All Chapters of Ang Ikatlong Misis Lagdameo: Chapter 91 - Chapter 100

“GO, DADDY! Go, Mommy!” sigaw ng mga anak nila habang nakikipag-unahan sila ni Francesca sa kanilang mga kalaban. Nakikipagkarera sila habang nakatali ng iisang tela ang tig-isang mga paa nila nito. They were in synchronize movements. Kasi kung hindi, baka pareho silang bumagsak sa lupa. “Kaunti na lang, mahal!” excited na wika ni Francesca. Malapit na sila sa finish line. Natawa siya. Parang mas bumata pa ang kaniyang asawa dahil sa mga palarong game na game nilang sinalihan. Wala talaga itong pinalalagpas. Kahit ayaw niya, wala siyang magawa dahil kung hindi kurot sa tagiliran, pabulong na sermon ang napapala niya rito. Daig pa nito ang tigresang ina. Stage mother na stage mother ang dating nito at kulang na lang ay magsisigaw na hindi sila aatras sa kahit anong laban. “Yehey! Panalo ulit tayo!” sigawan ng tatlo nilang mga anak nang mauna silang

MARAHANG gumalaw ang ulo ni Francesca. Dama niya ang pamimigat niyon at bahagyang pagkirot. Ramdam din niya ang matinding pagkauhaw.Ilang sandali ang kaniyang pinalipas. Pagkatapos, bahagya niyang idinilat ang mga mata. Ang matinding liwanag na nagmumula sa kisame ang dahilan nang muli niyang pagpikit at paghinga nang malalim.“Mahal, gising ka na ba?”Nakapikit na marahan siyang tumango nang marinig ang tinig na iyon ni Leandro. Ramdam niya ang masuyo nitong pagpisil-pisil sa kaniyang kamay.“I feel thirsty,” aniya pagmulat ng mga mata.“Sandali . . .” Madaling kinuha ni Leandro ang bottled water na nasa isang lamesa, katabi mismo ng kinahihigaan niya. Maingat muna siya nitong inalalayang makabangon, bago binuksan ang bote at iniabot sa kaniya. Agad niya iyong ininom.Nang mapawi ang nadaramang uhaw, iginala niya ang mga mata sa kinaroroonan nila.“Why are we here?” takang tanong niya nang makitang nasa emergency room sila.Ngumiti ito sa kaniya, subalit hindi naman nawawala sa mga

“MAHAL . . . Mahal . . .” namamaos na wika ni Francesca. Nang balingan niya ang orasan, alas-dos iyon ng madaling araw.“O? B-bakit? Bakit? May masakit ba sa iyo? Anong nararamdaman mo? Tatawag na ba ako ng doktor?” sunod-sunod nitong tanong na kahit antok ay alertong-alerto.Umiling siya. Agad namang tumayo si Leandro at binuksan ang ilaw. Pagkatapos, bumalik ito sa tabi niya.“I’m hungry,” kagat-labing wika niya.She’s three months pregnant at the moment. Hindi siya masyadong maselan kung magbuntis, may mga oras lang na moody siya at sensitive ang kaniyang pang-amoy. Hindi rin siya masyadong pihikan sa pagkain, mayroon lang talaga siyang cravings na kung ano-ano. At madalas, sa madaling araw iyon nangyayari.Napangiti ang kaniyang asawa. Hinaplos nito ang bahagyang umbok ng kaniyang tiyan.“Ano’ng gustong kainin ni baby at mommy ngayon, hmmm?” magiliw na tanong nito habang patuloy sa paghaplos sa tiyan niya.“Uhm . . . Strawberry jam and peanut butter, plus squid,” sagot niya.Napak

“OH, MY!” “Bakit, doktora? May problema ho ba?” tanong niya. Naroon na sila sa examination room para sa ultrasound niya.Hindi ito sumagot at tumingin lamang kay Jacob.“Ang gwapo ko po ba, doktora?” biro ng anak nila na iba-iba ang nakuhang reaksyon mula sa mga kapatid at ama. Sila naman ni Dra. Rosales, parehong natawa.“What? Nagsasabi lang naman ako ng totoo. Isa pa, bawal po sa bata ang nagsisinungaling,” katwiran pa nito.Naiiling na tiningnan niya si Dra. Rosales. “Ano po ba iyang nakita ninyo? Medyo kinakabahan na ho kasi ako,” wika niya.Napangiti ito. “I’m sorry for making you worry, but I don’t see any problem with you and your baby.”“Eh, bakit ho napapalatak kayo kanina?” si Leandro naman ang nagtanong. Hawak-hawak nito ang kamay niya.“Because of Jacob.” Lahat sila ay napatingin dito, bago muling tiningnan si Dra. Rosales. “I don’t know what happened. Hindi ko alam kung malakas lang ba talaga ang pananalig ng anak ninyo, but seeing now your ultrasound, there’s two embry

“SO, it’s serious,” tanong ni Renz bago siya tiningnan.Tahimik lang siyang nakikinig sa sinasabi ni Dr. Hidalgo, ang lalaking psychologist na kausap nila. Sa tingin niya, matanda lang ito kay Renz ng dalawang taon. Naroon pa rin sila sa kaniyang silid. Doon na lang pinapunta ni Renz ang doktor habang hindi pa dumarating sina Leandro at Yaya Lomeng, na inutusan niyang bumili ng kung ano-ano sa pharmacy at cafeteria.“Based on what you’ve said,” tumingin sa kaniya si Dr. Hildalgo, “I could say yes. If your husband froze every time there’s an emergency, then he’s alertness was affected. At alam mong hindi iyon maganda lalo na’t buntis ka. Kaya kailangan siyang matingnan sa lalong madaling panahon. Sinabi mo rin na almost fifteen years ng patay ang nauna niyang asawa. If he’s trauma started from that time, then he’s treatment was long overdue. This is just my opinion, pero ihanda mo na rin ang sarili mo dahil baka mahirapan tayong gamutin siya,” mahabang paliwanag nito.Napabuntonghining