Todos los capítulos de พยศรัก: Capítulo 31 - Capítulo 40

“หัวหน้าสวยจังเลยค่ะ”  ต้องดาวยิ้มให้กับสาวน้อยที่สดใสน่ารักตรงหน้า “หนูไม่กวนหัวหน้าแล้วค่ะ ต้องการอะไรกดเรียกได้เลยนะคะ ตามชาร์ทตรงนั้นเลยค่ะ”            “ขอบใจจ๊ะ” ต้องดาวมองตามการชี้ของหยุ่นตั๋ว เธอเห็นผังเจ้าหน้าที่ทั้งหมดของแผนกเธอ มีชื่อ มีหน้าที่และเบอร์ภายใน ต้องดาวมองทุกคนจนครบสิบห้าคนเลยทีเดียวกับแผนกวิเคราะห์ในเครือกอนคาโลกรุ๊ป และที่สำคัญไม่ใช่คนจีนเพียงอย่างเดียว ดูจากชื่อและหน้าตาแล้วหลายชาติมาก ประธานเครือกอนคาโลไม่ธรรมดาจริงๆ เขาทุ่มกับแผนกนี้มาก ต้องดาวเรียกทีมของเธอเข้ามาคุยทีละคนอย่างเอาใจใส่ละเอียดละออ เพราะสิ่งสำคัญอันอับแรกคือเธอต้องรู้จักใกล้ชิดผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ต้องดาวจะเริ่มต้นกับทุกคนโดยการถามชื่อที่เป็นกันเองไม่ใช่ชื่อที่ติดอยู่หน้าชาร์ท และสมองของเธอก็จดจำชื่อเล่นของผู้ใต้บังคับบัญชาได้ทุกคนที่เธอเรียกมาคุยแล้ว ช่วงเช้าต้องดาวคุยได้เพียงหกคนเท่านั้น เพราะแต่ละคนเธอใช้เวลาค่อนข้างนาน การสั่งงานคนต้องรู้ว่าเขาทำอะไรได้ ถนัดด้านไหนและจะสามารถพัฒนาต่อ

อ๊วก อ๊วก อ๊วก ไบรอัลค่อยๆ เปิดดวงตาอย่างเกียจคร้าน เมื่อร่างกายเขายังต้องการพักผ่อนต่อ แต่เสียงของใครที่เขาไม่ต้องเดาก็รู้กำลังทรมานอยู่ไม่น้อยดังเล็ดรอดออกมา            “ไหวมั้ยคุณ” ไบรอัลเดินไปยืนติดประตูห้องน้ำและถามออกไป            “ปวดหัวแทบระเบิด”            หึ หึ หึ ไบรอัลหัวเราะในคอ และเดินออกมาจากห้องนอน เข้าไปในครัวเขาเปิดตู้เย็นหยิบฮอทดอกออกมาแล้วยัดใส่ไปในไมโครเวฟ และอีกสองนาทีเขากลับเข้าไปในห้องนอนในมือถือถาดที่มีฮอทดอกหนึ่งชิ้นน้ำหนึ่งแก้วและยาแก้ปวดที่เขาหยิบติดมือมาด้วยเมื่อเช้านี้จากห้องของเขา            “กินฮอทดอกรองท้องและกินยาซะ” ไบรอัลวางทุกอย่างตรงหน้าเธอ ที่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ไม่ค่อยดีนัก ส่วนตัวเขาก็กลับขึ้นเตียงล้มตัวลงนอนต่อทันที ต้องดาวมองตามไบรอัลเพียงเสี้ยววินาท

“มันกะทันหัน และน้องก็ไม่อยากให้พี่ต้องเดือดร้อน ถ้าป๊ารู้เข้าคงจะโกรธพี่มาก” อี้ไป๋ลูบศีรษะน้องสาวของตนเองอย่างเวทนา แม้เขาจะเป็นผู้ส่งเสียน้องสาวมาโดยตลอดแต่ทุกอย่างทำแบบลับๆ โดยที่อี้ไป๋ไม่เคยออกหน้าว่าเงินนั้นมาจากเขา เขาบริจาคเงินผ่านหน่วยการกุศลโดยมีเงื่อนไขให้หน่วยงานนั้นรับน้องสาวเขาไว้เป็นบุคลากรที่ได้รับทุน ซึ่งจริงๆแล้วเงินพวกนั้นมาจากเขาโดยทั้งสิ้น มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่ป๊าจะไม่รู้ว่าเขาแอบส่งเสียน้องสาวมาโดยตลอด ต้องดาวจึงสามารถอยู่ที่วอชิงตันได้อย่างไม่ลำบากเพราะตระกูลเหยาเป็นตระกูลที่มั่งคั่งตระกูลหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ แต่เธอไม่เคยเปิดเผยตัวว่าเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเหยา เวลานานนับสิบปีทุกคนที่นี่คงลืมเลือนไปแล้วว่ายังมีเธออยู่            “ที่นี่ก็โอเคดีนะ ว่าแต่เราทำงานที่ไหนเหรอ”            “แถวๆนี้แหละคะ” ต้องดาวไม่อยากบอกว่าเธอทำงานให้กับบริษัทต่างชาติ       

“คุณไม่หิวเหรอ”            “ไม่เพราะผมทานแล้วใครจะเหมือนคุณละไม่รู้จักดูแลตัวเองเสียเลย”            “คุณเจ๋ง” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ            “คืออะไร”            “ก็ชมคุณไง คุณเจ๋งจริงๆ ฉันยอมรับว่าคุณเป็นคนดูแลตัวเองได้ดีมาก มากจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้ชายเต็มตัว”            “ฟังดูแปลกๆ แต่ผมคิดในแง่บวก นั่นก็ถือว่าเป็นคำชมเสียแล้วกัน และผู้ชายที่เขาพัฒนาแล้วส่วนใหญ่ก็เป็นแบบผมกันทั้งนั้น เอาอย่างคนที่คุณรู้จักหมอต้าเทียนเซียนเป็นไง นั่นเขาดูแลตัวเองได้ดีเยี่ยมแล้วเขายังสามารถดูแลคนที่เขารักได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลย”          &nb

“ถ้ามันเป็นอุบัติเหตุก็ดีไป ทางนั้นคงไม่เดือดร้อนมากนัก อย่างไรแล้วประกันคงต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว”            “ครับ แต่ข่าววงในแว่วมาครับว่าทางเหยาอี้ไป๋สร้างสาเหตุการเกิดเพลิงไหม้ครั้งนี้ครับ บริษัทประกันจึงขอทำเรื่องสอบสวนก่อนครับถึงจะยอมจ่ายเงินให้”            “เราต่างรู้ว่าเหยาอี้ไป๋เล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงธุรกิจไม่ธรรมดา แต่ความสามารถระดับเขาไม่มีทางทำให้ตัวเองต้องเสื่อมด้วยเรื่องแบบนี้แน่ๆ” อี่เจ๋อเห็นด้วย ดีไม่ดีบริษัทประกันจะโดนเหยาอี้ไป๋ฟ้องกลับเรียกค่าความเสียหายมากเป็นทวีคูณเสียไม่ว่า เพราะถ้าเป็นคนตรงหน้าเขาตอนนี้รับรองว่าทันทีที่เกินระยะเวลาแค่วินาทีเดียวเอกสารการฟ้องจะไปถึงศาลในเวลาเปิดทำการแน่นอน            “ส่วนเรื่องของน้องสาวเหยาอี้ไป๋ เดี๋ยวช่วงบ่ายคงทราบครับ จะว่าแปลกก็แปลก จะว่าบังเอิญก็ได้ ที่คุณต้องดาวดันแซ่เหยาเหมือนกันกับเหยาอี้ไป๋ ถ้าข