Semua Bab มาเฟียเมียเด็ก: Bab 11 - Bab 20

ในเวลาเดียวกันที่หน้าบ้านของแก้มขวัญ มีรถตู้สีดำคันหรูจอดอยู่หน้าบ้าน พร้อมกับชายชุดดำ 4-5 คนเดินเพ่นพ่านไปมา หนึ่งในนั้นมีชายกลางคนซึ่งกำลังชะเง้อคอมองเข้าไปในบ้าน “ แก้ม แก้มขวัญ” เสียงของเขาเอ่ยเรียกชื่อของลูกสาว เจ้าสัวพิทักษ์ที่เพิ่งได้รับข่าวว่าเมียคนนี้ของเขาเสียชีวิตลงเขาก็เกิดกระวนกระวายใจเป็นห่วงความเป็นอยู่ของแก้มขวัญ จึงได้หาเวลาบึงรถมาหา และหวังว่าลูกสาวที่เขาไม่เคยโผล่หน้ามาให้เห็นจะยินยอมไปอยู่กับเขา “ ไม่มีใครอยู่เลยครับเจ้าสัว” ลูกน้องของเขาที่เดินขึ้นไปเคาะประตูบ้านเดินลงมาแจ้งข่าว “ ห๊ะ!! แล้วแบบนี้ลูกสาวฉันจะไปอยู่ที่ไหนได้! เป็นเพราะพวกแกเลย!! พวกแกเอาเรื่องที่เกตน์เสียไปบอกฉันช้า!!”พิทักษ์ต่อว่าลูกน้องอย่างเดือดดาลซึ่งพวกมันก็ทำได้แค่ก้มหน้ายอมรับผิด “ เจ้าสัวครับ ผมไปถามพวกชาวบ้านที่อยู่ใกล้ๆ แถวนี้มา เขาบอกผมมาว่าคุณหนูแก้มขวัญย้ายไปอยู่กับสามีที่ต่างประเทศครับ” ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามารายงาน มันยิ่งทำให้พิทักษ์ตาเหลือกโต “ อะไรนะ!!! สามี! หมายถึงผัวอย่างนั้นเหรอ ลูกสาวฉัน!! ลูกสาวฉันไปมีผัวตั้งแต่เมื่อไหร่! ไหนตอนให้มาตามดูพวกมึงบอกว่าลูกกูไม่มีแม้แต่คนรั

แสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่ของเพนท์เฮ้าส์ตกกระทบสองร่างที่นอนกอดกันแน่นบนเตียงใหญ่ ร่างเล็กบนนั้นขยับไปมาเนื่องจากเธอรู้สึกตัวก่อน “ อือ” หญิงสาวรับรู้ถึงแรงที่กระทบอยู่บนรอบเอวก่อนจะเห็นว่ามีมือใหญ่พาดอยู่ใต้อกของเธอ แก้มขวัญตาโตเมื่อแขนใหญ่นั้นขยับขึ้นมาจนมันมาดันอยู่ตรงอกอวบ “ อ๋าย!!” “ โอ้ย!!!” เจ้าของลำแขนใหญ่นั้นสะดุ้งรู้สึกตัวทันทีเมื่อโดนหญิงสาวถีบหัวส่งลงไปจากเตียง “ กีรติกร!! ทำบ้าอะไรของเธอ! เป็นบ้าไปแล้วเหรอ” เจ้าไฟลุกขึ้นมาด้วยความโมโหพลางจ้องที่ริมฝีปากสีชมพูที่ไม่รู้ว่ากำลังจะเอ่ยต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเขาอีก “ คุณน่ะสิบ้า คุณทำอะไรให้ฉัน!” แก้มขวัญโต้เขากลับอย่างไม่สบอารมณ์พลางมือเล็กก็ดึงเอาผ้าห่มมาปิดกายตัวเองไว้ สายตาของเธอมองที่เขาอย่างคาดโทษ ทำให้คนที่นอนไม่พอบวกกับโกรธที่หญิงสาวกล้าดีมาถีบตน ร่างใหญ่จึงพุ่งขึ้นมาบนเตียง มือของเขาจับหมับเข้าที่ลำคอบริเวณใกล้หัวไหล่ขาวสวยส่วนมืออีกข้างจับที่ท้ายทอยของเธอ ดวงตาคู่นั้นที่มองเธอลุกวาวราวกับเปลวเพลิง “ คุณจะทำอะไร อือ—” แก้มขวัญซึ่งตกใจพยายามจะเอ่ยถามแต่ก็ต้องตกใจกว่าเดิมเมื่อถูกเขาดึงเข้าไปหาพ

3 วันต่อมาในห้องนอนบนเพนท์เฮ้าส์มีร่างเล็กนั่งอยู่ในห้องนั้น แก้มขวัญนั่งอยู่ตรงหน้ากระจกบนโต๊ะเครื่องแป้ง พลางมองดูริมฝีปากของตัวเองที่หลายวันก่อนบวมเป่ง เพิ่งจะหายดี “ เฮ้อ หายได้สักทีนะ” หญิงสาวหายใจแรง ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอก็บ่นอย่างหัวเสีย “ บ้าบอ! ทำไมฉันจะต้องมาเสียจูบให้คนผีบ้าซาดิสต์แบบเขาด้วย แล้วถ้าต้องอยู่กับมันต่อไปอีก ฉันจะต้องเสียอะไรบ้างวะเนี่ย!” พูดไปเธอก็ขนลุกไป ก่อนจะขนลุกของแทร่ เมื่อมีเสียงคุ้นหูดังขึ้นมาจากด้านหลัง “ เรียกใครว่ามัน” “ คุณ!!!” เธอหันไปมองก็เห็นว่า เขากำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ “ ฉัน…ก็ไม่ได้ว่าใครนี่ แค่คุยคนเดียว” หญิงสาวรีบปัดตอบด้วยท่าทีลนลาน สามวันก่อนที่เขาไม่ได้แวะมา เธอเพิ่งจะตั้งตัวได้เอง เรื่องอะไรเธอจะต้องหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวอีก แม้ในใจอยากจะด่าคนตรงหน้ามากแค่ไหน เธอก็ทำได้แค่ด่าในใจ “ ฉันรู้นะ ว่าเธอแอบด่าฉันในใจน่ะกีรติกร” “ หืม!” แก้มขวัญตาโตทันทีเมื่อเห็นว่าเขานั้นรู้ทัน “บ้าเหรอ ฉันเนี้ยนะด่าคุณในใจ คุณคิดเองพูดเองหรือเปล่า” หญิงสาวตอบเสียงสูง เจ้าไฟที่มองอยู่ก็ส่ายหน้าเบาๆ “ หือ! เก็บของใส่กระเป๋า!” เขาบอกเสียงห้ว

“ สวัสดีลุงเอก ผมไม่คิดเลยว่าลุงจะมาจริง” เจ้าไฟลงมาทักทายลุงอนันดาของเขาตามที่หญิงสาวขึ้นไปบอก “ ก็ลุงบอกแล้วไง ว่าลุงอยากมาช่วยหลาน” เอกเอ่ยบอกถึงจุดประสงค์ทำเจ้าไฟจ้องหน้าเขาไปครู่หนึ่ง “ ไม่เป็นไรหรอกลุง ผมจัดการเองได้” “ ลุงขอเถอะนะไฟ ลุงอยากมาช่วยจริงๆ เพราะลุงอยากตอบแทนบุญคุณของหลานที่ช่วยเหลือเงินทองกับลุงมาตลอดหลายปี ให้ลุงช่วยเป็นคนงานให้ก็ได้ นะไฟ” เอกคะยั้นคะยอจะเอาให้ได้ คนเป็นหลานอย่างเจ้าไฟจึงไม่กล้าขัด เขาทำได้แค่พยักหน้า “ อืม แล้วลุงจะมาวันไหนล่ะ ผมจะได้ให้คนเตรียมจัดหาที่พักให้” ได้ยินเช่นนั้นเอกก็รีบตอบรับอย่างดีใจ “ อ๋อ ลุงเก็บของมาด้วยหมดแล้วล่ะ เหลือแค่ให้ป้ากับลูกสาวตามมานะ” เจ้าไฟได้ยินแบบนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที พลางรีบกวักมือเรียกคนงานที่อยู่แถวนั้นให้มาหา “ พาลุงเอกไปหาที่พักแถวบ้านคนงานนะ” “ ครับหัวหน้า” คนแก่ที่ฟังอยู่ถึงกับหุบยิ้ม แต่เอกก็ยอมตามคนงานคนนั้นไป “ เขาเป็นใครคะ” เมื่อเห็นว่าคนมาใหม่คนนั้นจากไปแล้ว สาวน้อยขี้สงสัยก็ตั้งคำถามขึ้นทันที “ ขี้สงสัย!” เจ้าไฟหันมาพูดเสียงเรียบใส่เธอ “ ก็ฉันเห็นว่าเขาดูน่าสงสัยนี่ มาขอทำงานอะไร เก็บขอ

ยามเช้าของวันถัดมาในแคมป์ก่อสร้างของรีสอร์ท แสงอาทิตย์แรกส่องผ่านหมอกบาง กลิ่นดินชื้นและควันไฟจากโรงอาหารลอยคลุ้ง คนงานบางส่วนตื่นมาล้างหน้า บ้างนั่งจิบกาแฟข้างกองไฟ เครื่องจักรเริ่มได้รับการตรวจเช็ค พร้อมสำหรับอีกวันของการทำงานท่ามกลางขุนเขา ทะเลสีน้ำเงิน และเสียงนกที่ขับขานต้อนรับวันใหม่ เจ้าไฟนั่งไขว่ห้างอยู่ในแคมป์เนื่องจากเขามาที่นี่ตั้งแต่เช้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนั่นทันได้หลับได้นอนไปแล้วหรือเปล่า “ ไฟ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” นีวายที่เพิ่งจะทำธุระส่วนตัวเสร็จเดินดุ่มๆ เข้ามาหาอย่างรีบร้อน “ มีอะไรก็ว่ามา” เจ้าไฟซึ่งนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ ไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าคนถาม “ เรื่องแก้มขวัญ!” เมื่อได้ยินชื่อหญิงสาวคนนั้นเขากลับหันไปมองทันที เขาลุกขึ้นโดยไม่พูดอะไร และเดินออกไปเพื่อจะคุยกันตามลำพัง “ ว่ามา” “ เมื่อคืนมึงทำอะไรให้แก้ม” คนถามมีสีหน้าเอาเรื่อง เนื่องจากเมื่อคืนเขาเห็นว่าเอลิกมาตามโสนให้ไปช่วยดูแก้มขวัญ เขาจึงเอะใจว่าเจ้าไฟอาจจะทำอะไรไม่ดีให้หญิงสาว “ มันเกี่ยวอะไรกับมึง” “ เกี่ยวสิ ก็แก้มขวัญเป็นคนที่กู…” คนที่ยืนทำตัวเฉยชาอยู่นั้นจ้องมาที่ตาของนีวาย ทำให้ชายหนุ่มหยุ