Semua Bab My Honey คนนี้ของผม: Bab 101 - Bab 110

เด็กสาวหันไปมองตามสายตาของปริญ ทันใดนั้นเธอก็เปลี่ยนใจรีบเดินอ้อมรถคันหรูแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งเบาะหลังคนขับอย่างไว แต่ก็โดนเจ้าของรถดุอีกครั้ง“ลงมา”“อะไรของคุณ เป็นไบโพลาร์เหรอ” เด็กสาวถลึงตามองเขาแล้วจิ๊ปากใส่ เมื่อครู่เพิ่งออกคำสั่งให้เธอขึ้นรถเองแท้ ๆ “ฉันไม่ใช่คนขับรถของเธอ มานั่งหน้า!” เมื่อกระจ่างแก่ใจเด็กสาวก็แอบขำแห้งที่เข้าใจผิด แต่เพราะเธอไม่ได้อยากอยู่ใกล้เขายังไงล่ะ ทว่าก็ต้องย้ายไปนั่งตามที่เจ้าของรถสั่ง คนอย่างคุณชายปริญใครขัดใจมากไม่ได้รถเอสยูวีขับทะยานออกไปตามเส้นทางด้วยความเร็ว จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่มีประโยคใดออกจากปากอีก ภายในห้องโดยสารถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงันจนชายหนุ่มหงุดหงิด เขาเอื้อมมือไปเปิดเพลงเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบเกินไปจนน่าอึดอัดทว่าแต่ละเพลงที่ดังขึ้นทำเอาคนที่นั่งข้างกันเกือบร้องไห้อีกรอบ เพราะดันมีแต่เพลงอกหักทั้งนั้น เวลาดึกสงัด ถนนโล่ง ๆ แบบนี้ ในรถที่กำลังขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำแบบนี้ เหมือนในเอ็มวีเพลงเศร้าไม่มีผิดเขาตั้งใจจะฆ่าเธอให้ตายด้วยเสียงเพลงหรือยังไงกัน“คนใจร้าย” นับดาวบ่นงึมงำต่อว่าคนที่กำลังบังคับพวงมาลัยอยู่ แม้เสียงเธอจะเบามาก

กว่าอาทิตย์จะตื่นก็เป็นเวลาบ่ายสามของวัน เมื่อคืนเขานอนไม่หลับเพราะใจยังอยากคุยกับพัชชา ทว่าติดต่อหญิงสาวไม่ได้ ทักไปก็ไม่อ่าน โทร. ไปสามครั้งก็ไม่รับสาย คิดว่าเธอคงหลับไปแล้วเลยตัดใจไม่โทร. ไปวุ่นวายอีก กว่าเขาจะหลับตาลงได้สนิทก็ตอนเจ็ดโมงเช้าแล้ว“เพิ่งฟื้นเหรอไอ้ลูกชาย” เสียงทุ้มหนักของชายวัยกลางคนเอ่ยถามบุตรชายเพียงคนเดียวที่เอาแต่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดไถโทรศัพท์มือถือขึ้น ๆ ลง ๆ ชงกาแฟมาก็ไม่ยอมจิบสักอึก“ครับป๊า” อาทิตย์เงยหน้ามาตอบบิดาที่นั่งลงข้างกายเขา แล้วตบไหล่ให้กำลังใจอย่างที่ชอบทำเวลาเขามีเรื่องเครียดหรือไม่สบายใจ“แม่ล่ะครับ”“เดี๋ยวก็ลงมา เตรียมตอบคำถามไว้ให้ดีก็แล้วกัน” ได้ยินเช่นนั้นชายหนุ่มยืดตัวตรงแล้ววางสมาร์ตโฟนไว้บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ยตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาหนัก ๆ“มีอะไรจะเล่าให้ป๊าฟังไหม ฮึ” วันนี้เป็นวันหยุด ทุกคนเลยอยู่กันครบไม่มีแพลนออกไปไหน เจสันมีเวลาฟังลูกชายปรึกษาปัญหาหัวใจได้ทั้งวัน ชายหนุ่มสบตาบิดาชั่วครู่แล้วก็เปิดปากเล่าเสียงแผ่วราวกับคนหมดอาลัย“น้องบอกเลิกผมแล้วป๊า”“แสดงว่ามีสถานะแล้วนี่หว่า ถือว่าพัฒนา” เจสันเจือขำในคอ เพราะครั้งที่อาทิตย์ป

ที่สำคัญจารวีเป็นเพื่อนรุ่นน้องสนิทกับพรนับพัน บุตรสาวตน และรู้จักมักจี่กันดี คนที่จารวีให้เครดิตนั่นเท่ากับว่าวางใจได้“น่ารักจังเลยลูก มาให้ยายอุ้มหน่อยสิครับ” คุณหญิงทิพวรรณเอ่ยกับเด็กชายแจ๊คสันอย่างเอ็นดู และอ้าแขนรอรับ เจ้าเด็กชายตัวน้อยก็อยู่เป็นเดินเข้าไปให้ผู้ใหญ่กอดอย่างว่าง่าย จนคนเป็นน้ายกยิ้มแล้วเอ่ยชมในใจ อยู่เป็นแบบนี้ดูท่าว่าจะหาวิธีเข้าใกล้คนบ้านนี้ได้ง่ายขึ้นหน่อยแล้วสิ“ได้ข่าวว่าลูกชายหนูวีเรียนที่ JP ด้วยใช่ไหม เรียนที่เดียวกับหลานน้าเลย”“ใช่ค่ะ ความจริงเขารู้จักกันนะคะ เพราะเจ้าทิตเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกันกับหนูพาย หลานสาวคุณน้าเลยค่ะ” เมื่อคุณหญิงทิพวรรณแทนตัวเองว่าน้า ประธานรวีก็ไม่รอช้าที่จะเรียกท่านว่าน้าอย่างสนิทสนมด้วยเช่นกัน“ว่าแต่... น้องไม่อยู่เหรอครับ” อาทิตย์ที่นิ่งฟังและเอาแต่คอยชะเง้อคอ กวาดสายตามองหาพัชชาอยู่นานก็อดเอ่ยถามไม่ได้ ทำเอาคนเป็นพี่สาวที่นั่งติดกันแอบยื่นมือมาหยิกสีข้างอย่างหมั่นไส้“ใจเย็นก่อนไหม” ตะวันกระซิบเสียงเบา เดี๋ยวยายเขารู้ว่าตั้งใจมาหาหลานสาวเขา เขาได้ไล่กลับไปหรอกไอ้น้องบ้า!คุณหญิงทิพวรรณเลิกคิ้ว แอบแปลกใจที่เด็กหนุ่มดูเหมือนจะส

“ป๊า ผมไปใต้สักสองสามวันได้ไหม” อาทิตย์ที่นั่งหน้างอคอตกไถสมาร์ตโฟนอยู่ครึ่งวันก็พูดขึ้น“ใจเย็นไอ้ลูกชาย”“เย็นไรล่ะป๊า ดูดิ เนี่ย!” ชายหนุ่มยื่นสมาร์ตโฟนที่เปิดแอปพลิเคชันโซเชียลให้บิดาดูในนั้นคือหน้าบัญชีของพัชชาที่เธอลงรูปตัวเองใส่ชุดบิคีนีแล้วขับเจ็ตสกีรัว ๆ ล่าสุดยังมีรูปที่เพิ่งอัปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าเป็นภาพเธอในชุดทูพีชสีแดงสดตัดกับผิวสีน้ำผึ้ง เพราะเริ่มคล้ำแดดทว่าดูโคตรเซ็กซี่ หญิงสาวนอนคว่ำหน้าบนที่นอนข้างสระว่ายน้ำ“ก็ปกติไหม” เป็นลีโอที่ยื่นหน้าเข้ามาสอดเมื่อไหร่ไม่รู้เอ่ยขึ้นปกติอาทิตย์ไม่เคยหึงหวง หรือจำกัดเรื่องการแต่งกายของพัชชาเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเปิดโชว์หน้า โชว์หลัง หรือเซ็กซี่ขนาดไหนครั้งที่เพื่อนเคยถามว่าไม่หวงเลยหรือ ชายหนุ่มตอบว่า ‘ก็หวง’ แต่ไม่อยากจำกัดความเป็นตัวตนของคนรัก ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ อาทิตย์อยากให้เธอคบกับเขาแล้วสบายใจ ให้เธอเป็นตัวของตัวเอง อยากแต่งตัวแบบไหนก็แต่ง ตราบใดที่ไม่น่าเกลียดหรือโป๊เกินไป และเป็นไปตามกาลเทศะคนอื่นก็ได้แค่มอง แต่คนที่ได้สัมผัสเธอคือเขาคนเดียว อาทิตย์ออกจะภูมิใจในตอนนั้น แล้วตอนนี้มันเป็น

เขาปัดแขนเรียวทิ้งให้มือของหญิงสาวที่คว้าคอเสื้อเขาแน่นให้หลุดออก เตะตัดขาเรียวจนล้มพับก่อนจะกดร่างเพรียวสวยจนนอนหงายหลังราบกับผืนทราย พัชชาที่รู้ตัวว่ากำลังจะเสียเปรียบถือโอกาสนั้นหันไปงับแขนกำยำเข้าให้เต็มแรงจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง“โอ๊ย! พาย เฮียเจ็บ!” อาทิตย์ร้องโอดโอย ทว่าพยายามกัดฟันแล้วหุบปากฉับทันทีที่นึกได้ กลัวว่าใครจะมาได้ยินแล้วแตกตื่น เดี๋ยวเรื่องราวมันจะไปกันใหญ่ หากมีใครเข้ามาวุ่นวายตอนนี้เขาคงไม่ได้คุยกับพัชชาสักที ชายหนุ่มจึงกัดฟันอดทนปล่อยให้คนรักกัดแขนเขาจนพอใจ“นี่เฮียเองค่ะ” เขาอ่อนเสียงลงเหงื่อแตกพลั่ก เพราะพัชชายิ่งงับแรงขึ้นจนเลือดซิบ ชายหนุ่มเจ็บจนแทบกรี๊ด เผื่อเธอยังไม่รู้ว่าเป็นเขาแล้วคิดว่าเป็นโจรที่ไหนเลยบอกให้เธอได้รู้แล้วยอมปล่อยนัยน์ตาหญิงสาวมองสบตาเขาวาวโรจน์ แต่ปากก็ยังงับต่อไม่ยอมปล่อย แววตามีแต่ความโกรธไร้แววตกใจ แม้คราแรกที่โดนคว้าเอวและประชิดตัวเธอตกใจอยู่บ้าง ทว่าเพียงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น เพราะทุกสัมผัสและกลิ่นกายของเขา เธอจำได้ขึ้นใจ ไม่รู้ว่าเขาผ่านระบบรักษาความปลอดภัย และเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวยามวิกาลเช่นนี้ได้อย่างไร ถึงรู้ว่าไม่ใช่โจรแต่ก็อดขุ