All Chapters of เพื่อนนอนสถานะแฟนเก่า (NC 18+): Chapter 71 - Chapter 80

“ดาวลาออกจริงเหรอ” พี่หนูแหม่มนั่งข้างฉันในตอนที่เราสองคนนั่งกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร ตอนนี้เหลือพักงานไม่กี่คนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ และฉันกับพี่หนูแหม่มคือสองคนในจำนวนไม่ถึงสิบคนนั้น “จริงพี่” “เสียดายจัง ดาวทำงานเก่ง กิจกรรมก็ช่วยตลอด” HR จะมีกิจกรรมโพรโมตทุกเดือน พนักงานส่วนน้อยที่สนใจเข้าร่วมโครงการ แต่หนึ่งในหน้าม้าที่เข้าร่วมโครงการแทบทุกอย่างคือฉันนี่แหละ “ต่อไปไม่มีหน้าม้าช่วยพี่หนูแหม่มแล้วนะคะ” “ใช่ไง ไม่มีเธอ ฉันจะอยู่อย่างไรกัน” “ก็อยู่เหมือนที่พี่หนูแหม่มอยู่มาสามสิบกว่าปีก่อนจะเจอดาวนั่นแหละค่ะ” ฉันพูดยิ้ม ๆ ได้ค้อนวงโตจากพี่หนูแหม่มกลับมา “แรงอะ” “ขอโทษ แค่พูดเล่นเอง” “เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นยกเลิกใบลาออกแทนได้ไหม” พี่หนูแหม่มเอ่ยแซว “เปลี่ยนจากการยกเลิกใบลาออกเป็นให้ดาวเลี้ยงหมูกระทะสักมื้อไหมคะ” ฉันยิ้มพรายต่อรองกับพี่หนูแหม่ม คนได้ยินกว่าหมูกระทะทำตาโตขึ้นมาทันทีงานแต่งงานของเราจัดขึ้นในหนึ่งเดือนต่อมา สถานที่จัดงานคือบ้านพักตากอากาศของพ่อแม่ที่หาดบางเก่า เพชรบุรี ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะไ

ร่างฉันแอ่นเป็นสะพานโค้งให้เขาได้กลืนกินถนัดมากขึ้น นี่หรือเปล่านะที่เขาชอบพาฉันไปฝึกโยคะ เขาต้องการให้ฉันตัวอ่อนเพราะแบบนี้หรือเปล่านะ ‘อ๊ะ! อย่ากัด’ คงเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพลานเกินจะควบคุมจนเขาเผลอกัด เต้างามข้างหนึ่งถูกเขาดูดกลืนอย่างหิวกระหาย บางจังหวะมีเสียงดังน่าอาย ส่วนมืออีกข้างของเขาก็รุกในส่วนกลางกายที่ตอนนี้ไร้ซึ่งอาภรณ์ เพราะเขาถอดออกในตอนที่ฉันร้องบอกว่าอย่ากัด ปลายนิ้วมือถูไถตรงส่วนกลีบดอกไม้อย่างเมามัน เขาไม่ลืมที่จะใช้บางนิ้วสะกิดติ่งเนื้อที่ไวต่อความรู้สึก ฉันโดนโจมตีหนักเกินไปแล้ว ‘อ๊า...’ เสียงร้องครางของใครสักคน คงไม่ใช่เขา เพราะตอนนี้ปากเขาไม่ว่าง ฉันคิดว่านั่นน่าจะเป็นเสียงฉันเอง โอ้...น่าอายเหลือเกิน เสียงครางอย่างเสร็จสมของตัวเองเกิดขึ้นเพียงแค่เขาเล้าโลมไม่ถึงห้านาที ‘เราชอบให้เธอร้อนเร็ว’ อา...คำชมใช่ไหม ความเกร็งของฉันลดลง ความกระดากอายก็ลดลงไปด้วย แต่สิ่งที่มาแทนที่คือความเสียวกับความสุข ฉันยกสะโพกขึ้นรับกับนิ้วมือเขาที่เข้ามาจนสุดทาง ความคับแน่นจนรู้สึกเจ็บเพียงแค่นิ้วมือสักนิ้วของเขาที่จมเข้าในร่องร

หัวใจของเธอเต้นระส่ำกับคำพูดของเขา จะจีบเธอเป็นแฟนให้ได้ในสามวันเนี่ยนะ จะเกินไปแล้ว ไม่มีทางหรอก เธอไม่ได้จีบง่ายขนาดนั้น ใครจะยอมเป็นแฟนภายในสามวันกัน ฟังดูแล้วไร้สาระน่าดู “ยิ้มอะไรคะ เพื่อนดาว” ใบหญ้าถามเพื่อนสาวที่กำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับโทรศัพท์มือถือ “เปล๊า!” ทะเลดาวเสียงสูงจนผิดสังเกต เพื่อนทั้งสองอย่างแมนกับใบหญ้าถึงกับกลอกตามองบนให้คนปากแข็ง “เสียงสูงไปคุณเพื่อน แต่เอาจริงนะ” แมนขยับเข้ามาใกล้ทั้งสองคนอีกนิด เพราะเรื่องที่จะพูดเสียงดังเกินไปก็ไม่ดี “ทำไมต้องทำให้มีลับลมคมในขนาดนี้” ใบหญ้ามองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ “แต่เอาจริง ๆ นะ พ่อหนุ่มทะเลที่ตามจีบไอ้ดาวน่ะสิ ฮอตใช่ย่อยนะ ฉันว่าถ้าแกชอบก็คบไปเลย ไม่ต้องเล่นตัว” แมนบอกกับเพื่อนเสียงไม่ดังนัก พอให้ได้ยินกันสามคน “แก เพื่อนเราไม่ใช่คนใจง่ายนะ เขาจีบยังไม่ทันถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย” ใบหญ้าปรามแมน ถึงทะเลจะหล่ออย่างที่แมนว่า แต่ก็นั่นแหละ มาจีบแค่วันสองวันจะให้เพื่อนดาวของพวกเธอตกลงเป็นเป็นแฟนได้อย่างไรกัน “โอ๊ย! อีญ่า สมัยนี้ผู้หญิงต้องจีบผู้ชายแล้ว เราต้อ

“มารอว่าที่แฟน” หนุ่มวิศวะเสื้อช็อปสีแดงตอบอย่างภาคภูมิใจขณะมารอว่าที่แฟน “โห นี่มึงกล้ามาก มาฉกสาวถึงคณะกูเลย” “แหม คุณคชา ทีคุณยังไปจีบสาวมนุษย์นะครับ” นาวาที่รู้ข่าวว่าอีกฝ่ายกำลังจีบสาวสวยคณะมนุษยศาสตร์ “รู้ดี ว่าแต่คุณทะเลมาจีบใครครับ” “ไม่บอกครับ เดี๋ยวเป็นข่าว” นาวายิ้มทะเล้น ในจังหวะนั้นเองสาวคณะวิทย์ก็เดินมาพร้อมเพื่อนพอดี “ดาว เรารอเธอตั้งนาน ทำไมเลิกช้า”ทะเลดาวมองหน้าคนที่รีบตรงดิ่งมายังเธอทันที มารอก่อนเวลาแล้วยังจะว่าเธอเลิกช้าอีก ใช่ว่าเลิกแล้วจะลุกออกมาได้เลย ต้องคุยกับเพื่อนเรื่องงานกลุ่มอีก “คุยกับเพื่อนเรื่องงานกลุ่มอยู่ เดี๋ยวเราถือเอง” ทะเลดาวรั้งถุงผ้าในมือไว้เพราะชายหนุ่มดึงไปถือเสียเอง “เอาอะไรมาเรียนเยอะไปหมด” คนแย่งไปถือบ่นเพราะเป็นห่วงมือบางจะช้ำ เพราะความหนักของกระเป๋านี่แหละ “ของจำเป็นทั้งนั้น” ทะเลดาวยิ้มให้คนใจดีแต่ขี้บ่น ไม่อยากนึกถึงตอนเขาอายุสักสามสิบจะเป็นอย่างไรกันนะ นาวาให้ทะเลดาวไปช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้เพื่อนสนิทของเขาอย่างเวหา หลังจากเลือกของขวัญวันเกิดอยู่นาน ทั

“ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกน่า ดาวกับลูกแข็งแรง อีกอย่างทะเลก็เข้าไปด้วย ดาวไม่กลัวเลย” เห็นภาพพ่อของลูกเช็ดน้ำตาป้อย ๆ แล้วอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ถ้าเป็นเรื่องของฉันกับลูก ของคนในครอบครัว ทะเลจะอ่อนไหวมาก เขาเป็นคนอ่อนโยนจริง ๆ อยู่กับเขาไม่ว่าเวลาไหน หัวใจฉันแทบละลายทุกครั้ง “รักทะเลจัง ขอจูบหน่อยได้ไหม” “ยังจะมาหื่นอีก มันใช่เวลาไหมเนี่ย” พูดไปอย่างนั้นแหละ พ่อคนซึนว่าแล้วก็เช็ดน้ำตาตัวเอง ก่อนจูบฉันอย่างอ่อนโยน “ดาว ขอบคุณนะ เราทำดาวเจ็บอีกแล้ว” “เราไม่เป็นไร ไม่ได้เจ็บมาก” สำหรับฉันการคลอดเองไม่ได้เจ็บมากมายจนทนไม่ได้ขนาดนั้น เจ็บแต่ยังอยู่ในระดับที่ตัวเองรับได้ คุณหมอเจ้าของไข้ถามว่าอยากบล็อกหลังแบบคลอดธรรมชาติไหม แต่ฉันเลือกคลอดธรรมชาติจริง ๆ ทะเลอยากให้ฉันบล็อกหลังแบบคลอดธรรมชาติ เราเถียงกันอยู่นานระหว่างข้อดีข้อเสีย สุดท้ายคนรักเมียหลงเมียอย่างเขาจะสู้อะไรเมียอย่างฉันได้ “เปลี่ยนใจบล็อกหลังทันนะดาว” “เราทนไหว ถ้าเราไม่ไหวจะบอกทะเลนะ” “ถ้าทนไม่ไหวบอกเรานะ เราอยู่ตรงนี้เสมอ” พ่อกับแม่ของทะเลน่าจะมาถึงพรุ่งนี