All Chapters of The Billionaire's Borrowed Bride: TAGALOG: Chapter 11 - Chapter 20

Pagkasabi ni Leandro na mag-stay kami ngayong gabi, naramdaman ko agad ang bigat sa dibdib ko. Isang gabi lang, Gigi. Bukas uuwi na rin tayo. 'Yon ang paulit-ulit kong sinabi sa sarili ko habang umiiwas na lang sa titig niya. Nakakainis naman talaga, pero wala naman magagawa ang inis ko dahil hindi talaga kami makakauwi ngayong gabi. Ilang saglit pa ay may nag-doorbell sa suite. Si Leandro na ang nagbukas ng pintuan para roon at pagpasok niya ay may dala na siyang paper bag. "Here's your clothes," sabi niya. Kahit nahihiya ako dahil nag-abala pa siyang bilhan ako ng damit ay tinanggap ko na lang. Wala naman talaga akong choice! Mas nakakahiya naman kung ipangtutulog ko ang damit na suot ko ngayon at ito pa rin ang suot ko pag-uwi namin. "Thanks." Sabi ko. Tahimik lang siya at pumasok na sa kwarto niya. Akala ko ay matutulog na siya pero muli siyang lumabas dala ang laptop niya, at naupo sa dining table. Mukhang magtatrabaho siya kaya sinamantala ko ang pagkakataon para pumasok

"Leandro, kung ayaw mong mag-away tayo dito at gumawa ako ng eksena, mas mabuting 'wag ka na lang mangialam," sabi ni Rafael gamit ang matalim at galit na boses. Nanatili ang hawak niya sa akin ng mahigpit at aaminin kong nasasaktan ako. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang ugali ni Rafael or sad'yang nagagalit lang siya dahil natapakan ang pride niya na nag-trabaho ako sa kapatid niya. "Wala akong pakialam sa gagawin mo, Rafael. All I want you to do is let go of her." Mariing sabi ni Leandro. Humugot ako ng malalim na hininga at napabuntonghininga dahil naiinis ako sa kanilang dalawa. "Rafael! Mag-usap muna kayong dalawa ni Leandro—" "No! Kung may mag-uusap man dito ay tayong dalawa 'yon. Hindi ka tumutupad sa usapan natin!" sabi niya pabalik akin. "Napaliwanag na ako sa'yo. Nag-trabaho lang ako!" inis na sagot ko sa kaniya. "Exactly! Kailan lang ay nabanggit mo sa'kin na iniinsulto ka ni Leandro tapos ngayon nagtatrabaho kana sa kaniya?" hindi niya makapaniwalang sabi. N

Halos hindi na naman ako pinatulog sa pag-iisip tungkol sa sinabi ni Leando. Tama siya, magandang opportunity 'yon para sa akin kung sakali na matanggap ako, pero hindi ko maiwasang magdalawang isip. Kompanya nila Leandro at Rafael 'yon, at sigurado akong naroon si Luciana at baka mas madalas ko pang makita ang Mama nila. Ayaw ko namang madagdagan pa ang problema ko. Nakauwi na kami sa bahay at lahat ng pera ko ay naibayad ko sa hospital bills namin. Hindi ko tuloy maiwasang matulala dahil sa pag-iisip, pero nabuhayan ako nang dumating si Trina sa bahay. Sinabi ko sa kaniya ang magandang balita sa akin ni Leandro. Hindi pa sure kung matatanggap ba ako do'n, pero parang may humihila sa akin na magpasa ng resume ngayong araw. "Girl, pumunta kana! Sayang naman 'tong opportunity. 'Wag mong tanggihan dahil kusa namang lumapit sa'yo!" sabi sa akin ni Trina. Napanguso ako at napatingin kay Lola na tahimik lang na nagpapahinga sa salas. "Isa pa ay wala ka ng pera. Matumal din bumili 'y

"Leandro..." tawag ko kay Leandro at diretsyong napatingin sa kaniya. Napakunot naman ang noo niya na para bang naghihintay sa susunod kong sasabihin. "Nasama ang sketchpad ko sa mga gamit mo... wala ka bang napansin? Sa mga folder?" sunod-sunod na tanong ko sa kaniya. "What?! At bakit naman masasama ang cheap na sketchpad mo sa gamit ni Leandro?" gulat na tanong ni Madam Celestine. Humugot ako nang malalim na hininga para makakuha ng lakas ng loob para magsalita muli, pero inunahan na ako ni Leandro. "Right... Naaalala ko na. May nakita akong kakaibang gamit sa mga folder ko-" "Come on, Leandro! That's impossible!" pagpuputol agad na sabi ni Luciana. May parte sa akin na nagkakaroon ng pag-asa dahil sa wakas ay tama nga ako na naisama ko 'yon sa mga gamit ni Leandor no'ng araw na magkasama kami. "This is nonsense! Aminin mo na lang kasi-" "Shut up,

Magaan sa pakiramdam ko no'ng gumising ako isang umaga. Hindi ko alam kung bakit gano'n ang naging pakiramdam ko pero pinagpapasalamat ko 'yon sa Diyos kahit na may mga problema pa akong dapat harapin. Naalala ko ang design ko na inaangkin ni Luciana at mukhang na-approve na ng kompanya nila Leandro 'yon. Labag man sa akin na amin ay natatakot ako na baka tuluyang mapunta nga ang credit ng design sa kaniya. Hindi ko man lubos na kilala si Luciana ay alam kong mayaman at makapangyarihan din ang pamilya niya. Isa lang akong hampaslupa sa mga mayayaman na katulad nila at kayang-kaya nilang gawan ng paraan 'yon dahil marami silang pera. Naisip ko si Rafael, pumasok sa isip ko na manghingi ng tulong sa kaniya pero ayoko namang madagdagan pa ng utang na loob sa kaniya. Si Leandro naman ay sigurado ako na hindi niya kayang maging against kay Luciana kahit na pinagtanggol niya ako. Wala akong gagawin sa araw na 'yon kaya naman inabala ko na lang ang sarili ko sa glassblowing. Isa rin '