รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

น้ำกำลังจะพาเหนือไปเจอพ่ออย่างนั้นเหรอ พ่อที่เป็นพ่อจริง‍ ‍ๆ เหตุการณ์วันนี้ทำให้ผมรู้ดีว่าเหนืออยากมีพ่อ แต่เพราะน้ำบอกว่าไม่ได้ติดต่อกับฝ่ายนั้นแล้ว ผมจึงไม่คิดว่าสุดท้ายพวกเขาอาจจะกลับมารักกันอีกครั้ง ‘พี่เบย์’ ภาพหนุ่มแว่นสูงขาว หน้าตาดี คุณหมอรุ่นพี่ของน้ำ ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน เบย์เป็นเอ็กซ์เทิร์น ส่วนน้ำฝึกงานเป็นพยาบาลปีสี่ เอ็กซ์เทิร์นที่ทำให้ผมโมโหทุกครั้ง เพราะมันมาจีบน้ำนี่แหละ “น้ำไม่ได้ชอบเขา” “ถ้าน้ำชอบมัน พี่ก็ไม่ว่า พี่ตามใจน้ำ” เธอเคยบอกผมอย่างนั้น แต่หลังจากนั้นล่ะ หลังจากที่ผมทิ้งเธอไป ในเวลาที่น้ำอ่อนแอ ไม่เหลือใคร เบย์คงเข้าหาน้ำตอนนั้น อีกอย่างเป็นผมเองไม่ใช่เหรอที่บอกให้เธอไป ผมจะไม่โกรธเลยถ้ามันรักน้ำจริง ไม่ใช่ทิ้งให้น้ำอุ้มท้องไม่มีพ่อ พอลูกโตขึ้นมาหน่อย เสือกอยากจะกลับมาหา แต่ถ้าน้ำเลือกที่จะให้พ่อลูกเขาได้เจอกัน มันก็ดีสำหรับเหนือไม่ใช่เหรอ คนนอกอย่างผมจะเอาสิทธิ์อะไรมาออกความคิดเห็น ไม่มีสิทธิ์สักอย่าง พ่อของลูกก็ไม่ใช่ ผัวก็ไม่เชิง ความสัมพันธ์ก้ำ‍ ‍ๆ กึ่ง‍ ‍ๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห อึดอัดทำอะ

“แกคิดว่าเขาควรจะรู้ไหมว่าเหนือน่ะลูกเขา” คำถามของอิงใช่ว่าฉันจะไม่เคยถามตัวเอง หลายต่อหลายครั้งฉันอยากบอกเขาว่าเหนือน่ะคือลูกเขา แต่ลึก‍ ‍ๆ ก็ยังกลัว ลูกที่เขาไม่เคยได้รับรู้เลยตลอดห้าปี ถามว่าถ้าฉันอยากบอกเขาจริง‍ ‍ๆ ฉันก็บอกเขาได้ แต่เวลานั้นคิดว่าไม่บอกจะดีกว่า เมื่อเขาเลือกแล้วที่จะไม่มีฉัน ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเอาตัวเองกับลูกไปเป็นภาระหรือผูกมัดเขาไว้ ลูกอาจเป็นของขวัญล้ำค่ากับฉัน แต่กับเขาอาจไม่ใช่ “เขาไม่ถาม ถ้าเขาถาม ฉันก็คงไม่ปิดหรอก เขาเอาแต่คิดว่าเหนือเป็นลูกคนอื่น ถ้าเขาถามสักนิดว่าใช่ลูกเขาไหม ฉันก็คงไม่ปิด” ลึก‍ ‍ๆ แล้วฉันก็น้อยใจนั่นแหละ น้อยใจที่เขาไม่เชื่อใจกัน น้อยใจที่เขาคิดว่าฉันง่ายกับคนอื่น “แต่เขายอมรับแกได้ทั้ง‍ ‍ๆ ที่แกมีลูกติดและดูแลเหนือดีแบบนี้ เขาก็ไม่เลวนะ ออกจะดีเสียด้วยซ้ำ จะมีผู้ชายกี่คนที่ยอมรับได้” “เดี๋ยวนะอิง แกรับเงินจากหมอธาร์มาหรือเปล่าเนี่ย ทำไมไปอยู่ข้างคนที่ทิ้งเพื่อนเรา” คำพูดของอิงโดนกล้วยเบรกเสียจนตัวโก่ง ดูแล้วเพื่อนฉันจะอยู่กันคนละฝั่ง “ไอ้กล้วย ฉันแค่อยากให้เพื่อนกับหลานม

“พี่รอง เดี๋ยวเถอะ...เอ๊ะ ภูมิ[1]โทรมา” “ว่าไงภูมิ” ‘หมอธาร์กลับบ้านหรือเปล่าครับ’ ภูมิคาใจเรื่องที่เขากับน้องพีพีเห็นญาติผู้พี่ที่ห้างสรรพสินค้า แต่ฝ่ายนั้นบอกว่าอยู่เชียงใหม่ “ไม่นะ ธาร์อยู่เชียงใหม่ไงจ๊ะ” ‘เหรอครับ ผมนึกว่ากลับมา พอดีเห็นคนคล้ายหมอธาร์ งั้นไม่เป็นไรครับป้า ไว้คุยกันนะครับ’ ภูมิวางสายแต่ไม่วางใจ ไอ้ญาติผู้พี่เขามันต้องมีความลับอะไรแน่นอน ไม่อย่างนั้นมันจะปิดบังทำไมว่ามากรุงเทพฯ ถ้าเขาเห็นคนเดียว เขาจะไม่ว่าเลย แต่นี่ทั้งเขาและพีพีเห็น ‘จุงทา’ “มีอะไรเหรอบี๋” “ภูมิโทรมาถามว่าธาร์กลับบ้านหรือเปล่า หรือลูกจะแอบเรากลับบ้านแต่ไม่ให้เรารู้” “เหลวไหล ธาร์ไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ลักษณ์ว่าคนที่ไม่ใช่เด็กแต่กำลังหนีงานมาแอบตามสาว ธาร์มาถึงกรุงเทพมหานครด้วยเที่ยวบินแรกสุดของวัน เขาตรงไปยังห้างที่น้ำบอกว่าวันนี้เหนือจะไปเล่นสวนสนุกอีก ไม่รู้ว่าเขามาช้าหรือว่าอะไร แต่เขากลับไม่เจอทั้งแม่ทั้งลูก “นี่กูบ้าเปล่าวะ” ธาร์ถามแฝดน้องของตัวเอง ยังดีที่ยังไม่ถึงเวลาเข้างานของไธม์ ธาร์จึงมีเวลาปรับทุกข์ก

ใครจะคิดว่าบริษัทที่พ่อกับลุงภาสร่วมหุ้นกันไม่กี่สิบล้านจะเจริญเติบโตระดับพันล้านหมื่นล้าน นี่แหละเขาว่า ทาสหมาทาสแมวน่ากลัวสุดแล้ว ทาสอดได้ แต่น้องหมาน้องแมวต้องไม่อด นี่คือสโลแกนของคนในยุคปัจจุบันเช้าวันถัดมา ผมตื่นขึ้นมาในห้องนอนของน้ำ เมื่อคืนเพราะคิดถึงคนตัวเล็กมาก สุดท้ายจึงเลือกนอนค้างที่นี่ คนทางพัทยาส่งภาพอาหารเช้ามาให้ผมดู ส่วนผมส่งรูปเจ้าสองเหมียวกับแปลงผักไปให้ดู Thar : คิดถึงกับข้าวฝีมือน้ำ SaiNam : ค่ะ เจอกันเย็นนี้นะคะ (สติกเกอร์รูปหน้ายิ้ม) แค่ข้อความเท่านี้ก็ทำผมหน้าบานไปทำงานแล้ว เย็นนี้จะได้เจอกันแล้ว ดีใจจังเลย ผมเข้าคลินิกมาด้วยหัวใจพองฟู ความแห้งเหี่ยวจากเมื่อสองวันก่อนไม่เหลืออีกเลย น้ำกลับมา ผมคงต้องคุยเรื่องอนาคตของเราแล้ว ผมยอมรับให้หมอเบย์นั่นเป็นพ่อของเหนือได้ แต่ไม่ยอมรับมันในฐานะผัวน้ำ ถ้าน้ำจะมีผัว ผมนี่แหละเหมาะสมสุดแล้ว ในฐานะผัวคนแรก ส่วนลูก ผมรักเหนืออยู่แล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งยังรักเจ้าแมวสองตัวของเธอด้วย คงไม่มีผู้ชายคนไหนเข้ากับครอบครัวของเธอได้ดีเท่าผมอีกแล้ว เพราะอย่างนั้นจะกี่ร้อยไอ้ห

“อา...น้ำ พี่จะตาย” ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่จะตาย ฉันเองก็กำลังจะตายไม่ต่างกัน ความคับแน่นอึดอัดทรมานจนฉันต้องขยับโยก ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ ฉันคงอึดอัดและทนไม่ไหว ไม่ได้เจอกันเพียงไม่กี่วัน ความคิดถึงของเราสองช่างอัดแน่นจนไม่อาจจะอดกลั้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังปะปนกับเสียงครางของเราสอง เขาครางต่ำในลำคอเพราะปากหยักยังดูดดึงสองเต้าสล้างของฉันไว้อย่างหลงใหล ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน สิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยเปลี่ยนคือติดนม ไม่ใช่แค่ติดนม เขาติดเซ็กซ์อย่างที่ใครไม่คาดคิดว่าคุณหมออินเทิร์นมาดนิ่งเวลาอยู่บนเตียงจะเร่าร้อนและกระหายอยากทุกวันคืน เวลาผ่านมาห้าปี ความอยากของเขากระหายไม่ต่างจากนักเดินทางที่รอนแรมในทะเลทรายมาแสนนาน เมื่อพบเจอแอ่งน้ำโอเอซิสถึงได้ตะกละตะกลามอย่างตอนนี้ “หมอขา...น้ำไม่ไหว” ฉันร้องครางบอกคนที่ดูดเต้าทั้งสองไม่หยุด ฉันกระเด้งกระดอนบนตัวเขาอยู่นานจนหมดแรง ยิ่งไร้เครื่องป้องกันความแนบชิดของเราสองยิ่งสร้างความสุขสมให้ฉันไปหลายต่อหลายครั้ง แต่เขายังคงไม่ใกล้ถึงฝั่งฝัน “อ๊ะ อ๊า” เขาพลิกกายให้ฉันนอนราบกับพื้น เอวสอบกระเด้งเข้าหาร่างฉ