All Chapters of DECEIVED BY MY HUSBAND’S PERFECT LIES: Chapter 71 - Chapter 80

Hindi sinagot ni Winston ang tanong niya, bagkus ay nagtanong, “Kakagaling mo lang sa ER?”“Oo!” sagot ni William habang umupo sa tapat ni Winston. Inihilig niya ang matangkad na katawan sa sandalan ng sofa at nagpakawala ng buntong-hininga. “Grabe, muntik na akong mamatay sa pagod. Nasa bingit na ng kamatayan yung pasyente, kung nahuli pa kami nang isang minuto, wala na talaga siya.”Pagkarinig nito, kumislot ang noo ni Winston. “Ganun kabigat ang lagay?”“Eh ano pa nga ba? Internal bleeding. Nabuhay nga siya, pero ilang araw pa siyang mananatili sa ICU...”“Internal bleeding?” putol ni Winston sa salita ni William. Matindi ang titig ng kanyang madidilim na mata, tila nagbabadya ng bagyong paparating.Si William naman ay nakapikit habang minamasahe ang nananakit niyang batok, walang kaalam-alam sa pagbabago ng aura ni Winston.“Oo. Kahapon maayos pa siya, tapos biglang ganyan ngayon. Kaya nga sinasabi ko, ang buhay dapat pinapahalagahan. Hindi mo alam kung ano ang mauuna, ang aksident

“Pasensya na, hindi ko masyadong pinag-isipan. Ang iniisip ko lang, mula’t sapul tinulungan ka ni Winston, kaya base sa ugali niya, dapat tutulong siya hanggang dulo.”Saglit na natigilan si William bago muling nagsalita. “Miss Lydia, alam kong hindi ka tipo ng babaeng nakikialam sa relasyon ng iba. Kung may nasabi o nagawa akong nakasakit sa’yo noon, taos-puso akong humihingi ng paumanhin.”“Doc William, sobra ka naman,” tipid na ngumiti si Lydia. “Ni hindi nga kami matatawag na magkaibigan ni Winston. Kaya sana, huwag mo na siyang madalas banggitin sa harap ko. Madaling magkaroon ng maling akala ang ibang tao.”Tumango si William bilang pagsang-ayon. “Tama ka, mag-iingat na ako sa susunod.”Sa labas ng bahagyang nakabukas na pintuan ng silid, may isang lalaki na nakasilip. Maputlang-maputla ang gilid ng mukha ni Lydia, at makapal ang benda sa kanyang noo. Nakakaawang tingnan. Ngunit malamig ang kanyang mga mata, at nang bigkasin niya ang mga salitang iyon, wala ni bakas ng damdamin

“Si Stephen, baka nakita mo na siya? Siya ang anak namin ni Winston limang taon na ang nakalipas. Noon ay nasa kasagsagan ako ng aking career at ayaw ni Winston na maantala iyon dahil sa bata, kaya naisip niya ang paraang ito.”Malambing pa rin ang boses ni Sidney, parang inosente, “Manang Sonya, nagkakamali ka sa iniisip mo. Hindi ako kabit. Ako at si Winston ay matagal nang magkasintahan mula pagkabata, mahal namin ang isa’t isa sa loob ng maraming taon. Ang anak mo ay hindi rin totoong asawa. Isa lang siyang ginamit na tagapag-alaga ng anak namin.”Nanlaki ang mga mata ni Sonya, hindi makapaniwalang nakatitig kay Sidney.“Imposible… hindi ako naniniwala. Hindi ganun kahangal si Lydia! Kung ginamit lang siya para alagaan ang anak ninyo, paano pa siya…”Paano pa siya nabuntis? Hindi, imposibleng ganoon kahangal ang kanyang Lydia.Hinawakan ni Sonya ang sumasakit niyang dibdib. “Hindi ako naniniwala. Uuwi ako at tatanungin ko si Lydia…”Tumalikod siya, nanginginig at halos madapa sa pa

Pagkasakay nila sa kotse, binuksan ni Jodi ang thermos at nilagyan ng kaunting mainit na tubig ang baso tsaka iniabot kay Lydia. “Uminom ka muna ng maligamgam na tubig. Hindi pa magaling ang sugat sa ulo mo, tapos magdamag pa tayong naghanap. Baka bumigay ang katawan mo.”Nakayuko lang si Lydia, bahagyang umiling at tila nag-uusap sa sarili. “Sa tingin mo saan kaya pupunta ang mama ko?”Napakagat-labi si Jodi, ni siya walang maisip na sagot.Nasa likod si Manang Merna, bigla itong napalakas ng tapik sa hita. “Bakit hindi na lang natin tanungin si Winston, ang abogado?”“Si Winston?”Nilingon ni Jodi si Manang Merna. “Bakit naman siya?”“Kasi kahapon ng umaga, nagpunta kami sa opisina niya.”“Ano?” gulat na tanong ni Jodi. “Bakit ngayon mo lang sinabi?”“Eh kasi… hindi naman kayo nagtanong.”Tumingin si Lydia kay Manang Merna. “Ano’ng ginawa ng mama ko sa opisina ni Winston?”“Namigay lang siya ng regalo para sa Bagong Taon. Pero pagdating namin doon, nandoon din si Sidney na may kailan

Humupa ang tunog ng mga yabag at dahan-dahang lumayo. Nakatungo si Sidney at lihim na bumuntong-hininga. Nakatitig si Winston sa pinto, malamig ang anyo at malabo ang kislap ng mga mata.Tumingala si Sidney at tinitigan siya, hindi sigurado kung ano ang iniisip nito.“Winston?”Nagbalik si Winston sa ulirat at tumingin kay Sidney.“Si Lydia ay nagsalita lang ng mabigat dahil nag-aalala siya. Huwag ka nang magalit.” Malumanay ang tono ni Sidney. “Ang importante ngayon ay sana mabilis na matagpuan si Sonya. Malapit na ang bagong taon, at si Sonya talaga ay—”“Wala ka talagang sinabi kay Sonya kahapon?”Pinutol ni Winston ang sinasabi ni Sidney, malamig ang kanyang mga mata at matalim ang titig.Napatigil si Sidney, nagulat sa tanong at kinabahan sa pagtama ng kanyang tingin. “Winston, anong ibig mong sabihin… pinaghihinalaan mo ba ako?”Nangitim ang mata ni Winston habang nakatitig sa inosenteng mukha ni Sidney. Malamig ang boses niya. “Sagutin mo lang. May sinabi ka ba kay Sonya o wala?