All Chapters of DECEIVED BY MY HUSBAND’S PERFECT LIES: Chapter 61 - Chapter 70

Si Sonya napakunot ang noo at tiningnan siya nang may lambing. “Anak, isa lang akong simpleng tao. Ano bang bagay ang maitatago ko sa iyo?”Hindi pa rin mapalagay si Lydia. “Ma, kung may kailangan kang sabihin sa akin, huwag mong itatago sa puso mo.”“Wala akong tinatago. Kung meron man, agad-agad kong sasabihin sa iyo.” Ngumiti si Sonya. “Lydia, ang pinakamalaking karangalan at kasiyahan ko sa buhay ay ang magkaroon ng anak na katulad mo. Kahit na wala akong magawa noon at napilitan akong ipadala ka sa probinsya para makasama ang lolo mo, buti na lang at napalaki ka niya nang mahusay.”“Ma, huwag mong sabihin ang mga ganyang bagay.” Napakunot ang noo ni Lydia. “Hindi mo lang talaga kinaya ang sitwasyon noon. Kahit pinadala mo ako sa probinsya, lingid sa kaalaman ng pamilya, palihim ka pa ring bumibisita sa akin buwan-buwan. Alam ko na sobra ang pagkalinga mo sa akin.”Hinaplos ni Sonya ang ulo ng anak. “Lydia, ang tanging hiling ko ngayon ay maging masaya ka. Anuman ang pasya mo, pala

Ayaw na ni Lydia pang makipag-argumento sa kanila. Dahil pumunta na rin siya rito, handa na ang isip niya. Tungkol naman kay Winston… kung sa ganitong sitwasyon ay umaasa pa rin siya kay Winston, iyon ang tunay na kahangalan!Iniisip niya ito nang malamig at mariing sinabi, “Maaari akong gumastos para mabili ang bone marrow ni Francisco, sabihin n’yo lang kung magkano.”“Magkano?” malamig na tawa ng matandang ginang ng pamilya Gomez. “Hindi kailangan ng pamilya namin ang pera mo! Lydia, kung gusto mong iligtas ang babaeng iyon, maaari! Pero kailangan mo munang lumuhod at humingi ng tawad sa anak ko!”Pagkasabi noon, si Francisco ay kargado ang larawan ng yumao nilang ama, si Samson, at lumapit sa harap ni Lydia. Nakatayo siya sa hagdan, nakatingin mula sa itaas pababa kay Lydia.“Lydia, lumuhod ka. Harapin mo ang ama ko at magbigay ng isandaang beses na pagyuko, sabihing isandaang beses na nagkamali ka, at saka ako magdo-donate ng bone marrow para sa nanay mong mamamatay-tao!”Tinitiga

Sa mansyon ng mga Martinez…Si Stephen ay ayaw pang itigil ang paglalaro sa garden, ngunit mahina ang katawan ni Sidney kaya hindi siya makakasama. Si Winston mismo ang nag-asikaso.Nakaupo si Sidney sa balkonahe sa ikalawang palapag, pinagmamasdan ang mag-ama habang naglalaro nang may init ng puso, puno ng pagmamahal at kasiyahan ang kanyang mga mata.Nag-vibrate ang cellphone na nakalagay sa kahoy na mesa ng tsaa. Ito ang cellphone ni Winston.Lumapit si Sidney at kinuha ang celllphone, nakita niyang si William ang tumatawag, kaya napahinto siya sandali.Naalala niya ang video na kakakita lang niya sa internet, tumingin siya kay Winston sa bakuran.Pagkatapos, ibinalik niya ang cellphone sa mesa, kinuha ang tasa ng bulaklak na tsaa sa gilid, at dahan-dahang uminom nang komportable.…Sa ospital, limang beses na tumawag si William pero walang sumagot.“Nakakatuwa, bakit hindi rin sumasagot si Winston?”“Baka sadyang hindi niya pinipili sagutin?” galit na wika ni Jodi. “Siguradong nahu

Bantay na aso!Biglang nanakot sa puso ni Lydia ang takot. Ngunit alam niya, sa ganitong sitwasyon, hindi puwedeng mawalan ng kontrol.“Akala ni Madame Cecelia , darating ako nang walang paghahanda?”Napangisi si Madame Cecelia at kumunot ang noo. “Ano ibig mong sabihin?”Malamig na bahagyang ngumiti si Lydia.“Bawat tawag na ginawa ni Francis sa akin nitong mga nakaraang araw ay nirekord ko. Bago ako pumasok sa mansyon na ito, dumaan ako sa istasyon ng pulis, nag-report, at ipinasa ang mga recording. Kung may mangyari sa akin dito sa teritoryo ninyo, si Francis ang pangunahing suspek, at kayo, bawat isa na narito, hindi makakatakas sa pananagutan!”Sa sandaling iyon, nanlaki ang mga mata ng bawat miyembro ng pamilya Gomez.Hindi nila inasahan na may inihandang ganitong hakbang si Lydia.Galit na galit si Tiffany. “Bruha ka! Hindi kataka-taka na nakumbinsi niya si Winston na ipaglaban siya sa korte noong kolehiyo pa lang siya! Hindi siya para humingi ng tulong, malinaw na gusto niyang

“Lydia!”Biglang huminto ang puting Cayenne sa gilid ng kalsada. Bumukas ang pinto sa passenger side at bumaba si Jodi, tumakbo papunta sa puting BMW.Naka-lock pa ang pinto. Pilit na kinakalabit ni Jodi ang bintana habang sumisigaw, pero walang reaksyon si Lydia sa loob ng kotse.“Lydia! Lydia, magising ka!”Nang makita ni Jodi ang mga bakas ng dugo sa katawan ni Lydia, agad siyang napaiyak.Tumakbo si William papunta sa kanya, mahinahong nagpapakalma, “Huwag kang mag-alala muna, lumayo ka sa gilid, ako ang bahala sa bintana.”Pinunsan ni Jodi ang luha sa kanyang mukha at umatras ng kaunti.Gamit ang pananggalit sa bintana, binasag ni William ang salamin at inabot ang pinto para buksan ito.Nang mabuksan, ininspeksyon niya muna ang kalagayan ni Lydia.Hindi kalayuan, nakaparada ang itim na Maybach sa gilid ng kalsada na nakabukas ang hazard lights. Sa loob ng kotse, malamig at seryosong nakatingin si Winston, hindi nagbabago ang ekspresyon ng kanyang mukha.Inilabas ni William si Lydi