All Chapters of กุหลาบร้ายพ่ายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ปิ๊งป่อง ๆ ๆยังไม่ทันได้คิดทบทวนให้แน่ใจ เสียงกริ่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอจึงลงจากเตียงแล้วรีบเดินหาชายหนุ่มเจ้าของห้อง เจาะจงไปที่ห้องน้ำเป็นที่แรก แนบหูฟังกับบานประตูแล้วเคาะเรียก เมื่อได้ยินเสียงเพลงดังแว่วออกมา แต่ก็ไม่มีการตอบรับจากด้านใน จึงตัดสินใจค่อย ๆ ผลักประตูเข้าไป เพราะกลัวแขกที่มาเยือนจะได้ยินเสียงของตนชายหนุ่มที่กำลังอาบน้ำจากฝักบัวอยู่ในตู้กระจกหันไปมองทางประตู เมื่อรู้สึกเหมือนมีใครเข้ามา ฝ่ามือใหญ่ปาดไอน้ำที่เกาะกระจกให้มองเห็นชัดขึ้น ไม่คิดจะปกป้องร่างกายเปลือยเปล่าจากสายตาของเธอ แต่แปลกใจว่าทำไมเธอถึงกล้าเข้ามามากกว่าหญิงสาวขัดเขินกับเรือนร่างเปลือยเปล่าอันชวนมองของเขานัก แต่ก็ไม่มีเวลามาอิดออดให้มากความ จึงเพ่งมองไปที่ใบหน้าของเขาเป็นหลัก เดินเข้าไปใกล้บานกระจกที่กั้นระหว่างเธอกับเขาเอาไว้ ขยับปากพูดโดยไม่เปล่งเสียงและทำท่าทางประกอบว่ามีคนมาหาคิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่ออ่านปากของเธอออก เปิดน้ำล้างตัวให้สะอาดแล้วเดินโทง ๆ ออกไป หยิบผ้าเช็ดตัวที่พับไว้อย่างเป็นระเบียบในชั้นแขวนมาพันกายท่อนล่าง แล้วหยิบรีโมทกดปิดเครื่องเสียงอินทิราคว

“แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครคะพี่แก้ว” ผู้ช่วยของอินทิรายังคาใจ“น้องชายบุญธรรมของพี่ป่านเขาจ้ะ” ปัทมาไขข้อข้องใจให้หญิงสาว “แต่ปอเขาเพิ่งยี่สิบเอ็ดเองนะ”“ไอ้กล้วยมันชอบเลี้ยงเด็ก แก้วไม่รู้เหรอ” ศักดาแกล้งแซว“มันดูเจริญหูเจริญตากว่ารุ่นแบบพี่เยอะนี่คะ” “หลอกด่าพี่ปุ้มนี่หว่า” ศักดาพาดพิงไปถึงรุ่นใหญ่สุดในกลุ่ม“พี่ไม่โกรธหรอกกล้วย เพราะกิ๊กของพี่ก็รุ่นไอ้หนุ่มนั่นแหละ” สาธิตยอมรับพร้อมกับรอยยิ้ม“จริงเหรอคะพี่ปุ้ม”“พี่ปุ้มไปอำน้อง ๆ เขาทำไม เชื่อเป็นตุเป็นตะแล้วนั่น” ศักดาต่อว่ารุ่นพี่แล้วบอกความจริงให้ฟัง “กิ๊กที่ว่าคือลูกสาวของพี่เขาเอง ลูกพี่ปุ้มเขาชื่อกิ๊ก มุกนี้พี่เคยโดนมาแล้ว”ทุกคนต่างส่งเสียงหัวเราะกันอย่างครื้นเครง และเมื่ออาหารเริ่มมาเสิร์ฟก็ยังไม่เริ่มลงมือรับประทาน เพราะรอใครบางคนมาก่อน“บอสนัดเราหกโมงครึ่ง โอ๊ะ! มานั่นแล้ว” ศักดาพูดยังไม่ทันจบ คนที่กล่าวถึงก็เดินเข้ามา&nbs

“โล่งอกแล้วใช่ไหมพ่อ” อุไรถามสามีด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ถึงแม้สามีและนางอยากให้ลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝาเพราะวัยที่มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็เลือกเฟ้นว่าที่ลูกเขยพอสมควร มีฐานะร่ำรวยแต่ไร้การศึกษาก็ไม่เอา จนแต่ขยันถึงไม่รังเกียจแต่ก็ไม่คู่ควร ขอแบบสมน้ำสมเนื้อทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิดีกว่า“เขามาแล้ว” หญิงสาวเตือนบุพการีให้รู้ตัวเมื่อชายหนุ่มเดินกลับมาพร้อมของในมือ รับข้าวโพดอบกรอบมาถือ หยิบตั๋วหนังในมือของเขาขึ้นมาดูเบอร์แล้วจึงเดินนำเข้าไปในโรงหนัง ไม่รู้จะเรียกว่าความโชคดีหรือความซวยสำหรับอินทิรากันแน่ เมื่อมาถึงที่นั่งแล้วพบว่าเป็นแถวเดียวกับบริษัทของตน ที่สำคัญกว่านั้น..“เราสามคนนั่งด้านนี้ก็ได้ครับ พี่ป่านไปนั่งรวมกับเพื่อนร่วมงานดีกว่า” ชินวุฒิเสนอ เมื่อที่นั่งถูกแบ่งกลางด้วยทางเดิน และมีหนึ่งคนที่ต้องไปนั่งอีกฟากหนึ่ง ที่มีเพื่อนร่วมงานของหญิงสาวนั่งอยู่ เขาจึงมีความเห็นว่าเธอควรไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ จะดีกว่า“ไม่เป็นไร ปอไปนั่งเถอะ พี่นั่งกับพ่อแม่เอง” จะให้เธอไปนั่งได้อย่างไร ในเมื่อคนที่นั่งอยู่ใกล้ที่ว่างนั้นคือเ

“ไม่จริง เธอโกหก ฉันรู้จักกับเขามาเป็นสิบปี เขาไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน เธอจงใจแต่งเรื่องเพื่อให้ฉันอิจฉาใช่ไหม คิดผิดแล้วอินทิรา ทำไมฉันต้องอิจฉาเธอ ในเมื่อฉันคือว่าที่คู่หมั้นของเขา ตอนนี้เขาจะแอบกินของเน่า ๆ บ้างฉันก็ไม่หวงหรอก เพราะยังไงซะฉันกับเขาก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว”“จริงเหรอคะ” อินทิราฉีกยิ้มกว้าง แสดงความยินดีทางใบหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นทำท่าครุ่นคิด “แค่ว่าที่คู่หมั้นก็แสดงว่ายังไม่ได้หมั้นสิคะ แบบนี้จะเอาหลักประกันอะไรที่แน่นอนล่ะ อย่าเพิ่งพูดดีกว่านะคะคุณฟารีดา อย่าเพิ่งฝันไปถึงงานแต่งงานเลยค่ะ เอาแค่ให้ได้หมั้นก่อนดีกว่า ถ้าได้หมั้นเมื่อไหร่แล้วค่อยมาคุยค่ะ อาหารมาแล้วเราพักเบรกกันก่อนดีกว่านะคะ”“ทานให้อร่อยนะครับ” พนักงานหนุ่มบุคลิกดีบอกกับลูกค้าสาวทั้งสองเมื่อเทไวน์ให้แล้ว“ขอบคุณค่ะ” มีเพียงอินทิราเท่านั้นที่กล่าวกับชายหนุ่มพนักงานหนุ่มโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปอย่างรู้มารยาท“ฉันขอดื่มฉลองให้กับงานหมั้นของคุณล่วงหน้านะคะ เพราะถ้าถึงเวลานั้น

หนึ่งทุ่มตรงยัสซันก็เดินทางออกจากบริษัท จุดหมายคือร้านอาหารลอยฟ้าในโรงแรมหรูย่านใจกลางเมืองฟารีดา ส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม และนั่งลงบนเก้าอี้ที่พนักงานขยับให้“ฉันดีใจที่คุณชวนมาทานมื้อเย็นด้วยกัน ที่นี่บรรยากาศดีนะคะ วิวก็สวย” เธอมองไปรอบ ๆ เพื่อมองบรรยากาศของกรุงเทพในยามค่ำคืน“ฉันดีใจที่เธอชอบ สั่งอาหารสิ” เขาบอกกับเธอ รอจนเธอสั่งอาหารเสร็จแล้วจึงสั่งไวน์แดงยี่ห้อโปรด“ประทานโทษครับท่าน ไวน์ยี่ห้อนี้เราได้มาจำนวนจำกัด ตอนนี้ไม่มีในสต็อกแล้วครับ แต่เรามีไวน์ตัวอื่นที่รสชาติโดดเด่นไม่แพ้กันบริการนะครับ” พนักงานหนุ่มกล่าวพร้อมกับส่งสัญญาณให้เพื่อนร่วมงาน ที่ชำนาญเรื่องไวน์โดยเฉพาะมาทำหน้าที่แทนตน“สวัสดีครับผมสุรศักดิ์ เป็นไวน์ซอมเมอลิเยร์ของที่นี่ ยินดีให้บริการแก่คุณลูกค้าครับ”“ไวน์แดงที่ดีที่สุดของร้านคุณตอนนี้คืออะไร”“ผมขอแนะนำชาโตเปตรุสครับท่าน รสชาติ”“โอเค” ชายหนุ่มตัดบทการแนะนำสรรพคุณสินค้า เพราะรู้ซึ้งถึงรสชาติของม