Lahat ng Kabanata ng One Night with the Rich Man: Kabanata 41 - Kabanata 50

NATASHA"Sana all!" saad ni Klay ng makalayo na si Poldo. "Ang gwapo talaga niya, Tasyang. Sure ka walang something sa inyo?" nagdududang tanong pa nito. Masyado talaga silang malisyoso. Tumulang 'yung tao, iba na nasa utak nila.Ayoko talaga sa mga gwapo, sakit lang sila sa ulo. Lalo na kung gaya ni Poldo na sobrang gwapo, 'yung tipong kahit saan pumunta magkakaroon ka ng karibal dahil masyado siyang agaw pansin. Ayokong mag-overthink palagi, paranoid pa naman ako minsan kaya ayaw ko sa mga gaya niya.Aminado naman akong gwapo talaga iyon, hindi naman ako bulag pero para sa akin siya iyong tipo ng lalaki na dapat iwasan. Sakit lang sa puso ang dala ng gaya niya para sa akin."Bagong salta pa lang siya dito sa atin. Nagmagandang loob lang na tulungan ako pero walang ibang ibig sabihin iyon," paliwanag ko habang nagsisimula ng ayusin ang mga gulay na ititinda ko.Wala naman talaga akong dapat ipaliwanag sa kanila. Sila lang itong nag-iisip agad ng kung ano-ano. Kung trabaho lang pagigi

NATASHATumayo ako para maghanda ng hapunan. Tinatamad akong magluto kaya nag-init na lang ako ng tubig at kumuha ng cup noodles. Pakiramdam ko pagod ang katawan ko para magluto.Naupo muna ako habang iniintay uminit ang tubig na nasa electric kettle nang tumunog ang selpon ko.Kunot ang noong kinuha ko ito. Sino naman kaya ito? Wala naman akong inaasahang text dahil madalang ko nga lang gamitin ang selpon ko dahil wala naman akong itetext o tatawagan. Wala rin akong social media, abala lang ang mga iyon. Sayang sa oras. Lalo na at busy ako a pagtitinda.'Hello'Numero lang ang nagtext kaya hindi ko na iyon pinansin. Baka kung sino ang na na-wrong send o baka naman nantitrip. Wala akong oras makipag chitchat sa kung sino man iyon.Nang tumunog ang electric kettle senyales na mainit na ang tubig ay tumayo na ako. Nilagyan ko ng tubig ang cup noodles at muling bumalik sa sala. Ipinatong ko sa maliit na center table ang cup noodles kalapit ang selpon ko at muling naupo sa sofa habang hin

NATASHANapanganga ako dahil sa sinabi niya at awtomatiko kong tinakip ang mga braso ko sa tapat ng dibdib ko. Naramdaman ko rin ang pag-iinit ng magkabilang pisngi ko.Kung pwede lang sanang bumuka ang sementong kinatatayuan ko ngayon at kainin ako ay ipagpapasalamat ko pa.Bakit ba nakalimutan ko mag-bra bago ko buksan ang pinto? Sanay akong matulog na walang bra at nakalimutan kong magsuot bago buksan ang pinto dahil sa katok nito na akala mo ay may sunog."Ang manyak mo!" sigaw ko para itago ang pagkapahiya."It's not my fault that your breast is waving at me. I have eyes. And why are you fucking wearing a thin shirt? What if I was not the one outside awhile ago."Tila ito pa ang galit. Ako na nga nakita, siya pa may ganang magalit."Pwede ka namang sa mukha ko tumingin. Hindi iyong kung saan-saan mo itinitingin iyang makasalan mong mga mata," giit ko pero gumalaw lang muli ang panga nito."Change now or you want me to change you?"Wala akong nagawa kundi ang talikuran siya para m

NATASHATamad na nahiga ako sa kama. Napatingin ako sa maliit na drawer nasa may gilid ng kwarto. Muli akong tumayo at binuksan ito. Kinuha ko ang isang pahabang papel. Tseke. Isang tseke na walang halagang nakalagay pero may pirma na, hindi ko mabasa dahil parang gaya sa reseta lang ang pagkakasulat nito, magulo. Ang tsekeng ito sana ang gagamitin ko noon para dugtungan ang buhay ng ina ko pero nahuli na ako. Ito ang papel na magpapaalala sa akin palagi kung paano nawala ang pagkababae ko. Ang magpapaalala sa akin palagi na minsan naging isa akong bayarang babae.Binasa ko ang pangalang nakasulat doon. Leopoldo Dargan, sa kaniya galing ang tseke. Ibig sabihin siya ang lalaking nakatalik ko ng gabing iyon. At parang may kumudlit na alaala sa utak ko pero hindi ko iyon pinansin. Magpapanggap akong walang alam, na hindi ko siya kilala upang sakyan siya at alamin kung ano nga ba ang dahilan at ginagawa niya ang lahat ng ito.Hanggang ngayon hindi ko pa rin magawang lagyan ng halaga ang

NATASHAMuli na akong bumalik sa trabaho ko dahil maayos naman na ang pakiramdam ko. Saka sayang ang kikitain ko kung hindi ako magtatrabaho, mahirap na pa mandin ngayon ang buhay at isa pa wala akong ibang aasahan kundi ang sarili ko kaya kailangan kung kumayod.Natapos ang maghapon ko na matumal pa rin ang benta. Parang kulang pa sa pagod ko ang kinita ko. Sa mahal ng bilihin ngayon, hindi ko naman na masisi ang mga mamimili. Kahit ako nanghihinayang na talagang gumastos ng pera. Minsan nga naiisip ko, paano kaya kung lagyan ko ng sampong milyon iyong cheke tapos i-withdraw ko. Para makapagtayo na ako ng negosyo at hindi na ako nagpapakahirap magtrabaho dito sa palengke. Pinagputahan ko naman ang chekeng iyon kaya siguro kahit lagyan ko iyon ng isandaang milyon walang problema.Naglalakad kaming dalawa ni Pinang pauwi. Mula nang mamatay ang nanay ko, medyo nag-lie low na siyang awayin ako, wala na rin naman ako sa mood na patulan siya kaya mas mabuting naging ganito na lang. Iyong m