รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

“ฉันอยากเลี้ยงลูก” “แกบอกเขาหรือยัง พ่อของลูก” “เขาบล็อกฉันทุกทางเลย” “ไอ้ชั่ว! ไอ้เลว!” อิงกับกล้วยก่นด่าผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันไม่ยอมบอกว่าคือใคร “แล้วแกจะเอายังไงต่อ เลี้ยงเด็กต้องใช้เงินนะ แล้วถ้าแกท้องแบบนี้จะทำงานไหวเหรอ” คำถามของกล้วยใช่ว่าฉันจะไม่กังวล ฉันก็กังวลเหมือนกัน “เขาให้เงินไว้ กับห้องนี้ แต่ฉันว่าจะขายแล้วไปซื้อบ้านหลังเล็ก‍ ‍ๆ อยู่” ฉันบอกเล่าความคิดของตนเอง อยากย้ายไปอยู่ต่างอำเภอที่ค่าใช้จ่ายไม่สูงแบบกลางเมืองอย่างทุกวันนี้ อีกอย่างห้องนี้ราคาค่อนข้างแพง ไหนจะค่าส่วนกลางเดือนละหลายพันอีก ฉันคงจ่ายไม่ไหว ทั้งสองเหมือนกำลังใช้ความคิด เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยเก่ง จึงอยากให้เพื่อนช่วยคิดว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิต “ปล่อยเช่ารายวันไหม ฉันว่าน่าจะได้เงินดี รุ่นพี่ที่ฉันรู้จักเขาก็ปล่อยเช่ารายวันผ่านแอป รายได้ดีอยู่นะแก ฉันว่าห้องนี้ให้เช่าวันละสามถึงสี่พันได้สบาย‍ ‍ๆ ” คำพูดของอิงทำให้ฉันและกล้วยตาโต เพราะไม่มีความรู้เรื่องอสังหาริมทรัพย์ทำให้ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ “แกให้แม่บ้านที่ทำให้ประจำนั่นแหละทำค

พวกเขามีห้องที่อยากปล่อยเช่ารายวัน แต่ไม่มีเวลาจัดการ จึงจ้างให้ฉันจัดการให้ มันก็เป็นข้อดีของฉันที่มีห้องเช่าหลาย‍ ‍ๆ ห้อง ถ้าเกิดห้องเราไม่ว่างก็ยังมีห้องอื่น ทั้งยังมีห้องหลาย‍ ‍ๆ ขนาดให้ลูกค้าได้เลือกสรร ค่านายหน้าที่ได้ก็ค่อนข้างดี รายได้ของฉันตอนนี้ขึ้นเป็นหกหลักต่อเดือน ซึ่งถือว่ารายได้ดีกว่ากล้วยและอิงเสียอีก “แกเก่งน้ำ อย่าดูถูกตัวเอง ใครไม่เห็นค่าเราไม่เป็นไร แต่เราต้องเห็นค่าตัวเองจำไว้” คำพูดของกล้วยทำให้ฉันพยักหน้ารัว‍ ‍ๆ น้ำตารื้นเพราะซาบซึ้งใจกับคำพูดของเพื่อน “แกห้ามร้องไอ้น้ำ กินข้าวกันยังไม่อิ่ม หยุดเลย ฮึบ‍ ‍ๆ ไว้” คำสั่งของเพื่อนทำให้เราสองคนต้องฮึบน้ำตาไว้ก่อนจะหัวเราะกันสองคนอย่างอารมณ์ดี “เร็วจัง อีกไม่กี่สัปดาห์พวกเราก็จะได้เห็นหน้า ‘เหนือ’ แล้ว ตื่นเต้นจังแก ลูกดิ้นอีกแล้ว” “ไหน‍ ‍ๆ ว่าไงครับ ‘เหนือ’ หลานป้า” ยิ่งได้ยินเสียงกล้วย เหนือทั้งเตะทั้งถีบจนฉันเจ็บไปหมด “หลานอยากคุยกับป้ากล้วย ถีบใหญ่เลย” ฉันว่ายิ้ม‍ ‍ๆ แต่คนโดนหลานถีบนี่สิ น้ำตาจะแตกแล้ว “วิดีโอไปหาอิงดีไหม” “เอาสิ ไม่รู้

ความรู้สึกตอนนี้ เราแค่คนเคยรู้จักกัน “หมอช่วยดูให้หน่อยค่ะ ฉันอยากบำรุงผิว” ฉันตัดบทพร้อมทั้งยกมือข้างซ้ายขึ้นลูบใบหน้าของตัวเอง หวังให้แหวนเพชรเม็ดไม่ใหญ่มากบนนิ้วนางข้างซ้ายกระแทกสายตาเขา ใช่ เขาเห็น แต่สีหน้าเขายังคงเดิม เป็นมุกเดิม‍ ‍ๆ ที่ฉันใช้ปิดกั้นผู้ชายที่เข้าหา นั่นคือการสวมแหวนแต่งงานทั้ง‍ ‍ๆ ที่ไม่เคยได้แต่งงาน “ครับ เดี๋ยวผมให้พนักงานจัดทรีตเมนต์กับดริปวิตามินให้น้ำนะครับ ใช้เวลาสักหน่อย ไม่รู้ว่าน้ำมีเวลาหรือเปล่า” “พอมีเวลาอยู่บ้างค่ะ” เพราะเวลานี้เพิ่งจะสิบโมงเช้า ฉันต้องกลับไปรับลูกชายประมาณบ่ายสามครึ่ง เราเพิ่งย้ายบ้านเข้ามาใกล้ในตัวจังหวัดมากขึ้นเมื่อลูกชายของฉันจะเข้าโรงเรียนอนุบาลนี่แหละ ครั้งนี้ฉันเลือกซื้อบ้านสองชั้น มีพื้นที่พอสมควร และอยู่ในหมู่บ้านค่อนข้างดีกว่าบ้านเช่าหลังเก่า ธุรกิจปล่อยเช่าคอนโดรายวันของฉันค่อนข้างดีขึ้นมากในสองปีที่ผ่านมา และมีหลายครั้งที่ได้เป็นนายหน้าขายคอนโด ต้องยอมรับว่าอาชีพนี้ทำเงินค่อนข้างดี พอที่จะทำให้ฉันสามารถซื้อบ้านเป็นของตัวเอง ในจังหวะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห

“น้องไปเล่นสระผู้ใหญ่ ถึงจะว่ายน้ำเป็น ผมอยากให้น้ำเตือนลูกหน่อย อีกอย่างพาลูกมาว่ายน้ำควรนั่งเฝ้าลูกสิ ไม่ใช่นอนเฝ้า” ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร แต่ผมก็ตำหนิเธอไปแล้ว “ขอโทษค่ะ ต่อไปจะระวัง เหนือกลับบ้านเลยไหมลูก” นึกอยากเคืองพ่อของลูกเธอ ทำไมไม่มาช่วยเธอเลี้ยงลูก แล้วนั่นหอบของพะรุงพะรังไม่มีคนช่วยถือ ไหนต้องจูงเด็กชายสุดดื้อคนนั้นอีก ผมกระโดดลงสระน้ำว่ายวนหลายรอบเพื่อให้ลืมใบหน้าของคนที่เพิ่งเจอเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เธอมีลูก เธอแต่งงาน ดูจากอายุของเด็กคนนั้น สามขวบอย่างนั้นเหรอ เธอคลอดลูกหลังจากที่ผมไปได้สองปี ท้องอีกเก้าเดือน แสดงว่ามีแฟนใหม่ตั้งแต่ผมทิ้งไปเลยสินะ เป็นไงล่ะ ทิ้งเงิน ทิ้งรถ ทิ้งคอนโดไว้ให้เขาไปใช้กับผัวใหม่ ผัวเก่าอย่างผม แฟนสักคนยังไม่มี เธอมูฟออนไปนานแล้ว ส่วนผมเรียนหนัก ไม่อยากสานสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น พอพ่อมาเปิดสาขาเชียงใหม่ ผมขอมาอยู่ประจำที่นี่ทันที เพียงเพราะหวังลม‍ ‍ๆ แล้ง‍ ‍ๆ ถ้าเราสองคนมีวาสนาต่อกัน คงได้เจอกันอีกครั้ง เป็นไง ได้เจอสมใจมึงแล้วไง แต่ไม่ได้มาแค่น้ำคนเดียว มาทั้งลูกทั้งผัว แม่ง!

เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้ฉันต้องละมือจากต้นหอมตรงหน้า เชียงใหม่เวลาสายก็ร้อนไม่น้อย ฉันอยู่ในชุดผ้าปิดหน้า เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว มองคนที่อุ้มแมวทั้งสองตัวในวงแขน “รวยรวย เมนี่!” เจ้าแมวไม่รักดี ฉันก็เห็นมันพันแข้งพันขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน มันข้ามไปฝั่งนั้นตอนไหนกันนะ “ผมเอาแมวมาคืน” สรรพนามของเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อหลายปีก่อนที่เขาแทนตัวเองว่า ‘พี่’ แต่ตอนนี้เขาแทนตัวเองว่า ‘ผม’ ก็ดีเหมือนกัน เราสองคนไม่ได้มีความจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกันด้วยซ้ำ “ขอโทษนะคะ ปกติเจ้าสองตัวนี่ไม่เคยข้ามไปบ้านใคร” เพราะอย่างนี้แหละฉันเลยไม่ได้ระวัง ไม่คิดว่าเจ้าแมวพวกนี้จะพากันข้ามไปหาผู้ชาย รู้ไหมว่าผู้ชายนั่นเป็นของต้องห้าม อย่าไปใกล้เด็ดขาด “น้ำทำอะไรอยู่เหรอ” “ทำสวนน่ะค่ะ” “ขอเข้าไปดูหน่อยได้ไหม ‘คนที่บ้าน’ ไม่ว่านะครับ” คำถามของเขาทำฉันชะงัก‘คนที่บ้าน’ คำถามหยั่งเชิงอย่างนั้นสินะ “น้ำไม่ค่อยสะดวกค่ะ” ฉันบอกปัดพร้อมทั้งอุ้มแมวสองตัวเข้าบ้าน ไม่ทำแล้วสวน ไว้ค่อยทำตอนเย็น‍ ‍ๆ งานการไม่มีทำหรือไง ทำไมยังไม่ไปทำงานอีก ได้ยินว่าคลินิกเพิ่งเปิดไม่