All Chapters of กุหลาบร้ายพ่ายรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“ไม่ต้องหรอกจ้ะ มีแต่พวกเอกสารตรวจทานเท่านั้น ขอบใจมากนะแมว”          “ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับของฝากนะคะพี่ป่าน งั้นแมวไปก่อนนะ” หญิงสาวบอกลาพร้อมโบกมือ          “จ้ะ โชคดีนะ” อินทิราโบกมือให้หญิงสาวรุ่นน้องในแผนกพร้อมรอยยิ้ม          เกือบหนึ่งทุ่มงานทุกอย่างบนโต๊ะก็เสร็จเรียบร้อย อินทิราทยอยนำแฟ้มไปแจกจ่ายตามโต๊ะของลูกน้องในแผนกจนหมดแล้วจึงเตรียมตัวกลับบ้าน ไม่ลืมตรวจความเรียบร้อยของเครื่องใช้ไฟฟ้าในสำนักงานทุกชนิด‘อยากขอบคุณฟ้า ให้เรามาเป็นลูกแม่ รักดี ๆ รักไม่มีแต่ ไม่เคยได้รับจากใคร มีเพียงคนนี้ ชีวิตก็วางให้ได้ คำเล็ก ๆ ที่ไม่...’เสียงเพลงเรียกเข้าที่ตั้งไว้เฉพาะบุคคลดังขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังเดินออกจากลิฟต์พอดี เธอรีบหยิบจากกระเป๋าสะพายแล้วกรอกเสียงใส ๆ ทักทายลงไปในโทรศัพท์“สวัสดีค่ะคุณแม่สุดที่รัก”(เมื่อกี้นี้น้าจันทร์เ

‘อยากขอบคุณฟ้า ให้เรามาเป็นลูกแม่ รักดี ๆ รักไม่มีแต่ ไม่เคยได้รับจากใคร มีเพียงคนนี้ ชีวิต’“ค่ะแม่” อินทิรากรอกเสียงงัวเงียไปตามสาย(ยังไม่ตื่นอีกเหรอลูก หกโมงแล้วนะ)“แม่โทรมาไวกว่านาฬิกาปลุกของหนูอีก” เธอตอบมารดาขณะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ใช้นิ้วมือแคะขี้ตาแล้วคลึงเบ้าตาเพื่อกระตุ้นให้ตื่นเต็มตา(เมื่อคืนลูกบอกว่าจะโทรหาแม่แต่ลูกก็ไม่โทรมา)“ขอโทษค่ะแม่ เมื่อคืนหนูกลับดึกก็เลยไม่ได้โทรหาเพราะเลยเวลาแม่นอนแล้ว” ครอบครัวของเธอใช้ชีวิตแบบคนบ้านนอกขนานแท้ บางบ้านดูข่าวจบก็นอน บางบ้านดูละครจบเข้านอน ตีสี่ตีห้าก็ตื่นมาหุงหาอาหารใส่บาตร เตรียมตัวไปทำงานในสวนในไร่ เธอจึงไม่คิดจะรบกวนท่านกลางดึก(นอนแล้วก็โทรได้ลูก แม่ตื่นมารับสายลูกได้อยู่แล้ว)“หนูไม่อยากรบกวนเวลานอนของแม่กับพ่อนี่คะ ถ้าหนูโทรไปก็ต้องตื่นกันทั้งคู่”(ไม่เป็นไร ตื่นมาคุยโทรศัพท์กับลูกแม่มีความสุขกว่า)อินทิราคลี่ยิ้มกับความรักของมารดา คุยด้วยอีกสองสามประโยคก็บอกวางสายเพราะต้องเตรียมตัวไปทำงาน

ชายหนุ่มสั่งอาหารให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วจึงยื่นเมนูคืนให้แก่พนักงาน แล้วหันไปบอกกับหญิงสาวที่ยังดูเมนูอยู่“สปาเก็ตตี้คาโบนาร่าที่นี่อร่อยนะ เป็ดรมควันราดซอสพริกหวานของเขาก็ใช้ได้”อินทิราทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจคำแนะนำของเขา หันไปส่งยิ้มให้พนักงานสาวเล็กน้อย “พี่เอาโป๊ะแตกรสจัด ๆ เลยนะคะ ผัดผักสี่สหาย ปูทะเลผัดผงกะหรี่ แล้วก็ข้าวห่อใบบัวค่ะ ขอชาร้อนอย่างดีที่สุดหนึ่งกาด้วยนะ”“รับถ้วยชากี่ใบดีค่ะ” พนักงานสาวสวยถามอย่างละเอียด เพื่อไม่ให้ทำหน้าที่ผิดพลาด“ใบเดียวค่ะ”ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาว แอบเคืองเธอเล็กน้อยที่ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน แล้วดูเธอสั่งอาหารสินั่น จะกินเข้าไปหมดหรือไง“แม่คุณบอกว่าคุณกินสปาเก็ตตี้ไม่ค่อยได้ไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมฉันเห็นคุณสั่งทุกครั้งเลย” ครั้งที่แล้วเขาก็สั่งเธอจำได้“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มล้อเลียนเธอ “ผมทาน”“ยัสซัน”ชายหนุ่มชะงักคำพูดแล้วหันไปมองทางต้นเสียง เช่นเดียวกับอินทิราที่หันไปมองเมื่อ

“หล่อ ๆ นี่ยังไม่เห็นนะ แต่ถ้าดูดีก็คงจะเป็นสายชล”“คุ..คุณ..คุณจะไม่คิดก่อนตอบหน่อยเหรอ” คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มเสียความมั่นใจไปเลยทีเดียว หล่อ ๆ ไม่มี แถมที่ดูดีก็ไม่ใช่เขาอีกต่างหาก“ทำไมต้องคิดด้วยล่ะ ก็เห็น ๆ กันอยู่”“ถ้าให้คุณเลือกมาห้าคน” อย่างน้อยหนึ่งในห้าคนนี้ก็ต้องมีเขาติดร่างแหบ้างแหละน่า“สายชล”“อือ” เขาพยักหน้าทำเหมือนรู้จักผู้ชายที่เธอเอ่ยถึง“พี่ชาลี”“อือ” ถึงจะดูดี มีเสน่ห์ แต่ก็มั่นใจว่าสู้ตนไม่ได้“ฉันตอบคุณเรย์มองด์ได้ไหม”“ได้” ผู้ชายร่างใหญ่ลงพุงแบบพ่อเลี้ยงของเขาเธอยังมองว่าดูดี แล้วผู้ชายไร้พุง หุ่นดี มีกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามแบบตนไปอยู่ตรงไหน“คุณพหล”“ดีไซเนอร์นะเหรอ” นั่นมันเกย์ชัด ๆ เลยนะ แมน ๆ แบบผมทำไมไม่เลือก“ฉันนึกไม่ออกแล้วว่ามีใครที่ดูดีอีก แต่เพื่อให้ครบห้าคนฉันขอเลือกพี่ศักดาก็แล้วกัน”เตี้ย ล่ำ มะขามข้อเดียวนั่นนะเหรอดูดี..  สายตาเธอมีปัญหาหรือเปล่า สั้น ยาว เอียง หรือว่าฝ้าฟาง ยัสซันได้แต่กรุ่นโกรธอยู่ในใจ“สายชลนี่คือใคร” ในเมื่อไม่มีตัวเ

“นอนต่อเถอะ ไหน ๆ ก็อยู่ที่เวียดนามแล้วนี่” แขนแข็งแรงเหนี่ยวรั้งหญิงสาวที่นั่งคอตกให้เอนลงมา“ปล่อยฉัน!” อินทิราสะบัดตัวหนี แล้วทุบเขาไม่ยั้ง “เพราะคุณคนเดียว ฉันถึงต้องโกหกพ่อ” เธอไม่ได้อยากมาจบลงแบบนี้เลยสักนิด อุตส่าห์รีบเดินไปหาแท็กซี่เมื่อจบจากงานเลี้ยง แต่แท็กซี่เจ้ากรรมก็ดันไม่มีสักคัน ในที่สุดก็ถูกเขาคว้าตัวขึ้นรถมาจนได้“โอ๊ย ๆ ผมเจ็บนะคุณ” ยัสซันออกแรงเหนี่ยวหญิงสาวที่รัวกำปั้นใส่ตนให้ล้มลง แล้วรีบขยับกายขึ้นทาบบนร่างระหง“ลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้ ลงไปสิ” หญิงสาวพยายามออกแรงดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา “มันหนัก ฉันหายใจไม่ออก”ชายหนุ่มไม่ทำตาม รู้ว่าเธอแค่อ้างเพื่อให้เขาปล่อย เพราะเขาไม่ได้ทิ้งแรงไปที่เธอทั้งหมด แต่อาการดิ้นหนีของเธอมันปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้ตื่นตัวอีกครั้ง เขาจึงไม่รอช้าที่จะโน้มหน้าลงไปหา ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้ตื่นตัวแบบเขาบ้าง“ปล่อยฉันนะ คุณจะทำบ้าอะไรอีก” เธอตวาดเสียงเขียว ส่ายหน้าหนีไม่ยอมเขาง่าย ๆ แต่วิธีของเขาก็ทำเอาเธอถึงกับหอบสะท้านด้วยความซาบซ่าน เธอไม่เคยเต็มใจในตอนเริ่มต้นกับเขา แต่ก็ไม่พ้นต้องสมยอมในตอนต่อไปทุกครั้ง เหมือนเช่นตอนนี้ วงแขนเรียว