Lahat ng Kabanata ng สะใภ้ขัดดอก: Kabanata 131 - Kabanata 140

น่านพยัคฆ์แผดเสียงถาม เมื่อเขาชักเริ่มจะรำคาญทนฟัง ไอ้พวกไม่รู้เงาหัวตัวเองมันเถียงกันไปกันมา ให้ระคายรูหูอยู่เป็นนานสองนานอย่างน้อยๆวันนี้เขาจะต้องเอาเลือดหัวใครออกมาชำระแค้น ให้หายโมโหสักหน่อยล่ะวะ มันบังอาจมากแค่ไหน ที่กล้าคิดจะมาทำร้ายแก้วตาดวงใจของเขาได้...ดีเท่าไหร่ที่เขารู้ตัวเสียก่อน ที่

(ต่อ) โอ้ยให้ตายสิ! แล้วตาลุงแก่สองคนนี่ มานั่งทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ได้วะ น่ารำคาญตาชะมัดยาด ยุ่งกันไม่เข้าเรื่องจริงๆเลย ทั้งตาสิงห์จอมเจ้าเล่ห์กับตาเฒ่าจอมตงฉิน นี่มันเป็นปัญหาของเมียตัวหอมของเขาเพียงคนเดียว ไม่ใช่ปัญหาของท่านทั้งสองคนสักหน่อย น่านพยัคฆ์ชักสีหน้ายุ่งยากขึ้นมาเมื่อเขาเห็นบุคคล

(ต่อ)ส่วนทางด้านรถโฟร์วิลอีกคัน บรรยากาศภายในรถก็ดูจะคุกรุ่นไปด้วยไอร้อน เมื่อคนหนึ่งนั่งทำหน้าเหมือนคนมีเรื่องให้ต้องคิดหนักซะเหลือเกิน ส่วนอีกคนก็เอาแต่ขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันจนจะผูกโบได้อยู่แล้ว...“เอาไงดีละนายทีนี้...” มืดเคาะนิ้วกับพวงมาลัยย่นหัวคิ้วลงเมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนัก ส่วนคนคิ้ว

ตอน...แม่เสือสาวนิดาเดินไปเดินมาด้วยความกระวนกระวายใจ เธอกำลังรอคอยการกลับมาของสามีจอมเกเรอยู่ ยิ่งเมื่อได้รู้ความจริงจากปากของคุณลุงขวัญชัย ไอ้ขบวนรถทั้งห้าคันนั้นพากันไปเพื่อจุดประสงค์อะไร หัวจิตหัวใจของหญิงสาวก็ยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข คอยแต่เฝ้าชะเง้อชะแง้ รอการกลับบ้านมาของรถทุกคันด้วยใจอันร้อ

(ต่อ)หลายวันผ่านมานี้ คนงานในไร่ราชพยัคฆ์มักจะได้เห็นคนตัวใหญ่เดินตามคนตัวเล็กต้อยๆไปทุกฝีก้าวจนรู้สึกชินตาไปเสียแล้ว ไม่ว่านายหญิงจะทำอะไรดูเหมือนนายพยัคฆ์จะตามใจไปเสียทุกอย่าง เรียกได้ว่าชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ก็ว่าได้...“เฮ้ยๆพวกเอ็งดูอะไรนู่นสิ นี่ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมวะพวกเอ็ง...” ไม้