บทที่ 5วีรบุรุษช่วยหญิงงามทั้งสองเดินออกมาไกลแล้วจึงได้หยุดหัวเราะขำกับเหตุการณ์เมื่อครู่ มู่เสี่ยวชิงตบมือให้กับความเด็ดขาดของหวังลี่จู"ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะกล้ารุนแรงกับอดีตสหายเช่นนี้""นางทำข้าก่อน ข้าพยายามถอยแล้วแต่นางก็ยังไม่ล้มเลิก ทั้งยังกล้ากล่าววาจาเช่นนั้นอีก สมควรแล้วที่โดน" "เจ้าไม่กลัวว่าตระกูลของนางกับเจ้าจะกลายเป็นศัตรูกันหรือ""หึ! บิดาของนางกล้าหรือ ก็แค่ขุนนางขั้น 5 เอง ที่ข้าเป็นสหายกับนางก็เพราะสงสารที่ถูกผู้อื่นรังแก แต่ใครจะรู้ว่าคนอย่างนางนั้นคบหาไม่ได้ ก่อนมาหาเจ้าข้าก็ไปต่อว่านางแล้วครั้งหนึ่ง และจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกันอีก แต่นางคงกลัวว่าบิดาจะไม่พอใจที่นางไม่ได้เป็นสหายกับข้าแล้วจึงได้คิดมาขอโทษข้า""เข้าใจแล้ว เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องเป็น... กรี๊ดดด!!ทันใดนั้นเองได้มีโจรผู้หนึ่งวิ่งเข้ามากระชากถุงเงินในมือของมู่เสี่ยวชิงไป นางกรีดร้องเสียงดังลั่นด้วยความตกใจแต่ไม่ได้หวาดกลัว เพราะเหตุการณ์นี้นางรู้อยู่ก่อนแล้ว..."เจ้ารอข้าที่นี่ ข้าจะไปจับโจรชั่วเอง!"หวังลี่จูทะยานตัวไปด้านหน้า เพียงพริบตานางก็เข้ามายืนขวางหน้าของโจรผู้นั้น มันมองหวังลี่จูด้วยความตื่นตร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-11
เข้าสู่ระบบ
