All Chapters of One Night with the Rich Man: Chapter 11 - Chapter 20

NATASHAPagkagaling ko sa bahay ng mga Suarez ay dumiretso ako sa ospital.Gising na si nanay. Pinilit kong pasiglahin ang aking mukha bago lumapit sa kanya. Alam ko na kapag nakita niya akong tila stress ay mas mag-aalala pa siya sa akin kesa sa kalagayan niya ngayon."'Nay, kumusta ang pakiramdam ninyo?" Lumapit ako sa kanya at tinulungan siyang umupo."Ayos na ako, anak. Napagod lang siguro akong masyado kahapon kaya bumagsak ako," sagot nito pero ramdam ko na nahihirapan itong magsalita. Tila kinakapos ito ng paghinga."Nay, hindi tayo lalabas hangga't hindi kayo magaling. Bakit hindi n'yo sinabi sa akin na may nararamdam na pala kayo?"Hindi ko naman siya sinisisi pero paano kung may nangyaring masama sa kanya? Paano kung hindi lang simpleng pagkawala ng malay ang nangyari sa kanya?"Tasyang, huwag mo na akong alalahanin. Ilabas mo na agad ako. Masyadong mahal kapag nanatili pa ako dito."Umiling ako dahil sa sinabi niya. Hindi ko siya ilalabas ng ospital hangga't hindi ko nasisi

LEOPOLDONapangiti ako ng matanaw ko ang arko ng San Vicente. I am here for two reasons. Una dahil may pinapatrabaho sa akin si dad at ang ikalawa ay tanging ako lamang ang nakakaalam. Madilim na ang paligid, hindi gaya sa city na kahit gabi na ay maliwanag pa dahil sa dami ng ilaw at marami pang tago ang pagala-gala sa bawat sulok ng kalye. Malamig na ang simoy ng hangin kahit hindi pa naman malapit ang pasko.Hindi gaanong malaki ang bayan ng San Vicente pero halata namang maunlad ito.Tumuloy muna ako sa isang hotel. Hindi ito mamahalin tulad ng sa syudad pero wala akong pagpipilian kailangan ko ng matutuluyan ngayong gabi at wala naman akong balak na magtagal dito. Depende na rin siguro sa magiging pakay ko.Dahil gutom na ako ay lumabas muna ako matapos kong makapagbihis, I am just wearing a casual shirt and short, nakatsinelas lang rin ako. Dumiretso ako sa labas ng hotel. May Restaurant naman sa baba ng hotel pero hindi ko trip ang pagkain doon. Sawa na ako sa mga putaheng nand

NATASHA“Ganito pa naman ang tipo ko. Maganda at malaman. Hindi halatang mahirap ang kutis." Napapiksi ako ng pagapangin ng lalaking nasa kaliwa ko ang daliri niya sa braso ko. Makaalis lang talaga ako sa sitwasyon ko ngayon ako mismo ang magbabaon sa kanila ng buhay. At kung sino man ang nag-utos sa kanila na ikadukot ako sisiguraduhin kong pagsisihan niya iyon. "Jackpot tayo dito!" sigaw pa nito bago sila nagtawanan habang nanatili lang akong tahimik. Kapag lumaban ako sa kanila, mas matitrigger lang silang saktan ako o gawan ako ng masama.Takot, kaba at galit ang nararamdaman ko ng mga oras na nasa loob ako ng van. Hindi ko alam kong makakabalik pa ba ako kay inay ng buhay pero pilit kong tinatatagan ang sarili ko. Dahil oras na makatakas ako dito, gaganti pa ako sa mga ungas na ito.Nang tumigil ang van sa tapat ng isang mataas na gate ay tila nag-aapoy ang mga mata ko habang nakatingin sa arko kung saan nakasulat ang apelyidong kinamumuhian ko.Ano pa ang kailangan nila sa akin?

NATASHA“Tasyang, huwag makulit, kailangang magpahinga ka muna. Mamaya mawalan ka na naman ng malay,” pigil sa akin ni Pinang at pilit akong pinapahigang muli."Okay lang ako. Wala namang masakit sa akin."Napangiwi ako ng bigla nitong pisain ang pisngi ko. "Hindi masakit?""Ikaw kaya sampalin ko?""Sinong may gawa niyan sa’yo?” nagtatakang tanong niya."Kailan ka pa naging concern sa akin?""Bakit hindi mo na lang sagutin ang tanong ko? Hindi ako concern, curious lang." Muli ay umirap na naman ito. Minsan talaga masarap tusukin mata nito."Mahabang kwento at tinatamad akong mag-kwento.""Sino na lang nagpadukot sayo. Akala ko nakidnap for ransom kana tapos walang tutubos sayo. Iniisip ko tuloy kanina, baka i-salvage ka tapos makita na lang namin ikaw palutang-lutang sa ilog." Eksaherada naman itong masyado."Kailan ka pa naging madaldal? Alam ko tsismosa ka pero hindi ko alam, imaginative ka rin palang masyado." Pilit kong iniiwasan ang mga tanong niya. Wala akong balak na magkwento

NATASHATumayo mula sa pagkakaupo sa kama si Pamela at ngumiti sa akin."Ihanda mo na ang sarili mo, pagkatapos maglaro ni Mr. Bernardo sa ibaba, sigurado akong pupuntahan ka niya rito. Siya ang kliyente mo, pagbutihin mo dahil malaki magbigay ng tip ang matandang iyon kapag nagustuhan niya ang performance mo," anito bago pakendeng-kindeng na lumabas ng kwarto.Nanlulumong napaupo ako. Tumingala ako para pigilan ang luhang nagbabadyang pumatak mula sa mga mata ko. Humugot ako ng malalim na hininga bago nagsimulang humakbang papalapit sa damit na susuutin ko. Masyado itong maiksi pero wala akong choice.Kinuha ko ang damit bago nagtungo sa bathroom. Parang robot na tumapat ako sa shower. Matagal na nanatili ako sa tapat ng shower na walang ginagawa kundi nakatayo lamang. Tila ayaw kumilos ng aking katawan pero kinakailangan kaya napilitan akong magsabon. Ano pa ang silbi ng paglilinis ko sa katawan ko kung madudumihan lang rin ito ng kung sino ngayong gabi.Matapos kong maligo ay sinuo