บททั้งหมดของ His Perfect Servant : บทที่ 41 - บทที่ 50

Chapter 41 – Cracks in the CalmUmaga pa lang, ramdam na ni Althea na may kakaiba sa paligid. Habang nasa veranda siya, nagkakape at nagbabasa ng notes para sa small project na ginagawa niya, napansin niyang mas tahimik kaysa dati ang mga tauhan ng mansion. Parang may inaabangan.Pagbukas ng malaking gate, tumigil siya sa pagbasa. Isang black luxury car ang pumasok, at halos bumigat agad ang dibdib niya nang makita kung sino ang bumaba.Clarisse.Elegant, poised, pero malamig ang tingin. Ang dating kasintahan—o halos fiancée—ni Adrian na laging ipinipilit ng pamilya Velasco para sa kanya.Halos mabitawan ni Althea ang tasa ng kape. Hindi siya handa.“Good morning,” magalang na bati ng isa sa staff, pero halatang kinakabahan din.Dire-diretso si Clarisse papasok, dala ang presensyang hindi pwedeng balewalain. “Where is Adrian?” malamig niyang tanong, parang hindi man lang pinansin ang presensya ni Althea.

Chapter 43 – An Unexpected AllyMagdamag halos walang tulog si Adrian at Althea. Parehong pagod sa dami ng nangyari: ang investigation, ang social media firestorm, at ang ultimatum ng pamilya Velasco. Kahit anong higpit ng yakap nila sa isa’t isa, ramdam nila ang bigat ng unos na paparating.Habang nakahiga si Althea, nakatingin lang siya sa kisame, hawak ang kamay ni Adrian. Tahimik, pero ramdam ang takot sa dibdib.“Adrian…” mahina niyang simula, “paano kung tama sila? Paano kung mawalan ka ng lahat… dahil sakin?”Mabilis siyang tumagilid, hinarap ito at hinawakan ang pisngi niya. “Then I’ll start from zero. Basta kasama kita, I don’t care.”Napaluha si Althea. Gusto niyang maniwala, gusto niyang kumapit. Pero sa likod ng isip niya, hindi mapigilan ang tanong: Hanggang saan kami tatagal?Kinabukasan, habang abala si Adrian sa mga papeles ng ospital, nakatanggap siya ng tawag mula sa isang hindi kilalang numero.

Chapter 45 – Whispers in the DarkHindi na bago kay Adrian at Althea ang mga matang mapanghusga. Pero ngayong mas nakikita na sila sa publiko bilang magkasama, mas mabilis na ring kumalat ang mga bulong at sabi-sabi.Isang umaga, habang nasa coffee shop si Althea kasama ang kaibigan niyang si Mia, napansin niyang tila may ilang babaeng nakatingin sa kanila mula sa kabilang mesa. Pabulong ang usapan ng mga ito, sabay titingin sa kanya, tapos tatawa ng palihim.“Teh, ignore mo na lang,” bulong ni Mia, sabay kuha ng straw para sa frappe niya.“Pero… obvious ba na ako yung pinag-uusapan nila?” mahinang tanong ni Althea, kinakabahan.Pinilit ni Mia na ngumiti. “Medyo. Pero huwag mong dibdibin, hindi mo naman sila kilala.”Pero bago pa sila makalayo, narinig mismo ni Althea ang isang linya na halos sumaksak sa puso niya:“Siya ba talaga yung babae ni Dr. Velasco? Para namang hindi bagay. Mas mukha siyang… ano… helper kaysa partner.

Chapter 47 – The Safe Haven“Adrian…” bulong ni Althea, habang nakahiga sila sa veranda sofa, nakabalot sa iisang kumot. “Sometimes I feel like the world wants to take you away from me.”Napatingin si Adrian sa kanya, mahinang natawa pero halatang may kirot. “Then let’s not give them the world. Keep me here, with you.”At hinalikan niya ang dulo ng ilong nito, kasunod ng banayad na halik sa labi.Kinabukasan, imbes na pumasok agad si Adrian sa hospital, pinili niyang manatili muna ng ilang oras kasama si Althea. Ginawa niya ito nang walang paalam sa assistant niya—isang desisyon na hindi karaniwan para sa laging abalang doktor.Habang naglalakad sila sa hardin ng villa, nakayapak si Althea sa damuhan, hawak ang kamay ni Adrian.“Alam mo, ngayon lang ako nakalakad ng ganito—walang takot, walang iniisip, parang normal lang tayong dalawa.”Napangiti si Adrian. “Kung gusto mo, gawin natin ‘to every morning. Gusto kong m

Chapter 49 – Silent HealingTahimik ang gabi sa penthouse ni Adrian. Ang tanging ilaw ay ang malambot na glow ng mga lamp shade at ang kumikislap na city lights sa labas ng malaking bintana. Sa kabila ng gulo at ingay ng mga kumakalat na tsismis, ang mga oras na iyon ay tila hiningang pahinga para kay Adrian at Althea.Nakahiga si Althea sa sofa, nakapikit, habang banayad na hinahaplos ni Adrian ang kanyang buhok. Hindi man niya sabihin nang direkta, ramdam na ramdam ni Adrian ang bigat ng lahat ng pinapasan ng babae—yung sakit ng pagdududa ng ibang tao, yung pangungutya, at higit sa lahat, yung takot na baka isang araw ay sumuko siya sa bigat ng lahat.“Hey,” mahinang bulong ni Adrian, halos pabulong lang na parang baka magising ang buong mundo kung lalakasan niya. “I’m here. No matter what they say, no matter how loud the noise gets out there... I’m not letting go.”Bumukas ang mga mata ni Althea, may bakas ng pagod at luha, pero may ningning di