All Chapters of กุหลาบร้ายพ่ายรัก: Chapter 61 - Chapter 70

วารีนึกอยากจะตบปากตัวเองที่พลั้งเผลอพูดออกไปกับลูกชายที่แสนฉลาด แต่ก็คงแก้ไขไม่ทันแล้วนอกจากอ้างไปน้ำขุ่น ๆ“แม่ก็พูดไปมั่ว ๆ แหละลูกอย่าไปคิดมากเลยนะ”“แต่ผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้นนะครับ”“ทำไมชอบอำแม่เล่นอยู่เรื่อยเลยนะ ไม่คุยด้วยแล้ว แม่กลับก่อนดีกว่า ลูกจะได้ทำงานต่อ” วารีรีบหาทางเลี่ยงจากใบหน้าอมยิ้มแต่สายตาจับผิดของลูกชาย...ประเทศเวียดนาม“ก๊อก ๆ ๆ”อินทิราเงยหน้าจากกองเอกสารเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู “ขาพี่เสริม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“เที่ยงแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะคุณป่าน” ผู้จัดการโรงงานนามว่าเสริมชัย ที่มีลักษณะตุ้งติ้งเหมือนผู้หญิงเอ่ยชวนหญิงสาวรุ่นน้อง“ค่ะ” อินทิราหยิบกระเป๋าสะพายลุกจากที่นั่ง มองหน้าเพื่อนรุ่นพี่ “พี่เสริมไม่สบายหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าซีดจัง”“พี่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่เหมือนกันนะคุณป่าน กะว่าทานข้าวเสร็จแล้วจะหายามาทานสักหน่อย”“ก็ดีค่ะพี่เสริม ป้องกันไว้ก่อนที่มันจะเป็นหนัก เวลาป่วยแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดนะคะ”“จริงคุณป่าน พี่ไม่ชอบให้ตัวเองป่วยเลยนะ ถ้ามีอาการนิดหน่อยนี่พี่จะต้องหายามากินป้องกันไว้ก่อนตลอด พี่เกลียดที่สุดเลยไอ้ประเภทคัดจมูก เจ็บคอเนี่ย มันทรมานสุด

ยัสซันถอดแว่นกันแดดอันเท่ออกจากใบหน้า เมื่อเห็นชายวัยกลางคนรูปร่างบอบบางคนหนึ่ง เดินตามหลังเจ้าหน้าที่ที่รับนามบัตรจากตนไปเมื่อสักครู่ออกมา“สวัสดีครับ คุณต้องการพบผมหรือครับ” เสริมชัยกล่าวเป็นการเป็นงาน ไม่มีอาการตุ้งติ้งให้เห็น ถึงแม้ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้านี้จะหล่อคมคายจนทำให้หัวใจเต้นรัว เพราะโดนรัศมีน่าเกรงขามของเขาข่มเอาไว้อยู่หมัด“ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะชื่อคุณเสริมชัย”“ใช่ครับ ผมเสริมชัย มิตรสกุล เป็นผู้จัดการใหญ่ของบอดี้ไลน์กรุ๊ปในประเทศเวียดนาม”“เชิญนั่ง” ยัสซันกล่าวเชื้อเชิญเมื่อได้รับการยืนยันว่าไม่ผิดคน “จะดื่มอะไรดีล่ะ กาแฟ ชา โกโก้” เขาถามและสวมแว่นกันแดดกลับไปบนใบหน้าอีกครั้ง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นการเคลื่อนไหวของดวงตา“ไม่เป็นไรครับ แต่คุณพอจะบอกผมได้ไหมครับว่าต้องการพบผมเรื่องอะไร ต้องขอโทษนะครับที่ถามไปแบบนี้ เพราะนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเราเคยติดต่อธุรกิจกันมาก่อนหรือไม่” เสริมชัยกล่าวอย่างสุภาพ“อ้อ.. ขอโทษที่ลืมแนะนำตัว ผมเพิ่งมารับตำแหน่งซีอีโอคนใ

“หยุดนะ!” อินทิราหายจากอาการตกใจ รีบร้องห้าม เข้าไปผลักชายหนุ่มเจ้าอารมณ์แต่ก็ไร้ผล “ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้นะคุณยัสซัน เป็นบ้าไปแล้วหรือไงถึงมาอาละวาดใส่คนอื่นแบบนี้!” เธอทั้งทุบทั้งตีคนที่คร่อมร่างของชายหนุ่มอีกคนเอาไว้“ผมจะฆ่ามันให้ตายคามือเลย คุณไม่ต้องมาห้ามผมหรอก”“ปล่อยเขาแล้วเรามาคุยกันให้รู้เรื่อง อย่ามาใช้กำลังต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ฉันอายเขา”“รู้จักอายแล้วทำไมถึงกล้านอกใจผัวล่ะ”ดวงตากลมโตเขม่นมองชายหนุ่มที่ตะคอกใส่ตนด้วยแววตากรุ่นโกรธ ระงับอารมณ์ของตนเอาไว้เต็มที่ ดีที่คำพูดของเขาก็ไม่มีใครฟังออก“ถ้าไม่อยากให้ฉันเกลียดคุณก็ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้”คิมซูฮยอนรู้สึกถึงแรงที่ผ่อนลงของชายหนุ่มที่คร่อมร่างตนไว้ จึงอาศัยจังหวะนี้ผลักเขาออกไปสุดแรงแล้วรีบขยับตัวลุกขึ้นไปขึ้นคร่อมเขาเอาไว้บ้าง กระชากคอเสื้ออีกฝ่ายขึ้นมา“ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงเข้ามาทำร้ายกันแบบนี้ แต่ผมจะไม่ตอบโต้กับคุณด้วยกำลังหรอกนะ ผมจะตอบโต้กับคุณด้วยกฎหมาย เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่

“เจ้านาย.. คนไหนคะแม่” เธอกำลังงงกับคำพูดของมารดา เธอไม่เคยคุยเรื่องเจ้านายให้ท่านฟัง แม้กระทั่งเรื่องงานก็ไม่เคยพูดถึง “ป่านเคยบอกกับแม่อย่างนั้นเหรอคะ” แต่ก็ถามเพื่อความแน่ใจ          (เปล่าหรอกลูก เจ้านายของลูกต่างหากที่บอกแม่)          “เจ้านายหนูเหรอคะ คนไหนคะแม่ แล้วแม่รู้จักเจ้านายหนูได้ยังไง”          (ก็คนที่เลี้ยงข้าวเราไงลูก คุณยัสซันนั่นไง เมื่อวานซืนเจ้านายของลูกเขาแวะมาเยี่ยมพ่อกับแม่ที่บ้าน บอกว่ามาทำธุระแถวนี้ก็เลยถือโอกาสแวะเข้ามาเยี่ยม แล้วเขาก็บอกว่ากำลังจะเดินทางไปดูงานที่โรงงานในเวียดนาม จะฝากอะไรไปให้ลูกบ้างไหม แม่ก็เลยรีบตำน้ำพริกเผาฝากไป พี่สะใภ้เรายังฝากกุนเชียงกับหมูหยองไปให้ด้วย พอดีเจ้าเจี๊ยบเขาไปเที่ยวบ้านเพื่อนก็เลยซื้อกลับมาตั้งเยอะ ตั้งใจจะส่งไปให้เราด้วยนั่นแหละ)          “เขาบอกกับแม่อย่างนั้นเหรอคะ&

ระหว่างที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟโทรศัพท์ของอินทิราก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอละความสนใจจากแก้วนมสดปั่น กดรับโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงทักทายปลายสายอย่างสุภาพพร้อมความรู้สึกว้าวุ่นใจ          (สวัสดีจ้ะ ยุ่งอยู่หรือเปล่าหนูป่าน)          “ไม่ค่ะท่าน วันนี้ป่านออกมาทำงานข้างนอกเพราะว่าคุณเรย์มองด์เข้าไปดูงานที่โรงงาน”          (เหรอจ๊ะ)          “ท่านมีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามเพราะฟังจากน้ำเสียงแล้วรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังลังเล          (ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ ฉันไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แค่โทรมาคุยกับหนูเหมือนปกตินั่นแหละ)          “ปกติท่านจะไม่โทรหาป่านเวลานี้นี่คะ”          (‘คุณผู้หญิงคะ คุณฟารีดามาขอพบค่ะ’.. หนูทำงานต่อเถอะจ้ะ แล้ว