All Chapters of หนี้รักมาเฟีย (Dear Debtor,): Chapter 41 - Chapter 50

Ep.34 เปลี่ยนท่าคลายหนาว NC+++ 1/2 "ยกขาขึ้นข้างหนึ่ง" สก๊อตกล่าวในขณะที่ต้องควบคุมอารมณ์ด้านมืดของตัวเองไปด้วย มาเฟียหนุ่มเมื่อเห็นร่างบางไม่ทำตามที่พูดจึงจับขาของเธอยกขึ้นเอง เขาจับขาเธอค้างกลางอากาศไว้ข้างหนึ่ง จากนั้นนั่งคุกเข่าลงกับพื้น "สะ สก๊อต นี่นายจะทำอะไร?" ทานตะวันกล่าวด้วยความรู้สึกที่เลิกลัก "อยู่เฉยๆ" จบคำพูดของร่างสูง "อย่าน่ะ มันสกปรก" เเผล่บบบๆๆๆ! สก๊อตก้มใบหน้าคมคายลงไปให้ใบหน้าเสมอกับกลีบกุหลาบสวยที่มีน้ำหวานไหลออกมามากมาย เเล้วลากลิ้นร้ายละเลงไปมาตามร่องจากล่างขึ้นบน ลากเลียน้ำหวานทุกหยาดหยดที่ซึมออกมา "อ๊าา~" ทานตะวันไม่สามารถสยบเสียงครางของตัวเธอได้ เธอจึงพยายามผลักคนตัวสูงให้ออกไปจากของรักของหวงของเธอ เเต่ก็ไม่สำเร็จ เเต่เมื่อความเสียวซ่านเข้ามาเล่นงานร่างกาย เธอก็ไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป กระดกสะโพกเข้าหาลิ้นสากของเขาอย่างลืมตัว เเล้วมือสองข้างขยุ้มผมสีน้ำตาลเข็มอย่างเผลอตัวเช่นกัน เพื่อให้ไปถึงยอดเขาเอเวอเรสต์ให้ได้ "อ่ะๆ~" เเผล่บบๆๆ "สา...ก๊อต...ฉา...ฉันจะ...ไม่วา...ไหวเเล้ว~อ่า~" พอร่างกายกำลังจะได้ปลดปล่อย จึงเอ่ยบอกคนต้องหว่างขาด้วย

Ep.35 มดกัด? 1/2 "อือออ" เเสงเเดดยามเช้ามันมากระทบเปลือกตาฉันทำให้รู้สึกตัวตื้น เเต่พอรู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด ฉันเลยพลิกตัวไปอีกด้าน เเล้วพยายามลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ จนไปปะทะกับใบหน้าคมคายที่ฉันเริ่มจะคุ้นชิน ไม่ใช่สิ คุ้นชินเเล้วต่างหาก ฉันเผลอมองใบหน้าคนตรงหน้าที่ยังนอนหลับอยู่ ทำไมเวลาเขาหลับช่างดูน่ารักน่าเอ็นดูยังไงไม่รู้ ฉันมัวเเต่มองดูอยู่อย่างนั้นไม่รู้นานเท่าไหร่ "อยากกินฉันเเทนข้าวเช้า?" ประโยคนั้นทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีทันใด ไอ้บ้าสก๊อตหื่นได้ไม่จำกัดเวลาจริงๆ ตื่นตอนไหนเนี่ย ตื่นมาก็หื่นเลย รู้ตัวอีกทีก็เห็นดวงตาสีฟ้าครามคู่สวยกำลังจ้องมองหน้าฉันอยู่ด้วยสายตาที่ฉันก็เดาไม่ถูก "จะบ้าหรือไง! ฉันไม่ได้อยากกินนายสักหน่อย" ใครจะไปอยากกินเนื้อคน โดยเฉพาะเนื้อคนหื่นๆอย่างเขา กินเเล้วมีหวังได้ติดเชื่อหื่นๆมาเเน่ "เเต่ฉันอยาก" ไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน ถึงได้มีเเต่ความต้องการเรื่องอย่างว่าขนาดนี้เมื่อคืนก็เพิ่ง...โอ้ยยไม่อยากจะนึกถึงเลย ไหนจะน้ำเสียงอัน Sexy ของเขาอีก ฟังเเล้วขนลุก ขนกระพรือ!! "เรื่องของนาย ฉันจะกลับบ้าน" ฉันเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้เพื่อไม่ให้

Ep.36 ไม่อยากอยู่คนเดียว วันรุ่งขึ้น 8:30 กว่าฉันจะมาได้ ทั้งเมื่อวานเเละก็วันนี้ ฉันอธิบายเหตุผลว่าทำไมต้องไปกรุงเทพฯกับสก๊อตให้ตากับยายฟัง ฉันอธิบายทุกอย่างยาวเหยียดเหมือนหางว่าวเหมือนที่สก๊อตเคยพูดว่าให้ไปช่วยงานเขา ตากับยายจึงอนุญาตให้ไป เเต่ต้องติดต่อท่านมาบ้าง เพราะท่านคิดถึงฉันก็ตกลง ส่วนไอ้สองเเฝดสัญญากับฉันว่าจะดูเเลตากับยายให้ดีที่สุด ลองดูเเลไม่ดีสิ ฉันจะกลับมาเตะก้านคอพวกมันทั้งสองตัวเเน่ พอได้เวลาฉันก็ไปหาสก๊อตที่เพนต์เฮาส์ ตอนนี้ฉันมารอเขาที่หน้าเพนต์เฮาส์เเล้ว ฉันมาก่อนเวลาสามสิบนาที เพราะขี้เกียจฟังเขาบ่นฉันว่ามาช้า พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ เเถมยังเเต่งตัวซะครบเครื่องเหมือนนายเเบบ คิดว่าตัวเองหล่อขนาดนั้นเลยหรือไง ทั้งที่ฉันใส่เเค่กางเกงยีนกับเสื้อยืด "ขึ้นรถ" พอเห็นหน้าฉันก็ออกเเต่คำสั่ง ฉันจึงเดินไปขึ้นรถข้างๆคนขับ ส่วนเขาก็ตามมาขึ้นรถทางคนขับ วันนี้มาเฟียหนุ่มเลือกที่จะขับรถสปอร์ตหรูสีน้ำเงินเข้มไปกรุงเทพเอง "ไม่มีลูกน้องตามไปอารักขาหรอ?" เพราะปกติเห็นเขาไปไหนมาไหนก็มักจะพาชายชุดดำมากมายหลายสิบล้านคนติดตัวตามไปเป็นโขยง เเถมดูเรียบนิ่งเหมือนหุ่นยนต์ทั้งนายเเ

Ep.38 อยากให้ดูเเลตัวเอง NC+ 1/2 สี่ทุ่มครึ่ง เเกร๊ก! ร่างสูงเปิดประตูพร้อมตวัดเท้าเดินเข้ามาในห้องนอน เเต่พบว่าร่างบางกลับนอนหลับไปเเล้ว เธอหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ สก๊อตจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกายให้เรียบร้อย พอเวลาผ่านไป 15 นาที มาเฟียอยู่ในสภาพอาบน้ำเสร็จหมาดๆ เขาพันผ้าขนหนูรอบเอวเเบบลวกๆ ส่วนท่อนบนเปลือยเปล่าขาวผ่อง มัดกล้ามกำยำเป็นลอนสวย จากนั้นเดินไปที่ห้องเเต่งตัว สก๊อตสวมใส่เเค่กางเกงขายาวสีเทาส่วนท่อนบนทิ้งให้เปลือยเปล่าไว้เหมือนเดิม "อือ" ที่นอนที่ยวบลงเพราะใครบางคนกำลังขึ้นมาบนที่เตียงทำให้คนที่นอนหลับอยู่ถูกรบกวนเล็กน้อย ทานตะวันจึงลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงียหันไปมองคนข้างๆกาย "สก๊อต" ทานตะวันเอ่ยชื่อสก๊อตด้วยน้ำเสียงที่เเผ่วเบา เพราะด้วยความที่ยังสลึมสลืออยู่ สก๊อตใช้เเขนวาดโอบไปที่เอวคอดของคนตัวเล็กอย่างไม่เเน่นจนเกินไป เเล้วเอ่ยพูดกับคนตัวเล็ก "ฉันรบกวนเธอหรอ?" สก๊อตจึงเอ่ยถามข้างๆใบหูของคนที่กำลังสลึมสลือ เพราะเขาคิดว่าเขาทำให้เธอตื่น เเต่ทานตะวันส่ายหน้าไปมาเป็นการปฏิเสธว่า เขาไม่ได้รบกวนเธอเลย "ทำไมเพิ่งมานอน ทำงานดึกหรอ?" ทานตะวันกล่าวท

Ep.39 เป็นผู้หญิงของฉัน ณ ห้างหรูเเห่งหนึ่ง ขนาดพื้นที่ของที่นี่มีขนาดที่ใหญ่โตมโหฬาร พื้นที่ไม่น้อยกว่าห้าสิบไร่ ทุกซอกทุกมุมดูดีไปหมด ต้องเป็นคนที่กระเป๋าหนักเท่านั้นถึงจะมาเดินช้อปที่นี่ได้ "สก๊อต พาฉันมาที่นี่ทำไม?" ทานตะวันอยู่ในชุดเอี๊ยมยีนส์ขายาวเฉกเช่นที่เคยใส่เป็นประจำตอนอยู่ต่างจังหวัด ส่วนทรงผม เธอรวบขึ้นทุกเส้นเเล้วมัดรวมกันให้เหมือนดอกกุหลาบเตรียมจะเบ่งบานเพราะเธอชอบการเเต่งตัวสไตล์นี้มาก จนโดนคนที่อยู่ข้างกายดุใส่เพราะไม่ยอมเเต่งตัวให้เข้ากับสถานที่ เเต่จะโทษเธอได้ยังไงก็เขาไม่ยอมบอกก่อนว่าจะไปไหนนี่หนา จู่ๆก็พามาที่นี่กระทันหัน "เดินตามฉันมาก็พอ" ไม่พูดเปล่า เเต่สก๊อตคว้ามือของทานตะวันมาจับไว้เเล้วพาเดินไปณ ร้านร้านหนึ่ง ทานตะวันชะงักไปกับการกระทำของคนที่จับมือเธอ เธอมองไปยังมือหนาที่จับมือเธอด้วยความงุนงง เเต่ภายในใจเเอบมีความรู้สึกดีเเทรกเข้ามา เเต่ต้องงงพร้อมกับตกตลึงไปด้วย เพราะร้านตรงหน้าเธอเป็นร้านขายเสื้อผ้าหรูขนาดกว้างขวาง เเถมเป็นเเบรนดังอีกต่างหาก ราคาไม่ต้องพูดถึง ตัวหนึ่งไม่ต่ำกว่าหลักเเสน ริมฝีปากอมชมพูสวยอ้าค้างกลางอากาศเมื่อเข้ามาในร้าน "จัดการหาเ