บางทีรูปแต่งงานอาจติดไว้ที่ห้องนอนก็ได้ ในห้องอาหารที่เป็นเหมือนห้องครัวด้วย โต๊ะกินข้าวสำหรับสี่ที่ เธอบอกให้ผมนั่งรอตรงนั้น เพียงไม่นานต้มจืดผักกาดดองกระดูกหมูกับไข่เจียวต้นหอมก็ถูกวางตรงหน้าผม ห้าปีแล้วสินะไม่ได้กินอาหารฝีมือเธอ “กินด้วยกันไหมน้ำ” “หมอกินเลยค่ะ น้ำกินแล้ว” เธอยิ้มให้ผม วางแก้วน้ำดื่มไม่เย็นให้ผม เพราะรู้ว่าผมไม่กินน้ำเย็น ความใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอจำได้ทำให้ผมเจ็บในอก ถ้าเจอกันแล้วเธอด่า เธอทุบตีผม ให้สมกับนิสัยไม่ดีของผมก็คงจะดี แต่เพราะเธอไม่ได้ทำแบบนั้น เธอไม่โกรธผม เพราะเธอไม่ได้ใส่ใจแล้วสินะ “หมอกินเลยนะคะ เดี๋ยวน้ำไปรดน้ำผักก่อน” เห็นภาพในห้องรับแขกขนาดใหญ่ไร้ภาพของสามีเธอ ความอยากรู้ตีกับคำว่าเหมาะสมและกาลเทศะ “พ่อของเหนือไปไหนแล้วล่ะ” สุดท้ายผมก็ถามออกมา ทนเก็บความอยากรู้ไว้ไม่ไหว “คงตายแล้วมั้งคะ ไม่ได้ติดต่อเลย” คำตอบของเธอทำผมแอบยิ้มในใจ แต่ก็ต้องตีหน้าเศร้า “แย่จัง” น้ำเสียงของผมไม่ได้สื่อเหมือนกับคำพูดที่เปล่งออกไป “ค่ะ แย่จัง” “เธออย่าไปสนใจคน
最終更新日 : 2025-09-10
