All Chapters of เผลอใจรักเมียเด็ก: Chapter 11 - Chapter 20

ตื๊ด~ ตื๊ด~~ เสียงสายเรียกเข้าดังเรียกหญิงสาวที่นั่งเหม่อซดโจ๊กก่อนไปเรียนให้มีสติ เธอมองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอก็หยิบมือถือขึ้นมาในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโทรหาเธอเลยนะ หลังจากที่มีอะไรกันเมื่อคืนเขาก็หายไปเลย ทิ้งให้เธอนอนอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวหญิงสาวกดรับสายก่อนจะเอ่ยทักทาย“สวัสดีค่ะคุณอาทิตย์ มะ_”“อย่าลืมกินยาคุมด้วย”“...”เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรมากกว่านั้น กลับกลายเป็นว่าอีกคนรีบตัดบทเธอในทันที ก่อนที่เขาจะกดวางสายไปอย่างไม่ใยดี จากที่กินข้าวไม่อร่อยอยู่แล้ว มาตอนนี้ให้เธอกลืนก็คงกลืนไม่ลง“ฮึก~”เสียงสะอื้นน้อย ๆ ดังขึ้นภายในห้องกว้าง ยิ่งกว้างมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกเคว้งคว้างจนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหงา เมื่อก่อนห้องที่เธออยู่คับแคบซะจนอึดอัด แม้ที่นอนยังแทบไม่สุดปลายเท้า มาตอนนี้มีห้องกว้าง ๆ แต่เหมือนจะไม่ได้รู้สึกดีใจและมีความสุขอะไรขนาดนั้นหญิงสาวฝืนกลืนก้อนสะอื้นลงอกไป ก่อนที่เธอจะเก็บถ้วยโจ๊กที่เพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำ และเก็บไปล้างให้เรียบร้อย แก้วในชุดนักศึกษา

หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยเขาก็เดินเข้าครัวตามกลิ่นหอมไป เจ้าของร่างสูงในชุดนอนที่มีเพียงกางเกงขายาว ส่วนบนเปลือยเปล่าเพราะเขานั้นขี้หงุดหงิด กระทั่งเวลานอนยังหงุดหงิดเสื้อผ้าของตัวเองพอเขาเข้ามาก็พบกับคนตัวเล็กในชุดนักศึกษาที่มีไอเท็มเสริมคือผ้ากันเปื้อน เธอกำลังขะมักเขม้นกับการทำอาหารให้เขาอยู่ จึงไม่ได้สนใจว่ามีใครบางคนลอบมองการกระทำของตนเวลาที่เจ้าหล่อนพยายามเขย่งปลายเท้ามองสิ่งที่อยู่ในหม้อ ช่างเหมือนแม้เขาไม่มีผิด…“อึก~” เมื่อนึกถึงทีไรก็ทำเอาจุกในอกจนหายใจลำบาก เขารีบสลัดความคิดในหัวออกให้เร็วที่สุด ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ห้ามอ่อนแอ“อ้าว อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ ทานเลยไหมคะเดี๋ยวแก้วตักให้”จังหวะนั้นเองเธอก็หันมาเจอเขาเข้า สาวน้อยไม่รู้เรื่องราวยังคงเอ่ยถามเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มองดูแล้วก็อยากยิ้มตามอยู่บ้าง…แต่เขาจะไปยิ้มตามเธอทำไมเล่า!“อืม ตักมาเลย ฉันจะรีบกินรีบนอน” อาทิตย์รีบดึงหน้าให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้รอให้เธอมาเสิร์ฟถึงที่ ข้าวต้มกุ้งที่ไม่เพียงหน้

เพียงไม่นานกระจกด้านข้างก็ถูกเคาะ เป็นแก้วที่กลับมาพร้อมกับร่มหนึ่งคัน เธอยิ้มหวานให้เขาผ่านกระจกรถที่กั้น เห็นแบบนั้นมีหรือที่จะไม่อุทานในใจว่า ‘สวย’ แต่สวยแล้วอย่างไร? เจอได้ตั้งเยอะตั้งแยะมือหนาเปิดประตูออกไป เพียงแค่ก้าวลงจากรถก็มีร่มมาบังฝนให้ถึงที่ ดูแลดีดุจเลขาส่วนตัว หรือลูกน้องที่รู้ใจ แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่ทั้งสองอย่าง“ดูแลฉันหวังผลอะไรหรือเปล่า?”ดูสิ... เขาแพ้เสียงในหัวตัวเองจนเอ่ยปากถามอย่างคนข้องใจ เพราะสาวน้อยไม่เพียงแค่รอปรนนิบัติเขาเท่านั้น เธอไม่ยอมให้เขาโดนฝนแม้แต่เม็ดเดียว แต่ตนเองกลับยอมเปียกครึ่งตัวเพื่อเขา“แก้วอยากดูแลคุณอาทิตย์ค่ะ ตอนนี้แก้วไม่มีเงินใช้หนี้ แก้วขอใช้ใจแลกแทนแล้วกันนะคะ” รอยยิ้มแป้นแล้นน่ารักน่าเอ็นดูมอบให้กับคนตัวโตตรงหน้าวันนี้คุณอาทิตย์ของเธอไม่ได้แต่งตัวเนี๊ยบเหมือนทุกครั้ง เพราะเขาเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลมา ทรงผมที่เคยเซ็ทอย่างดีมาวันนี้กลับทำเพียงเสยขึ้นอย่างลวก ๆ ทว่ากลับหล่อระเบิดระเบ้อ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าเขาอายุใกล้เลขห้าแล้ว“ไปหาเงินมาคืนฉันด

“ผา”“ครับเฮีย?”“แกจะให้ฉันโทรไปบอกคะนิ้งไหม?”“อะไรของเฮียเนี่ย! ผมแค่มองน้องเขาเฉย ๆ สวยเหมือนกันกับคะนิ้งเลย”ภูผาที่นั่งฝั่งข้างคนขับยอมหันกลับมานั่งนิ่งเมื่อถูกพี่ชายขู่เอา เขามีหวานใจแล้ว อีกอย่างเขารักเธอมากเลยแหละ แต่ที่เขามองสาวน้อยที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อย เจ้าของใบหน้าสวยสะกดนี้นั่งเงียบไม่ไหวติง เธอคงยังตกใจและปร่าหม่าไม่หายสินะภูผาไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายจะมีเด็กสาวข้างกาย ไม่พอยังสวยมาก หน้าตาของเจ้าหล่อนดันละม้ายคล้ายคลึงกับคะนิ้งแฟนสาวของเขาอีกด้วย“น้องแก้วอายุเท่าไหร่แล้ว?”เป็นภูผาที่ชวนคุยไม่หยุด เขาตื่นเต้นนี่ พี่ชายเขายอมมีผู้หญิงอยู่ข้างกาย แสดงว่าเธอคนนี้ต้องไม่ธรรมดา ต้องมีความน่าสนใจอยู่มากแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นคนแบบเฮียอาทิตย์ที่ตายด้านมาจนแก่แบบนี้ไม่สนใจหรอก“ปีนี้ยี่สิบสองแล้วค่ะ” แก้วเอ่ยอย่างสุภาพพร้อมกับส่งยิ้มให้คนถาม เธอรู้แล้วว่าเขาเป็นน้องชายของคุณอาทิตย์ เพราะทั้งสองมีดีเเอ็นเอความหล่อชัดเจนด้วยกันทั้งคู่&ldquo

หนึ่งเดือนผ่านไป…“เอาแบบนี้เลยเหรอ?”“อื้อ เราว่าต้องลอง”เสียงพูดคุยระหว่างหญิงสาวในชุดธรรมดา เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนต์ตัวใหญ่ ทว่าความธรรมดาของเสื้อผ้าไม่ได้ทำให้เธอดูธรรมดาเลยสักนิด ผู้คนมากมายในร้านคาเฟ่แห่งนี้ต่างมองเธออยู่หลายหน จนแก้วที่ปกติก็ไม่ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้วก็ยิ่งนั่งไม่ติดที่ เธอไม่ค่อยชินกับการที่คนมองเยอะ ๆ“มันจะดีเหรอ?”แก้วยังคงไม่มั่นใจอยู่ดี ตอนนี้ต้นที่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเธอแนะนำวิธีหนึ่งมาให้ ฟังดูแล้วก็น่ากลัวอยู่บ้าง แต่หากไม่ลองก็คงไม่มีทางรู้ว่าจะมีความเป็นไปได้หรือไม่“เชื่อเรา ร้อยทั้งร้อย ถ้ารู้สึกต้องมีบ้างแหละ”ต้นที่ตอนนี้จริงจังกับเรื่องของแก้วเป็นอย่างมาก ช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาสนิทกับแก้วมากขึ้น เพราะนิสัยหลายอย่างที่เข้ากันได้ดี เขาสามารถเข้าอกเข้าใจเพื่อนผู้หญิงได้ จึงไม่แปลกที่แก้วจะสนิทใจเร็วส่วนเรื่องของแก้วกับเขาคนนั้นไม่ต้องเดาให้ยาก เขาได้ยินจากปากของผู้ชายคนนั้นเองต่างหาก เขาบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับแก้ว ขนาดเขาที่ได้ยินยั