Semua Bab มาเฟียเมียเด็ก: Bab 21 - Bab 30

ที่เกาะเออร์นาร์ดซึ่งตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว มีร่างใหญ่ร่างหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ทั่วบริเวณชายหาด เพราะกำลังเฝ้ารอใครบางคนที่ขึ้นฝั่งไปเมื่อช่วงเช้านั้นกลับมา ไม่นานนีวายก็เหลือบไปเห็นเรือสปีดโบ๊ทคันนั้นวิ่งเข้ามาเทียบฝั่ง ทำให้เขาดีใจรีบจ้องมองอย่างใจจดจ่อ แต่พอเห็นว่าคนที่กลับมาคือเอลิกคนเดียวเขาก็หน้าเสีย “ อ้าว คุณนีวายมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ ยังไม่นอนอีกเหรอ” เอลิกที่เดินขึ้นฝั่งมาแล้วเจอเข้ากับนีวายเขาจึงเอ่ยทักไปตามมารยาท “ แล้วเจ้าไฟกับแก้มขวัญล่ะ” นีวายถามน้ำเสียงของเขาดูมีท่าทีรีบร้อนแฝงความห่วงใยไม่น้อยถึงหญิงสาว “ อ๋อ พอดีกีรติกรเธอไม่สบาย หมอเลยให้อยู่ดูอาการที่นู้นก่อน 2-3 วันน่ะครับ” “ ห๊ะ แก้มขวัญเป็นอะไร! ฉันไปหาเธอได้ไหม” “ อย่าเลยครับคุณนีวาย บอสสั่งให้ผมกับคุณช่วยดูงานทางนี้ระหว่างที่บอสไม่อยู่ ฉะนั้นคุณอย่าขัดคำสั่งดีกว่า บอสให้คุณมาทำงานนี้ก็เพราะบอสไว้ใจและสบายใจ ถ้าเกิดคุณทำอะไรให้เขาหนักใจขึ้นมา คุณอาจจะไม่ได้มาเหยียบที่เกาะนี่อีกก็ได้นะ” ที่เอลิกพูดออกมาแบบนี้เพราะเขารู้แล้วว่าลึกๆ นีวายคิดเช่นไรกับผู้หญิงที่บอสของเขาพามา “ ขู่กันมาขนาดนี้แสดงว่าเจ

เช้าของวันต่อมา “ อ้าว ทำไมบอสถึง…” เอลิกที่เห็นว่าวันนี้บอสของเขาตื่นสาย เลยจะเดินไปเคาะเรียกที่ห้องนอน แต่กลับเห็นว่าเจ้าไฟเดินออกมาจากห้องของแก้มขวัญเสียก่อน “ ไปเตรียมตัว เดี๋ยวฉันจะรีบไปอาบน้ำ วันนี้เรามีประชุมกับคนงาน” เจ้าไฟไม่ได้ตอบสิ่งที่ลูกน้องสงสัย เขาเดินผ่านไปและเปิดประตูเข้าห้องนอนตัวเอง “ โห่ บอสของเราเนี่ยไม่ธรรมดาแหะ” เอลิกอมยิ้มกริ่มเพราะคิดเองเออเองไปไกล ณ ออฟฟิศบริเวณแคมป์ก่อสร้าง นีวายเดินเข้ามาหาเจ้าไฟที่กำลังดูสมุดโทนสีอยู่กับคนงานคนหนึ่ง “ ไฟ” “ มีอะไร ถ้าจะคุยเรื่องงานก็พูดมาเลย แต่ถ้าจะคุยเรื่องผู้หญิงกูไม่สะดวก” เจ้าไฟพูดไปโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง “ กูแค่จะคุยเรื่องงบประมาณที่ให้มาซื้อบานกระจก เพราะกูจำได้ว่าระบุชนิดและจำนวลเงินไปแล้ว แต่ที่มึงให้งบมามันไม่พอ แถมยังเปลี่ยนวัสดุกับชนิดที่กูเสนอให้ไปเป็นคนละเกรดอีก” คนฟังรีบหันขวับมามองทันที นีวายจึงยื่นเอกสารบัญชีงบประมาณการซื้อวัสดุให้เจ้าไฟตรวจสอบ “ จะเป็นไปได้ยังไง ฉันเป็นคนเซ็นเช็คให้เองกับมือ แล้วตอนนั้นที่ดูในเอกสารบานกระจกมันก็ไม่ใช่ของจ้าวนี้นี่ เอลิก! เอลิกอยู่ไหน ไปตามมันมา” เจ้าไฟห

เมื่อแสงแดดยามเช้ามาเยือนอีกครา ร่างใหญ่ของเจ้าไฟก็เริ่มได้สติ เขาตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง สายตากวาดมองไปรอบห้องก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก้มดูสภาพของตัวเองที่ยังสวมใส่ชุดของเมื่อวาน “ เมื่อวาน…” เขานึกย้อนไปกลับรู้สึกปวดหัว เนื่องจากตอนนี้มันมึนหัวไปหมด “ อ้าว บอสตื่นแล้วเหรอครับ” เอลิกเดินเข้ามาในห้อง เจ้าไฟก็หันไปจ้องหน้าลูกน้อง “ กีรติกรอยู่ไหน” เขาถามถึงหญิงสาวขึ้นมาอย่างลืมตัว เหตุเพราะเพิ่งจะนึกเห็นภาพรางๆ ว่าเมื่อคืนทำอะไรลงไปสายตาก็ก้มมองฝ่ามือตัวเองที่แบออก เขากลืนน้ำลายลงคอไป เพราะสัมผัสอันนุ่มนวลของเมื่อคืนเหมือนว่ามันจะคงอยู่ ริมฝีปากของเขาเผยยิ้มแผ่วเบา “ กีรติกรเธออยู่ในสวนกับป้าซาร่านะครับ” เอลิกตอบพลางแอบคิดในใจตื่นมาก็ถามหาเลยขนาดนี้ บอสเขาจะได้แก้แค้นกี่โมง “ แล้วยัยนั่นไปทำอะไรที่สวน” “ สงสัยจะเบื่อนั่งอยู่บ้านเฉยๆ มั้งครับ ก็บอสเล่นพาเธอมานั่งกินนอนกินเล่นไปวันๆ แบบนี้ เด็กบ้านนอกอย่างกีรติกรเธอคงอยู่ไม่สุขหรอกครับ” “ เอ้อ” เจ้าไฟฟังเช่นนั้นเขาก็ลุกจากเตียงและเดินจับผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ที่สวนผักของป้าซาร่าซึ่งไม่ไกลจากบ้านพักเท่าใดนัก “ อ

ช่วงเย็นที่ตะวันลับลาท้องฟ้าไปแล้ว มีเสียงฮัมเพลงเบาๆ ดังอยู่ในบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ของเจ้าไฟ “ ราลาล่า” ซึ่งเป็นเสียงของแก้มขวัญที่กำลังแก้ผ้าอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำอย่างมีความสุข “ ว้าย!!!” ก่อนที่เธอจะกรีดร้องออกมาเสียงดังเนื่องจากไฟฟ้าในห้องได้ดับลงอย่างกะทันหัน “ เปิดกลับมาเดี๋ยวนี้นะ” ร่างเล็กที่ยืนนิ่งเริ่มบ่นพึมพำคนเดียว เนื่องจากต้องการให้ไฟกลับมาสว่างเร็วๆ เพราะเธอนั้นกลัวความมืดและก็กลัว…ผี “ ฮื้อๆ” จากเสียงร้องเพลงเมื่อครู่ดันเปลี่ยนไปเป็นเสียงร้องไห้สะอื้น ร่างเล็กขนลุกซู่เพราะรู้สึกว่ามีลมพัดผ่าน ทั้งที่ในห้องนี้ไม่น่ามีตรงไหนที่ลม จะสามารถผ่านเข้ามาได้ ปากอิ่มร้องลั่น พลางมือก็รีบจับคลำเอาชุดคลุมอาบน้ำมาคลุมร่างตัวเองแบบลวกๆ และวิ่งพรวดพราดเปีดประตูออกไป “ อ๋าย!!!!” “ กีรติกร!” เจ้าไฟที่ได้ยินเสียงร้องโวยวายเขาก็วิ่งเข้ามาดู ด้วยความที่ทั้งบ้านมืดสนิทและมองอะไรแทบไม่เห็น สองร่างที่รีบร้อนจึงได้วิ่งเข้าไปประสานงานกันเต็มแรง เจ้าไฟล้มหงายลงไปนอนแผ่บนพื้นโดยมีหญิงสาวนอนทับอยู่ด้านบน “ กีรติกร!!” เขาแผดเสียงเรียกชื่อเธอด้วยความเคืองหน่อยๆ “ ฮื้อๆ ฉันกลัว แก้มกลั

ป๊อกๆ เสียงหยดน้ำตกลงที่แก้มนวล ทำให้เจ้าของร่างเล็กเริ่มได้สติ แก้มขวัญลุกขึ้นนั่งกลิ่นดินบวกกับกลิ่นสาบทำเอาหญิงสาวตาเหลือกโต เธอมองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ “ นี่มันเกิดอะไรขึ้น เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” พอสำรวจดูรอบข้างเจอแต่กำแพงดิน แก้มขวัญก็ลนลานตัวสั่น ที่อยู่ๆ ก็ตื่นขึ้นมาในหลุมแบบนี้ “ อ๋าย!!” เธอกรีดร้องเสียงดังเมื่อมองไปยังตรงที่มืดๆ ไม่ไกลจากตัวเธอแล้วเจอเข้ากับซากสัตว์ต่างๆ ทั้งยังคงมีกลิ่นสาบเหม็นอบอวล จากที่ตอนแรกกลัวจนขาสั่น ก็ยิ่งทำให้หญิงสาวเสียวสันหลังเข้าไปอีก “ ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!! มีใครได้ยินไหม มีคนอยู่ตรงนี้ ช่วยด้วย โอ้ย”เธอลุกยืนแต่ขาดันเจ็บแถมยังมีแผลถลอกไปทั่วเรียวขา สาเหตุอาจเป็นเพราะว่าเธอถูกโยนลงมาจากด้านบน แก้มขวัญพยายามยืนขึ้นอีกครั้งและทรงตัวให้ได้พลันยื่นมือขึ้นไปด้านบน แต่หลุมนี่มันกลับสูงเกินกว่ามือของเธอจะเอื้อมถึง หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้า พยายามตะเกียกตะกายสุดความสามารถเพื่อจะปีนขึ้นไปให้ได้ แต่หลุมนี่มันดันทั้งสูงและชันถึงจะปีนขึ้นไปได้แต่ร่างของเธอก็ถลาลงมาอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม “ โอ้ย ฮื้อ ช่วยด้วย มีใครได้ยินฉันไหม” เธอเริ่มรู้สึกหมดหนทางตัวสั่น