“พอดีเก็บห้องแล้วเจอ” เขาอธิบายแค่นั้น ฉันก็แค่พยักหน้า ส่วนเขาถอดสร้อยเงินที่มีเกียร์วิศวะของเขาวางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียง เห็นแล้วก็เจ็บตรงกลางใจ ‘เราคืน’ ฉันใส่ซองพร้อมกับประโยคสั้น ๆ ยอมรับว่าตอนนั้นไม่กล้าไปคืนเขาด้วยตัวเอง คิดว่าเขาคงทิ้งมันแล้ว “สระผมให้หน่อย” เขาพูดพร้อมทั้งขยับกายเข้ามาหาฉัน ตาเขาเป็นประกาย มองก็รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการมากกว่าสระผม “ไม่เอาในห้องน้ำนะ” ฉันก้มหน้างุด “ให้สระผมให้จริง ๆ เธอคิดว่าเราจะทำอะไร แขนเจ็บอยู่ครับ” เขาว่า ทั้งยังหัวเราะอย่างชอบใจกับความคิดลามกของฉัน “ให้มันจริงเถอะ” ฉันค้อนให้ก่อนจะเดินพาคนตัวโตที่กำลังหัวเราะชอบใจไปยังห้องน้ำยี่สิบนาทีต่อมา... “อื้อ...ทะเล เบา” แล้วก็เป็นอย่างที่ฉันคิด เมื่อเขาไม่ได้แค่สระผม ฉันร้องครางอยู่หน้ากระจก บอกให้เขาเบาลงสักหน่อย เพราะแรงที่เขาอัดเข้าหารุนแรงจนเกินกว่าที่ร่างบอบบางของฉันจะรับได้ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ เขาแค่แขนเจ็บ ฉันไม่น่าเลย เขาแขนเจ็บ เพราะฉะนั้นในท่ายืนเขาคงไม่มีปัญหา แต่ฉันนี่สิ ฉันกำลังจะตาย แข้งขาอ่อนเพราะเขานั่นแหละ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-03 Baca selengkapnya