Semua Bab มาเฟียเมียเด็ก: Bab 41 - Bab 46

“ นั่นเมียผมนะแม่!! แม่จะยกให้คนอื่นได้ยังไง!” ครีมหอมเหลือบจ้องหน้าลูกชาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรด้วย คนเป็นพ่อจึงเป็นคนเอ่ย “ ก็ลูกไปข่มขู่เธอมานี่ พ่อกับแม่สงสารก็เลยช่วยให้เธอหนีลูกไป แล้วอย่าคิดไปตามกลับมาด้วยนะ สงสารเธอหน่อย” คนพูดใช้ช้อนชี้ไปมากลางอากาศด้วยท่าทีสบายๆ เจ้าไฟเบ้ปากจ้องทุกคนบนโต๊ะที่มีท่าที ชิวๆ ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไร มีแต่เขาเนี่ยแหละ ที่แทบจะระเบิดลงแล้ว “ แล้วพ่อไม่สงสารผมบ้างเหรอครับ” เขาพูดพลางยกมือทุบอกตัวเอง บิดาก็หันมาเลิกคิ้วใส่ ไม่พูดอะไรและปล่อยให้ลูกสาวพูดแทน “ ทำไมพ่อต้องสงสารพี่ด้วยล่ะพี่ไฟ พี่ได้เปรียบเธอทุกอย่างไม่ใช่เหรอ” ลลิซเอ่ยน้ำเสียงเธอดูกลั้นขำ แต่พี่ชายที่กำลังร้อนรนใจกลับดูไม่ออก เขาทำได้แค่มองดุไปหา ลลิซก็หลบหน้าทำเป็นก้มทานข้าวต่อ “ จะไปไหน!!” เสี่ยโอมร้องดังเมื่อเห็นลูกชายไม่ต่อความและกำลังจะเดินออกไป “ จะไปตามยัยนั่นกลับมาไงครับ” พอเจ้าไฟเดินหายออกไป ทุกคนบนโต๊ะก็หัวเราะขึ้นพร้อมเพรียงกัน “ แผนคุณแม่นี่สุดยอดไปเลยนะคะ ดูสิ พี่ไฟคงจะรักจะหลงแก้มขวัญมากแน่ๆ แต่แค่ทำเป็นไม่รู้ตัว แล้วก็ปากแข็งมากด้วย” ลลิซพูดขึ้นเพื่อเปิดการสน

มือใหญ่เอื้อมมารวบเอวของหญิงสาวในทันทีเมื่อทั้งคู่ก้าวขาเข้ามาภายในบ้านพัก มืออันซุกซนนั้นลูบล้วงพยายามจะปลดกระดุมและซิปกางเกงของหญิงสาว “ พี่จะทำอะไร! แก้มเป็นเมนส์อยู่!” มือเล็กจับห้ามมือของเขาไว้ พร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ ห๊ะ! เมนส์?” เธอหันมาสบตาเขา “ ใช่! เมนส์ ประจำเดือนน่ะ รู้จักไหม” คนฟังถึงกับยืนนิ่ง คลายอ้อมกอดออกจากน้องพร้อมยืนหลังตรงก้มมองคนตัวเล็ก ไม่น่าล่ะ ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำอย่างไม่เกรงกลัว “ แล้วกี่วันหาย” เมื่อตัวเล็กหันหลังให้เขาก็เอ่ยถาม “ 5-6 วัน” แก้มขวัญตอบเขาไปด้วยคำโกหก เนื่องจากรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มคิดจะทำอะไร เธอขอเวลาพักผ่อนเพิ่มสักสามวันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง “ 1 2 3” พอน้องเดินหายไปแล้วเจ้าไฟก็ยืนนับนิ้วตัวเองดู ว่ากี่วันแล้วที่เขายังไม่ได้ทำกับเธอ เมื่อนับเพิ่มมาอีกหกวัน คิ้วของเขาก็ขมวดมุ่นยิ่งกว่าตอนเครียดเรื่องงานเสียอีก ในค่ำคืนของวันนั้น “ อย่า…อย่านะ กีรติกร อย่า!!” ร่างใหญ่สะดุ้งลุกดีดตัวนั่งบนเตียง เนื่องจากฝันร้าย “ บ้าเอ่ย ฝันบ้าอะไรวะ” เขาบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ เพราะสิ่งที่เขาฝันคือแก้มขวัญเดินจูงมือเข้าประตูวิวาห์ไปกับนีวาย พอคิดเ

พระอาทิตย์ของวันลาลับฟ้าไป แก้มขวัญที่อยู่ในสวนมาเกือบทั้งวันก็เดินถือตะกร้าผักกลับมาบ้าน “ อ้าว พี่เอลิกจะกลับแล้วเหรอ” ก่อนจะเข้าบ้านเธอเห็นเอลิกเดินออกมาจึงรีบทักทายเขา “ ใช่ครับ เห็นบอสบอกว่าตอนนี้กำลังจะกลับ ผมก็เลยว่าจะกลับก่อน อ้าว นั่นบอสมาถึงพอดีเลย” เอลิกทักเมื่อเห็นรถของเจ้าไฟแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน แก้มขวัญหันไปมองตามพลางรีบยัดตะกร้าผักใส่มือเอลิก “ อ้าว!” เอลิกก็ทำตัวไม่ถูกเขาได้แต่ยืนมองแก้มขวัญเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง “ บอสครับ อ้าวๆ นี่อีกคน” ตามด้วยเจ้าไฟซึ่งลงรถปุบปับก็รีบวิ่งตามหญิงสาวเข้าบ้านไป “อะไรกันวะ” เอลิกส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจให้คนมีความรัก เขาเอาตะกร้าผักไปเก็บไว้ก่อนจะเดินกลับที่พักของตัวเอง “ อ๋าย!!” แก้มขวัญร้องออกมาเสียงดัง ตอนที่เห็นชายหนุ่มวิ่งตามมา เธอพยายามปิดประตูห้องแต่ก็โดนเขาวิ่งมาจับประตูไว้ไม่ยอมให้ปิด “ ปล่อย!!” “ เธอเป็นอะไรไปเนี่ยหะ!!” เขาใช้แรงผลักประตูไปเล็กน้อย ร่างเล็กก็กระเด็นไปนั่งกองที่พื้นห้อง “ โอ้ย..” “ อะ! นั่นไง ผลของความดื้อนะ!” เขาต่อว่าพลันคุกเข่าลงเพื่อจะช่วยดึงเธอลุกนั่ง “ เป็นอะไรไป” เขาถามพลางจ้องหน้าบูดบ