeks burned. Maybe he hadn’t seen me. Maybe he was too nervous. Yes, that had to be it.

  Then came the moment of his speech.

  The crowd hushed as he stepped up to the microphone. My hands were trembling. I bit my lip, my heart pounding in my chest. This was it. He was going to acknowledge me. He was going to call me his backbone, his support, his reason for success.

  He cleared his throat, his voice strong. “This promotion is not mine alone. It belongs to someone who has been my backbone, my inspiration, my strength. Someone who has believed in me even when the world doubted me.”

  I smiled so hard tears pricked my eyes. My fingers clutched my bag. This was my moment. Everyone would finally know.

  He paused, and then—

  “Melissa.”

The name hit me like a slap. My smile froze. My body went cold. For a second, I thought I had heard wrong.

No. It couldn’t be.

Melissa was my best friend. She had traveled abroad two years ago for her master’s. We hadn’t talked much lately, but I still checked her social media sometimes. She wasn’t supposed to be back.

But then the crowd gasped. A tall woman in a red dress walked forward. I blinked hard, hoping my eyes were lying to me. But they weren’t. It was her.

Melissa.

Her hair was longer, her skin glowing, her smile confident and calm. She walked up the stage with grace, and James reached out for her hand like he’d been waiting to hold it forever.

  James's eyes softened as he looked at her. “You’ve always been my true love,” he said into the microphone. “I wouldn’t be here today without you.”

  Before I could even process what was happening, he bent down on one knee, right there in front of everyone.

 A small velvet box appeared in his hand, revealing a diamond ring that sparkled under the lights.

  “Melissa,” he said, his voice shaking with emotion. “Will you marry me?”

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Kom Kom
จบจริงค่ะ ขอบคุณนะคะ สนุกมากกก
2025-09-28 10:52:54
0
57 Chapters
บทนำ 1/2
บทนำภายใต้ศาลาไม้ที่อยู่ใจกลางสวนของตระกูลเฉิง สายฝนได้ตกลงมาอย่างหนักหน่วง จนมีเม็ดฝนบางส่วนตกลงมากระทบกับใบหน้าอันงดงามของมู่เสี่ยวชิง หญิงสาวที่อยู่ในชุดสีขาวอันบริสุทธิ์ทว่ากลับมีเลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนไปทั่วหว่างขา นางทรุดกายลงนั่งกับพื้นพร้อมเงยหน้ามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีที่อยู่กินกันมากว่า 2 ปี ด้วยหัวใจอันเจ็บปวดร้าวราน กระบอกตาทั้งสองข้างร้อนผ่าวจากการร้องไห้อย่างหนักหน่วงด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด"อือ ๆ ท่านพี่... เหตุใดท่านถึงทำกับข้าและลูกเช่นนี้กัน เหตุใดท่านถึงไม่อยากให้เขาเกิดมาเล่า นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเลยนะ" นางตะโกนถามออกไปทั้งน้ำตา"จะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้งว่าเด็กในท้องของเจ้าไม่ใช่ลูกของข้า เจ้ามันนังแพศยาที่ลอบสวมหมวกเขียวให้กับข้า" บุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีชี้หน้าใส่ผู้เป็นภรรยาด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด นางยังมีหน้ามาต่อว่าเขาได้อีกหรือ ทั้งที่ตัวนางเองหาใช่สตรีที่ดีไม่"ท่านพูดอันใด นี่คือลูกของท่าน และข้าก็หาได้ทำเรื่องงามหน้าเช่นนั้นไม่ ข้าเป็นภรรยาของท่านมานานถึง 2 ปี ท่านยังมิเชื่อใจข้าอีกหรือไร" มู่เสี่ยวชิงมองผู้เป็นสามีด้วยความผิ
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทนำ 2/2
"จะรู้ได้อย่างไรเจ้าไม่ต้องสนใจไปหรอก รีบบอกที่ซ่อนของโสมพันปีมาซะทีเถิด! แล้วเจ้าก็ดื่มยาพิษนี่เพื่อชดเชยความผิดที่สวมหมวกเขียวให้กับข้า"สามีของนางก้าวขึ้นมาบีบปลายคางจนหญิงสาวรู้สึกเจ็บปวด ใบหน้างามพลันบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน แต่นี่เทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดทางใจ นี่สินะคือสิ่งที่พวกเขาต้องการที่สุด!โสมพันปีและชีวิตของนาง!!"ถุย! ข้าไม่มีวันบอกคนชั่วช้าเช่นพวกเจ้าหรอก ต่อให้ข้าตายข้าก็จะไม่ยอมบอกที่ซ่อนของโสมพันปีเป็นอันขาด!!"มู่เสี่ยวชิงพ่นน้ำลายใส่ใบหน้าของสามี ตอนนี้ความรู้สึกของนางมันได้แตกสลายไปหมดแล้ว ความรักความเชื่อใจที่นางมีให้ต่อสามีได้มลายหายไปสิ้นจนไม่เหลือชิ้นดี"ถ้าเจ้าไม่พูด ตระกูลของเจ้าก็จะถูกท่านอ๋องป้ายความผิดจนถูกตัดสินโทษประหารอยู่ดี เจ้าเลือกเอานะว่าจะตายไปแต่เพียงผู้เดียว หรือจะให้คนทั้งตระกูลมาแบกรับความผิดของเจ้าไปด้วย""ท่านอ๋อง? หมายความว่าอย่างไร เหตุใดท่านอ๋องถึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย""เพราะเรื่องทุกอย่างล้วนเป็นแผนการของท่านอ๋อง โสมพันปีนี้จะเป็นบันไดไปสู่อำนาจของท่านอ๋องอย่างไรเล่า เจ้าควรรู้นะว่าจะต้องทำอย่างไร มิเช่นนั้นจะไม่ใช่แค่เจ้าที่จ
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 1 เกิดใหม่อีกหน 1/2
บทที่ 1เกิดใหม่อีกหนดวงวิญญาณของมู่เสี่ยวชิงล่องลอยอยู่ในอากาศโดยที่ไม่มีผู้ใดรับรู้ นางมองดูทุกอย่างที่เป็นไปพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาด้วยความยินดียิ่ง ชีวิตนี้ของนางได้รับความยุติธรรมแล้ว ทั้งบิดาและน้องชายรวมถึงพี่ชายท่านนั้นได้ทวงแค้นกับนาง ฉะนั้นนางจึงสามารถจากไปโดยไร้ซึ่งความทุกข์ใจอีก "ขอบคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณจริง ๆ เจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงร่ำไห้ออกมาอย่างมีความสุข ในตอนนั้นเองที่ดวงวิญญาณได้ถูกดูดออกไปจากภพนี้!"คุณหนูเจ้าคะ... ใกล้ถึงเมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ" น้ำเสียงดีใจที่ฟังดูคุ้นหูเรียกให้มู่เสี่ยวชิงลืมตาตื่นขึ้นมาจากนิทราอันแสนยาวนานของตน"เฮือก!"นางสะดุ้งเฮือกตกใจกับสิ่งรอบข้าง ดวงตาคู่สวยกวาดตามองโดยรอบอย่างพิจารณา และเพราะการกระทำนี้นี่เองที่ทำให้ 'ชงเหยา' สาวใช้ข้างกายมองดูคุณหนูของตนด้วยความฉงน"คุณหนูเป็นอะไรไปเจ้าคะ เหตุใดถึงเหงื่อแตกเช่นนี้"ชงเหยารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับที่หน้าผากมนของเจ้านายสาวด้วยความกังวลใจ "ข้าไม่เป็นอะไร แต่ว่า... ที่นี่คือที่ใดงั้นหรือ""เข้าสู่เมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ เราใช้เวลาเดินทางจากเมืองเหลียงซานมาเมืองหลวงก็หนึ่งเดือนกว่าเลยเจ้าค่ะ คุณหนูค
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 1 เกิดใหม่อีกหน 2/2
'การเกิดใหม่หนนี้ของข้าจะไม่ยอมให้เสียเปล่าเป็นอันขาด ทุกคนที่ทำชั่วจะต้องได้รับผลกรรมนั้น และข้าขอสาบานต่อสวรรค์ว่าข้ามู่เสี่ยวชิงจะไม่ขอแต่งงานร่วมผูกผมกับเฉิงอี้เทาเป็นอันขาด แม้ตายก็ไม่ยอม!!'เปรี้ยง เปรี้ยง!"กรี๊ดดด! เหตุใดถึงมีฟ้าผ่าลงมาได้กันเจ้าคะ น่ากลัวยิ่งนัก" ชงเหยาหดคอหลบด้วยความหวาดกลัว ขนกายของนางขนลุกซู่ด้วยความขลาดกลัวทั้งที่ท้องฟ้าด้านนอกยังคงสว่างไสว ไม่มีแม้แต่เมฆฝนเลย ทว่ากับมีฟ้าผ่าลงมาเสียได้ ไม่รู้ว่ามีผู้ใดทำให้ฟ้าพิโรธหรือไม่"แค่ฟ้าผ่าไม่น่ากลัวเท่าใจคนหรอกชงเหยา" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยขึ้นจากร่างบอบบางของมู่เสี่ยวชิงนางหลับตาลงอีกครั้งเพื่อพักผ่อน ในเมื่อได้มีชีวิตใหม่เป็นครั้งที่สองแล้ว แน่นอนว่านางย่อมไม่ทำให้สวรรค์ต้องผิดหวังเป็นอันขาด!!ขบวนรถม้ากว่าห้าสิบคันของจวนตระกูลมู่ได้มุ่งหน้าสู่เมืองหลวง สร้างความสนใจให้กับชาวเมืองหลวงเป็นอย่างมาก ด้วยขบวนรถม้าที่มีขนาดใหญ่ และทหารที่สวมชุดเกราะเหล็กที่ให้ความน่าเกรงขามนี้ มองอย่างไรขบวนรถม้านี่จะต้องเป็นคนใหญ่คนโตเป็นแน่แท้"รถม้าผู้ใดกันหรือพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง ใหญ่โตยิ่งนัก"'เฉิงอี้เทา' บุตรชายเพียงคนเดียวของ
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 2 แม่ทัพใหญ่ผู้กระหายเลือด 1/2
บทที่ 2แม่ทัพใหญ่ผู้กระหายเลือดครอบครัวตระกูลมู่ได้เข้าไปสำรวจในเรือนหลังใหม่ด้วยความตื่นเต้น มู่อู๋ซวนพักยังเรือนหลักอันเป็นเรือนของท่านประมุขตระกูล ส่วนมู่ห่าวหรานนั้นได้พักยังเรือนฝั่งขวาข้างเรือนหลักของบิดา ทว่ามู่เสี่ยวชิงที่ควรจะพักเรือนฝั่งซ้ายกลับขอไปพักยังเรือนที่อยู่เกือบหลังจวน เนื่องจากนางไม่ต้องการจะเดินซ้ำรอยกับอดีตของตน นางจึงคิดจะเริ่มใหม่ตั้งแต่การเลือกเรือนพักของตน ซึ่งเรือนนี้ถือว่าใหญ่โตโอ่อ่ามิต่างกัน ทั้งยังมีแมกไม้ล้อมรอบเรือนที่ให้ความร่มรื่นเป็นอย่างมาก ถือว่าสงบเป็นอย่างยิ่ง"เสี่ยวชิง เจ้าแน่ใจหรือที่จะพักเรือนหลังนั้น" มู่อู๋ซวนเอ่ยถามเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง "เจ้าค่ะท่านพ่อ ลูกชอบเรือนหลังนั้นมาก ทั้งสงบและร่มรื่นเป็นที่สุดเลยเจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงเอ่ยตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"แต่พ่อคิดว่ามันไกลจากเรือนหลักมากไปนะ ให้พ่อจ้างช่างมาต่อเติมเรือนฝั่งซ้ายดีหรือไม่""หรือพี่ใหญ่จะเอาเรือนของข้าก็ได้นะขอรับ" มู่ห่าวหรานเอ่ยขึ้นมาบ้าง"ข้าพอใจเรือนหลังนี้เจ้าค่ะ และข้าก็ตั้งชื่อเรือนว่าเรือนหยกงามแล้วเจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงหันมาลูบศีรษะน้องชายด้วยความเอ็นดู "เรือนฝั่งขว
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 2 แม่ทัพใหญ่ผู้กระหายเลือด 2/2
"ทะ ท่านแม่ทัพ ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ โปรดไว้ชีวิตของข้าด้วย ฮือ ๆ ข้ายอมท่านทุกอย่างเลย ขอเพียงปล่อยน้องชายที่อายุแค่ 5 หนาวของข้าไปก็พอเจ้าค่ะ" นางเอ่ยต่อรองด้วยสีหน้าที่ชวนให้ผู้คนรู้สึกสงสารจับใจ"เจ้าไม่ต้องคิดมาใช้แผนหญิงงามกับข้า ตัวเจ้าหาได้งดงามจนข้ารู้สึกพิศวาสไม่ เอาตัวนางไปขังคุก!!""ทะ ท่านแม่ทัพ..."สตรีผู้นั้นผงะไปด้วยความตกตะลึง นางงามไม่พอหรือ... เหตุใดเขาถึงไม่แม้แต่จะชายตาแลนางเลยสักนิด หรือว่าเขามีสตรีในดวงใจเสียแล้ว?ซานเย่ที่รู้ดีว่าท่านแม่ทัพกำลังจะเกิดโทสะ เขาจึงรีบลากตัวสตรีผู้นั้นออกไปทันที นางทำได้แต่มองแม่ทัพใหญ่ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาด้วยความเสียดายและเสียใจ การเป็นอนุของเขาย่อมดีกว่าการต้องเป็นเชลยที่มิอาจจะรู้ได้ว่าชีวิตของนางจะไปยังจุดไหน อาจจะต้องตกต่ำอย่างถึงขีดสุด จนแม้แต่ตัวนางเองอยากตายก็เป็นได้...คล้อยหลังที่สตรีนางนั้นจากไปแล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่จึงได้ถอดชุดเกราะอันหนักอึ้งของตนออกไป ใบหน้าที่เคยสุขุมเย็นชาพลันยกยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเลือนหายไปอย่างช้า ๆ'รอข้าก่อน... แล้วข้าจะรีบกลับไปหาเจ้า เสี่ยวชิงของพี่...'คิ้วกระบี่ที่รับกับดวงตาคมกริบดั่งใบมีดหลับ
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 3 งานเลี้ยงตระกูลมู่ 1/2
บทที่ 3งานเลี้ยงตระกูลมู่ทันทีที่มู่เสี่ยวชิงกลับมาถึงเรือนหยกงาม นางก็ปิดประตูเรือนขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมให้ผู้ใดเข้ามาเป็นอันขาดแม้แต่ชงเหยาก็ยังต้องรออยู่ด้านนอก"ชงเหยา พี่ใหญ่เล่า" มู่ห่าวหรานเอ่ยถามสาวใช้ที่ยืนกระสับกระส่ายไปมาด้วยความสงสัย"คุณหนูอยู่ในเรือนเจ้าค่ะ บ่าวรู้สึกไม่ดีเลยเหมือนคุณหนูกำลังปิดบังอะไรอยู่เลย แววตาของคุณหนูก็น่ากลัวมากเจ้าค่ะ" "เช่นนั้นเจ้าก็ไปทำอย่างอื่นก่อนเถิด""เจ้าค่ะ"คล้อยหลังที่ชงเหยาเดินจากไปแล้ว มู่ห่าวหรานมองไปยังประตูที่ยังปิดสนิทด้วยความกังวลใจ เพียงไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงร่ำไห้ที่ดังเล็ดลอดออกมา แม้จะเบาบางแต่เพราะเขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์จึงได้ยินอย่างชัดเจน "พี่ใหญ่... เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับท่านกันแน่ เหตุใดในแววตาของท่านถึงได้มีความเศร้าหมองแฝงเอาไว้อยู่ตลอดเวลา" มู่ห่าวหรานเอ่ยกับตัวเอง แล้วจึงเดินล่าถอยออกไปอีกคน เขาคิดมานานแล้วว่าตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงพี่สาวของเขาก็เปลี่ยนไป ทุกคนต่างสังเกตได้โดยเฉพาะท่านพ่อที่ถึงกับเรียกเขาไปพบในห้องส่วนตัว"แววตาของเสี่ยวชิงและอุปนิสัยที่ร่าเริงอ่อนโยนของนางเปลี่ยนไปราวกับมีเรื่องอะไรในใจ เจ้าที
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 3 งานเลี้ยงตระกูลมู่ 2/2
งานเลี้ยงจวนตระกูลมู่หลังจากที่ตระกูลมู่เดินทางมายังเมืองหลวงได้เกือบ 1 เดือน มู่อู๋ซวนก็ได้จัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองให้กับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ประจำเมืองหลวงที่เขาได้รับแต่งตั้งจากฝ่าบาท งานเลี้ยงในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ทว่ายังคงให้ความหรูหราในเรื่องของอาหาร น้ำชา และสุราที่เอามารับรองแขก ทุกอย่างล้วนเป็นของชั้นเลิศทั้งสิ้น สิ่งนี้เองที่ทำให้ชนชั้นสูงในเมืองหลวงต้องมองตระกูลมู่ในสายตาที่เปลี่ยนไป"คารวะท่านแม่ทัพใหญ่มู่ ยินดีด้วยนะขอรับ"รองเสนาบดีกรมคลังนำของขวัญมามอบให้กับมู่อู๋ซวนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม สายตาที่มากเล่ห์เลยมองไปทางด้านหลังยังตำแหน่งของมู่เสี่ยวชิง เขาเห็นว่าอายุของนางใกล้เคียงกับบุตรชายของตน ภายในใจจึงกำลังดีดลูกคิดรางแก้วว่าควรจะเกี่ยวดองกับตระกูลมู่เลยดีหรือไม่"ขอบคุณ ๆ เชิญท่านรองเสนาบดีชุนด้านใน"มู่อู๋ซวนยิ้มรับทว่าหางคิ้วกับกระตุกไปมา เขาที่เห็นสายตามากเล่ห์ของอีกฝ่ายจะไม่รู้เลยหรือว่าอีกฝ่ายต้องการสิ่งใด แม้เขาจะเอาแต่กรำศึกในสนามรบ แต่ใช่ว่าเรื่องการเมือง เรื่องแบ่งฝักแบ่งฝ่ายในราชสำนักเขาจะไม่รู้เรื่องเลย เพียงแต่เขายังตั้งตนอยู่ตรงกลาง ไม่ได้อยู่ฝ่ายใดทั้
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more
บทที่ 4 เปิดใจกับสหายคนใหม่ 1/2
บทที่ 4เปิดใจกับสหายคนใหม่"สหายเช่นนั้นทางที่ดีเลิกคบไปจะดีกว่า นางไม่ได้หวังดีกับเจ้าหรอกนะลี่จู" มู่เสี่ยวชิงเข้ามากระซิบใกล้ ๆ โดยที่ไม่ต้องการให้ผู้ใดได้ยิน "ลูกเพิ่งเจอลี่จู เช่นนั้นลูกขอพานางไปยังที่นั่งเลยนะเจ้าคะ" ประโยคหลังหันมาเอ่ยกับบิดาเสียงหวาน"ได้สิ ๆ ดีเลย พวกเจ้าทั้งสองก็พูดจากันดี ๆ หน่อยเล่า" มู่อู๋ซวนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม หวังเจิ้งเทียนเองก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่พวกเขาจะเดินไปแยกคุยกันอีกทางหนึ่ง ส่วนสตรีทั้งสองก็เดินไปคุยไปเช่นกัน"ที่เจ้าพูดออกมาเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไร" หวังลี่จูจับแขนของมู่เสี่ยวชิงเอาไว้แน่น นี่คือสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของนาง นอกจากท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของมู่เสี่ยวชิงจะทำให้นางสงสัยแล้ว อีกฝ่ายยังพูดจาให้นางชวนสงสัยด้วย นางไปรู้อะไรมาเช่นนั้นหรือ"เพราะข้าเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับสหายหน้าเนื้อใจเสืออย่างไรเล่า การแต่งกายของเจ้าเช่นนี้ช่างชวนให้ผู้อื่นขบขันมากกว่าจะชื่นชม เจ้าดูสิว่ามีคุณหนูตระกูลใดแต่งกายเช่นเจ้าบ้างหรือไม่"หวังลี่จูชะงักไปกับคำพูดของมู่เสี่ยวชิง นางค่อย ๆ หันไปมองยังที่นั่งที่มีคุณหนูจากชนชั้นสูงนั่งอยู่อย่างพิจารณา เป็นจริ
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more
บทที่ 4 เปิดใจกับสหายคนใหม่ 2/2
โรงน้ำชาหลังจากพบกันในงานเลี้ยง มู่เสี่ยวชิงก็ได้เขียนจดหมายเชิญหวังลี่จูออกมาพูดคุยกันที่นอกจวน ด้วยในวันนี้จะเกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นซึ่งนางต้องการมีหวังลี่จูผู้เก่งวรยุทธ์มาอยู่ข้างกายด้วย ตัวนางแม้ไม่เก่งวรยุทธ์แต่เรื่องการใช้ยาสมุนไพรนั้น นางสามารถพูดได้เลยว่าเก่งกาจไม่แพ้หมอหลวงในวัง"ขอโทษด้วยที่ให้เจ้าต้องรอนาน"หวังลี่จูเข้ามาในห้องรับรองส่วนตัวแล้วทรุดนั่งบนเก้าอี้ทันทีด้วยความเหน็ดเหนื่อย ในตอนขามานี้นางมีเรื่องนิดหน่อยกับสหายผู้นั้น"วันนี้เจ้าแต่งกายดีขึ้นมากเลยนะ"มู่เสี่ยวชิงเอ่ยชมด้วยความจริงใจ ครั้งนี้หวังลี่จูสวมอาภรณ์สีเหลืองอ่อนที่ปักลายดอกไห่ถัง บนมวยผมก็ปั่นปิ่นระย้าที่ทำจากหยก นางจึงดูน่ารักสมวัย งดงามราวกับสตรีแรกแย้ม"เพราะคำแนะนำของเจ้านั่นแหละ แต่ทำไมเจ้าถึงชอบสวมอาภรณ์สีแดงนักเล่า มันไม่ดูฉูดฉาดเกินไปหรือ เมื่อก่อนเจ้าชอบแต่งกายสีขาวกับสีกลีบบัวนี่น่า""ความชอบของข้าได้เปลี่ยนไปแล้วล่ะ" มู่เสี่ยวชิงยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม นางเสเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น "วันนี้ข้าจะไปซื้อเครื่องเขียนให้กับน้องชาย เจ้าช่วยแนะนำร้านให้ข้าได้หรือไม่""ย่อมได้ หากอยากได้เครื่องเขียนชั้นเลิ
last updateLast Updated : 2025-09-09
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status