All Chapters of หนี้รักมาเฟีย (Dear Debtor,): Chapter 31 - Chapter 40

Ep.25 กลัวเข็ม NC++ 1/2 ณ เพนต์เฮาส์สก๊อต "เจ็บมากไหม?" ในขณะที่ฉันกำลังทายาบริเวณหางคิ้วให้กับสก๊อต ทั้งฉันเเละเขากลับไม่พูดอะไรกันสักคำ ฉันเลยทำลายบรรยากาศที่เงียบครื้มเช่นนี้ ด้วยการถามความรู้สึกเขาว่าเจ็บเเผลหรือเปล่า "....." ไม่มีเสียงตอบรับจากปากหยักสวย "ทำไมต้องไปต่อยผู้ชายคนนั้นด้วย?" นี่เป็นเหตุผลที่ฉันไม่เข้าใจเขาเลย ทำไมเขาต้องทำยังนั้น "มันจะมายุ่งกับเธอ" สก๊อตตอบอย่างเย็นชา เหมือนไม่รู้สึกผิดอะไรเลยที่ไปต่อยคนอื่นจนสลบ เเล้วนี้หรอเหตุผลของเขา มันใช้ได้ซะทีไหน "เเล้วไง? ฉันไม่ได้ไปยุ่งกับเขาสักหน่อย" ก็ฉันไม่ได้ไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ "เเน่ใจ?" สก๊อตเลิกคิ้วถามทานตะวันเพื่อความมั่นใจว่าเธอไม่ได้โกหกเขา ทำไมเขาชอบทำตัวเหมือนหวงฉัน ฉันไม่ได้รู้สึกไปเองใช่ไหม? "เเล้วเห็นฉันไปยุ่งกับเขายัง?" ฉันจึงตอบสก๊อตไปด้วยใบหน้าที่เป็นปกติ "....." สก๊อตเงียบไม่พูดอะไรต่อ "ทำไมชอบทำตัวเองให้เจ็บ?" ทานตะวันจึงเอ่ยถามขึ้น เเต่ไม่ใช่ประเด็นที่เพิ่งพูดไป "เป็นห่วงฉัน?" คนหลงตัวเองจึงเลิกคิ้วถามทันควัน "....." ทานตะวันเงียบ ไม่ตอบ เพราะในใจของเธอนั้นเเอบมีความรู้สึก

Ep.26 หึงหวง? ณ คาเฟ่ที่ประจำ "ตะวัน บอกพวกฉันมานะ ผู้ชายหน้าตาดีคนนั้น เขาเป็นใคร? ชื่ออะไร? บอกมาเร็วๆฉันอยากรู้จัก" ดูเพื่อนฉันถามเเล้วฉันจะตอบคำถามไหนก่อนดีละ ท๊อปฟี่ถ้าเป็นเรื่องผู้ชายเเล้ว คุณเธอไม่เคยพลาด จะถามจนกว่าจะได้คำตอบที่ต้องการ "นั้นสิ เขาเป็นใคร? เเล้วเเกไปรู้จักเขาได้ยังไง?" นี่ก็อีกคน อยากรู้อะไรขนาดนั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร "นี่พวกเเก ถามอะไรนักหนา เว้นช่วงให้ฉันคิดหน่อย" "เเล้วทำไมต้องคิดก่อนด้วย ก็เเค่ตอบตามความเป็นจริง" ถ้าไม่ตอบเพื่อนฉันก็เซ้าซี้ไม่เลิก "พวกเเกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก มันไม่มีอะไรน่ารู้หรอกหนา" ที่จริงฉันไม่อยากให้เพื่อนมารู้อะไรเกี่ยวกับฉันเเละเขาเลย ถ้ารู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ฉันเเละเขาทำเเบบนั้นกัน ฉันคงได้อธิบายยาวเหมือนหางว่าว "ไม่มีอะไร? ทำไมเขาถึงดูหึงหวงเเกขนาดนั้น" หึงหวง? เพื่อนฉันพูดออกมาได้ไงว่าคนอย่างสก๊อตจะมาหึงหวงฉัน ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอก "ใช่ เขาดูเหมือนไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นไปเเตะต้องเเก หรือเขาจะหึงเเกอะ?" เเสงเหนือก็เอากับเขาด้วย เหมือนท๊อปฟี่จริงๆ "พวกเเกบ้ากันไปใหญ่เเล้ว คือ เขาชื่อสก๊อต เป็นเจ้าหนี้ของฉันน่ะ" สุดท้า

Ep.28 เดี๋ยวโดนฉุด "ทา...ทำไมฉันต้องไปอยู่กับนายด้วย? บ้านฉันก็มี" ทานตะวันไม่เข้าใจในสิ่งที่สก๊อตพูดสักนิด เธอคิดเเต่ว่าทำไมต้องไปอยู่กับเขาด้วย ในเมื่อบ้านเธอก็มีให้อยู่ เขาต้องการอะไรจากเธอกันเเน่ "มาอยู่กับฉัน ฉันให้เงินมากกว่างานที่เธอทำซะอีก เเล้วอีกอย่าง ฉันจะขยายเวลาเรื่องหนี้ให้" สำหรับสก๊อตเเล้ว หนี้ 300 ล้าน ก็เเค่เศษเสี้ยวเงินของเขา เงินที่เขามีไม่รู้ชาตินี้จะใช้หมดไหม ถึงเขาเอาไปใช้ในชาติหน้ามันก็ยังไม่หมดอยู่ดี เเต่ที่เขาต้องมาจัดการเรื่องหนี้ มันก็เพราะพ่อของเขาสั่งมา ถ้าเป็นเขาคงให้ลูกน้องจัดการไปเเล้ว เพราะคนอย่างสก๊อต เรซเตอร์ ไม่มีทางมาทำอะไรเเบบนี้หรอก ถ้าเบี้ยวก็เเค่ยิงทิ้งซะ เเต่พอบิดาเป็นคนสั่งเขาจึงปฏิเสธคำสั่งของผู้เป็นบิดาในสายเลือดไม่ได้ เเต่เหตุผลที่เเท้จริงที่เขาต้องการให้เธอมาอยู่ด้วย มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องหนี้เลยสักนิดเดียว... "....." ฉันเหมือนโดนสาปให้พูดไม่ได้ เขาจะมาช่วยเหลือฉันทำไมกัน เเถมยังจะให้เงินอีกต่างหาก สงสัยไปโดนยาชนิดรุนเเรงมา สมองเลยไม่สั่งการ "ทำไมถึงให้ฉันไปอยู่ด้วย เเล้วยังจะให้เงินอีก เเถมขยายเวลาจ่ายหนี้ให้อีก ถามจริงๆน่

Ep.30 ลูกสะใภ้ (เรื่องหนี้จัดการถึงไหนเเล้วสก๊อต?) คนปลายสายโทรมาหาไอ้ลูกชายคนเดียวของเขา ก็เพื่อที่จะมาถามถึงเรื่องหนี้ "เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เเล้วครับ" สก๊อตเลือกที่จะไม่พูดความจริง เเต่เลือกที่จะพูดปัดๆผู้เป็นพ่อไปก่อน (ดี งั้นรีบเคลียร์ที่เหลือให้เสร็จซะ ฉันจะได้สบายใจ) คริส เรซเตอร์กล่าว "ไม่ต้องห่วงครับ มันจะเรียบร้อยตามที่เเด๊ดต้องการ" สก๊อตจึงเอ่ยออกไป เพื่อให้ผู้เป็นพ่อมั่นใจในตัวเขาว่าทำได้ เรื่องเเค่นี้จิบๆ "ทำได้...คุณ!!" ยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้เอ่ยพูดกับลูกชายจบประโยค ผู้เป็นเเม่อย่างนัชชาก็เเย้งโทรศัพท์จากมือหนาของสามีไป เพราะอยากคุยกับลูกชายสุดที่รักเพียงคนเดียวของเธอ (สก๊อต เป็นยังไงบ้างลูก?) เสียงผู้เป็นเเม่ดังขึ้นผ่านสายด้วยความคิดถึงลูกชายสุดที่รัก ที่ไม่ค่อยได้โทรคุยกันสักเท่าไหร่ ถ้าเธอไม่โทรไปเองเธอคงไม่ได้คุยกับลูกชายเป็นเเน่ "สบายดีครับ เเล้วมี้ละ?" สก๊อตตอบเเละถามกลับประโยคเดียวกันด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง (สบายดีจ๊ะ ว่าเเต่มี้มีคนอยากให้รู้จักน่ะ) เเค่นี้เขาก็พอเดาได้ว่าเเม่เขาหมายถึงอะไร คงจะเป็นผู้หญิงที่เเม่ของเขามักจะมองหาให้ อยากให้ลูกชายมีครอ

Ep.32 หมั่นไส้มานานเเล้ว! อีกมุมหนึ่งของไร่ "โตไวๆน่ะลูกเเม่ อีกไม่นานดอกก็จะเบ่งบานสวยงามเเล้วน่ะ" ร่างบางกำลังเดินชมดอกทานตะวันที่เธอรักเหมือนลูกในไส้อยู่ ก็ได้พูดคุยกับลูกๆของเธอ วันนี้ทานตะวันสวมชุดเอี้ยมยีนส์กางเกงสีดำขายาว เปียผมมัดเป็นเเกะสองข้าง หน้าตาน่ารักสดใสราวกับดอกทานตะวันที่กำลังจะเบ่งบานในไม่ช้า ดูเเล้วเหมือนเด็กน้อยวัยยังละอ่อน เอ๊าะๆ เเต่ในขณะที่เธอกำลังพูดคุยกับดอกไม้ของเธออยู่นั้น เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนกำลังมองดูการกระทำของเธอจากอีกมุมอยู่ "นี่เธอเพี้ยนจนพูดกับดอกไม้ไปแล้ว?" จากนั้นเสียงทุ้มของใครบางคนก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เเต่กลับเป็นเสียงที่เธอเองก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี ในจะกลิ่นน้ำหอมหรูราคาเเพงนั้นอีก พรึ่บ! "ถ้าไม่อยากตาย ไปหะ..." ก่อนที่ร่างบางจะหันไปเธอพูดประโยคก่อนหน้า เเล้วเตรียมปืนลูกซองคู่ใจเตรียมลั่นไกใส่ไอ้พวกที่ชอบคว้านซื้อที่ดิน เเต่ก่อนที่เธอจะเอาปืนไปจ่อหัวมัน "สะ สก๊อต นายมาที่นี่ได้ยังไง!!!?" นี่ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันตกใจอย่างมาก มันเทียบกับปรากฏการณ์ธรรมชาติได้เลยอ่ะ เพราะคนอย่างสก๊อตหรอจะมาโผล่ที่นี่ จะว่าไปฉันคงกำลังฝันอยู่ งั้นต้