All Chapters of Thorns Of Seduction: Chapter 91 - Chapter 100

Hindi ko na alam kung ilang minuto na ang lumipas mula nang lumabas sa bibig ko ang katotohanan. Mahal ko pa rin siya.Tahimik si Evander sa kabilang side ng mesa. Tanging mahinang ingay ng mga tasa at malayong tawanan ng ibang tao sa café ang naririnig ko. Nakayuko ako, pinaglalaruan ang straw ng iced coffee ko. Para akong batang nahuli sa kasalanan.“Cress…” finally, narinig ko ang boses niya.Napatingin ako. Nakakunot ang noo niya, pero hindi galit. Mas mahirap pa—seryoso, puno ng bigat na parang kanina pa niya gustong sabihin.“You don’t have to explain,” he said, mababa ang tono, steady.“Evander…” halos bulong ko. “Knew… what?”“That you still love him.” His eyes didn’t leave mine. “I can see it every time someone mentions his name. The way your smile falters. The way you get lost in thought. I’ve known, Cress. For a long time.”Napakagat ako ng labi. “Bakit hindi ka nagsalita?”“Because it wasn’t my place.” Humugot siya ng malalim na hininga, saka dahan-dahang nagpatuloy. “And

The soft hum of the engines filled the cabin, blending with the faint clinking of champagne glasses. Sa loob ng private jet, halos lahat ay organized to perfection: leather seats, golden accents, trays of hors d'oeuvres, at mga designer bags neatly tucked into compartments. Pero sa kabila ng lahat ng luxury na ito, ramdam ko pa rin ang bigat sa dibdib ko.I settled into my seat beside Anikha, who was scrolling through her tablet. She looked effortlessly chic, her long dark hair tied back and her silk blouse catching the glow of the cabin lights. I tried to busy myself with adjusting my blanket, but I could feel her gaze flick toward me every now and then.“Cress…” she finally said, her tone softer than usual. “You’ve been quiet since we left Monaco. Talk to me. What’s going on in that beautiful head of yours?”I forced a small smile. “Just… Milan. You know how it is. Big shows, big pressure.”Anikha raised a brow, unconvinced. She reached for her glass of champagne, swirling it lightl

Sa isang bahagi ng madilim na kalsada sa Milan, nakatayo si Arcturus sa lilim ng isang poste ng ilaw. Hindi niya sinasadya — wala siya dapat doon. Pero matapos ang mahabang araw ng meetings at pagpipilit na maging normal ang lahat, naisipan niyang lumabas para maglakad at magpahangin.Hindi niya inaasahan ang makikita.Mula sa di kalayuan, nakilala agad ng mga mata niya ang pamilyar na anyo — si Cressida. Ang mga kilos nito, ang paraan ng paglakad, hindi iyon malilimutan ng puso niyang ilang ulit nang nasaktan sa pananabik.At sa tabi nito… si Evander.Nanikip ang dibdib ni Arcturus nang makita niya kung paano lumapit si Evander. At bago pa siya makagalaw, nakita niyang hinalikan nito si Cressida.Parang binagsakan siya ng mundo.Nanuyo ang lalamunan niya, at ang dibdib niya’y parang pinipiga ng mga matangaw. Ang tanging pumapasok sa isip niya: Six months. Six damn months na tiniis ko. Six months na pilit kong inayos ang sarili ko. At ngayon… ito ang makikita ko?Hindi niya nakita ang

Pagkapasok niya sa restroom ng event hall, agad niyang isinandal ang likod sa malamig na pader. Kanina lang, buong lakas siyang tumayo sa mesa, mahinahon pero matapang, diretso ang mga salita na parang bala. Pero ngayon, habang wala nang nakatingin, unti-unti siyang nilalamon ng bigat ng lahat.Huminga siya nang malalim, halos nanginginig. “God…” bulong niya sa sarili, pilit na pinapakalma ang mabilis na tibok ng puso.Sa harap ng malaking salamin, nakita niya ang sarili—perpektong ayos ng buhok, flawless makeup, eleganteng gown—pero sa likod ng imahe ay isang babaeng pagod na pagod sa gulo, sa intriga, at sa mga maling interpretasyon.She pressed her palms on the sink, nakayuko, habang marahang gumulong ang luha mula sa kanyang mga mata. Hindi siya umiyak nang malakas, walang hikbi—pero iyon ang mas masakit. Tahimik. Mahigpit. Parang sugat na paulit-ulit niyang tinatakpan pero ayaw maghilom.“Why does it still hurt?” mahina niyang tanong, para bang may makakarinig. Ang eksenang iyon

Habang papunta sila patungo sa airport, ramdam ni Cressida ang excitement at kaunting kaba. Pagdating sa terminal, pina-check nila ang mga maleta at naglakad patungo sa private jet na magdadala sa kanila pabalik sa Monaco.At doon niya nakita—sila na pala. Si Arcturus at si Scarlette, magkasama, nagtatawanan, tila walang iniinda sa paligid. Biglang sumikip ang dibdib niya, at kahit pilit niyang pinigil, naramdaman niya ang kakaibang kirot sa dibdib. Parang isang hindi inaasahang tanikala ng damdamin ang bumabalot sa kanya.Evander, na palaging nasa tabi niya sa biyahe, napansin ang reaksyon niya. “You okay, Cress?” tanong niya sa English, may bahagyang concern sa tinig.Bago pa man siya makasagot, sinubukan ni Evander na lumapit, tila gusto siyang comfort. Ngunit mabilis siyang naharang ni Anikha, na parang nakakita agad ng potential trouble.“Evander, let her be. Wag mo muna lapitan siya,” mariing sabi ni Anikha, matapat na titig kay Evander. “She needs her space.”Cressida, kahit me