รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

วงแขนอีกข้างผมรวบแม่เจ้าลิงมาโอบไว้ เราทั้งสามมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า แสงสีแดงของพระอาทิตย์ยามเย็น น่าแปลกที่ผมไม่เคยมองพระอาทิตย์ตกอีกเลยตั้งแต่ไปอยู่เกาหลี เพราะว่าบรรยากาศยามเย็นให้ความรู้สึกเหงามาก เหงาจนอยากทิ้งความฝันและกลับมาหาเธอ “แม่ ฟ้าสีแดงสวยเนอะแม่เนอะ” “ครับ สวย” “ลุงว่าสวยไหมครับ” เด็กชายตัวเล็กเอี้ยวตัวมามองหน้าผม “สวยครับ สวยมาก” สวย เธอสวยขึ้นเยอะ ดูเป็นสาวสะพรั่ง ผิวพรรณก็นุ่มสวย อืม รูปร่างก็... ผมวางมืออยู่เหนือสะโพกที่รู้ว่ามันนุ่มหยุ่นแค่ไหน แล้วต้องหยุดความคิดหื่นของตัวเองลงเมื่อเสียงสัญญาณดังหน้าห้อง อาหารที่สั่งคงมาแล้ว ที่นี่มีบัตเลอร์คอยบริการเจ้าบ้านระดับเพนต์เฮาส์ เรื่องการจัดโต๊ะอาหารจึงไม่ใช่เรื่องยากที่เราต้องขึ้นจากสระไปจัดการด้วยตนเอง เราสามคนยืนมองขอบฟ้าจนกระทั่งแสงสีแดงหมดไป “เหนือครับ ไปอาบน้ำกันครับ เสร็จแล้วจะได้กินข้าวกัน” ผมบอกเด็กชายที่อยู่บนบ่า พอพูดเท่านั้น เด็กชายตัวน้อยที่ว่ายน้ำเก่งกว่าแม่ก็กระโดดลงจากบ่าผมทันที ว่ายน้ำดุกดิกไปทางเรนชาวเวอร์กลางแจ้ง

“น้ำกินข้าวเถอะ เดี๋ยวพี่ดูลูกเอง พี่อิ่มแล้ว” “เหนืออิ่มแล้ว” เด็กชายกินข้าวยังไม่ถึงครึ่งจานก็บ่นอิ่มเสียแล้ว “กินอีกนิดนะครับเหนือ จะได้โตเร็ว‍ ‍ๆ ว่ายน้ำแข่งกับลุงไง” พอบอกเท่านี้ เด็กชายตัวน้อยกินอีกสองสามคำ สุดท้ายก็อิ่ม “เดี๋ยวน้ำพาเหนือเข้าห้องน้ำล้างปากล้างมือก่อนนะคะ” ทันทีที่ลูกอิ่ม เธอก็วางช้อนตัวเอง หันมาจะดูแลลูกชายต่อ “พี่ทำเอง น้ำกินให้อิ่ม” เธอกินข้าวยังไม่ถึงสิบคำด้วยซ้ำ ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ ไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมแม่ก็ผอมไปด้วย เพราะไม่ได้ห่วงตัวเองเลย ห่วงแต่ลูกนี่แหละ “แปรงฟันแบบใช้นิ้วให้เหนือด้วยนะคะ” เธอย้ำอีกครั้ง ใจคงอยากมาทำเสียเอง “ครับ ปะเหนือ ไปกัน” “ครับ” ล้างหน้าล้างตาคนตัวเล็ก พร้อมทั้งแปรงฟันด้วยนิ้วเสร็จ จึงพาเด็กชายตัวน้อยไปเดินย่อยแถวสระว่ายน้ำ “ลุงธาร์จะมาอยู่นี่เหรอครับ” “ครับ รอให้ตกแต่งเสร็จก่อน” เด็กจะเข้าใจคำว่าตกแต่งไหมนะ เหนือดึงผมให้หยุดเดิน ถามคำถามที่ผมจุกในอก ไม่คิดว่าเด็กวัยสามขวบจะพูดรู้เรื่องขนาดนี้ “แบบนี้ตอนเช้าเราก็ไม่ได้กิน

“เก็บไว้ให้น้ำถอดดีกว่า” สายตาส่งมาพราวระยับในตอนที่ร่างกายเขาเหลือเพียงบ็อกเซอร์บรีฟตัวสีขาว สายตาฉันเผลอมองสิ่งที่โผล่พ้นขอบกางเกงในแค่ส่วนปลาย ถึงจะเคยเห็นมาไม่ต่ำกว่าพันครั้ง แต่เพราะไม่ได้เห็นและไม่ได้จับมานานถึงห้าปี ความประหม่าทำให้ฉันต้องหลบสายตา คนที่กำลังขึ้นมาคร่อมบนร่างฉันไว้ เข่าทั้งสองข้างของเขาวางข้างสะโพก จูบที่เขาป้อนให้ทำฉันหูตาพร่ามัวเพราะรสสวาทอีกครั้ง เขาถอนจูบออก เราสองคนมองหน้ากันในระยะใกล้ เขาจุมพิตบางเบา หลายต่อหลายครั้งมือหนาลูบใบหน้าฉันหลายต่อหลายครั้ง พรมจูบทั่วทั้งใบหน้าของฉัน พร้อมกับคำพูดที่ทำให้น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างไม่ตั้งใจ “โคตรคิดถึง” คำนี้ฉันเองก็อยากพูดออกมาเหมือนกับเขา ฉันคิดถึงเขา คิดถึงมาก คิดถึงแต่ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน เฝ้าถามตัวเองกี่ครั้งต่อกี่ครั้งว่าเขาจะคิดถึงบ้างไหม “ฮึก ฮึก” ฉันร้องออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เขาปลอบประโลมด้วยรสจูบแสนหวานพร้อมทั้งอ้อมกอดอบอุ่น กอดที่ฉันคิดถึง...โคตรคิดถึง...อย่างที่เขาบอก เขาจูบซับน้ำตาทั้งสองข้าง กดจูบจนทั่วใบหน้าให้ฉันหายคิดถึง สองมือเรียวยาวแบบคุณชา

คนอย่างน้ำเป็นอย่างไร “อย่าคิดมาก อย่าแคร์คำคน แคร์แค่คนที่เรารักและคนที่หวังดีกับเราพอ” ผมเลิกแคร์ไปนานแล้วความรู้สึกของคนอื่น สู้เอาความรู้สึกแคร์คนที่เรารักและรักเราดีกว่า ผมลงมาถึงชั้นล่างเข้าแอปพลิเคชันเปิดสปริงเกอร์สำหรับรดน้ำต้นไม้ทั้งสองบ้าน เดี๋ยวนี้อะไร‍ ‍ๆ มันก็ง่ายจริง‍ ‍ๆ ผมให้คนมาติดตั้งไว้ทั้งสองบ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน ไม่เกินสิบนาที ทุกอย่างก็เรียบร้อย น้ำจะได้มีเวลานอนอีกสักหน่อย เสียดายที่ผมไม่ได้นอนกอดเธอ ไว้คืนนี้ค่อยนอนกอดกัน ผมขับรถอย่างอารมณ์ดีเข้าคลินิกหลังจากเปิดเพียงห้านาที “ว่าไง” ยังไม่ทันจะเริ่มงาน ก็มีคนโทรมาเสียแล้ว ‘แม่ถามว่ามึงจะกลับเมื่อไหร่’ “เอาไว้บอกอีกที ช่วงนี้งานกูยุ่ง” จะว่าผมโกหกก็ไม่นะ เพราะมีทั้งงานที่ต้องตรวจเรื่องการตกแต่งคอนโด ไหนจะเรื่องการสัมภาษณ์พนักงานของคลินิก หรือแม้แต่การคัดเลือกแพทย์ที่มาช่วยคลินิก งานเขาเยอะจริง‍ ‍ๆ ‘งานเยอะน้องไม่ว่านะครับพี่ธาร์ แต่อย่ามัวแต่ติดสาว ไม่เห็นใช่ว่าไม่รู้’ดูเถอะ ถ้ามันจะขู่ผมแบบนี้ อย่าเรียกว่าพี่เถอะ เกิดต่างกันไ

“พรุ่งนี้พี่ไปส่งเหนือเอง เราอยู่บ้านเถอะ จะได้มีเวลางีบ เก็บแรงไว้รอพี่” “ทำดีหวังผลนะหมอ” “ครับ อยากได้สองผลนี้” สองผลที่เขาว่าคงไม่พ้นสิ่งที่มือเขากำลังกอบกุมไว้ในอุ้งมือใหญ่ “ลามก!” ฉันตีมือคนลามก ปากก็บ่นเขาไปอย่างนั้น ทั้งที่ใจกลับเขินอายและโหยหาสัมผัสนี้จากเขา ย้อนแย้ง ไม่มีใครย้อนแย้งเท่าฉันอีกแล้ว “น้ำ...” เขาลากมือวนข้างแก้ม ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาสีเข้มตรึงให้ฉันอยู่กับที่ เมื่อเขาขยับเข้าใกล้และมอบจูบแสนหวาน “ขอก่อนนอนอีกยกได้ไหม” เขาขอในตอนอุ้มช้อนร่างฉันเข้าห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องครัว ไม่มีโอกาสที่ฉันจะได้ตอบเขา กางเกงก็กองอยู่ตรงข้อเท้า บทรักในห้องน้ำที่ไม่ใหญ่มากนักทำให้เราสองคนสุขสมเพียงไม่นาน ฉันไม่น่าลงมาเปิดประตูรับเขาเลยจริง‍ ‍ๆ ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะเดินขึ้นบันได ได้คนหื่นแรงดีนั่นแหละที่อุ้มไปส่งถึงที่นอน ก่อนที่เขาจะกลับลงมาล็อกบ้านฉันและกลับบ้านเขา เช้าวันนี้เขาไปส่งเหนืออย่างที่บอกไว้ ฉันมีเวลาทำงานบ้านระหว่างที่เขาไปส่งลูก หลังจากหย่อนเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าแล้วฉันก็ถือกรรไกรตั