All Chapters of The Billionaire's Borrowed Bride: TAGALOG: Chapter 21 - Chapter 30

Tahimik lang ako sa sasakyan habang paalis kami ni Leandro palayo sa bahay. Kung tutuusin ay hindi naman na talaga namin kailangan lumayo pa para mag-usap tungkol sa sinasabi niya. "Are you hungry?" tanong niya, bahagyang sumulyap sa akin habang hawak pa rin ang manibela. Mabilis naman akong napailing. "Hindi. Busog pa ako dahil maraming in-order si Rafael kanina na pagkain," sagot ko, pilit na pinapakalma ang boses ko. Bahagya siyang tumango, pero hindi na nagsalita. Kita ko sa gilid ng paningin ko na parang may gusto pa siyang idagdag, pero pinipili niya munang manahimik. Paminsan-minsan ay sumisilip siya sa akin na para bang pinag-iisipan kung magsasalita ba siya o hahayaan na lang ang katahimikan. Huminga ako nang malalim at ibinalinh ang paningin ko sa labas ng bintana. Hindi ko maiwasang tignan ang mga ilaw sa kalsada na para bang naglalaro sa gilid ng sasakyan na saglit lang n

Ilang araw muli ang lumipas hanggang sa tumawag ulit sa akin ang kumpanya nila Leandro para sa contract signing ko. Ramdam ko ang kaba sa dibdib ko dahil first time mangyayari sa buong buhay ko ang ganito lalo na at unti-unti na rin nags-sink in sa akin na makakapagtrabaho na ako sa kumpanya na isang beses ko nang pinangarap noon. Pinanghahawakan ko ang mga salitang binigay sa akin ni Leandro, pero kahit na gano'n ay hindi pa rin nawawala ang kaba sa dibdib ko. "Basta lagi mo lang isipin na magta-trabaho ka do'n para maabot mo ang pangarap mo, hindi para makipag-away sa mag-mother-in-law na 'yon." Paalala sa akin ni Trina. Napangiti ako at napatango dahil 'yon naman talaga ang ipupunta ko do'n. Tinanaw ko ang mataas na building ng De Luca Company. Nakasuot ako ng blouse na disente, plantsadong slacks, at maayos ang buhok ko sa likod. Pinilit kong ngumiti sa salamin bago ako tuluyang bumaba ng taxi.

Ilang araw ang lumipas at mapayapa akong nagsimula ng trabaho ko sa kumpanya ng mga De Luca. No'ng una ay nahihirapan pa akong mag-adjust dahil ibang-iba ang environment doon. Ang mga taong nakakasalamuha ko ay laging naka-pustura, mabilis kumilos, at parang laging may hinahabol na deadline. Pero kahit na gano'n ay unti-unti na rin namab akong nasanay. Bilang bagong jewelry designer sa Creative Design Department ay kasama ako maliit pero solid na team na binubuo ng senior designers, CAD specialist, at isang production coordinator. Masaya nila akong na-welcome sa team at sa una ay maedyo naiilang ako sa kanila dahul alam kong matagal na silang magkakakilala at magkakasama. Nasa isip ko rin palagi na dapat ay pagbutihin ko ang trabaho ko dahil matagal na sila rito lalo na at may kaniya-kaniya silang style sa paggawa ng design. Kahit na gano'n ang una kong naramdaman ay hindi ko naman hinayaan ang sarili ko na lamunin ako ng h

"Is that Rafael's car?" tanong ni Leandro nang tuluyan niyang ma-park ang sasakyan niya sa gilid. Napalunok ako at napatango na lang bago tuluyang lumingon sa kaniya para magpasalamat. "Thank you, Sir... I mean, Leandro sa paghatid sa'kin," sabi ko habang pilit na ngumingiti kahit may kung anong kaba sa dibdib ko. Inalis ko ang seatbelt ko at nauna nang bumaba mula sa sasakyan niya. Sumalubong naman agad sa akin ang malamig na simoy ng hangin ng gabi, may halong amoy ng aspalto at dahon mula sa malapit na puno. Tahimik ang paligid namin, malibang lang sa mahinang ingay ng mga gulong ng sasakyan na dumaraan paminsan-minsan. Akala ko ay aalis na rin si Leandro, pero agad napakunot ang noo ko nang marinig ko ang pagsara ng pinto sa kabilang side at nakita kong sumunod din pala siyang bumaba. Ramdam ko pa rin ang kaba sa dibdib ko habang tinatanaw ang sasakyan ni Rafael na nasa harapan namin. Sa ilaw ng poste, kumislap ang itim na kulay nito at hindi ko na kailangan hulaan pa kung

Akala ko ay magtatalo na naman ang magkapatid, pero mabuti na lang ay nagpasiya na lang si Leandro na umalis at hinayaan kami ni Rafael. Tumuloy kami ni Rafael sa bar na sinasabi niya at kahit na hindi ko alam kung bakit doon niya naisipan na mag-celebrate kami ay hindi na ako nagtanong pa. Isa pa ay pagkakataon ko na 'to para maka-experience na pumasok sa gano'ng lugar. Pagpasok pa lang namin sa loob ay para na akong napako sa kinatatayuan ko. Napanganga ako dahil buong akala ko ay sa pelikula lang may ganito. Hindi ito basta bar katulad sa mga napapanood ko sa movie dahil para itong hotel lobby na mas pina-luxury, pero mas madilim at mas puno ng kumikislap na ilaw. Humalo agad sa tenga ko ang malakas na tugtog ng music at ang bass na ramdam ko hanggang sikmura. Hindi ko naiwasang mapangiti lalo na nang sumabay ang mga sa pangsayaw na music. "Woah! Let's party tonight!" sigaw ni Rafael.