All Chapters of หวนคืนครานี้ฉันไม่เป็นแล้วภรรยาชั่วร้าย 70s: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1 ฉันกลับมาแล้วหยวนอันอันหญิงงามคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ด้วยความช้ำใจที่ตัดสินใจเดินทางผิด ทั้งที่เธอมีสามีและมีครอบครัวที่รักอยู่แล้ว ไม่คิดว่าทางเลือกนี้จะทำให้เธอต้องกลายเป็นเมียน้อย แถมเงินที่ขโมยของอดีตสามีมาก็ถูกชายชั่วเอาไปจนหมด ตอนนี้เธอเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ เนื่องจากสุขภาพไม่ค่อยดีเพราะทำงานแถมยังโดนชายชั่วทุบตีเมื่อเธอหาเงินเข้าบ้านไม่ได้“ย่าคะ ฉันคิดถึงย่าเหลือเกิน” สิ่งเดียวที่หญิงสาวนึกถึงและเสียใจคือหญิงชราที่เธอเรียกว่าย่าคนนั้น ตั้งแต่หนีออกมาจากหมู่บ้านเธอก็ไม่กลับไปที่นั่นอีกเลยร่างที่กำลังนอนน้ำตาไหลอาบแก้มพร้อมกับลมหายใจรวยรินหมดลมไปทันที เพราะความบอบช้ำของร่างกายและความบอบช้ำทางจิตใจหยวนอันอันเวลานี้เศร้าเสียใจเพราะวิญญาณของเธอมองร่างไร้สติบนเตียงอย่างช้ำใจ ที่ตายแล้วก็ยังไม่มีใครทำศพให้ เธอนั่งเฝ้าร่างตัวเองอยู่หลายชั่วโมงแล้วคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น รวมถึงนึกเสียใจที่หย่าร้างกับอดีตสามีและละทิ้งย่าบุญธรรมที่เลี้ยงตัวเองหญิงสาวทำได้เพียงนั่งร้องไห้อย่างสำนึกผิด แต่จะมาเสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้วเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงเมื่อสวี่เฉิงกลับมาเห็นผู้หญิงที่เ

บทที่ 2 ต่อไปนี้ไม่ลำบากแล้วหยวนอันอันออกจากบ้านต้วนก็เดินตรงมายังบ้านของตัวเอง ซึ่งที่นั่นมีย่าอยู่เพียงลำพัง เธอจึงอยากกลับมาอยู่บ้านนี้เหมือนเดิม หรือไม่ถ้าหากสามีจะสร้างบ้านจริง ๆ เมื่อเสร็จแล้วก็จะขอเขาเพื่อพาย่ามาอยู่ด้วยกัน เพราะชาตินี้เธอจะไม่ทิ้งคนที่รักเธออีกแล้ว “ย่า ย่าอยู่ไหนคะ”หญิงสาวเดินเข้ามาเมื่อไม่เห็นย่าตัวเองก็รีบร้องเรียกและเดินหาทั่วบ้าน แต่พอเดินไปหลังบ้านกลับพบหญิงชรากำลังแบกฟืนเดินเข้ามา เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยถือเอง “ย่าไปนั่งเลย เดี๋ยวฉันทำเอง”ย่าหยวนเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่มองอย่างแปลกใจ ตั้งแต่อยู่กันมาสิบกว่าปีหลานสาวคนนี้ดูไม่เหมือนเดิม ถึงแม้หยวนอันอันจะร้ายกับคนทั้งหมู่บ้าน แต่เธอก็คือหลานสาวของนาง ไม่เข้าใจว่าวันนี้นี้ทำไมหลานถึงดูเปลี่ยนไปเมื่อเอาฟืนเข้าไปเก็บแล้ว หญิงสาวจึงรีบเดินกลับมายิ้มให้คนเป็นย่าอย่างอ่อนโยน “ต่อไปไม่ต้องไปเก็บฟืนเองแล้วนะย่า เดี๋ยววันนี้ฉันจะเก็บมาเพิ่มให้เอง ว่าแต่ย่ากินข้าวเช้าหรือยังล่ะคะ”เรื่องเก็บฟืนหยวนอันอันมองว่ามันอันตรายที่หญิงอายุขนาดย่าจะต้องขึ้นเขาไปหาฟื้น จึงอาสาที่จะไปเก็บมาให้เอง ก่อนจะถามถึงเรื่องกินข้าว

ฉันไม่หาเรื่องใครก่อนซูน่านเผิงได้ยินก็โกรธอย่างไม่มีเหตุผล ในเมื่อคนเราไม่ถูกกันต่อให้พูดดีแค่ไหนก็ไม่เข้าหูหรอก จึงได้ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “น่าไม่อาย เธอพูดออกมาอย่างนี้ได้ยังไง ผู้หญิงที่ไหนเขาทำแบบนี้กันบ้าง แล้วอีกอย่างนะ ใครในหมู่บ้านไม่รู้บ้างว่าเธอวางแผนเลวทรามอย่างไร จนทำให้พี่ชายต้วนต้องแต่งงานด้วย ทำชั่วแบบนี้อย่าคิดเลยว่าเขาจะรักเธอ ไม่มีวันเสียหรอก!”“เธอก็แปลกนะซูน่านเผิง เป็นคนดี ๆ ไม่ชอบ ชอบเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ที่แฝงอยู่ตามตู้เตียงของคนอื่น แม้ว่าวันนี้พี่หยางเฟยอาจจะไม่ได้รักฉันอย่างที่เธอพูด แต่เธอมั่นใจได้อย่างไรว่าหลังจากนี้เขาจะไม่มีใจให้ฉันอย่าลืมนะว่าฉันคือภรรยาของเขา ถึงแม้ว่าพี่เขาไม่รักฉันวันนี้ แต่แล้วอย่างไรล่ะในเมื่อฉันได้ตัวของเขามาครอบครอง” หยวนอันอันสวนกลับอย่างเหนือกว่า ใบหน้าของหญิงสาวกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ต่อให้ตอนนี้สามียังไม่รักเธอ แต่ต่อจากนี้ไปใครจะบอกได้บ้างว่าพี่หยางเฟยจะไม่รัก นั่นก็เพราะเธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขารักเธอให้ได้ ในเมื่อมีโอกาสได้กลับมาอีกครั้งเธอก็จะไม่ยอมให้ทุกอย่างเป็นอย่างชาติที่แล้วหรอกนะ“นังอันอัน แกกำลังด

ปรึกษาเรื่องย้ายบ้านหลังจากที่ทำอาหารให้กับย่าแล้ว หยวนอันอันจึงมานั่งดูรายละเอียดที่ย่าเอามาให้ว่ามีใครบ้างที่ได้ยืมเงินไป หญิงสาวมองด้วยสายตาแล้วก็พบว่าเงินที่ถูกยืมไปนั้นเกือบสามพันหยวน และคนที่ยืมไปมากที่สุดคือบ้านเหริน จำนวนเงินที่ยืมไปคือห้าร้อยหยวน“ย่า ทำไมใจดีขนาดนี้ล่ะคะ เงินถูกยืมไปไม่น้อยเลย แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ล่ะ ฉันจะได้ไปทวงให้” หญิงสาวพูดเสียงดัง ไม่คิดว่าย่าจะใจดีขนาดนี้ความจริงแล้วเรื่องนี้เธอเองก็ลืมเหมือนกัน แต่เมื่อชาติที่แล้ว ตอนที่ย่ากับต้วนหยางเฟยทำพิธีศพให้ เธอได้ยินย่าพูดถึงเรื่องนี้หน้าโลงศพ ในเมื่อตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เธอก็จะทวงเงินก้อนนี้มาให้เองนั่นเพราะจะเอาเงินไปไถ่ถอนกำไลหยกที่เป็นของแต่งงานระหว่างปู่กับย่ามาคืนอย่างไรล่ะนึกแล้วเธอเองก็ชั่วช้าที่ไม่เคยสนใจปู่กับย่าเลย ตอนที่ปู่ตายเธอก็เอาแต่เที่ยวเล่น โตหน่อยก็ไม่ค่อยสนใจย่าเหมือนเดิมคนเรามันไม่มีใครกลับไปแก็ไขสิ่งที่ผ่านมาแล้วได้หรอก ซึ่งเธอก็ไม่ต่างกัน แต่สวรรค์เมตตาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เลยตั้งใจว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ย่ามีความสุข เพราะตอนนี้ท่านก็อายุไม่น้อยแล้ว“ย่ากลัวอันอันจะไปม

บทที่ 5 เริ่มต้นใช้ชีวิตคู่อีกครั้ง วันต่อมา...หลังจากกินมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว ต้วนหยางเฟยและหยวนอันอันจึงเก็บของส่วนตัว เพื่อย้ายบ้านโดยที่ชายหนุ่มฝากให้พี่ชายไปลางานให้ ขณะที่กำลังเก็บของอยู่นั้น คนเป็นสามีก็ได้พูดขึ้นมาว่า “ดูเหมือนคุณจะเปลี่ยนไป”หยวนอันอันได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อยไม่คิดว่า เพิ่งแต่งงานเข้ามาสองวันสามีจะสังเกตเห็นว่าเธอเปลี่ยนไปจากเดิม“ฉันแค่อยากเป็นคนดีในสายตาพี่และทุกคน อีกอย่างก่อนหน้านี้ฉันเองที่ทำผิดจนพี่ต้องมารับผิดชอบคนอย่างฉัน เอ่อ...ฉันขอเวลาพี่สักหน่อย หากฉันยังไม่ดีพอสำหรับพี่ เมื่อนั้นพี่ค่อยหย่ากับฉัน”ต่อให้คิดว่าจะอยู่กับเขาไปจนวันตาย แต่หากผ่านไปสักปีสองปีเธอยังไม่ได้หัวใจเขามาครอง เธอจะเขียนใบหย่าให้ เพื่อให้เขามีชีวิตตามที่ต้องการ ในเมื่อทำดีแล้วยังไม่ได้หัวใจเขามาเธอก็พร้อมจะปล่อยให้เขาเป็นอิสระแล้วต่างก็เริ่มชีวิตใหม่“แต่งงานได้สองวันทำไมถึงพูดเรื่องหย่าล่ะ การแต่งงานไม่ใช่เรื่องล้อเล่น และผมเองเมื่อตัดสินใจแต่งงานแล้วก็ไม่คิดเรื่องหย่าร้างหรอกนะ เราสองคนค่อยศึกษากันไปก็แล้วกัน แต่ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ค่อยมานั่งปรึกษากันว่าเราอยู่กันไม่ได้เพราะอ