All Chapters of เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า: Chapter 1 - Chapter 8

บทนำภายใต้ศาลาไม้ที่อยู่ใจกลางสวนของตระกูลเฉิง สายฝนได้ตกลงมาอย่างหนักหน่วง จนมีเม็ดฝนบางส่วนตกลงมากระทบกับใบหน้าอันงดงามของมู่เสี่ยวชิง หญิงสาวที่อยู่ในชุดสีขาวอันบริสุทธิ์ทว่ากลับมีเลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนไปทั่วหว่างขา นางทรุดกายลงนั่งกับพื้นพร้อมเงยหน้ามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีที่อยู่กินกันมากว่า 2 ปี ด้วยหัวใจอันเจ็บปวดร้าวราน กระบอกตาทั้งสองข้างร้อนผ่าวจากการร้องไห้อย่างหนักหน่วงด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด"อือ ๆ ท่านพี่... เหตุใดท่านถึงทำกับข้าและลูกเช่นนี้กัน เหตุใดท่านถึงไม่อยากให้เขาเกิดมาเล่า นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเลยนะ" นางตะโกนถามออกไปทั้งน้ำตา"จะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้งว่าเด็กในท้องของเจ้าไม่ใช่ลูกของข้า เจ้ามันนังแพศยาที่ลอบสวมหมวกเขียวให้กับข้า" บุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีชี้หน้าใส่ผู้เป็นภรรยาด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด นางยังมีหน้ามาต่อว่าเขาได้อีกหรือ ทั้งที่ตัวนางเองหาใช่สตรีที่ดีไม่"ท่านพูดอันใด นี่คือลูกของท่าน และข้าก็หาได้ทำเรื่องงามหน้าเช่นนั้นไม่ ข้าเป็นภรรยาของท่านมานานถึง 2 ปี ท่านยังมิเชื่อใจข้าอีกหรือไร" มู่เสี่ยวชิงมองผู้เป็นสามีด้วยความผิ

บทที่ 1เกิดใหม่อีกหนดวงวิญญาณของมู่เสี่ยวชิงล่องลอยอยู่ในอากาศโดยที่ไม่มีผู้ใดรับรู้ นางมองดูทุกอย่างที่เป็นไปพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาด้วยความยินดียิ่ง ชีวิตนี้ของนางได้รับความยุติธรรมแล้ว ทั้งบิดาและน้องชายรวมถึงพี่ชายท่านนั้นได้ทวงแค้นกับนาง ฉะนั้นนางจึงสามารถจากไปโดยไร้ซึ่งความทุกข์ใจอีก "ขอบคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณจริง ๆ เจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงร่ำไห้ออกมาอย่างมีความสุข ในตอนนั้นเองที่ดวงวิญญาณได้ถูกดูดออกไปจากภพนี้!"คุณหนูเจ้าคะ... ใกล้ถึงเมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ" น้ำเสียงดีใจที่ฟังดูคุ้นหูเรียกให้มู่เสี่ยวชิงลืมตาตื่นขึ้นมาจากนิทราอันแสนยาวนานของตน"เฮือก!"นางสะดุ้งเฮือกตกใจกับสิ่งรอบข้าง ดวงตาคู่สวยกวาดตามองโดยรอบอย่างพิจารณา และเพราะการกระทำนี้นี่เองที่ทำให้ 'ชงเหยา' สาวใช้ข้างกายมองดูคุณหนูของตนด้วยความฉงน"คุณหนูเป็นอะไรไปเจ้าคะ เหตุใดถึงเหงื่อแตกเช่นนี้"ชงเหยารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับที่หน้าผากมนของเจ้านายสาวด้วยความกังวลใจ "ข้าไม่เป็นอะไร แต่ว่า... ที่นี่คือที่ใดงั้นหรือ""เข้าสู่เมืองหลวงแล้วเจ้าค่ะ เราใช้เวลาเดินทางจากเมืองเหลียงซานมาเมืองหลวงก็หนึ่งเดือนกว่าเลยเจ้าค่ะ คุณหนูค

บทที่ 2แม่ทัพใหญ่ผู้กระหายเลือดครอบครัวตระกูลมู่ได้เข้าไปสำรวจในเรือนหลังใหม่ด้วยความตื่นเต้น มู่อู๋ซวนพักยังเรือนหลักอันเป็นเรือนของท่านประมุขตระกูล ส่วนมู่ห่าวหรานนั้นได้พักยังเรือนฝั่งขวาข้างเรือนหลักของบิดา ทว่ามู่เสี่ยวชิงที่ควรจะพักเรือนฝั่งซ้ายกลับขอไปพักยังเรือนที่อยู่เกือบหลังจวน เนื่องจากนางไม่ต้องการจะเดินซ้ำรอยกับอดีตของตน นางจึงคิดจะเริ่มใหม่ตั้งแต่การเลือกเรือนพักของตน ซึ่งเรือนนี้ถือว่าใหญ่โตโอ่อ่ามิต่างกัน ทั้งยังมีแมกไม้ล้อมรอบเรือนที่ให้ความร่มรื่นเป็นอย่างมาก ถือว่าสงบเป็นอย่างยิ่ง"เสี่ยวชิง เจ้าแน่ใจหรือที่จะพักเรือนหลังนั้น" มู่อู๋ซวนเอ่ยถามเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง "เจ้าค่ะท่านพ่อ ลูกชอบเรือนหลังนั้นมาก ทั้งสงบและร่มรื่นเป็นที่สุดเลยเจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงเอ่ยตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"แต่พ่อคิดว่ามันไกลจากเรือนหลักมากไปนะ ให้พ่อจ้างช่างมาต่อเติมเรือนฝั่งซ้ายดีหรือไม่""หรือพี่ใหญ่จะเอาเรือนของข้าก็ได้นะขอรับ" มู่ห่าวหรานเอ่ยขึ้นมาบ้าง"ข้าพอใจเรือนหลังนี้เจ้าค่ะ และข้าก็ตั้งชื่อเรือนว่าเรือนหยกงามแล้วเจ้าค่ะ" มู่เสี่ยวชิงหันมาลูบศีรษะน้องชายด้วยความเอ็นดู "เรือนฝั่งขว

บทที่ 3งานเลี้ยงตระกูลมู่ทันทีที่มู่เสี่ยวชิงกลับมาถึงเรือนหยกงาม นางก็ปิดประตูเรือนขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมให้ผู้ใดเข้ามาเป็นอันขาดแม้แต่ชงเหยาก็ยังต้องรออยู่ด้านนอก"ชงเหยา พี่ใหญ่เล่า" มู่ห่าวหรานเอ่ยถามสาวใช้ที่ยืนกระสับกระส่ายไปมาด้วยความสงสัย"คุณหนูอยู่ในเรือนเจ้าค่ะ บ่าวรู้สึกไม่ดีเลยเหมือนคุณหนูกำลังปิดบังอะไรอยู่เลย แววตาของคุณหนูก็น่ากลัวมากเจ้าค่ะ" "เช่นนั้นเจ้าก็ไปทำอย่างอื่นก่อนเถิด""เจ้าค่ะ"คล้อยหลังที่ชงเหยาเดินจากไปแล้ว มู่ห่าวหรานมองไปยังประตูที่ยังปิดสนิทด้วยความกังวลใจ เพียงไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงร่ำไห้ที่ดังเล็ดลอดออกมา แม้จะเบาบางแต่เพราะเขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์จึงได้ยินอย่างชัดเจน "พี่ใหญ่... เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับท่านกันแน่ เหตุใดในแววตาของท่านถึงได้มีความเศร้าหมองแฝงเอาไว้อยู่ตลอดเวลา" มู่ห่าวหรานเอ่ยกับตัวเอง แล้วจึงเดินล่าถอยออกไปอีกคน เขาคิดมานานแล้วว่าตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงพี่สาวของเขาก็เปลี่ยนไป ทุกคนต่างสังเกตได้โดยเฉพาะท่านพ่อที่ถึงกับเรียกเขาไปพบในห้องส่วนตัว"แววตาของเสี่ยวชิงและอุปนิสัยที่ร่าเริงอ่อนโยนของนางเปลี่ยนไปราวกับมีเรื่องอะไรในใจ เจ้าที