All Chapters of หนี้รักมาเฟีย (Dear Debtor,): Chapter 51 - Chapter 60

Ep.40 หญิงหนึ่งรุมชายสาม 1/2 ในขณะที่อยู่ในรถ ร่างบางที่มีอะไรข้องใจอยู่ มันอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูกถ้าไม่ได้ถามคนที่นั่งอยู่ข้างกายเสียที "เออ สก๊อต?" ฉันตัดสินใจอยู่นานพอสมควร ก่อนจะเรียกชื่อเขาเพื่อจะถามบางอย่าง "มีอะไร?" สก๊อยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆในขณะที่สายตาจดจ้ออยู่กับเส้นทาง เพราะกำลังขับรถอยู่ "ขออนุญาตถามอะไรหน่อยได้ไหม?" ทานตะวันจึงเอ่ยขออนุญาตเขาก่อน ก่อนจะถามอะไรออกไป "ว่ามา" นึกว่าเขาจะโกรธซะเเล้ว ค่อยยังชั่ว ทานตะวันจึงตัดสินใจถามต่อ "คือ ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นใครหรอ?" ประโยคนี้สิที่ฉันกลัว กลัวคำตอบของเขาเหลือเกิน สก๊อตจึงละสายตาจากท้องถนน หันมามองยังคนข้างกาย เเล้วตอบไปตามตรง "อดีตคู่นอนฉัน"!! "....." ทานตะวันเม้มริมฝีปากเข้าหากันเเน่น ไม่กล้าพูดอะไรต่อ ได้เเต่นั่งเงียบมาเฟียหนุ่มก็เช่นกัน เเต่ภายในใจของเธอกลับรู้สึกกระตุกวูบไปชั่วขณะที่ผู้หญิงคนนั้นได้เป็นคู่นอนของสก๊อต ความรู้สึกไม่พอใจเเทรกเข้ามาภายในใจดวงน้อยๆ เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเเคร์ พอรถสปอร์ตสีดำหรูจอดสนิท สก๊อตจึงพูดขึ้นเป็นครั้งเเรกจากที่นั่งเงียบมานาน "นั่งรอฉันอยู่ใ

Ep.41 อุ้มๆหน่อย "ตามฉันมาทำไม? ฉันบอกให้รออยู่ในรถไง" สก๊อตพูดกับทานตะวันด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย ที่คนตัวเล็กไม่ยอมเชื่อฟังเขา "ก็นายลืมโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ฉันเลยเอามาให้นี่ไง" ทานตะวันตอบกลับด้วยท่าทางเริ่มงอนๆที่เขาไม่เห็นความห่วงใยของเธอเลย กว่าจะเข้ามาในคลับใหญ่โตมโหฬารนี้ได้ต้องฝ่าฟันอะไรมาบ้าง 'คนอุส่าห์เป็นห่วง' ทานตะวันเอาโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ของสก๊อตยื่นให้เขาคืน เเล้วเขาก็รับไป "ทำคุณบูชาโทษเเท้ๆ" ประโยคสุดท้ายเธอพูดพึมพำกับตัวเอง เเต่มีหรือที่คนตัวสูงจะไม่ได้ยิน "ยุ่งไม่เข้าเรื่อง" ที่เขาต้องดุเธอเพราะไม่อยากให้เธอเข้ามาในคลับนี้ตั้งเเต่เเรก เพราะกลัวจะมีไอ้ตัวผู้ตัวอื่นมาจ้องมองเธอ มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์มองเธอ เพราะเขาเป็นคนนิสัยขี้หวง พอดุร่างบางเสร็จ "เเล้วไปมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นได้ไง?" สก๊อตเลิกคิ้วถามอย่างต้องการคำตอบเร่งด่วน "ก็ผู้ชายสามคนนั้นมาหาเรื่องฉันก่อน ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันก็ไม่ฟัง ฉันเลย..." ทานตะวันทำท่าเตะต่อยไอ้พวกสามคนนั้นให้ร่างสูงดู "อย่างที่นายเห็น" "เธอดูไร้เดียงสา เเต่กูชอบความเก่งกาจ ไม่กลัวใคร เเละที่สำคัญความเเสบ

Ep.43 ไหนลองเรียกสิ เช้าวันรุ่งขึ้น "อือ" ฉันรู้สึกมึนหัวไปหมด พยายามเปิดเปลือกตาที่ยากที่จะเปิดออกมาได้ เเต่พอเปิดออกมาได้ สิ่งตรงหน้าที่เห็นกลับทำฉันชะงักเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด เพราะคนตรงหน้าที่กำลังนอนหลับอยู่หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ฉันนอนมองดูสก๊อตหลับอย่างนึกเอ็นดู ทำไมเวลาเขาหลับมันช่างดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูกหน่า จนอยากจะมองอยู่อย่างนั้นนะ ผมสีน้ำตาลเข้มไม่เป็นทรงตกมาปรกหน้าผาก ขนตางอนหนาสวยบวกกับคิ้วหนามันช่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย จมูกโด่งสวยเป็นสัน เเก้มสากน่าหยิก เลื่อนต่ำลงมาเป็นริมฝีปากหยักสวยน่ารัก มันช่างดึงดูดจริงๆ ทานตะวันเผลอเอามือบางไปสัมผัสที่เเก้มสากของสก๊อตเเผ่วเบาอย่างลืมตัว "จะมองเเละสัมผัสอย่างอื่นด้วยไหม?" สก๊อตพูอออกมาทั้งที่ตายังปิดสนิทอยู่ ทานตะวันชะงักตกใจรีบดึงมือที่เเอบไปจับเเก้มของสก๊อตออก เเล้วรีบทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ "เออ ฉันหิวเเล้วไปหาอะไรกินก่อนน่ะ" ในเมื่อทำอะไรไม่ถูก ทานตะวันก็เตรียมตัวจะลุกหนี เเต่คงไม่ทันมือไวของสก๊อตที่คว้าเอวบางของเธอให้ล้มมาทับบนตัวเขาได้ซะก่อน กลายเป็นว่าทานตะวันนอนคร่อมอยู่บนตัวสก๊อต ใบหน้าหันเข้าหากัน "ถ้

Ep.44 สายตาพิฆาต 2/2"ตะวัน คือ พี่มีเรื่องให้ช่วย" จากนั้นพี่วายุก็เดินกลับมากับสีหน้าที่หนักใจ เเล้วมาขอให้ฉันช่วย"ช่วยเรื่องอะไรคะ?""ช่วยขึ้นร้องเพลงให้บ่าวสาวในงานให้พี่หน่อยได้ไหม? พอดีเด็กที่จะขึ้นร้องในคืนนี้เกิดท้องเสียกะทันหันเลยมาไม่ได้ นะตะวันนะ ช่วยพี่หน่อยนะ" วายุพูดด้วยน้ำเสียงที่ขอร้องทานตะวัน"เออ คือ ก็ได้ค่ะ" ฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไง อีกใจก็สงสารพี่วายุ สุดท้ายก็เลยรับปากว่าจะช่วยพี่เขา"เชิญคู่บ่าวสาวทางครับ ขอทุกคนปรบมือให้คู่บ่าวสาวหน่อยครับ" พอพิธีกรเชิญคู่บ่าวสาวขึ้นมาบนเวที ทุกคนในงานก็พากันปรบมือให้คู่บ่าวสาวอย่างพร้อมเพรียงกัน"ไอ้เเเม็กซ์ตะวันไปไหน!?" สก๊อตพอหาร่างบางไม่เจอ จึงเอ่ยถามเเม็กซ์อย่างไม่สบอารมณ์ที่เธอหายไปจากตรงนี้"เออ ไม่ทราบครับนาย" ที่เเม็กซ์ไม่รู้ เพราะมั่วเเต่คุยกับเพื่อนที่เขารู้จักที่ถูกเชิญมางานนี้ด้วย"กูสั่งให้มึงคอยดูแลเธอ เเล้วมึงมัวทำอะไรอยู่!!?" สก๊อตเริ่มไม่พอใจไอ้มือขวาขึ้นมาทันที ที่มันดูเเลเธอไม่ดี"ขอโทษครับนาย" เเม็กซ์ก้มหน้าสำนึกผิด"เธอคงจะเเค่ไปเข้าห้องน้ำละมั้ง นี่ก็หวงเกินนน!" ออซซี่ที่ยืนตรงนั้นได้ยินทุกบทสนทนาจึงเอ่ยขึ

Ep.45 ของฉันคนเดียวเท่านั้น NC+++ 2/2"จ้องมองมันเเบบนี้ อยากลองชิมหรอ?" สก๊อตพูดอย่างเจ้าเลห์"....." ทานตะวันส่ายหน้าปฏิเสธจนผมเผ้าสะเปะสะปะไปทั่วใบหน้าสวยน่ารัก ทำเอาคนมองเกิดอารมณ์ความรู้สึกคึกคะนอง พุ่งพล่านราวกับคนเพิ่งเข้าสู่วัยรุ่นเข้าไปอีกเขารีบจับเเก่นกายของตัวเองรูดขึ้นลงสองสามทีจนมันพร้อมทำศึกเเล้ว จึงเอาไปจ่อตรงใจกลางสาว เเล้วค่อยๆดันเข้าไปอย่างช้าๆจนมิดลำในที่สุดสวววบบ!"อ่า~/อ่าส์~ เเน่นเกินไปเเล้วตะวัน!" สก๊อตเเทบข่มอารมณ์ไม่ให้อัดกระเเทกใส่ทานตะวันไม่ไหว เขาต้องอดทนค่อยๆเป็นค่อยๆไป เพื่อไม่ให้คนใต้ร่างเจ็บปวด เอวสอบเริ่มเคลื่อนไหวจากจังหวะเนิบนาบ เเละเริ่มเร็วเเรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ปรารถนาพั่บ! พั่บบบบบบบ!"อื้อ...อ๊ะๆ~" ทานตะวันครางเสียงหวานออกมาอย่างง่ายดาย ขณะที่เอวสอบยังคงทำงานอย่างหนักหน่วง หน้าอกหน้าใจคู่งามก็กระเพื่อมไปตามเเรงอัดกระเเทก มันดึงดูดให้คนหิวกระหายต้องก้มลงไปดูดกินอย่างเด็กทารกเเรกเกิด"พะ...พี่สก๊อตต อ่ะ~ ตะวันสะเสียว" ยิ่งเเต่สรรพนามใหม่ที่หลุดออกมาจากริมฝีปากสวยของทานตะวันนั้นเองเป็นเชื้อเพลิงกระตุ้นอารมณ์สวาทให้สก๊อตเป็นอย่างดี ยิ่งทำให้เขา