All Chapters of หนี้รักมาเฟีย (Dear Debtor,): Chapter 61 - Chapter 70

Ep.46 หลั่งน้ำตา 2/2"เเล้วตอนนี้ล่ะ มึงคิดยังไงกับเธอ?" อันที่จริงฟินน์ดูออกตั้งนานเเล้วว่าสก๊อตคิดยังไงกับร่างบาง เเต่เเค่อยากจะได้ยินประโยคอันเหลือเชื่อจากคนปากเเข็งอย่างสก๊อตก็เท่านั้นเอง"กูไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไร? เเต่กูอยากมีเธออยู่อย่างนี้ข้างๆกูตลอดไป! เพราะกูนึกภาพตอนตัวเองไม่มีเธอไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง?"สก๊อยกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง ไม่มีคำโกหกใดๆเเฝงอยู่บนใบหน้าคมคาย จนฟินน์ก็สัมผัสมันได้ พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานาน รู้ดีว่าสก๊อตเป็นคนที่ไม่เคยพูดเล่น เขามักจะจริงจังกับคำพูดที่พูดออกไปของตัวเองเสมอ"หึ ก็ถือว่าชัดเจนดี" ฟินน์เข้าใจอย่างเเจ่มเเจ้งเเล้วว่าความรู้สึกที่สก๊อตมีให้ทานตะวันมันมากมายเเค่ไหน ไม่อย่างนั้นคนเย็นชาอย่างสก๊อตหรอจะพูดอะไรเเบบนี้ออกมาได้ฟินน์พูดเเค่นั้นก็เดินออกจากห้องนั้นไป ทิ้งให้สก๊อตนั่งนึกคิดเรื่องราวของตัวเองต่อ เเต่ขณะที่ฟินน์กำลังก้าวเท้าเดินไปเรื่อยๆ เขาก็หยุดฝีเท้าเเล้วเอ่ยบางอย่างออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งไร้ความรู้สึกใดๆ "ความรัก คือ ความอ่อนเเอ!"ส่วนสก๊อตนั่งนึกคิดอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับร่างบางจนเวลาผ่านไปสักพัก เขาก็กลับ

Ep.48 ความเจ็บปวด 1/2 ในรถคันหรูที่กำลังมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ "พวกมึงไปสืบมาว่าเมียกูไปอยู่ที่ไหน!!? รวมถึงต่างประเทศด้วย ค้นให้ทั่วทุกๆประเทศ ให้สายของเราที่อยู่ที่นั้นค้นหาให้เจอ ถ้าหาไม่เจอกูเอาพวกมึงตายเเน่!!!" สก๊อตสั่งลูกน้องให้หาทานตะวันทั้งในประเทศเเละต่างประเทศด้วยความรู้สึกที่ยั้งสติตัวเองไม่อยู่ เเต่คำที่ทำให้ลูกน้องเขาต้องชะงักคือ คำว่า 'เมียกู' หลุดออกมาจากปากของคนเย็นชาคนนี้ได้ไง เเม็กซ์กับเเซมถึงกับมองหน้ากันด้วยความคิดไม่ถึงว่านายเขาจะพูดเเบบนี้ออกมา เจ้านายหนุ่มโดนสาวบ้านไร้สยบให้เข้าเเล้ว เเต่ก็ไม่เเปลกใจหรอกที่เธอจะได้หัวใจผู้เป็นนายไป เพราะเธอออกจะดูเเสนดี น่ารัก ไร้เดียงสา เเละที่สำคัญเป็นหญิงเเกร่งเหมาะที่จะยืนเคียงข้างผู้เป็นนายของพวกเขา เเต่สุดท้ายทั้งสองก็เเอบยิ้มให้กันอย่างรู้กันอยู่โดยไม่ให้เจ้านายหนุ่มรู้ เขาอยู่กับนายมานาน รู้จักนิสัยนายดี ถ้าไม่รู้สึกอะไรกับใครจริงๆสก๊อตไม่มีวันพูดหรือกระทำออกมาเเน่ เเต่กับทานตะวันนายเขากระทำออกมาชัดเจนอย่างเห็นได้ชัด ว่าเธอคนนี้คือตัวจริงเสียงจริง "ครับนาย/ครับนาย" จากนั้นทั้งสองรีบขานรับเจ้านายหนุ่มโดยเร็ว ไม่งั

Ep.49 ไม่คาดคิด 1/2 อีกมุมหนึ่ง ทานตะวันกำลังนั่งรับอากาศยามค่ำคืน เเละมองดูหมู่ดาวตรงระเบียงห้องไปด้วย เเต่คืนนี้เธอกลับรู้สึก... "ทำไมมันง่วงเเบบนี้เนี่ย!? หิวก็หิว เเต่ฉันเพิ่งกินข้าวเสร็จไปเมื่อกี่เอง เเปลกจัง!" ทานตะวันเเปลกใจไม่น้อยกับอาการเหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับเธอช่วงพักหลังๆมานี้ เพราะบางครั้งช่วงตอนดึกๆเธอก็ลุกมาหาอะไรกิน เพราะรู้สึกหิวอย่างห้ามไม่อยู่ บางเวลาก็รู้สึกเพลียอยากจะนอนตลอดเวลา ตั้งเเต่เกิดมาเธอไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อน เธอเเอบคิดว่าตัวเองป่วยเป็นโรคอะไรหรือเปล่าถึงมีอาการพวกนี้ "ไปหาอะไรกินก่อนล่ะกัน ค่อยเข้านอน" พอคิดได้อย่างนั้นทานตะวันก็รีบไปหาอะไรเข้าท้องของตัวเอง เช้าของอีกวัน "ไอ้เเม็กซฺ์มึงไปเตรียมเครื่องบินส่วนตัว กูต้องการจะไปโคราชด่วน" สก๊อตเอ่ยบอกมือขวาของเขาด้วยความรีบร้อน "ครับนาย" ณ ร้านอาหารหรูเเห่งหนึ่งในโคราช "เออ คุณสก๊อตมีอะไรจะคุยกับพวกเราหรอคะ?" เเสงเหนือพูดอย่างเกรงๆ ส่วนท๊อปฟี่ก็เอาเเต่จ้องมองหน้าตาอันหล่อเหลาของสก๊อต เเค่นั้นไม่พอ ยังรวมไปถึงมือซ้ายเเละมือขวาของเขาด้วยจนน้ำลายเเทบจะลายออกจากปาก ที่สก๊อตต้องกลับมาต่างจังห

Ep.50 หากชีวิตไร้ทานตะวัน 1/2 พอทานตะวันวิ่งขึ้นไปบนห้อง สก๊อตก็รีบวิ่งขึ้นตามไปติดๆ เเต่ก็ไม่ทันคนตัวเล็ก เพราะเธอได้ล็อกประตูห้องเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว "ตะวัน ตะวันฟังพี่อธิบายก่อน!" สก๊อตทุบไปที่ประตูห้องของคนข้างในอย่างไม่เเรงมากหนัก เขาอยากจะอธิบายให้เธอฟัง เเต่ปัญหาก็คือเธอไม่ยอมฟังเหตุผลของเขาเลย สก๊อตทำได้เพียงหันหลังพิงบานประตูห้องของทานตะวันด้วยความจนปัญญา ตั้งเเต่เกิดมาคนอย่างสก๊อตไม่เคยต้องมาวิ่งตามใคร ขอร้องอ้อนวอนใคร พอเป็นผู้หญิงคนนี้ เเละควบตำเเหน่งเเม่ของลูก เขายอมทำทุกวิธีทางเพื่อจะได้เธอกลับคืนมา สก๊อตเลือกที่จะยืนอยู่หน้าห้องของทานตะวัน เพื่อที่จะอธิบายสิ่งที่เธอเข้าใจผิดให้ฟัง เเต่ทว่า... "ตะวันครับ อยู่ไหมครับ?" ยังไม่ทันที่สก๊อตจะเอ่ยอะไรออกไป จู่ๆก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากหน้าบ้านพักตากอากาศ ทานตะวันจึงรีบลุกออกจากที่นอนเช็ดคราบน้ำตา เเล้วรีบไปล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย จากนั้นเธอก็เปิดประตูออกมา เเต่ที่เเย่ไปกว่านั้น เสียงผู้ชายคนนั้นทำเอาคนที่ตามมาง้อถึงที่นี่เเทบจะควบคุมอารมณ์โทสะไว้ไม่อยู่ เเกร๊ก!! "ตะวันกำลังจะลงไปค่ะ" ทานตะวันเปิดป

Ep.51 พลิกจักรวาล พลิกมหาสมุทร 1/2 เวลา 1 ทุ่ม 30 ณ บ้านพักตากอากาศ ตอนนี้ทานตะวันนั่งเฝ้าดูเเล คอยเช็ดตัวให้สก๊อตในห้องนอนของเธอ สก๊อตได้หลับไปเเล้วจากฤทธิ์ของยาเเก้ปวด ที่ต้องมานอนอยู่บนเตียงเเบบนี้ เเทนที่จะนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลรอดูอาการ คนที่เเสนจะดื้อดึงก็ไม่ยอม พอคุณหมอผ่าเอากระสุนออก เย็บเเผลทำเเผลเสร็จ สก๊อตเลือกที่จะกลับมานอนที่บ้านพักตากอากาศของทานตะวัน เขาบอกว่าเเผลเเค่นี้สำหรับเขาไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาบาลให้เสียเวลา เช้าวันรุ่งขึ้น เเสงสีทองอำพันสาดส่องเข้ามายังดวงตาของสก๊อต จึงทำให้เขาต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมา มองไปรอบๆห้องเพื่อหาใครบางคนเเต่กลับไม่พบเธอ "เมียกูอยู่ไหนวะ!?" ตื่นมาก็ร้องหาเเต่เมีย เเกร๊ก! เเต่จังหวะที่เขากำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปตามหาเธอ เสียงประตูก็ดังขึ้น เเล้วเปิดออก พบกับคนที่เขาโหยหามาเเสนนาน "พี่สก๊อต! จะไปห้องน้ำหรอคะ? เดี๋ยวตะวันพาไป" ทานตะวันที่กำลังถือจานข้าวต้มมาให้ร่างสูง เเต่กลับต้องนึกเป็นห่วงเมื่อเขาจะลุกขึ้น จึงรีบเดินเข้าไปประคอง "พี่ไม่ได้จะไปเข้าห้องน้ำ เเต่จะไปตามหาเมีย กลัวเมียหนีไปอีก" ทานตะวันรู้สึกเขินอายไม่น้อยที่คน