All Chapters of เมื่อนางร้ายข้ามภพ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่30“ช้าก่อน!... เมื่อกี้เราเพิ่ง เอิ่ม…ทำกันไปเองนะเจ้าคะท่านพี่” พอเขาถอยห่างออกไปเพื่อหวังให้นางพักหายใจหายคอบ้าง จางเยว่เซียงจึงเร่งร้อนกล่าวทัดทานเขาออกไปเขาพลางยกสองมือปิดกั้นเพื่อหยุดเขามิให้ไปต่อ ก็ไหนบอกแก่นางว่าเหน็ดเหนื่อยเช่นไรเล่าจะจับนางกลืนกินทั้งคืนมันออกจะเกินไปหน่อยกระมัง จะใช้งานกันคุ้มค่าสินสอดเกินไปแล้วนะสวีฉีเฟิ่ง เจ้าบุรุษหน้าตาย “นั่นเขาเรียกว่าอุ่นเตียงเท่านั้น ยังมิได้จริงจังเลยอ้ายเหริน” ...บัดซบมันเถอะ!... ‘นั่นคืออุ่นเตียงแล้วเขาคิดจะแผดเผาเตียงมันเลยหรือไรเล่า?'...โอ๊ย! นางเชื่อแล้วว่าเขานั้นช่างเป็นพ่อค้ากระหายโลหิตไม่พอ เขามันยังเป็นคนจริงจัง ฮือ... พูดจริงหื่นกระหายจริง!... ร่างสูงกดกายของภรรยาสาวลงไปอีกครั้งหลังจากที่คนตัวน้อยเริ่มจะไม่คล้อยตามเขาอีกแล้ว จากนั้นก็แนบกายแกร่งลงไปชิดใกล้ให้สนิทแนบแน่น เรียวปากแกร่งเริ่มจุมพิตที่ใบหน้างดงาม ก่อนกระซิบอ่อนโยนออดอ้อนอ่อนหวานจนมือเรียวซึ่งเคยแม้แต่จะผลักไสพลันหยุดชะงัก ก่อนที่นางจะบอกตนเองให้โอนอ่อนไปกับสามีหนุ่มอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลานั้นกดจุมพิตยั่วเย้าภรรยาอย่างใจเย็น จากใบหน้างดงามต่ำลงไปที่ลำ

ตอนที่ 32พอตกบ่ายคล้อยขบวนเดินทางของนายท่านสวีรุ่นที่สิบเอ็ด และนายหญิงสวีจึงเริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าตรงไปยังแคว้นอี้อีกครั้ง ในรถม้าคันโตมีจางเยว่เซียงนอนหนุนตักแกร่ง ในขณะที่สวีฉีเฟิ่งนั้นก็ยังคงง่วนอยู่กับลูกคิด และสมุดบัญชีเล่มหนาไม่หยุด จนนางอดจะสงสัยไม่ได้ว่าเขานั้นมีเวลาใดอยู่ห่างจากงานในมือบ้างไหม “ท่านพี่มีสิ่งใดให้อาเซียงช่วยหรือไม่” ทนนอนกินแรงของสามีไม่ไหว คนงามจึงขยับกายเตรียมลุกขึ้นไปทำตนเองให้เป็นประโยชน์เสียบ้าง “นอนเถอะพี่มิได้ลำบากอันใด งานเหล่านี้ทำมานับจากจำความได้แล้ว” โอ้โห…ต้องเก่งกาจเพียงใดจึงอยู่กับตัวเลขมากมายมาตั้งแต่จำความได้ ไอ้ครั้นจะคิดว่าเขานั้นพูดเกินจริงก็คงไม่ใช่ เพราะการดีดลูกคิดกับการจับพู่กันนั้นคล่องแคล่วมากราวกับของสองสิ่งนี้มันคืออวัยวะที่สามสิบสาม และสามสิบสี่ก็มิปาน เช่นนี้มันคงยากจะโกหก “อาเซียงนอนมาหลายชั่วยามแล้ว ให้นอนอีกคราวนี้คงได้ป่วยหนักกว่าเดิมแน่เจ้าค่ะ” คนอยู่เฉยนานไม่ได้ทำหน้ายับทันทีเมื่อตนเองถูกบังคับให้นอนลงไปอีก สวีฉีเฟิ่งจึงวางพู่กันแล้วลูบศีรษะอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูสุดหัวใจ สตรีนางนี้หนึ่งวันนางเป็นได้หลายกิริยานัก ดุร้ายก็ได

ตอนที่ 34พอผู้เป็นนายทั้งสองขึ้นเขาจากไป ฟางปี้เหลียนนั้นนั่งตบแมลงกลางคืนรอผู้เป็นนายสาวอยู่จนผ่านไปครึ่งค่อนคืนก็ยังไปเห็นแม้เงาว่านายท่านสวีนั้นจะพาคุณหนูห้าของนางกลับมาเสียที หาวหวอดไปเป็นสิบก็ไม่เห็นแม้เพียงเงาของทั้งสวีฉีเฟิ่ง และจางเยว่เซียงจะกลับมาจนนางถึงกลับเผลอนั่งสัปหงกอยู่หลายรอบ "ไปนอน" มิคาดอยู่ ๆ เจ้าคนหน้าตายแซ่ซั่วนั้นจะเดินมา 'หิ้ว' นางตรงเข้ากระโจมหนึ่งในสี่นั้นโดยไม่บอกไม่กล่าวกันสักนิด เขามันช่างน่าต่อยให้คว่ำเสียจริง เจ้าบุรุษสมควรตายแซ่ซั่ว! "ข้าจะรอคุณหนูห้าของข้า ท่านจะนอนก็นอนไปสิ เรามิได้ตัวติดกันสักหน่อย" ฟางปี้เหลียนกล่าวอย่างหัวเสียกับคนหน้าตายที่หายออกไปจากที่ตั้งกระโจมตั้งแต่หัวค่ำกลับมาดึกดื่นก็ฉุดกระชากลากนางเข้ากระโจมไม่รู้จักอับอายคนอื่นเสียบ้างเลย “นี่ท่านซั่วเจา ท่านกับข้าเรายังมิได้ตบแต่งกัน เอะอะท่านก็จะมาฉุดกระชากข้าเข้าห้องเข้ากระโจมเช่นนี้มิได้นะ!” เหลืออดเหลือทน ฟางปี้เหลียนนั้นจึงหันไปโวยวายกับก้อนหินหน้าตายเสียบ้างแล้ว “จะตบแต่งกันหรือไม่ เช่นไรเจ้าก็เป็นภรรยาของข้า นายท่านรับรู้ นายหญิงก็มิได้ขัดข้อง แล้วเจ้าจะโวยวายกลางดึกไปเพื่อกา

ตอนที่ 36พอตกถึงช่วงสายของวันจางเยว่เซียงก็ขึ้นมาช่วยสามีทำบัญชีต่อ จนสวีฉีเฟิ่งนั้นเห็นใจภรรยาขึ้นมาครามครันที่แต่งงานกับเขาวัน และคืนมีเพียงทำงาน และทำงาน หากไม่อยู่กับตัวเลขชวนปวดหัวก็ต้องลงไปตรวจตามวงพนัน หรือไม่ก็หอคณิกา นี่ก็ร่วมสองเดือนแล้ว ตนเองยังไม่เคยมีเวลาพาภรรยานั้นไปผ่อนคลายหรือพักผ่อนเลยสักครั้ง มีแต่เดินทาง และเดินทางเท่านั้น “น้องเซียง อยากออกไปเดินเที่ยวเล่นบ้างหรือไม่?” คนซึ่งกำลังฝนหมึกถึงกับหันมามองด้วยสายตาไม่ไว้ใจ ก็ล่าสุดที่จางเยว่เซียงจดจำได้ว่าสวีฉีเฟิ่งนั้นชวนนางไปชมจันทรา กว่านางจะได้กลับก็ถูกเขาเคี่ยวกรำจนเกือบรุ่งสาง ดีว่านางนั้นถึกทนจึงไม่สลบไสลให้ต้องขายหน้าคนทั้งขบวนกองคาราวานไปในคราวนั้น พอวันนี้สามีของนางพูดจาคล้ายจะชวนนางไปท่องเที่ยวอีก นางย่อมคิดดีไม่ได้จริง ๆ “ข้าหมายถึงให้เจ้าไปเดินชมตลาดแล้วช่วยนำตั๋วเงินเหล่านี้ไปหาช่องทางระบายให้เท่านั้น ช่วงนี้พี่งานยุ่งนักมิได้พาเจ้าไปเดินเที่ยวชมตลาดแล้วจับจ่ายซื้อของเลย” นี่สามีของนางเขาหวังจะบอกนางทางอ้อมหรือไม่ว่าเขามีเงินทองหนาแน่นแทบจะทับตนเองตายแล้ว จึงอยากให้นางไปช่วยล้างผลาญมันไปเสียบ้าง หาไม่ท

ตอนที่ 38 ฝ่ายสามีนั้นกำลัง ‘อบรม’ ว่าที่องค์ไท่จื่อชนิดดุเดือด ทางฝ่ายภรรยานั้นก็กำลังจับจ่ายซื้อหาปู กุ้ง หอย ปลาหมึก และปลาอีกหลายชนิดด้วยความสนุกสนาน “ดูร้านนั้นสิเจ้าคะปูตัวอ้วนมากเลย” ฟางปี้เหลียนที่ถูกบังคับให้เดินอยู่ด้านหน้าของจางเยว่เซียนนั้นเหลือบไปเห็นร้านขายปูตัวโตก็ชี้ชวนให้ผู้เป็นนายสาวนั้นได้เข้าไปเลือกซื้อ “ไหนเข้าไปดูกันหน่อย” คนชอบกินปูเนื้อแน่นก็ตรงดิ่งไปเลือกซื้ออย่างพึงใจเหลือหลาย วันนี้นายหญิงแห่งรุ่ยเฟิ่ง และฟ่านไฉแต่งกายเรียบง่ายเนื่องจากนางเคยมาตลาดซีไห่แห่งนี้มาแล้วหนึ่งครั้ง การสวมอาภรณ์กรุยกรายช่างก้าวเดินลำบากไม่พอยังเปื้อนง่ายอีกต่างหาก เช่นนั้นจางเยว่เซียงนั้นจึงสวมเป็นกางเกงเรียบง่ายคล้ายชุดสาวใช้มากกว่าจะเป็นสตรีซึ่งเป็นหนึ่งในอาณาจักรสวีเกินแปดส่วน เลือกซื้อของสดจนเต็มอิ่มเวลายังเหลืออีกมากกว่าจะถึงมื้อค่ำ จางเยว่เซียงนั้นจึงสั่งให้คนงานชายจัดส่งของสดกลับไปยังหอรุ่ยเฟิ่งก่อนแล้วแจ้งแก่ท่านพ่อบ้านใหญ่ว่านางอยากไปซื้อผลไม้สดต่ออีกหน่อย ซึ่งตลาดผลไม้นี้นั้นก็แยกออกไปจากถนนขายอาหารสดของทะเลไม่ไกลนัก “นายหญิง...ระวังตัวให้ดีสักนิดขอรับ” ซูจิ้งเหยาขยั