“ที่รักคะ” เดือนนภายื่นมือไปลูบแก้มของสามีที่เพิ่งล้มตัวลงนอน“หือ” วูซองอาขานรับการเรียกของภรรยา รอฟังอย่างตั้งใจว่าเธอจะพูดอะไร“ที่บริษัทพอมีงานอะไรให้แยมมี่ทำบ้างไหมคะ”“หือ ให้แยมมี่ไปทำงานกับผมเนี่ยนะ” ซองอาค่อนข้างแปลกใจกับการกระทำของภรรยาอย่างมาก ก็เธอบอกเขาเองว่าพ่อเธอแค่ให้น้องมาพักผ่อนไม่ใช่มาทำงาน“ไม่เชิงว่าให้ไปทำงานหรอกค่ะ แต่ฉันไม่อยากให้แยมมี่เขาอยู่บ้านเฉย ๆ แบบนี้ คุณรู้ไหมคะว่าเธอชอบแอบร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อย ๆ ตลอดสามวันที่มาอยู่กับเรา ฉันยังเห็นเธอแอบร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ ถ้าเธอได้ไปช่วยงานคุณ เธออาจจะดีขึ้นก็ได้”“มันก็ต้องดีกว่าอยู่เฉย ๆ อยู่แล้ว แต่ผมอยากให้แยมมี่เขาอยู่กับคุณมากกว่า” ซองอาลูบหน้าท้องที่ยื่นนูนของภรรยาอย่างรักใคร่“ไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะที่รัก คุณแม่ของคุณท่านก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉันแทบทุกวัน ท่านยังบอกว่าถ้าคลอดลูกแล้วจะมาช่วยเลี้ยงหลานเลยค่ะ ท่านหาพี่เลี้ยงเด็กไว้แล้วด้วยคุณรู้หรือเปล่า” เดือนนภาขยับแก้มของสามีไปมาด้วยความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-14
