เด็กลับสัมพันธ์ร้าย (NC 18+)의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

“ไปกันใหญ่แล้วหนังสือเล่มเดิมอะไรกัน พี่ไปกรุงเทพฯ เพราะคิดถึงเธอเลยเลือกไฟลต์ที่จะบินกลับพร้อมเธอวันนี้ แล้วใครเปลี่ยนไฟลต์กลับมาก่อน” คำพูดของเขาทำเธอชะงัก“หมายความว่าไง”“ไอ้ภีมบอกว่าเรากลับวันอาทิตย์ วันเสาร์พี่เลิกงานก็ตั้งใจจะไปหาเราที่กรุงเทพฯ แต่พอไปถึงบ้าน พ่อกับแม่บอกว่าเรากลับแล้ว พี่ก็เลยไปกินข้าวแถวคอนโดเก่า แล้วก็เจอเพื่อน ก็เลยไปนั่งกินข้าวเท่านั้นเองไม่มีอะไร”เธอจ้องมองนัยน์ตาเขาค้นหาคำโกหกในแววตาแต่กลับหาไม่เจอ“พี่ไม่มีทางกลับไปอ่านหนังสือเล่มเดิมหรอก” เขารวบร่างบางขึ้นมาไว้บนตัก โดยที่เขานั่งบนโซฟาเบดตัวใหญ่“แต่เธอไปฉลองวันเกิดกับพี่ นัดเจอพี่ที่พัทยา เฮียภีมก็บอกว่าพี่จะกลับไปคืนดีกับพี่ไออุ่น”นีรนาว่าน้ำตาเธอไหลอาบทั้งสองข้างแก้ม“เราก็เลยประชด โดยการไปเที่ยวกับไอ้ซัน เปิดตัวขนาดนั้นจะคบกับมันเหรอ” เขาถามเสียงเข้ม “ทีพี่ยังจะกลับไปคบกับแฟนเก่า ทำไมนีน่าจะเปิดใจให้คนอื่นไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอเม้มปาก“นอนกอดกันทุกวัน เอากันทุกวันบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน ให้โอกาสพูดอีกที” เขาบีบแก้มคนปากดี“อื้อ”​ แรงบดจูบทำให้คนบนตักดิ้นขลุกขลัก“รอหน่อยได้ไหม รอเราเรียน

“จริงค่ะเฮียภีม ผู้ชายอายุน้อยกว่าตามสถิติที่ภาควิชาสถิติและวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยได้สำรวจไว้ พบว่าผู้ชายในวัยนักศึกษามีความจริงใจกว่าผู้ชายวัยทำงานถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์”ชาร์มมี่กล่าวอ้างสถิติที่ไม่มีอยู่จริงแก้ตัวให้หลานรหัสของเพื่อนอย่างน้ำขุ่น ๆ จนสีข้างถลอก ไม่ได้หวังให้เฮียภีมเชื่อ แค่หวังให้อีกคนที่มาด้วยอยู่ไม่สุข“ไม่จริง สถิติมั่วนะสิ คนวัยทำงานสิจริงใจ คบเพื่อสร้างอนาคตด้วยกัน” เอกภพกล่าวแย้งอย่างโมโหภีมหันมองเพื่อนอย่างไม่ค่อยเข้าใจว่าเพื่อนจะโมโหอะไรขนาดนั้น เขาคิดว่าเพื่อนคงพยายามสนับสนุนความคิดเขาเลยพูดออกมาอย่างนั้น เพื่อให้นีรนาเลิกสนิทสนมกับซัน“ใช่ คนอายุน้อยไม่จริงใจหรอก อย่างไอ้เอกเพื่อนพี่ตอนมันเรียน คบ ๆ เลิก ๆ เป็นสิบเพิ่งมาจริงใจตอนทำงานนี่เอง”“อ้าว! ไอ้ภีม” เอกภพยกเท้าขึ้นอยากจะยันเพื่อนโครม เรื่องไอ้ซันยังไม่เคลียร์ยังจะหาเหาให้เขาอีกนีรนาปรายตามองคนที่คบ ๆ เลิก ๆ แล้วเบะปาก“อย่าเอานิสัยของเพื่อนพี่ไปตัดสินคนอื่นสิคะ คนดี ๆ มีอีกเยอะ” นีรนาเบะปากให้ทั้งพี่ชายและเพื่อนของเขา‘ใกล้แล้ว...พี่หมอเอกใกล้เส้นเลือดในสมองแตกแล้ว’ชาร์มมี่ผู้ซึ่งคอยสังเกตการณ์เ

เขาปล่อยมือเธอทั้งสองข้างเป็นอิสระ ดึงร่างบางขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่ง มือบางดึงเสื้อของเธอออกจากร่าง แอ่นเนินเนื้อให้เขาได้ดูดกลืน เขาสะบัดหน้าปัดป่ายหน้าอกของเธอเล่น“ตบพี่แรง ๆ” เขาเอ่ยล้อ กอดเอวเธอไว้แน่นกลัวว่าส่วนประสานของสองร่างจะหลุดออกจากกัน เขาเหยียดขายาวในท่านั่ง ซุกหน้ากับอกนุ่มนิ่ม“อา...อย่ากัด” คำห้ามที่ไม่มีผลกับคนหื่น เขาทั้งดูดทั้งเม้มและสลับกัดในบางครั้ง“แรง ๆ” เขาบอกทั้งจับเอวบางของเธอให้ขย่มเข้าหาเขาแรง ๆ อย่างที่ใจอยากได้ ทุกจังหวะที่เธอขยับโยกกดสะโพกเข้าหาท่อนลำใหญ่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไม่หยุด ความเสียวที่เธอและเขาได้รับก็ไม่หยุดเช่นกัน“เสียว ฮือ เสียว” เธอกรีดร้องหากแต่สะโพกสาวก็กระเด้งเด้าเข้าหาลำเอ็นใหญ่โตอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าหล่อเหยเกเพราะความเสียว เขากดหน้าครางต่ำกับอกเธอมือหนาจับเอวทั้งสองข้างไว้แน่นทุกจังหวะที่เธอขย่มเข้าหาเขาจะใช้สองมือกดกายสาวให้กระแทกแรงขึ้นอีกเธอกรีดร้อง เขาครางต่ำ ลำเนื้อกับกลีบเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง เสียวแทบขาดใจ น้ำหวานของเธอเลอะเปรอะเปื้อนทั่วหน้าขา กลิ่นสวาทของสองเราคละคลุ้งไปทั่วห้องเขาอดกลั้นหล่อเลี้ยงความเสียวไว้ ยังไ

“พี่ใจเย็น ๆ เมียพี่คนไหนเดี๋ยวผมจัดการให้” ภีมละล่ำละลักบอกกับคนร้าย สายตาภีมจับจ้องมือของคนร้ายที่จับมีดพกขนาดประมาณสี่นิ้ว ปลายของมีดค่อนข้างแหลมถ้าหากคนร้ายสะดุดหรือตกใจแทงคอเอกภพ คิดว่าแค่ครั้งเดียวเพื่อนเขาอาจตายได้ทันทีจะเช้าชาร์จก็เสี่ยงเกินไป ถึงคนร้ายจะรูปร่างผอมบาง แต่เขาจะเอาชีวิตเพื่อนเสี่ยงไม่ได้“เมียพี่คนไหนครับ ชื่ออะไรเดี๋ยวหมอดูให้ครับ” ภีมถามย้ำเมื่อเห็นคนไข้ยังไม่ตอบเขา“พวกมึงรักษาแต่คนรวย พวกกูจนก็เลยจะปล่อยให้ตายใช่ไหม” เสียงแหบแห้งไม่ได้ตอบคำถามของภีมแต่กลับตัดพ้อกับโชคชะตา“หมออย่างพวกผมรักษาทุกคนครับพี่ แต่ว่าเวลานี้ห้องผ่าตัดมันไม่พอต้องรอก่อน” ภีมพูดอย่างใจเย็น แต่สายตาเขายังเหลือบมองมือของคนร้ายตลอดภาพที่ภีมกดโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากนาฬิกาข้อมืออยู่ในสายตาของเอกภพแต่คนร้ายน่าจะมองไม่เห็น“พี่พาผมกับเพื่อนไปดูสิครับเมียพี่คนไหนเราจะได้ไปช่วยรักษา” ภีมยังเกลี้ยกล่อมคนร้ายไม่หยุด“ไม่ทันแล้ว เมียกูตายแล้ว เพราะพวกมึง พวกมึงไม่รักษาเมียกูเลยตาย กูจะให้พวกมึงตายไปพร้อมกับเมียกู”คนร้ายเงื้อมือข้างที่จับมีดหวังจะแทงเข้าคอของเอกภพ“ก้มหัวลง บิดข้อมือมันขึ้น

สองพี่น้องจ้องตากันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนที่นีรนาจะโพล่งคำพูดที่ภีมไม่คิดว่าจะได้ยิน“แค่หาเงินได้ใช่ไหม ถ้าหนูไม่ขอเงินที่บ้าน เฮียจะให้หนูคบกับพี่เอกใช่ไหม”นีรนาเชิดหน้าถามอย่างท้าทาย“เออ!!! หาเงินได้นะ ไม่ใช่ยืมเงินใคร” ภีมไม่ลืมปรายตามองไปยังใครอีกคนที่ยืนขาตายอยู่ในห้อง“เฮียพูดแล้วนะอย่ากลับคำ อีกอย่างห้ามโกรธพี่หมอเอกด้วย หนูหลอกลวงเขาเอง คนผิดต้องเป็นหนูสิ”“นีน่า” เอกภพดึงแขนคนตัวเล็กไว้ไม่อยากให้เธอโมโหกว่านี้“ไอ้เอก ไอ้ห่า มึงทำของใส่น้องกูใช่ไหม” คำด่าของภีมทำเอกภพสะดุ้ง เขาไม่เคยทำของใส่น้องมันเลย มีแต่เอาของใหญ่ใส่น้องมันเท่านั้น“อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะคะ พี่ภีมบัวว่าเรากลับโรงแรมกันก่อนดีกว่าไหม” ใบบัวเอ่ยห้าม พยายามทำให้แฟนหนุ่มสงบสติอารมณ์ เวลานี้ต่างคนต่างร้อน คุยกันไปก็พานแต่จะทะเลาะกันรุนแรงกว่าเดิม“ไม่ พี่ไม่กลับ คอนโดนี้เป็นของพี่ คนที่คิดว่าโตแล้วอยากจะปีกกล้าขาแข็งก็ไปหาที่อยู่เอาเองสิ” เขาจะไม่ยอมกลับ เขาจะไม่ให้มันได้มีโอกาสใกล้น้องเขาเป็นอันขาด“งั้นพี่กับแฟนก็อยู่ห้องนี้เลย หนูจะไปอยู่ห้องพี่หมอเอก” นีรนาไม่สนใจคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเอง เสร็