The Billionaire's Borrowed Bride: TAGALOG

They say money can't buy happiness. But whoever said that clearly never had to choose between eating dinner or saving for rent. Mahirap maging mahirap. While some girls were out there posting latte art and luxury heels, ako nandito sa sidewalk, hoping someone would buy my handmade accessories so I could afford my Lola's medicine. Paano ba naman kasi, gustong bilhin ng client ko ang mga gawa ko sa murang halaga at dahil hindi ako pumayag, hindi niya na tuluyang binili! Hindi ko na rin alam ang bilang ng mga sasakyan na dumadaan hanggang sa naagaw ng isang itim na sasakyan ang atensyon ko. I watched a shiny black car park across the street, chrome rims, tinted windows, engine that purred like a rich man's ego. Napanganga ako nang makita ang isang lalaki na lumabas mula sa sasakyan na 'yon. He's holding a phone that cost more than my entire barangay's monthly income. Napatingin tuloy ako sa tsinelas kong manipis na pero hanggang ngayon ay lumalaban pa rin. Napabuntonghininga ako

"Good luck! Alam kong kaya mo 'yan. 'Wag ka na lang aalis sa tabi ni Rafael," bilin sa akin ni Trina. Pagkagising ko pa lang kaninang umaga ay kabado na ako dahil ngayon ang unang araw nang pagpapanggap ko bilang girlfriend ni Rafael. Maraming tumatakbo sa isip ko at natatakot ako na mabisto kaming dalawa, pero kailangan kong kalmahin ang sarili ko. "Sinabi mo na ba kay Rafael na kailangan mong umuwi before twelve o'clock?" tanong niya sa akin. Mabilis naman akong tumango. Hindi ko rin naman balak magtagal sa party na 'yon dahil alam kong hindi ako nababagay sa kanila. Maiintindihan naman siguro ni Rafael kapag sinabi kong kailangan ko nang umuwi dahil walang magbabantay kay Lola sa bahay. Hindi pa man ako tuluyang nakakahinga nang maluwag, dumating na ang sasakyan ni Rafael kaya nagmadali na ako. "Ikaw na ang bahala kay Lola. Kapag tinanong nila kung nasaan ako sabihin mo na lang na may raket ako. Bye!" sunod-sunod na bilin ko kay Trina. Naglakad ako papunta sa sasakyan ni Raf

Kinabukasan ay umaga pa lang, naririnig ko na si Trina sa labas ng bahay. "Girl! Buksan mo 'tong pinto kung ayaw mong lumamig 'tong pandesal mo!" sigaw niya habang kumakatok sa bahay. Napabuntonghininga naman ako habang dahan-dahang bumabangon mula sa higaan ko. Ngayon ako nakakaramdam ng antok dahil hindi ako nakatulog nang maayos. Halos magdamag ko yatang iniisip ang mga nangyari kagabi. Naghihikab pa ako nang pagbuksan ko si Trina nang pinto at nakita kong may dala siyang pandesal. "Fresh from pan de boy!" sabi niya at nauna nang nagpunta sa lamesa. "Inagahan ko talaga punta dito dahil baka wala ka mamaya. So, ano'ng nangyari sa De Leca party kagabi?" tanong niya pagkatapos ay naupo. Napasinghap naman ako at napairap. Kumuha ako ng dalawang tasa at mainit na tubig para magtimpla ng kape. "Ano pa nga ba? Para akong lumusong sa ginto tapos nalunod ako," sabi ko sa kaniya. Natawa naman siya kaya naupo ako sa monobloc chair at sumandal doon. "Wow! Ang lalim niyan ah? So ano

Hindi naalis sa isip ko si Rafael dahil sa posibilidad na mag-away silang dalawa ni Leandro. Halos buong gabi rin akong naghintay ng text at tawag niya, pero wala akong natanggap. Kaya naman kinabukasan nang magising ako nang maaga ay agad kong chineck ang phone ko para tignan kung may message na siya, pero wala kaya ako na mismo ang nag-message sa kaniya. To Rafael: Good morning. How are you? Kailangan mo ba ako today? Nang ma-send ko 'yon sa kaniya ay agad na akong bumangon para magtimpla ng kape at magluto ng almusal namin ni Lola. Ilang saglit naman nang tumunog ang phone ko dahil sa tawag ni Rafael kaya sinagot ko 'yon agad. "Yes. I'll be there later kaya mag-prepared kana pati na rin ang Lola mo. Pupunta tayo sa hospital na alam ko para ma-check siya," agad niyang sabi nang sagutin ang tawag niya. Napanganga naman ako at natigilan sandali dahil hindi ko naman inaasahan na seryoso talaga siya sa pagtulong sa akin. "Seryoso ka ba?" Nagtatakhang tanong ko. Mukha b

Wala na talaga akong nagawa. Ayaw kong mapahiya ulit si Mr. Daez kaya naman kahit labag sa loob kong maka-trabaho si Leandro ay tinanggap ko pa rin. Nakatayo lang ako sa gilid habang hinihintay siyang matapos na ayusin ang mga gamit niya. Kalmado lang siya habang ako ay patago na nag-iinit ang ulo. Napabuntonghininga ako nang sa wakas ay nakatapos na siya. "Let's go," malamig niyang sabi pagkatapos ay kinuha ang suitcase niya. Patago naman akong napairap at lumapit sa kaniya para kuhanin 'yon mula sa kaniya. "What are you doing?" bakas ang pagtatakha sa boses niya. "Personal assistant mo ako, hindi ba? So, ako na ang magdadala niyan—" "No. I can manage it. Sumunod ka na lang sa'kin," sabi niya at nauna nang naglakad palabas. Hindi ko na pinigilan ang sarili ko na mapairap dahil hindi naman niya makikita 'yon. Mabilis ang lakad niya kaya naman halos mahuli ako sa paglalakad at kinailangan ko pang tumakbo para maabutan siya. "Wait! Saan ba kasi tayo pupunta?" tanong ko