All Chapters of หวนคืนครานี้ฉันไม่เป็นแล้วภรรยาชั่วร้าย 70s: Chapter 21 - Chapter 30

สะใภ้รองผู้เห็นแก่ตัวต้วนหยางเฟยแยกจากภรรยาก็รีบขึ้นเขามาเก็บฟืน ตั้งใจว่าจะต้องเก็บทุกวัน เพราะเมื่อไรที่เข้าหน้าหนาว ฟืนในป่านี้ก็จะเปียกชื้นและใช้งานไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเลิกงาน จึงเห็นกลุ่มคนมาเก็บหญ้าและผักป่าไปให้หมูและวัวที่กองพลน้อยเลี้ยงไว้ ชายหนุ่มไม่คิดสนใจชาวบ้านแถวนี้ขณะที่กำลังหาฟืนอยู่นั้น ชายหนุ่มก็พบผลไม้ป่าที่กำลังสุก จึงตัดสินใจเก็บเอาไปฝากภรรยาและย่าของเธอ คนที่มาหาอาหารและหาสัตว์ป่าเห็นก็อดถามไม่ได้“นั่นจะเก็บไปไหนเหรอ”“จะเก็บไปให้ย่ากับอันอันครับ ผมลองชิมแล้วรสชาติหวานดี ทั้งสองคนน่าจะชอบ” ชายหนุ่มตอบกลับมา ใบหน้าของเขายังคงเรียบนิ่งเหมือนเดิม เขามองว่าการที่เก็บผลไม้หรืออาหารเอาไปฝากภรรยาไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเรื่องเสียหายอะไร“ฉันถามหน่อยได้ไหม ข่าวที่บอกว่าเธอถูกบังคับให้แต่งงานกับหยวนอันอันเรื่องจริงไหม” ชาวบ้านคนนี้อยากรู้ เพราะสิ่งที่เห็นกับสิ่งที่ได้ยินมันต่างกันมาก“ตอนนี้หยวนอันอันคือภรรยาผม และผมเชื่อว่าเราสองคนสามารถอยู่กันได้กับคำว่าครอบครัว ไม่ว่าคุณหรือใครได้ยินอะไรมา ผมบอกเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง” เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้อีก ถึงจะแ

ยกหนี้ให้กับคนที่เหมาะสมหยวนอันอันเดินออกมาจากห้องก็พบว่าย่าของเธอนั้นตื่นแล้ว จึงเดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม เธอตั้งใจว่าจะเอาเสื้อผ้าทั้งสองสามีและของย่าไปซัก แต่คงหลังจากกินมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว“ย่าตื่นเช้ามากเลยนะคะ” เธอเอ่ยทักทาย ทว่าสายตากลับสะดุดกับข้อมือของย่าที่มีกำไลแต่งงานที่เธอเพิ่งไถ่มาให้เมื่อวาน ใบหน้าจึงปรากฎรอยยิ้มออกมา“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ มักจะตื่นเช้าเสมอ ช่วงนี้ย่ารู้สึกมีกำลังขึ้น ตั้งใจว่าจะไปลงชื่อทำงานสักหน่อย เห็นหยางเฟยทำงานคนเดียวย่าเกรงใจน่ะ” หญิงชราไม่ได้คิดไปเอง แต่รู้สึกว่าร่างกายสองสามวันมานี้ดูจะมีกำลังขึ้น เลยอยากจะไปลงชื่อทำงาน“แต่ย่าอายุมากแล้วนะคะ เอาแบบนี้ไหม บ้านเราไปลงชื่อขอเลี้ยงหมู ย่าจะได้ไม่เหนื่อยด้วย” หยวนอันอันเสนอ เธอมองว่าหากย่าต้องการทำงานควรจะลงชื่อเลี้ยงหมูดีกว่าไปทำงานกลางแดดและไปทำงานหนักแบบนั้น“แต่เมื่อก่อนหลานไม่ชอบกลิ่นของขี้หมู การที่บ้านเราจะเลี้ยงหมูไหนจะต้องทำคอก หาอาหารให้หมูพวกนั้น แล้วกลิ่นของมันไม่ค่อยพึงประสงค์สักเท่าไร” นางตอบกลับน้ำเสียงคล้ายกับแปลกใจที่หลานสาวพูดแบบนี้ ก่อนหน้านี้เคยตั้งใจจะไปลงชื่อขอหมูมาเลี้ยง แ

สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อนส่วนทางด้านบ้านต้วน เมื่อทุกคนกลับมาถึงบ้านก็นั่งกินมื้อเที่ยงพร้อมกับ มีเพียงเหอซือเฉิงที่นั่งไม่ไกลกับโต๊ะอาหารเพราะเธอไม่ได้กิน เนื่องจากตัวเองไม่ทำงานเลยให้ทุกคนที่ทำงานได้กิน“วันนี้บ้านหยวนไม่เอาอาหารมาให้เหรอ” หางอี๋หรู่ถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอาหารไม่มีเนื้อเหมือนเมื่อวานพอทุกคนได้ยินอย่างนั้นก็เบือนหน้าหนี เนื่องจากไม่คิดว่าสะใภ้รองจะเห็นแก่กินขนาดนี้“หล่อนจะถามทำไม อย่าลืมว่าเจ้าสามแยกบ้านแล้ว ส่วนเรื่องอาหารเมื่อวานเพราะสะใภ้สามมีน้ำใจเลยแบ่งมาให้ หากหล่อนจะกินเองก็เอาเงินเก็บไปซื้อมา” เหอซือเฉิงพูดออกมาอย่างหงุดหงิดใจที่สะใภ้รองไม่เปลี่ยนนิสัยสักที“ฉันก็แค่ถามน่ะแม่ ว่าแต่ฉันมีเรื่องจะบอกทุกคน ตอนนี้น้องสามและหยวนอันอันก็แยกบ้านไปแล้ว ดังนั้นห้องน้องสามเลยว่าง ฉันเลยอยากจะขอยืมให้เฟิ่งหรานมาอยู่ก่อนได้ไหม พอดีหลานฉันจะมาหางานในเมืองทำน่ะ ทุกคนก็รู้ว่าบ้านเดิมฉันไม่สะดวกกับการเดินทางทุกวัน พรุ่งนี้เธอน่าจะมาถึงแล้ว พ่อกับแม่จะว่าอะไรไหม”หางอี๋หรู่บอกทุกคนเหมือนเรื่องปกติ และคิดว่าพ่อกับแม่สามีคงไม่ว่าอะไร“เธอพูดแบบนี้ได้ยังไงสะใภ้รอง การที่จะเอาคนบ

ต่างก็โชคดีที่แต่งงานหยวนอันอันได้ฟังคำของสามีเธอพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจ ก่อนจะขึ้นนั่งจักรยานโดยมีสามีปั่นให้นั่ง หญิงสาวไม่กล้าที่จะกอดเอวเขาเท่าไร ทำให้ต้วนหยางเฟยจับมือเธอเข้ามากอดเอวเขาแน่น จากนั้นก็ปั่นจักรยานที่ซื้อมามุ่งหน้ากลับเข้าหมู่บ้านตลอดสองข้างทางคนต่างก็เดินขวั่กไขว่ไปทั่ว หรือไม่ก็ปั่นจักรยาน น้อยมากที่จะเห็นรถยนต์สักคัน นั่นเพราะราคาของรถยนต์สำหรับชาวบ้านทั่วไป สามารถใช้จ่ายได้หลายสิบปีเวลาผ่านไปสักพักทั้งสองก็ปั่นจักรยานเข้ามาในหมู่บ้าน ภาพของทั้งคู่สร้างความแตกตื่นให้กับคนที่พบเห็นไม่น้อย ทว่าทั้งสองคนกลับไม่สนใจอะไร“นั่นดูสิ ต้วนหยางเฟยกับหยวนอันอันซื้อจักรยานใหม่ด้วย หมู่บ้านเรามีไม่กี่บ้านหรอก พวกเศรษฐีทั้งนั้น” หญิงวัยกลางคนพูดออกมาอย่างตื่นตกใจ“มันก็ไม่แปลก วันนี้ได้ข่าวว่าบ้านเหรินเอาเงินไปคืนด้วยนี่ แสดงว่าหยวนอันอันคงเอาเงินจากบ้านนั้นไปซื้อ เมื่อวานก็บ้านซู” ชาวบ้านอีกคนไม่แปลกใจเพราะบ้านหยวนได้เงินคืนมาพอสมควรแม้จะไม่รู้ว่าจำนวนเท่าไรก็ตาม“นี่ก็แสดงว่าต้วนหยางเฟยตกถงข้าวสารน่ะสิ ได้เมียร้ายกาจแล้วยังรวยอีกด้วย รู้แบบนี้ฉันให้คนไปสู่ขอเธอไว้ก่อนก

สองสะใภ้ร่วมวางแผน สะใภ้ใหญ่เวลานี้รีบจ้ำเท้าเดินมาที่บ้านหยวน เธออยากจะบอกเรื่องนี้ให้น้องสะใภ้สามระวังตัวไว้ เพราะมั่นใจว่าหางเฟิ่งหรานไม่ได้มาดีแน่นอนส่วนทางด้านหยวนอันอัน หลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ออกมาจากมิติ แล้วไปหลังบ้านเพื่อเข้าครัวทำอาหาร“พี่ช่วยนะ” ต้วนหยางเฟยไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากอยู่กับภรรยาตลอดเวลา“ได้สิคะ วันนี้อยากกินอะไรดี ฉันจะได้เตรียมของ” หญิงสาวถามพร้อมกับยิ้มให้“กินอะไรก็ได้ อันอันทำอะไรมาพี่กินได้หมด”“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันตุ๋นหมูสามชั้น ซี่โครงหมูนึ่งเต้าซี่ แล้วผัดผักสักอย่าง แล้วก็เอากล้วยกับส้มออกมากินล้างปาก” เธอนึกชื่ออาหารที่จะทำวันนี้ให้สามีฟัง เธออยากให้ทุกคนได้กินเนื้อและได้กินอาหารที่อร่อย“ครับ เดี๋ยวพี่ช่วยจุดไฟก่อน อันอันไปเตรียมวัตถุดิบเถอะ”พูดจบก็เดินมาที่เตาเพื่อจะก่อไฟ ดีที่บ้านหลังนี้มีสองเตา เตาหนึ่งทำกับข้าวอีกเตาก็เอาไว้หุงข้างขณะที่สองสามีช่วยกันคนละไม้คนละมือ สะใภ้ใหญ่จากบ้านต้วนก็มาถึง สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร เลยทำให้หยวนอันอันหันมาถามด้วยความเป็นห่วง“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่สะใภ้ ทำไมสีหน้าพี่ดูมีความ