All Chapters of เพื่อน(รัก)กัน: Chapter 21 - Chapter 29

 "ซุนนนนนนนนนนน""ว่า?"เอาอีกแล้ว ลมหนาวที่ตอนนี้กำลังนั่งเฝ้าเขาออกกำลังกายอยู่ เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเขาซะยาวเหยียด ถ้าให้เดาไม่ชวนเขากิน ก็ชวนเที่ยว"อยากไปเที่ยว" นั่นไง  เขานึกแล้วไม่มีผิด"ไม่ว่าง""ก็รีบเคลียร์งานไม่ได้หรอ?""ไม่" ชายหนุ่มตอบกลับเพียงสั้น ๆ"เหล่าก_""หยุด ไปเก็บของกลับห้องได้ละ"เธอยังไม่ทันได้พูดจบประโยคก็โดนซุนขัดจังหวะจนเธอต้องหุบยิ้ม ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเก็บของออกจากฟิตเนส ในระหว่างทางคนตัวเล็กข้าง ๆ ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาเกลี้ยกล่อมเขาทุกทาง"นะ ๆ ซุน หนาวอยากไปจริง ๆ ที่นั่นบรรยากาศดีมากเลยนะ ไปสักสามวันก็พอ ชวนอิกัสกับไอ้เวฟไปด้วยเนอะ ๆ" ลมหนาวยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ เธอยังคงพูดไม่หยุด"หนาว ก็บอกว่าไม่ว่าง!” เขาที่กำลังขับรถอยู่เลยเผลอแสดงท่าทีหงุดหงิดใส่เธอเล็กน้อย"......." ดวงตากลมเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า เอาแล้วไงไอ้ซุน…หางานให้ตัวเองแล้วไหมล่ะ!"ฮึกก~" เสียงสะอื้นน้อย ๆ เริ่มดังขึ้น"โอ๋ ๆ ขอโทษ อ่ะ ๆ ไปก็ไ

 "บรรยากาศแบบนี้เราควรทำอะไรดีนะ~~"เขายกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าหญิงเข้าห้องนอน แสงไฟเพียงเล็กน้อยบวกกับฝนที่ตกปรอย ๆ อากาศเย็นสบาย พาให้อารมณ์หนุ่มสาวคล้อยตาม… เขาวางคนตัวเล็กให้นั่งลงบนปลายที่นอน ก่อนที่ตัวเขาจะนั่งชันเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ สบสายตาส่งความรักความอบอุ่น ผ่านม่านดวงตาทั้งสองคู่ร่างสูงโน้มหน้าเข้าประกบจูบ พร้อมกับสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อ และสำรวจโพรงปากของคนตรงหน้า จูบแสนหวานทำเอาร่างบางหลับตาพริ้ม มือหนาค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของเธอออก เพื่อไม่เป็นการเอาเปรียบกัน มือเรียวก็เร่งถอดเสื้อผ้าของร่างสูงเช่นเดียวกัน ไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการ เธอเองก็ต้องการเขาเช่นเดียวกันชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมองใบหน้าสวยหวาน ที่ตอนนี้มองเขาด้วยแววตาหยาดเยิ้ม ร่างกายเธอเปลือยเปล่า ผิวเนื้อเนียนของเธอทำเอาเขาหลงไหลจนโงหัวไม่ขึ้น ทั้งร่างกายและหัวใจของผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นของเขาคนเดียว คนอื่นอย่าแม้แต่จะคิด"ทำไมรักขนาดนี้นะ"เขาพึมพำข้างหูคนตัวเล็ก พร้อมกับแหวกขาเรียวออก นิ้วยาวเริ่มสอดเข้าสู่ร่องแคบ ก่อ

 สนามบิน…ร่างบางในชุดมินิเดรสสายเดี่ยวสีขาวสุดน่ารัก ที่ตอนนี้กำลังยืนรอแฟนหนุ่มของเธออยู่สนามบิน ยิ่งใกล้จะได้เจอยิ่งตื่นเต้นและคิดถึง สี่ห้าวันที่ไม่ได้เจอเขาเธอคิดถึงเขาแทบใจจะขาด ตื่นมาตอนเช้าเธอต้องวิ่งไปอาเจียนตลอด คิดถึงกลิ่นของร่างสูงที่เธอรักสุดหัวใจ จนเธอต้องไปค้นตะกร้าเสื้อผ้า เอาเสื้อผ้าที่เขาใส่แล้วยังไม่ได้ซักมาดม อาการวิงเวียนและอาเจียนจึงค่อย ๆ หายไป แปลกมาก! เธอเองก็รู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองแปลกไปจริง ๆ"เหล่ากง~ อร้ายยยยยย" เธอโผลกระโดดเข้ากอดแฟนหนุ่มร่างสูงที่เพิ่งลงจากเครื่องมาอย่างคนคิดถึง พร้อมทั้งสูดดมกลิ่นกายของเขาเข้าไปเต็มปอด ทำไมมันรู้สึกสดชื่นแบบนี้นะ…"ฟอดดดดดด" ร่างสูงก้มลงหอมแก้มเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่เขาเฝ้าคิดถึงช่นกัน"คิดถึงจังเลยค่ะ "ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้ม สองร่างกอดกันแน่นด้วยความรักและความคิดถึงกัน"วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง"เขาเพิ่งสังเกตเห็นชุดของเธอ มันดูน่ารักเข้ากับเธอเป็นอย่างมาก จนเขาเองอดไม่ได้ที่จะต้องเอ่ยปากชม"อ่ะ คนมันน่ารักอ่ะเนอะใส่ชุดไหนก็น่ารั

 "ฮึก~ฮือ " เสียงสะอื้นเบา ๆ จากเจ้าของใบหน้าหวาน ที่นั่งอยู่เบาะด้านหลัง จนลุงแท็กซี่เจ้าของรถอดถามด้วยความเป็นห่วงลูกค้าสาวไม่ได้"หนู ๆ เป็นอะไรรึเปล่าลูก?""ปะ เปล่าค่ะ" มือเรียวรีบยกขึ้นปาดน้ำตา พร้อมกับปั้นหน้ายิ้ม ให้ดูปกติที่สุดเท่าที่เธอจะฝืนได้"แล้วหนูจะไปไหนหรอ นี่ก็ให้ลุงขับวนมาเกือบ 20 นาทีแล้วนะ"คนตัวเล็กนั่งนิ่งใช้ความคิดสักพัก หลังจากที่เธอออกมาจากบริษัท ก็ขึ้นแท็กซี่ออกมาโดยที่ไม่มีจุดหมาย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องไปไหน แต่รู้แค่ว่าตอนนี้เธอไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากให้แม่กับม๊าเห็นเธอสภาพนี้ กลัวท่านทั้งสองจะดูออกว่าเธอกับเขามีเรื่องทะเลาะกัน"งั้นไปร้านกาแฟ___ แถว ๆ มหาลัย A แล้วกันค่ะ" เธอเลือกที่จะไปนั่งร้านกาแฟ ที่เมื่อก่อนตอนเธอเรียนเธอกับเขาและกลุ่มเพื่อนมักจะไปนั่งเล่นหรือทำงานกันเป็นประจำ"อ้าวววว ไม่เจอกันนานเลยนะเนี่ย"สาวผมซอยสั้นเจ้าของร้าน ซึ่งเป็นรุ่นพี่ในมหาลัยเธอไม่กี่ปีเอ่ยทักทายด้วยความสนิทสนม"ไปไงมาไงอ่ะเรา""ช่วงนี้ว่าง ๆ ค่ะพี่กิ๊ก เลยเเวะมาหา คิดถึงเจ้าของร้านคนสวยด้วยแหละ"