All Chapters of เพื่อนนอนสถานะแฟนเก่า (NC 18+): Chapter 41 - Chapter 50

“ใช่ ๆ” ทะเลพยักหน้าทั้ง ๆ ที่ยังกอดฉันแน่น “ทะเลไม่อยากเป็นแฟนกับดาวเหรอ” “ไม่เอา เดี๋ยวดาวเลิกกับเราอีก” เพราะอย่างนี้สินะ “ไม่เป็นไร ไว้ทะเลพร้อมเมื่อไหร่เราค่อยคบกันนะ ตอนนี้ก็อยู่แบบนี้แหละดีไหม” สำหรับฉันเป็นอะไรก็ได้ ขอแค่ได้อยู่กับเขา เคียงข้างเขาในทุกวัน “กลับบ้านเลยไหม” ฉันถามคนที่ยังเอาแต่กอด “เราต้องไปสนามบาสตอนเย็น” “งั้นไปนั่งคาเฟแถวนี้ก่อนไหม แล้วค่อยกลับมา หรือจะกลับห้อง” “ไปคาเฟก็ได้ เธอจะได้ไม่ต้องขับรถไป ๆ มา ๆ” แถวมอมีร้านคาเฟอยู่ไม่ไกล มีร้านดังที่ฉันกับพวกเพื่อน ๆ ชอบไปนั่งด้วย แต่คนเยอะ “เราไปกันสองคนเหรอ” ฉันถามเพราะกลัวว่าคนจะเห็นเยอะ ไหนบอกว่าไม่อยากบอกใครไง “หรืออยากพาไอ้โจ้ไปด้วย” “อะไรเนี่ย เราแค่กลัวว่าทะเลจะไม่โอเคถ้ามีคนเห็นเราไปด้วยกัน” “เห็นก็ช่าง ไอ้พวกนั้นจะได้เลิกหวัง” อยู่ดี ๆ มาหมวดขี้หึงได้ไงเนี่ย “หึงแหละดูออก” ฉันเอ่ยแซวในตอนที่เราเลิกกอดกันแล้ว “เออ ใครแม่งไม่หึงวะ นอนด้วยกันทุกคืน” นอนกอดทุกคืน แล้วเมื่อไหร่จะให้เป็นแฟน

‘อืม หนีตามแฟนไม่ได้เหรอ’ ดาวพูดกับเพื่อนพร้อมทั้งย่นจมูกใส่เพื่อนทั้งสองคน ผมได้แต่ยิ้มกับท่าทางน่ารักของเธอ ‘ยิ้มอะไรทะเล’ แมนถามผมเมื่อเห็นผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ‘แฟนน่ารักก็ต้องยิ้มไหม’ ผมตอบพร้อมทั้งกระชับมือดาวไว้ในมือผม ‘อุ๊ย! แรง’ ใบหญ้าทำหน้าปูเลี่ยน แต่ถามว่าผมแคร์ไหม แน่นอนว่าไม่แคร์ ‘ไปกันเถอะครับคุณแฟน’ วันนั้นผมก็จูงมือเธอออกจากลานวิทย์แบบวันนี้ เราใช้เวลาเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปเพชรบุรีประมาณสองชั่วโมงครึ่ง เราก็มาถึงบ้านพักตากอากาศของที่บ้าน บ้านพักตากอากาศ ณ บางเก่า เพชรบุรี บ้านพักต่างอากาศขนาดสามห้องนอน มีแม่บ้านดูแลตลอดเวลา ไม่ว่าจะมาตอนไหน เราก็สามารถเข้าพักได้เลย ส่วนอาหารเย็นผมให้ป้าศรีกับลุงสมเตรียมอาหารทะเลสดไว้ให้แล้ว และที่สำคัญไม่ลืมเค้กฉลองวันคล้ายวันเกิดของดาว หนึ่งทุ่มผมกับดาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาลานหน้าบ้าน ซึ่งวิวตรงหน้าคือท้องหาดทรายและทะเลในตอนกลางคืน ไฮไลต์ของคืนนี้ไม่ได้มีแค่อาหารกับเค้กเท่านั้น ‘หืม นี่ลุงกับป้าทำเองเลยเหรอ’ ดาวถามเมื่อเห็นโต๊ะอาหารตรงหน้าที่

“เรารักทะเลนะ” เธอบอกรักผม และผมก็ยิ้มให้เธอ แต่ก็เหมือนเดิม ผมยังไม่กล้าบอกรักเธอ ได้แต่ยื่นมือไปเพื่อบีบมือเธอ ใช้ภาษากายบอกว่าผมรู้สึกเช่นไร คำว่ารักจากปาก สำหรับผมไม่ได้สำคัญเลยสักนิด ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันในทุก ๆ วัน มีปัญหาก็ช่วยกันแก้ไข เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน มีอนาคตด้วยกัน อยู่ด้วยกันในวันที่อีกฝ่ายต้องการ แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว ขอแค่มีเธอข้าง ๆ ในทุก ๆ ช่วงเวลา ขอแค่นั้น “เราจะอยู่ข้างเธอเสมอ” “เราจะอยู่ข้างทะเลเสมอเหมือนกัน” รอยยิ้มของเธอเป็นรอยยิ้มที่ผมชอบที่สุด “เราจะเติบโตไปด้วยกัน” ผมจับมือเธอไว้และจูบบนหลังมือเธอเบา ๆห้าปีผ่านไป ฉันแค่นยิ้มให้ประโยคที่พระเอกบอกกับนางเอก ‘เราจะเติบโตไปด้วยกัน’ ใครเชื่อประโยคนี้ก็บ้าแล้ว พวกที่เชื่อคงเป็นพวกโง่เง่าให้ผู้ชายหลอก เหมือนกับฉัน ไอ้ผัวเก่าเฮงซวย พออยากทิ้งก็ทิ้งกันไป ติดต่อไม่ได้สักช่องทาง ไอ้ผีทะเล ขอให้หรรมแกหด ของให้ค-ยแกสั้นลง ๆ เอาใครก็ไม่แตก ตายด้านแล้วตายด้านอีก ไอ้คนชั่ว ไอ้ผัวเก่าเฮงซวย ห้าปีที่แล้วเขาทิ้งฉันอย่างเจ็บแสบ ทั้งหมดคงเพร

ระบบ ERP ที่เราใช้อยู่ค่อนข้างโบราณ ถามว่าโบราณอย่างไร ก็อย่างเช่นเวลาอยากรู้ว่าเราอยากขายงานตัวนี้แล้ววัตถุดิบพอไหม เราต้องโหลดข้อมูลดิบจากระบบออกมาแล้วมานั่งจัดทำรายงานใหม่อีกครั้ง ระบบของคลังสินค้าก็ระบบหนึ่ง ระบบของฝ่ายผลิตก็อีกระบบหนึ่ง ทำให้แต่ละวันเราต้องเสียเวลาในการอินเตอร์เฟซข้อมูลของแต่ละโปรแกรมให้เชื่อมโยงกัน แต่ระบบใหม่ที่ชื่อว่า TAPP จะเป็นระบบใหม่ที่ทำให้ข้อมูลทุกอย่างอยู่ที่เดียว ลดทั้งเวลาทำงานและค่าไลเซนของโปรแกรมปัจจุบันที่เราใช้อยู่ ซึ่งมีโปรแกรมมากกว่าห้าโปรแกรมห้องประชุมสาม เวลา 14:00 น. ฉันอยากจะร้องไห้ เมื่อความกลัวของฉันเป็นจริง เพราะทันทีที่ฉันเปิดเข้าห้องประชุมมาพร้อมกับพี่พิม คนที่นั่งเด่นอยู่กลางห้องและห้อมล้อมไปด้วยลูกน้องคือเขา ไอ้ผัวเก่าเฮงซวย.... “สวัสดีค่ะ พี่พิมนะคะ SCM Manager ส่วนนี่ดาว ซีเนียร์ S&OP ซึ่งจะมาทำ coordinator ของโพรเจกต์นี้ ดาวเข้าใจทุกระบบในโรงงานเราเพราะน้องเคยทำฝ่ายวางแผนการผลิตและฝ่ายคลังสินค้าด้วยค่ะ” พี่พิมอวดสรรพคุณฉันใหญ่ คนฟังก็ปั้นหน้ายิ้ม ทำอย่างกับเราไม่รู้จักกันมาก่อน

14 กุมภาพันธ์ เมื่อห้าปีที่แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของดาวทำให้วันแห่งความรักปีนี้เป็นอีกปีที่ผมมีความสุข ‘ดาว เราแต่งงานกันไหม’ อีกไม่กี่เดือนเราสองคนก็จะเรียนจบแล้ว ชีวิตหลังจากเรียนจบจะได้อยู่ด้วยกันทุกวัน เราสองคนจะได้สร้างครอบครัวด้วยกัน เพราะเธอไม่มีครอบครัวแล้ว พ่อกับแม่ของดาวเสียไปนานแล้ว ผมอยากเป็นคนในครอบครัวของเธอ อยากเป็นสามีของเธอ อยากเป็นที่พึ่งพิงให้กับเธอ ‘แต่งงานเหรอ’ ดาวทำหน้าคิดหนัก คงเพราะผมยังไม่เคยพาดาวไปเจอที่บ้านเลยสักครั้ง ไม่ใช่ว่าไม่มั่นใจ แต่เพราะอยากเรียนให้จบก่อน ‘ใช่ แต่งงาน เรียนจบเราก็แต่งงานเลย’ ‘ได้สิ’ ‘งั้นวันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันก่อนไหม นี่เราต้องฝึกงานสองเดือนกว่า มีคนมาจีบเราเยอะเลยนะ นี่เป็นโอกาสดีที่ดาวจะจับเรา เกิดเราไปทำงานแล้วมีสาวมาวอแวทำไง’ ผมพยายามขายตัวเองเต็มที่ สีหน้าของดาวดูคิดหนักน่าดู ‘นี่เป็นสินสอดนะ’ ผมยัดบัตรเครดิตเสริมสีดำในมือเธอ ‘โห ทะเลสายเปย์ที่แท้ทรู’ เธอหอมแก้มซ้ายขวาผมอย่างเอาใจ รับบัตรเครดิตไปส่องกับแสงไฟ ‘ของจริงไหม’ เธอถาม