Semua Bab My Honey คนนี้ของผม: Bab 91 - Bab 100

“ฮือ... เฮียขา... พายไม่ไหว” ยิ่งนิ้วมือเรียวยาวสอดใส่ไปในโพรงอ่อนนุ่มคับแน่นแล้วขยับข้อมือรัวเร็ว พัชชาก็ร้องครางราวกับใกล้จะขาดใจ แรงรัดรึงจากกายสาวทำเขารับรู้ว่าอารมณ์เธอกำลังไต่สูงไปแตะดินแดนแห่งความสุข ข้อมือหนาจึงกดย้ำเป็นจังหวะหนัก ๆ จนร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะแช่แน่นิ่งไว้ให้ลึกสุดข้อนิ้วพร้อมกับที่พัชชากัดปากครางหวานหอบหายใจน้ำรักแตกพร่าเคลือบง่ามนิ้วหนา จังหวะที่ชายหนุ่มดึงนิ้วเปียกชุ่มออกมาเลียไล้รสรักของเธอต่อหน้าต่อตาเธอ เขาดูเซ็กซี่เป็นบ้าหญิงสาวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าต่อหน้าร่างสูงที่ลุกยืนเต็มความสูงอยู่ข้างโซฟาอย่างรู้งาน รสชาติของหญิงสาวถูกเขาส่งต่อให้ได้ลิ้มชิมหลังจากนั้นเรียวลิ้นเล็กที่ปาดเลียง่ามนิ้วหนา สายตายั่วยวนหยาดเยิ้มที่มองขึ้นมา ขณะที่มือบางกำลังชักรูดแท่งร้อนชูชันเบา ๆ เขาก้มมองภาพตรงหน้าด้วยความพอใจ ชอบชะมัดมุมนี้ อันที่จริงก็ชอบทุกมุม ทุกที่เพียงแค่ให้เป็นหญิงสาวตรงหน้า บอกเลยว่าไม่ว่าจะมุมไหนเขาก็สู้ตายทั้งนั้นเรียวลิ้นเล็กนุ่มเหมือนเยลลี่เปลี่ยนตำแหน่งจากนิ้วหนามาแตะสัมผัสตรงหัวบานเบา ๆ เรียกเสียงสูดปากอย่างเสียวซ่านจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ทว่านานร่

“สวัสดีครับพี่พาย” น้องรหัสสุดหล่อของเธอยิ้มกว้างทักทาย“น้องชาลี มาถึงนานรึยังเรา” หญิงสาวสนทนากับ ชาลี หรือน้องรหัสของเธอ บรรยากาศเป็นไปอย่างสนุกสนาน เพราะทั้งธรรนธ์และชาลีค่อนข้างพูดเก่ง พัชชาก็เช่นกัน ถ้าหากได้สนิทกับใครแล้วเธอก็พูดคุยได้เป็นปกติ จิรกรที่ดูจะนิ่ง ๆ ก็พูดคุยกับรุ่นพี่อย่างธรรนธ์ไป ส่วนใหญ่ดูจะเป็นเรื่องมีสาระ“แล้วนี่พี่ทิมไปไหนเหรอคะ ไม่มาเหรอ” พัชชาเอ่ยถามถึง ทิม หรือ ธนนท์ ลุงรหัสของเธอ เขาเป็นลูกชายคนเดียวของนักการเมืองใหญ่ระดับประเทศและเป็นทั้งนักแข่งรถชื่อดัง จึงไม่ค่อยมีเวลาว่างมาสังสรรค์บ่อยนัก ขนาดให้เจอตัวในมหาวิทยาลัยยังยาก ทว่าทันทีที่จบคำถามชายหนุ่มร่างสูงก็เดินตรงเข้ามา เรียกสายตาและเสียงฮือฮาของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี“ตายยากจังมึง พูดถึงก็มาทันที” ธรรนธ์ตบไหล่ทักทายน้องรหัสที่นาน ๆ จะโผล่หัวมาให้เห็นทีอย่างสนิทสนม“ใครนินทาอะไรผมอยู่เหรอ” เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยถาม แววตาคมเรียวลึกล้ำดูน่าค้นหา และน่าเกรงขามในที เสียงแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ ถ้าเจอในเวลาอื่นคงมีเสียวสันหลังวาบ เขาดูเป็นมาเฟีย ทว่ารอยยิ้มมุมปากหยักกลับทำให้บรรยากาศผ่อนคลายหล่อชะมัดเลย ลุงรหัส

ทว่าทันใด สายตาของเด็กสาวที่เธอเดาว่าน่าจะเป็นรุ่นน้องที่ยืนกอดอกมองเธอผ่านกระจกทำเอาพัชชาหุบปากฉับ สายตาแบบนี้ไม่เป็นมิตรหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ดาเมจที่ส่งมา พัชชาชักจะไม่ชอบใจ“มองแบบนี้ มีปัญหาอะไรกับฉันรึเปล่า” พัชชาหันกลับไปถาม ดวงตาสวยเฉี่ยวมองสู้ใบหน้าสวยหวานของเด็กสาวตรงหน้าอย่างไม่ยอมกันตามนิสัย พลางพิจารณาว่าเด็กคนนี้เข้ามาที่นี่ได้อย่างไร อายุไม่น่าจะถึงสิบแปด แม้ตัวพัชชาเองจะยังไม่ยี่สิบ ทว่าก็ใกล้เต็มที อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้เอง สายรหัสเธอเคลียร์ให้ได้ทุกคน เพราะล้วนแต่เป็นคนมีฐานะและเส้นสายแต่กับยายเด็กนี่.... พัชชาไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ว่าจะเสื้อผ้าหน้าผมก็ล้วนธรรมดา จะว่าเป็นพวกลูกค้าวีไอพีมีสิทธิพิเศษก็ไม่น่าใช่ แววตาคู่หวานที่พยายามปั้นตึงนั้นวูบไหวทันทีที่เห็นพัชชาดูจะไม่ใช่คนยอมใครง่าย ๆ สายตาเธอทั้งเหยียด ทั้งมีคำถาม ทว่ามาถึงขั้นนี้แล้จะให้ถอยก็คงเป็นไปไม่ได้“เลิกยุ่งกับพี่อาทิตย์ซะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงดังจนพัชชาหน้าเหวอ“หืม... เธอพูดว่าอะไรนะ” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นอย่างสงสัย ยายนี่เป็นใคร แล้วกล้าดียังไงถึงมาสั่งเธอให้เลิกยุ่งกับอาทิตย์“หูแตกหรือไง! บอก

เมื่อถึงบริเวณหลังร้าน ร่างเล็ก ๆ ของเด็กนับดาวก็ลอยหวือตามแรงกระชากให้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อเป็นเป้ารองรับฝ่ามือหนัก ๆ ของพัชชาที่ฟาดลงบนแก้มขาวซีดสองฉาดเน้น ๆ จนหน้าหัน ร่างนั้นเซถลาก้นจ้ำเบ้าพร้อมกับเสียงฮือฮาของไทยมุงที่ตามมาใส่ใจดังสนั่น“กรี๊ด! แกทำบ้าอะไร อึก!” ไม่ทันจบคำนับดาวต้องชะงักตัวงอเป็นกุ้ง ใบหน้าหวานเหยเกจนร้องไห้ เพราะโดนพัชชาประเคนส้นรองเท้าราคาแพงแถมให้จัง ๆ “ถึงจะไม่มีใครสั่งสอนก็ควรฉลาดพอที่จะรู้ว่าไม่ควรไปยุ่งกับแฟนชาวบ้านเขานะ ยิ่งร่านมานั่งตักแล้วเอาสารคัดหลั่งจากปากของเธอมาแปดเปื้อนปากแฟนฉัน ยิ่งไม่ควรใหญ่เลย เพราะมันโสโครก!” พัชชาด่ากราดทั้งที่ใบหน้าสวยแสนเย่อหยิ่งเรียบนิ่ง ทว่าแววตาเจือความร้ายกาจ ดวงตาสวยเฉี่ยวคู่นั้นมีพลังงานบางอย่างที่ทำให้นับดาวสั่นสะท้านด้วยความกลัวทันทีที่สานสบกันข้างเธอมีอาทิตย์ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่น เขาใช้ตัวเองเป็นป้อมปราการป้องกันการ์ดกับพลเมืองดีที่อยากเสนอหน้าเข้ามาช่วยเด็กสาวตัวเล็กกว่าจากพัชชา จังหวะเมียกำลังเดือดดาลใครก็ห้ามเข้ามาขวางส่วนลีโอก็มายืนเป็นแบ็กให้เพื่อนสนิทอีกทีอย่างรู้งาน แม้ไม่เข้าใจว่าตัวเองจะเข้ามายุ่

“เวลาพายรักใคร พายขี้หวงนะ พายอยากครอบครองเขาคนเดียว อยากได้กอดคนเดียว จูบคนเดียว อยากให้เขารักพายคนเดียว แสนดีกับพายคนเดียว แค่นั้น ไม่ได้อยากแบ่งกับใคร พี่คิดยังไงพายไม่รู้ แต่ตราบใดที่พี่ยังเป็นแบบนี้อยู่พายคบต่อไม่ไหวหรอก...”ความในใจจากหญิงสาวถูกระบายออกมาเป็นประโยคยาว ทุกเสียงที่เปล่งออกจากปากช่างหนักแน่นจนคนรับฟังนึกใจหาย จากที่คิดว่าง้อเธอหน่อยเดียวก็คงกลับมาคืนดีกันง่าย ๆ เพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเกิด ทว่าข้อความท้ายประโยคที่แผ่วเครือปนเสียงสะอื้นจากหญิงสาวทำเอาคนฟังสะท้านไหว ยิ่งเห็นหยาดน้ำตาสีใสค่อย ๆ หลั่งรินสองแก้มนวลอาทิตย์ยิ่งรู้สึกผิดจับใจ“พี่ขอโทษค่ะพาย... แต่เราไม่เลิกกันได้ไหม พี่สัญญาว่าจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น จะไม่ทำทุกอย่างที่พายไม่ชอบ นะคะ แต่อย่าเพิ่งหมดหวังกับพี่เลย สู้ด้วยกันอีกหน่อยเถอะนะคนดี” ชายหนุ่มร้องขอหน้าด้าน ๆ “สู้กับอะไรคะ สันดานพี่เหรอ?” คำนั้นทำอาทิตย์ชะงักอีกครั้ง“พาย...” เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนเพอร์เฟกต์อะไร แต่ให้เลิกกับคนตรงหน้าเขาก็ทำใจไม่ได้เช่นกัน พัชชาเดินเร็ว ๆ หนีเขาออกมายังลานจอดรถ เธอปาดน้ำตาออกลวก ๆ แล้วเปิดประตูรถ