All Chapters of บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Chapter 121 - Chapter 130

ไข่หอยเม่นสองทุ่ม @ ร้านอาหารญี่ปุ่นวันนี้ผม หมอปั้น หมอก้อง นัดกันสังสรรค์เราจองห้องส่วนตัวไว้เพราะอยากคุยกันเรื่อยเปื่อย ตามประสาเพื่อนผู้ชาย เพราะเวลาอยู่ที่โรงพยาบาลก็ต่างคนต่างทำงานแทบไม่มีเวลาว่างกันเลย การมากินอาหารเย็นด้วยกันพร้อมจิบเหล้าสาเกนี่ก็ดีไปอีกแบบ"ไงไอ้ก้องมึงกลับมาเร็วกว่ากำหนดตั้งเดือน" ผมทักไอ้ก้องหลังจากที่มันรีบกลับมาก่อนกำหนด"ก็ไอ้ปั้นมันส่งข้อความไปบอกกูว่าจะแต่งงานกับเมญ่า กูก็ต้องกลับมาดูแลของขวัญไหมวะ ถามไม่คิดไอ้หมอผี""กูชื่อพี มึงช่วยออกเสียงให้มันชัดๆหน่อย""55555 เออ โทษทีวะ" เดี๋ยวนี้ลามปามกันหมดเรียกผม ไอ้หมอผี ตามยัยน้อยหน่าเน่าแล้ว อยากจะตีคนตั้งชื่อให้ก้นลายนัก"มึงสองคนนี่ กัดกันได้ตลอด" ไอ้ปั้นมันคงรำคาญ เห็นผมกับไอ้ก้องทะเลาะกันเหมือนเด็ก"มึงอีกคนไอ้ปั้น แต่งงานไม่บอกกู แถมแต่งกับนางฟ้าของกูอีก มิน่าไม่ให้กูจีบตั้งแต่ปีหนุ่งหวงไว้กินเอง ไอ้หมอขี้หวง"ผมอดแซวไอ้ปั้นไม่ได้ จริงๆ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเมญ่าหรอก ผมแค่ชอบแกล้งไอ้ปั้นที่มันชอบปากแข็งไม่ยอมรับ ทั้งที่ใจจริงก็รัก"มึงพูดดีๆ นางฟ้าอะไรของมึง นั่นเมียกู" พอได้เป็นผัวเมญ่าหน่อยทำเป็นหวง

เราสองคนเคยเกือบจะคบกันหนหนึ่งตอนปีสอง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่เลือกผม เธอหันไปคบกับรุ่นพี่คณะผม...พี่หมอคิม เราก็ห่างกันตั้งแต่ตอนนั้น จนสุดท้ายเราก็กลับมาเจอกันอีก ตอนนี้เธอก็โสด ผมนะโสดตลอด เอาว่ะพี รอบนี้คงไม่กินแห้วอีกรอบนะ เทียวไล้เทียวขื่ออยู่อย่างนี้ คงใจอ่อนบ้างสักวัน ผมก็แสดงท่าทีชัดเจนขนาดนี้เธอก็น่าจะรู้บ้างเมญ่าคือนางฟ้าของผมเพราะอะไรนะเหรอ เธอคือคนที่รู้ว่าผมแอบชอบน้อยหน่ามานาน อย่างตอนที่น้อยหน่าหาคอนโดเธอก็เป็นคนส่งข่าวมาบอกผม แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมเรียกเธอว่านางฟ้าได้ไง..ส่วนคนไม่รู้เรื่องก็มีแต่น้อยหน่าแหละที่ไม่เคยดูออกว่าผมชอบเธอขนาดไหนเดี๋ยวต้องหาจังหวะปรึกษานางฟ้าหน่อยว่าจะขอน้อยหน่าเป็นแฟนยังไง..หวังว่ารอบนี้คงไม่กินแห้วอีกนะวันนี้เป็นวันหยุดปกติน้อยหน่าจะทำกับข้าว แล้วก็มาเรียกผมไปกินข้าวด้วยเกือบทุกครั้งนั่นไงมาแล้วติ๊ดๆๆๆๆ เสียงกดรหัสประตู“หมอพี ตื่นรึยัง”“หมอพี หมอพี ตื่นได้แล้ว” ผมน่ะตื่นแล้วแต่แกล้งหลับต่อ อยากแกล้งคน“อือ เสียงดังจัง”“โอ๊ย หมอพีทำอะไรเนี่ยปล่อย” ผมแกล้งดึงคนตัวเล็กให้ล้มบนตัวผมแล้วกอดแน่น...คนอะไรตัวห๊อมๆ ได้กอดแบบนี้ค่อยมีกำลังใจไปทำงานห

"ติ่งต่อง ติ่งต่อง ติ่งต่อง""อือ มาแล้วใจเย็นๆ " มาถึงก็กดรัวๆ เลยหมอพี ใจร้อนไม่มีใครเกิน"ทำไมเปิดช้าจัง""มันปวดเดินลำบาก" ฉันที่ยืนตัวงอหลังจากมาเปิดประตู"ว๊าย หมอพีทำอะไร" อยู่ๆ หมอพีก็อุ้มฉันขึ้นเฉยเลย ฉันต้องรีบเอาแขนคล้องคอเขาทันทีเพราะไม่อยากหงายหลังหล่นลงไปกองกับพื้น"จะพาไปนอน ปวดท้องจะเดินทำไม" ว่าแล้วเขาก็อุ้มฉันเข้ามาในห้องนอนแบบแทบไม่ต้องมองทางอย่างกับเขาคุ้นเคยกับห้องนี้อย่างมาก คงเพราะการวาง Layout ที่ไม่ได้ต่างกันกับห้องของเขาเลยก็เป็นได้ "เดินไปเองก็ได้ไม่เห็นต้องอุ้มเลย" ปากก็พูดไปอย่างนั้นแต่ใจเนี่ยเต้นแรง แล้วก็ซบหน้ากับไหล่กว้าง ...ดีจังที่ปวดท้อง"ตัวงอเป็นกุ้งอยู่แล้วยังจะมาปากเก่ง""ไอ้หมอผี""ไม่หยุดด่าเดี๋ยวจูบนะ" ไอ้หมอผีเอาหน้าเข้ามาประชิดหน้าฉัน ซึ่งตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่คืบเดียว"โอ๊ย..ปวดท้อง" ฉันรีบร้องขึ้นก่อนที่จะเผลอตัวไปจูบเขาก่อน..คนอะไรปากก็แดงยิ่งกว่าผู้หญิงหน้าก็ขาวกว่าพระเอกเกาหลี ก็คงไม่แปลกก็เขาเป็นของดีของคณะแพทย์ตั้งแต่สมัยเรียน"หึ แค่นี้ก็กลัว" ใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว เฮ้อ น้อยหน่า นอกจากเธอจะเป็น ช็อกโกแลตซีสต์ แล้วเธอยังเป็นโรคหัวใจ

"น้อยหน่า""หือ""เออ..เออ..""อะไร พี""เราเป็นแฟนกันไหม""..""น้อยหน่า เราเป็นแฟนกันอยู่ใช่ไหม""..""เราชอบน้อยหน่านะ"".."".."ความเงียบหมายความว่ายังไง ใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น และมันก็พังทลายลง ..."ขอโทษนะพี พีไม่ใช่สเปกเรา""..""เราขอตัวกลับก่อนนะ"".."ผมตอนนี้โลกหมุน มันคืออะไรที่ผ่านมาทั้งเทอมคือมันดีมากไม่ได้ชอบกูเหรอวะกูคิดไปฝ่ายเดียวเหรอวะไม่ใช่สเปกเหรอวะผมได้แต่ด่าและถามตัวเองในใจ..นี่ผมคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอดเลยเหรอ หนึ่งเทอมคือ สี่เดือนไม่ใช่เวลาน้อยๆนะ ผมคิดไปเองเหรอ ตลอดเวลาสี่ เดือนผมก็ไม่เห็นเธอไปไหนมาไหนกับใครนอกจากผม ...แต่สุดท้ายคือคิดไปเองเหรอวะ..หนึ่งสัปดาห์ ต่อมา“ไอ้พี มึงรู้ข่าวน้อยหน่ารึยัง” ไอ้ปั้นที่เข้ามาถามผม มันก็พอจะรู้แหละว่าผมชอบน้อยหน่าอยู่..และตามจีบอยู่“น้อยหน่า คบ กับ พี่คิม พี่รหัสไอ้ก้อง”“มิน่าล่ะปฏิเสธกู” เพราะเขามีคนในใจอยู่แล้วนี่เอง ถ้ามีอยู่แล้วจะมาให้ความหวังทำไม รู้ไหมว่ามันเจ็บ“มึงบอกชอบเค้าไปแล้วเหรอ”“อือ”วันเกิดที่แสนจะช้ำ หลังจากตอนนั้นผมไม่เคยฉลองวันเกิดอีกเลย ...ใครจะกล้าฉลองแค่คิดก็เจ็บไม่หาย ..กี่ครั้งต่อกี่

หลังจากเข้าห้องผมก็ปิดมือถือทันที ไม่อยากรับรู้อะไรอยากนอนและนอนเท่านั้นวันนี้ผมตื่นมาทำงานตั้งแต่เช้าเพราะไม่อยากให้ใครต้องมาปลุกผม ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นก็ยังไม่ได้คุยกัน น้อยหน่าโทรมาแต่ผมก็ไม่ได้รับโทรศัพท์ ถามว่างอนไหม ก็งอนนั่นแหละ!!!ผมรึจับมือก็แสนจะยากเย็นโอบเหรอสักครั้ง.....เคยได้โอบไหม.....แทบจำไม่ได้กอดเหรอ นานๆ จะได้กอดที แอบกอดเธอตอนหลับ บังคับกอดตอนเธอมาปลุก...แค่เท่านั้นจูบเหรอ..ก็ได้เฉพาะตอนเธอหลับอีกเช่นเคยอยู่กับเธออีกหน่อยผมคงไม่พ้นพวกโรคจิต แอบลักหลับตลอดเย็นนี้ผมต้องอยู่เวรอีก โคตรเซ็งจัดการขอแลกเวรกับหมอคนอื่นกลับมานอนปวดใจที่ห้องดีกว่าห๊ะ กับข้าวก็ไม่ได้ทำมาให้...ลืมแล้วสิ หน้าที่ที่เคยทำมาหาที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้มาหา คงมัวแต่ขลุกกับแฟนล่ะสิคนอ่อนแอก็แพ้ไปครับตามนั้น..เกือบสามทุ่ม คนบางคนก็โพสต์โลเคชั่นผับ SSS“เออ ลูกค้าชาวเกาหลี เขามาเซ็นสัญญาเขาเลยอยากมาเที่ยวด้วย ผู้หญิงหน้าหมวยๆ คนนั้นแหละ” เสียงไอ้ปั้นคุยกับไอ้ก้อง“หุ่นโคตรแซ่บ” คำพูดของผมเองครับแต่ไม่ได้หมายถึงลูกค้าเกาหลีคนนั้นหรอก หมายถึงผู้หญิงที่ใส่เกาะอกสีดำคนที่กำลังเต้นอยู่ตรงนั้นต่างห