Todos os capítulos de รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ): Capítulo 71 - Capítulo 80

“อร่อยมากครับ อิ่มแล้วครับ” คนอร่อยมากบอกผม พร้อมทั้งยกจานที่กินจนหมดเกลี้ยงไม่มีข้าวติดสักเม็ดให้ผมกับน้ำดู “วันนี้คงอร่อยจริง ขอเพิ่มด้วย” น้ำว่า ทั้งยังยีหัวลูกชายตัวเล็ก “ไปเดินย่อยกันครับ รวยรวย เมนี่ ไปเดินเล่นกัน” เจ้าแมวสองตัวรีบลุกจากที่นอนบิดขี้เกียจโดยการยืดเส้น จากนั้นก็รีบวิ่งตามผมและเหนือไปยังแปลงผักข้างบ้าน “เมื่อวานเหนือเจอคุณย่าเหรอครับ” ผมถามเด็กชายตัวเล็ก ผมไม่ได้จับจูง อยากให้แกเดินเล่นตามสบาย ไม่ใช่มาเดินเพราะผมบังคับมา นิสัยบางอย่างถ้าเราอยากให้ติดตัวลูก ต้องเริ่มสร้างตั้งแต่เด็ก ลูกจะจำสิ่งที่ทำมากกว่าสิ่งที่เราพูดให้จำ เหนือทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้าและรีบตอบ “ครับ คุณย่าคนสวย แม่บอกว่าคุณย่าเป็นดารา” ตัวแค่นี้รู้จักดาราเสียด้วย “คุณย่าเป็นแม่ของพ่อ” ผมหยุดเดินตรงกลางสนามหญ้า นั่งลงให้ระดับความสูงของเราสองคนเท่ากัน “แม่? เหมือนแม่น้ำเป็นแม่เหนือน่ะเหรอครับ” เจ้าลูกชายถามพร้อมทั้งใช้ความคิด “ใช่ครับ” “พ่อเคยอยู่ในท้องย่า เหมือนที่เหนือเคยอยู่ในท้องแม่ใช่ไหมครับ” นอกจากพูด ลูกชา

“ถึงพี่ธาร์จะเลิกกับน้ำ พี่เขาก็ให้เงินกับคอนโดน้ำไว้ น้ำถึงได้มีเงินเลี้ยงเหนือมาได้ จะว่าพี่ธาร์ทิ้งก็ไม่ถูก เพราะตอนนั้นเราสองคนตกลงกันแบบนั้นเอง” สายน้ำไม่ได้ลงลึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับธาร์ แต่คิดว่าศศิตาคงเข้าใจ “พอได้เจอกันอีกครั้ง ถึงพี่ธาร์จะคิดว่าเหนือไม่ใช่ลูกตัวเอง แต่พี่ธาร์ก็ไม่เคยรังเกียจน้ำหรือเหนือสักครั้ง เขารักเหนือเหมือนเป็นลูกของตัวเอง ก่อนที่เขาจะรู้ด้วยซ้ำว่าเหนือเป็นลูก จะมีสักกี่คนที่แสนดีแบบพี่ธาร์ น้ำขอบคุณคุณแม่อีกครั้งนะคะ ที่เลี้ยงพี่ธาร์มาดีเหลือเกิน” “โธ่หนูน้ำ ทำไมเป็นคนดีอย่างนี้” ศศิตาโอบกอดลูกสะใภ้ จิตใจของสายน้ำใสและเย็นเหมือนชื่อของเธอ จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ท้องไม่มีพ่อ แต่กลับไม่โกรธไม่เกลียดพ่อของลูก “เหนือเป็นของขวัญ เป็นตัวแทนของคนที่น้ำรัก เป็นน้ำที่คอยหล่อเลี้ยงหัวใจของน้ำ สำหรับน้ำ ลูกคือคนที่ทำให้เราเป็นคนดีและอยากทำแต่สิ่งดี น้ำไม่เคยเสียใจที่มีลูกกับพี่ธาร์เลยค่ะ” “ขอบคุณมากหนูน้ำ ขอบคุณที่แสนดีกับธาร์ ขอบคุณที่เลี้ยงเหนือมาอย่างดี” ศศิตาเช็ดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า น้ำตาที่เกิดจากความปลื้มใจและปีติกับคำบอ

“พี่ก็คิดว่าน้ำจะเข็ดไม่อยากมีอีกแล้ว” ธาร์ลูบหลังคนตัวเล็กอย่างรักใคร่ ตัวก็เล็กนิดเดียว แต่ทำไมกันนะหัวใจของเธอถึงได้แข็งแกร่งเกินตัว “น้ำบอกแล้วไง เหนือคือของขวัญล้ำค่าของน้ำ ไม่มีเหนือน้ำไม่มีทางรู้เลยว่าเพื่อนที่คบกันจริงใจและแสนดีกับน้ำแค่ไหน ไม่มีเหนือน้ำไม่มีทางรู้ว่าหัวใจของพี่ธาร์งดงามแค่ไหน แล้วแบบนี้น้ำจะเข็ดได้ยังไง” สายน้ำเงยหน้ารับจุมพิตแสนหวานจากเขา กลีบปากบางเผยอเล็กน้อยให้เขาได้ดูดกลืนอย่างบางเบา จากนั้นเรียวลิ้นหนาก็กระหวัดรัดเรียวลิ้นเล็กบาง เสียงครางบางเบาจากคนในอ้อมกอดสร้างความพึงพอใจให้คุณหมอหนุ่ม “ไปผลิตลูกกันครับ”คนฟังหน้าแดงเพราะคำชวนที่ส่งผลให้ท้องน้อยของเธอวูบวาบ อย่างนี้ใช่ไหมที่บอกว่าผีเสื้อกำลังกระพือปีกอยู่ในนั้น “ครั้งนี้พี่จะทำอย่างตั้งใจ อยากได้ลูกสาว” เขาว่าในขณะอุ้มคนที่ต้องปฏิบัติภารกิจทำลูกด้วยกัน “น้ำอยากได้แฝดเลยไหม เดี๋ยวพี่ทำให้” คนโม้อย่างอารมณ์ดีหัวเราะคิกคัก “เอาค่ะ น้ำอยากได้ลูกสาวแฝด” คนอยากได้ลูกสาวแฝดตาลุกวาว เธอมองคนบนร่างที่เปลื้องผ้าตัวเองออกเร็วยิ่งกว่าครั้งไหน‍ ‍ๆ ชอบจังผิ

“ป้ากล้วย ป้าอิง” เสียงเด็กชายตัวเล็กร้องเรียกและโผเข้าหาทั้งสองสาว “คนเก่งของป้า” เป็นกล้วยที่อุ้มเหนือขึ้นมากอดด้วยความคิดถึง “สวัสดีค่ะ” เพื่อนสาวทั้งสองของฉันยกมือไหว้คุณพ่อของเหนือ “พี่ธาร์ คนนี้กล้วยค่ะ คนนี้อิง” ฉันแนะนำเพื่อนทั้งสองให้เขารู้จัก เขาคงจะคุ้นหน้าทั้งสองบ้างเมื่อครั้งที่เราทั้งสามฝึกงาน “สวัสดีครับ ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลน้ำกับเหนือมาอย่างดี” ความซาบซึ้งใจของเขาอยู่ในน้ำเสียง ความรู้สึกอุ่นซ่านครอบคลุมหัวใจฉันทันที “ยินดีมากค่ะ จริงไหมครับคนเก่ง” กล้วยตอบทั้งยังหอมแก้มคนในอ้อมกอดไม่หยุด เหนือพยายามเบี่ยงกายหลบ หัวเราะคิกคักกันอย่างอารมณ์ดี “อย่าแกล้งเหนือ เหนือกลัวแล้ว” “พอได้แล้ว อย่าแกล้งหลาน เดี๋ยวคืนนี้นอนละเมอ” เป็นอิงที่แย่งเหนือไปอุ้มไม่ให้กล้วยได้แกล้งหลานต่อ ฉันกับพี่ธาร์มองภาพนั้นแล้วก็ยิ้ม “เหนือรักป้าอิง” เด็กชายช่างอ้อนกอดคออิงแน่น พร้อมทั้งปรายตาไปหากล้วย “แกล้งป้าใช่ไหมเจ้าเหนือ เรานี่นะเจ้าเล่ห์เหมือนใคร” กล้วยที่เดินตามอิงเข้าบ้านว่าคนเจ้าเล่ห์ “เหมือนพ่อ

“พีพีเขาติดลุงธาร์ค่ะ พอได้เจอก็อยากให้อุ้ม นี่คงหวงแหละค่ะ” ลูกพีชกระซิบบอก ฉันเพิ่งรู้ว่าเราสองคนอายุไล่เลี่ยกัน จึงตกลงเรียกกันเหมือนเพื่อน “เด็กเล็กเป็นแบบนี้แหละ ยังไม่พ้นวัยหวงของ” ใบบุญญาหรือหมอใบอธิบาย ฉันเพิ่งรู้ว่ารุ่นพ่อของ ‘โชติ’ เนี่ยเขาเป็นหมอกันหมด หมอใบกำลังเรียนต่อเฉพาะทางด้านจิตเวชศาสตร์เพื่อเป็นจิตแพทย์ในอนาคต ไม่แปลกที่เธอจะเข้าใจพฤติกรรมของเด็ก “เพราะพี่ภูมิแหละเอาใจลูก เห็นน้ำตาไม่ได้ แพ้น้ำตาลูก” ลูกพีชบ่นในขณะผู้เป็นสามีอย่างพี่ภูมิพาน้องพีพีไปเดินเล่นข้างนอก โดยมีเจ้าสองเหมียวรวยรวยกับเมนี่เดินตาม “พีพีอยากเล่นกับแมวไหมคะ” เสียงคุณพ่อพูดกับลูกสาวคะขา ฟังแล้วทำให้ฉันยิ้มตาม เพราะแบบนี้สินะพี่ธาร์ถึงอยากได้ลูกสาว “พี่ภูมิน่ะ เอาใจทั้งเมียทั้งลูกค่ะ เลยดื้อทั้งสองคน” หมอใบกระซิบกระซาบให้ฉันฟัง “น้อย‍ ‍ๆ หน่อยค่ะคุณหมอ” ลูกพีชส่งค้อนให้คุณหมอสาว จากนั้นก็หันกลับมาถามฉัน “ป้าศิตาบอกว่าน้ำทำน้ำเงี้ยวอร่อยมาก เราเลยจะมาฝากท้อง” ลูกพีชว่าและทำท่าลูบท้อง ฉันหัวเราะคิกกับท่าทีเป็นกันเองของทั้งสองสาว