All Chapters of เพื่อน(รัก)กัน: Chapter 11 - Chapter 20

 รถยนต์คันหรูขับเข้าจอดหน้าบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นบริษัทที่หนุ่มหล่อร่างสูงดูแลงานแทนผู้เป็นพ่ออยู่ และอีกไม่นานเขาก็จะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งประธานบริษัทอย่างเต็มตัว ซุนในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวก้าวลงจากรถด้วยท่าทางที่ดูสง่า พร้อมกับร่างบางในชุดนักศึกษา กระโปรงรัดรูปก้าวตามลงมาทั้งสองเดินควงคู่กันเข้ามาในบริษัท พนักงานบริเวณนั้นเมื่อเห็นเขาเดินผ่านต่างก็รีบเอ่ยทักทายด้วยความเคารพ ผิดกับที่มองคนตัวเล็ก ซึ่งโดยส่วนมากสาว ๆ ในบริษัทมักมองเธอด้วยสายตาเหน็บแนม"คุณซุนสวัสดีค่ะ/ครับ"เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามา ทำให้ทุกคนในบริษัทต่างหันมองและกล่าวทักทาย ตอนนี้ถึงเขาจะใช้ตำแหน่งฝึกงาน แต่การฝึกงานของเขา คือฝึกงานในตำแหน่งประธานบริษัท เพียงแค่รอเขาเรียนจบ ทุกอย่างก็จะเป็นของเขาทันที"แท่น ทา ลา แล่น แท่น แท่น แท๊นนนนน ยินดีต้อนรับเพื่อนสาว อิลมหนาวตัวดีที่หนีไปติดผู้ชายอยู่นานแสนนานครับผมมมมม"พอเปิดประตูเข้ามาในห้องคนตัวเล็กถึงกับกุมขมับ เมื่อเพื่อนอีกสองคนของเธอจัดเซอร์ไพรส์ริบบิ้นเตรียมให้เธอตัด แบบเวอร์วังอลังการมาก"โอ้ยยย ฮ่ะ ฮ่า คือกูต้องตั

 "รอนานเปล่า~" ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมกับเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนโซฟา"เสร็จแล้วหรอ?""อื้อ เสร็จแล้ว" ชายหนุ่มนั่งลงเก้าอี้ทำงานของเขา พร้อมกับเอนหลังลงพิงเบาะเก้าอี้ ก่อนจะหลับตาลงท่าทางเหนื่อยล้า"เหนื่อยหรอ?"คนตัวเล็กเดินอ้อมมาทางด้านหลัง มือเรียวเล็กยกขึ้นนวดขมับให้เขาเบา ๆ เป็นการช่วยให้ผ่อนคลาย เธอรู้ว่าเขาทำงานหนักมาก เขาแทบจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง วิ่งวุ่นอยู่ทั้งวัน เพราะฉะนั้นต่อไปนี้เธอสัญญาว่าถ้ามีอะไรที่พอจะช่วยเขาได้บ้าง เธอเองก็ยินดี"อื้ม ~ไปหัดทำแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?" ซุนส่งยิ้มหวานให้เธอ พร้อมกับจ้องมองด้วยแววตาอบอุ่น"ก็ไม่เห็นต้องหัดให้ยากเลยนี่""งั้นช่วยนวดอันนี้ให้หน่อยสิ"เขาพูดพร้อมกับจับมือคนตัวเล็กมาวางลงตรงเป้ากางเกงของตน"ไอ้เหี้ยซุน! มึงจะบ้าหรอ เล่นไม่ดูเวลาเลยมึง""ฮ่ะ ฮ่า ๆ ทำไมหรอ ตรงนี้มันก็เมื่อยอ่ะ" เขาเปลี่ยนเป็นดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้บนตักแทน"มึงใช้คว_เดินรึไงถึงเมื่อยฮะ?""ก็ใช่ไง ขาที่สามอ่

 สุดท้ายพอกลับมาถึงคอนโด เมนูอาหารเย็นที่คุยกันไว้ประมาณเกือบ 10 อย่าง ก็เป็นอันว่าไม่ได้กินสักอย่าง เพราะเชฟของเธอวันนี้ ทำเป็นแค่ไข่เจียว จ๊ะจ้า… เจริญ ๆ …"มองอะไรของมึง ไม่ไว้ใจกูหรอ?" ร่างสูงที่พยายามจะทำกับข้าวให้เธอได้ทาน เขาทำมันอย่างขะมักเขม้นและตั้งใจ แต่พอหันมาเจอสีหน้าสิ้นหวังของเธอจึงต้องเอ่ยถามขึ้น"ดูแล้วกูจะได้แดกไหมวันนี้ มึงตอกไข่ทิ้งไปสิบฟองละไอ้เหี้ย" ทำไม่เป็น มันก็ยังพยายามอยู่นั่นแหละ เธอล่ะปวดหัวจริง ๆ เลย"ก็กูอยากให้มึงชิมไง กูทำไข่เจียวอร่อยมากเลยน่ะ ไม่เชื่ออ่ะดิ๊ เดี๋ยวมึงรอชิม"คนตัวเล็กเหนื่อยที่จะเถียงกับเขา เธอจึงเดินเข้าไปอาบน้ำสักพักเธอก็เดินออกมาในชุดนอนเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋ว กับกางเกงขาสั้นสีขาว ทำเอาร่างสูงที่ทำอาหารอยู่หันมามอง ถึงกับน้ำลายไหล เพียงแค่เห็นเรือนร่างและสัดส่วนที่เขาคลั่งทุกครั้งที่เห็นเธอในชุดวาบหวิว (อื้อหือ X จัด…)"ทำตั้งนานได้ไข่เจียวจานเดียวเนี่ยนะ?""ก็เออสิ ของอร่อยก็มีน้อยแบบนี้แหละ" ซุนรีบกลืนน้ำลายและทำท่าทีเคร่งขรึมเธอหั

 ตอนนี้เธอกำลังนั่งหาวิธีที่จะทำให้คนตัวสูงตรงหน้ายอมคุยกับเธอ ตั้งแต่เมื่อคืนจนออกมาทำงานเขาก็ยังไม่คุยกับเธอเลยสักคำ ไม่รู้โกรธอะไรนักหนา?"มึงงงงงง มึงเป็นอะไรมึงพูดกับกูหน่อยสิ?""..........""มึงไม่บอกกูตรัสรู้เองไม่ได้นะเว่ย"ไม่เพียงไม่พูดเขายังทำท่าไม่สนใจเธออีกต่างหาก คนตัวเล็กเริ่มชักจะหมดความอดทน ปกติไม่เคยง้อเขาเลย มีแต่เขาที่เป็นฝ่ายง้อเธอตลอด ปัง!"กูชักจะหงุดหงิดละ เป็นไรก็พูดดิวะ!"มือบางตบโต๊ะตรงหน้าเสียงดัง เธออุตส่าห์พยายามคุยด้วยดี ๆ ได้ผล… เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอก่อนจะวางเอกสารในมือลง จ้องมองเธอด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้"ถ้ามึงว่างมาก ก็ออกไปทำงานเอกสารกับไอ้เวฟอิกัสโน่นไป" ซุนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ"กูไม่ไป! กูยังคุยกับมึงไม่รู้เรื่อง""กูไม่มีไรจะคุย..." เขายังคงก้มหน้าดูเอกสารต่อไป ลมหนาวทนไม่ไหวเดินอ้อมไปอีกฝั่งทางด้านเขา ก่อนที่มือสองข้างจะหมุนเก้าอี้หันเข้าหาตัวเธอ ทั้งสองจ้องกันตาไม่กะพริบ"ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืน กูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น

 "หู้วววววว~ น่ากินจัง""อ่ะมันแน่อยู่แล้วจ้ะ""เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามึงทำกับข้าวเก่งขนาดนี้อ่ะ"ซุนที่ตอนนี้นั่งยิ้มอย่างพึงพอใจ ก็แฟนตัวน้อยของเขาทำกับข้าวตั้งหลายอย่าง แถมแต่ละอย่างหน้าตาน่ากินสุด ๆ กลิ่นหอมของอาหารที่อยู่ตรงหน้าทำเอาน้ำลายไหล"จริง ๆ ก็ทำเป็นหลายอย่างแหละ แต่ชอบใช้มึงทำมากกว่า"ลมหนาวในชุดกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดแขนสั้นในลุคธรรมดา ผมที่มัดรวบแบบลวก ๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่ไร้การแต่งแต้มใด ๆ ทำให้เธอดูสวย และน่ารักได้ในคนคนเดียวกัน จะไม่ให้หลงยังไงไหว"หลอกใช้กูมาหลายปีเลยนะมึง""ใครบอกให้ฉลาดน้อยล่ะ"ติ้ง ต้อง ๆ ๆ ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อ ก็มีเสียงกดกริ่งหน้าประตูดังขึ้นเสียก่อน"ใครมาอ่ะไปดูหน่อยสิ?"ซุนพยักหน้ารับคำอย่างเชื่อฟัง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นดินไปเปิดประตูอย่างใจเย็น หากให้เดาเวลานี้คงเป็นกัสจังหรือไม่ก็เวฟ ที่ชอบมาขัดจังหวะเขาจะจู๋จี๋กับลมหนาวเป็นแน่"ม๊า!น้าฝน! มาได้ไงครับเนี่ย?" ร่างสูงโผลเข้ากอดคนเป็นแม่อย่างคนคิดถึง ก่อนจะรีบชวนน้าฝน แม่ของลมหนาวเข้ามาในห้อง"ก