All Chapters of One Night with the Rich Man: Chapter 21 - Chapter 30

NATASHA"S-Sir," saad ko nang ilang minutong wala siyang kibo habang yakap lang ako ng mahigpit at nakasiksik sa leeg ko. Madilim ang paligid kaya wala akong makita. Hindi ko nga makita ang mukha nito kaya hindi ko alam kung may hitsura ba siya o baka naman dapat akong magpasalamat na madilim at hindi ko nakikita ang mukha niya."Hush, baby..." Paulit-ulit na dinampian niya ng halik at leeg ko. Gusto ko siyang itulak pero hindi maari. Mariin ko na lang na ipinikit ang mga mata ko upang hayaan siyang gawin ang kanyang gusto.I was slightly shocked when he suddenly squeezed my left breast. I heard him chuckle at my reaction. May gana pa siyang tumawa, kung sapakin ko kaya siya? Bigla-bigla na lang siyang namimisil gayong wala pang nakakahawak doon maliban sa akin, ngayon pati na siya."Relax, but I can't promise that I will not eat you," bulong niya. Nakikiliti pa ako dahil tumatama ang hininga niya sa tenga ko pero hindi nabawasan ang kaba ko dahil sa sinabi niya? Virgin lang ako pero

NATASHADahan-dahan kong minulat ang aking mga mata. Muli akong napapikit dahil nang tangkain kong igalaw ang binti ko ay may mabigat na binting nakapatong dito.Tila natauhan ako ng bumalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari kagabi. Kung paano ako ilang beses na inangkin ng estrangherong lalaking nakapulot ang isang braso ngayon sa beywang ko.Naramdaman ko ang pag-iinit ng mga pisngi ko. Naalala ko kung paanong tila hibang na hibang ako sa bawat pagdampi ng mga kamay at labi niya sa katawan ko. Kung paanong ilang beses na inangkin niya ako na tila sabik na sabik. At kung paano ako nagpaubaya sa mga ginagawa niya.Dahan-dahan kong inalis ang braso niya sa beywang ko. Maging ang hita niya na nakapatong din sa mga hita ko. Pigil ang hininga ko habang inaalis siya sa kulang na lang ay pagkakadagan sa akin. Sana lang huwag magising ang herodes na ito.Nang-igalaw ko ang binti ko ay bigla akong napa-igik. Masakit. Pero pinilit kong makababa sa kama. Kinapa ko pa ang lampshade para makakit

NATASHANagising ako na nilalagnat pero kailangan kong bumangon. Alas diyes na ayon sa orasan. Kahit nanghihina ako dahil masakit ang katawan ko at parang matutumba yata ako ay pinilit kong tumayo para maligo.Matapos maligo ay mabilis akong nagbihis. Kailangan ko nang mapapalitan sa bangko ang hawak kong tseke para ma-schedule na ang operasyon ni nanay. Pero dadaan muna ako sa ospital dahil kailangan na rin ni Ninang Malou na umuwi. Siya kasi muna ang pinagbantay ko kay nanay habang wala ako.Nagtataka pa nga sila kung saan ako pupunta kahapon pero gumawa na lang ako ng dahilan na may kakilala akong kaibigan na taga-Maynila na pumayag akong pahiramin ng pera kaya pupuntahan ko.Nakasuot ako ng jacket kahit na medyo mainit ang panahon dahil giniginaw ang pakiramdam ko. Mabuti na lang at may paracetamol pang stock sa bahay kaya uminom muna ako bago umalis. Mabilis naman akong nakasakay sa tricycle.Biglang tumunog ang selpon ko. Dali-dali kong sinagot ang tawag.Matagal pa bago may nag

LEOPOLDO"Boss, pakiramdam ko pinatapon kayo pansamantala ng tatay n'yo dito sa San Vicente," saad ni Jago nang muli siyang pumasok sa kotse matapos niyang buksan ang gate ng bahay kung saan kami tutuloy na dalawa. Habang ako naman ay komportableng nakaupo lang sa passenger seat.Dad didn't allow me to go back to San Vicente unless one of his men would go with me. And Jago is one of his trusted men, and the only one I know, that's why I chose him. Alam ko na pinasamahan niya ako sa tauhan niya hindi dahil kailangan ko ng bodyguard gaya ng sinasabi niya kundi dahil kailangan niya ng mata sa akin habang nasa malayo ako. Kilala ko na ang ama namin. Gusto nito nalalaman ang bawat galaw namin lalo na ni Ludwig. Pero wala naman siyang magagawa kahit anong gawin ko.Dad asked me to teach his enemy a lesson, and I am already done with it. Nagbabalik lang ako dito dahil nahanap ko na ang matagal ko nang hinahanap. Sa wakas nakita ko na rin siya."He did not. It's my choice to stay here.""Sus,

NATASHAHumugot muna ako ng malalim na hininga bago nagsimulang magkalakad papunta sa pwesto ko sa palengke. Dalawang araw na ang nakakalipas mula ng ilibing si Inay, sariwa pa ang lahat sa akin pero hindi ako pwedeng magmukmok na lamang. Kailangan kung kumayod para sa sarili ko, nag-iisa na lamang ako ngayon kaya kahit mahirap kailangan kong magpatuloy. Kahit kumukirot pa ang puso ko dahil pagkawala niya hindi ako pwedeng tumigil."Tasyang okay ka lang ba? Dapat siguro hindi ka na muna nagtinda. Nagpahinga ka na lang muna sana. Halata sa mukha mong stress na stress ka pa. 'Yung eyebags mo pwede nang sidlan ng limang piso," nag-aalalang saad ni Klay. Habang inaayos ang mga paninda niyang prutas sa tapat ng stall ko."Oo nga naman, Tasyang. Mukhang kulang ka pa rin sa tulog kaya dapat nagbeauty rest kana muna," dagdag pa ni Girlie na lumapit pa sa may pwesto ko.Hindi rin naman ako mapapakali kapag nasa bahay. Mamimiss ko lang si nanay kaya mas mabuting magtrabaho na lang ako para mali