Alle Kapitel von บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Kapitel 111 – Chapter 120

นายแพทย์หนุ่มรีบขับรถกลับคอนโด ปกติต้องทักทายทุกคนระหว่างทางเดินมาที่รถแต่วันนี้ไม่มีเวลาทักใครเลย ต้องรีบไปทำภารกิจข้อที่สามมาถึงคอนโดชายหนุ่มซึ่งตอนนี้ย้ายมาอยู่คอนโดหรูริมแม่น้ำโขง มองเห็นทิวทัศน์ของประเทศเพื่อนบ้านได้อย่างดี รีบขึ้นไปชั้นบนสุดของคอนโดเพราะเมียรักรอทำมิสชันสำคัญพอร่างกำยำเดินเข้ามาในตัวคอนโดกลับไม่พบเมียสาวคนสวย เดินเรียกหาก็ได้ยินเสียงคนอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ นายแพทย์หนุ่มรีบถอดเสื้อผ้าโยนทิ้งแบบไม่ไยดี ก่อนจะเปลือยเปล่าเข้าไปหาเมียรัก วันนี้ภารกิจคงต้องทำกันในห้องน้ำ หากสำเร็จคงไม่ต้องให้ลูกชื่อน้อง Toi นะ (มาจากคำว่า Toilet : ห้องน้ำ)“อือ...หมอ”คนโดนโอบกอดจากข้างหลังสะดุ้งเล็กน้อย ตอนนี้ร่างกายร้อนแรงของเธอกำลังถูกสายน้ำเย็นทำให้เย็นลองได้บ้าง แต่เมื่อสามีสุดที่รักกลับมาถึงแล้วสายน้ำเย็นเพื่อให้บรรเทาความร้อนแรงของอารมณ์คงไม่ต้องอีกต่อไปในเมื่อเธอพร้อมขนาดนี้ ต้องปลุกเร้าคุณหมอหนุ่มให้พร้อมขึ้นมาด้วยกันก่อน ยังไม่ทันจะขาดคำหญิงสาวจับคุณหมอนั่งลงเพื่อเธอจะได้สระผมและอาบน้ำให้คนตัวสูงได้ง่ายขึ้นคนนั่งลงหันหน้าเข้าหาคนสระผมให้ หรือมันต้องนั่งหันหน้าออกหรือเปล่าเ

“อือ...อือ...” พระคุณพ่อพระคุณแม่ขอให้รอบนี้ลูกออกมาด้วยเถิดสิ้นสุดการอธิษฐานลูกสาวกำนันคมก็สูดหายใจเข้าปอดเบ่งออกมาเต็มที่“ออกมาแล้ว...ออกมาแล้วค่ะ”“แว้...แว้...” เสียงเด็กทารกร้องจ้าลั่นห้องคลอด คุณหมอสาวนำทารกเพศชายวางบนหน้าท้องคุณแม่“ขานเพศลูกด้วยค่ะ”“ผู้ชาย อือ...อือ...หมอลูกของเรา”ทั้งคุณพ่อคุณแม่พากันร้องไห้ระงม จากนั้นคุณหมอก็นำเด็กไปตัดสายสะดือ และทำการคลอดรกให้คุณแม่เด็กชายก้องปฐพี ธนากรกุล ชื่อเล่นน้องปัฐน์ น้ำหนักแรกคลอด 3,710 กรัม ยาว 56 เซนติเมตรห้าปีผ่านไปหลังจากคลอดลูกคนที่สาม ซึ่งเป็นการคลอดลูกที่ง่ายมาก คุณหมอพระพายบอกตั้งแต่ครั้งที่คนที่สองแล้วว่าถ้ามีคนที่สามแล้วรู้สึกมวนท้องก็ให้มาคลอดเลย เพราะลูกสาวคนที่สองคลอดง่าย ง่ายจนกระทั่ง...น้องต้องเข้าตู้อบเพราะคลอดง่ายเกินไป ทำให้ไม่สามารถปรับอากาศระหว่างข้างในกับข้างนอกได้ทัน...สองปีผ่านไป“หมอ ทานตะวันไม่ต้องมีอีกแล้วนะ แม่เลี้ยงไม่ไหวแล้ว”“แหม ตอนนั้นบอกว่าอยากได้หลานหลาย ๆ คนตอนนี้บอกเลี้ยงไม่ไหว”“ก็เล่นอายุไล่ ๆ กันเลยแม่เหนื่อย จับไม่ไหวแล้ว”“พ่อยังไหว เด็ก ๆ มาหาปู่เร็ว ปู่จะพาไปว่ายน้ำ”หลังจากที่เรา

ตอนพิเศษฉัน...นางสาวทานตะวัน นักศึกษาปี 2 กับการฉลองวันเกิดแบบเฮงซวยที่สุด ฉันกลับเข้าห้องมาด้วยใจที่ยังสั่นไม่หาย คืนก่อนวันเกิดฉันไปผับกับเพื่อนเพราะอายุครบยี่สิบปี ตอนกลับมาห้องทุกอย่างเหมือนจะโอเค ถ้ามันไม่เกิดเรื่องบ้า ๆ นั่นเสียก่อนฉันเกิดวันแห่งความรักแต่ไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย ไม่สิ ฉันแอบชอบอยู่คนหนึ่ง นักศึกษาแพทย์ปีเดียวกับฉัน เขาคือหมอก้องภพ เพื่อนสนิทของหมอปั้นเพื่อนรักของเมญ่าก้องภพ ธนากรกุล หรือก้อง ผู้ชายที่ทำให้ฉันใจสั่นตั้งแต่แรกเจอ เฮ้อ...ใครจะคิดว่าเพราะเขานั่นแหละฉันถึงย้ายมาอยู่คอนโดนี้ ก็ขอแค่ได้บังเอิญเห็นเขาบ้างก็ยังดีการแอบรักใครเนี่ยโคตรทรมานชะมัด และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันเพิ่งรู้ว่าเขากำลังคบอยู่กับของขวัญ เสียงทะเลาะกันดังลั่นห้องทำให้ฉันรีบวิ่งกลับห้องตอนที่ทั้งสองวิ่งตามกันไปข้างล่าง ฉันรู้สึกละอายใจจังที่ทำให้พวกเขามีปัญหากัน...ส่วนคนอย่างฉันก็ต้องอยู่แบบไม่ให้เขาสงสัย“ปั้นบอกของขวัญไม่สบายหยุดเรียนตั้งสัปดาห์”คำบอกเล่าของเมญ่า ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าเกิดจากเรื่องของฉันกับหมอก้องแน่ ๆ ตั้งแต่เรื่องวันนั้นฉันก็พยายามหลบหน้าเขา ไม่เจอเขา ทำทุกวิถีทาง

ไอ้หมอผี...หมอพีผมนายแพทย์ปฐพี มหากิจอนันต์ หรือหมอพี กำลังศึกษาต่อแพทย์เฉพาะทางด้านสูตินารี ใครๆ ก็นับหน้าถือตา ด้วยอาชีพหมอ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนให้ความเคารพ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนยกมือไหว้“สวัสดีค่ะ คุณหมอพี”“สวัสดีครับ คุณหมอพี”“สวัสดีครับคุณหมอ”"หมอผี"เดี๋ยวนะ ....เรียกใคร....อย่าบอกนะว่า ...ผมหันไปตามเสียงเรียก อีกแล้วยัยน้อยหน่าเน่าอีกแล้ว ยัยคนขี้เหร่ พูดมาก ขาสั้น ผิวดำ ทำไมผมต้องมาเจอยัยนี่ด้วย หมดกันความเชื่อถือ ต่อหน้าพยาบาลสาว Extern ทั้งหลาย เรียกได้ไง “หมอผี” แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กันตามลำพัง จะมีคำว่า “ไอ้..”ขึ้นนำประโยคด้วย วิ่งทำหน้าตาตื่นมาเชียวมีอะไรต้องตกใจขนาดนั้น ตาก็โตอยู่แล้วยิ่งโตเข้าไปใหญ่...วิ่งมาแบบนี้แก้มก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก ...แก้มแดง..ปากก็แดง ..คนอะไร ขี้เหร่ที่สุด"จะตะโกนทำไม ยัยน้อยหน่าเน่า "หน้าตาก็ขี้เหร่ แถมไม่พอชื่อน้อยหน่า...แถมเป็นน้อยหน่าเน่าอีกต่างหาก"นี่นาย รู้ไหมเมญ่ากับหมอปั้นแต่งงานกันแล้ว""ห๊ะ อะไรนะ เมญ่าสุดสวยทำไมทิ้งหมอพีได้ลงคอ""ให้มันน้อยๆ หน่อย นั่นเมียเพื่อนนายนะ ไอ้หมอผีทะเล หื่นได้ตลอด""มานี่เลย" ก่อนที่คนอื่นจะได้

"ใครเขาจะมาตรวจเธอตรงนี่ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้" ผมล่ะอดหัวเสียไม่ได้ คนเขาอุตส่าห์เรียนมา จะมารักษาตัวเองยังจะไม่ยอมให้ตรวจอีก ยัยบื้อ เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉันอุตส่าห์เรียนมาเพื่อเธอ ..นี่เธอจะไม่ให้ฉันตรวจเหรอ ...ยัยน้อยหน่าเน่า"มองอะไร" ยังจะมาแหวใส่ผมอีก...เมื่อไหร่จะรู้ตัวสักทีว่าผมตามอยู่ทุกวันเนี่ยเพราะอะไร ..ยัยบื้อ"มองไม่ได้หรือไง""หยุดเลยหมอพี อย่ามาทำตาเจ้าชู้ใส่ฉัน ฉันไม่ตกหลุมนายเหมือนพวกพยาบาลสาวๆ พวกนั้นหรอก" นั่น..ให้มันได้อย่างนี้สิ"เออ ทนได้ทนไป""ย่ะ กลับล่ะ""เอ๊ย เอารถมาไหมเดี๋ยวกลับด้วยกัน" คอนโดผมกับน้อยหน่าอยู่คอนโดเดียวกัน ห้องตรงข้ามกันเลย ทำไมบังเอิญอยู่ใกล้กันเหรอ... ไม่มีหรอกครับ ความบังเอิญในโลกนี้มันไม่มีอยู่จริง...มีแต่ความพยายามเท่านั้นครับ"เอามา นายไม่ได้เอารถมาเหรอ""ไม่ได้เอามา กลับด้วยนะขี้เกียจไปเบียดคนบนรถไฟฟ้า""อือ ป่ะไปเถอะ" ผมกับน้อยหน่าเดินออกจากร้านกาแฟไปที่รถ ขับรถมาไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึงคอนโด น้อยหน่าทำงานเป็น sale manager ส่วนมากก็ติดต่อโรงพยาบาลที่ผมทำงานจึงเลือกที่จะพักคอนโดใกล้โรงพยาบาลมากกว่าใกล้บริษัทผมกับน้อยหน่าเพิ่งกลับม