All Chapters of หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ): Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ ๖๑พลังจากเทพโอสถ           จินเทียนหลุนนิ่งไปเมื่อได้ยินว่าชายารักจะรักษาตน จิ่วเหลียนฮวามองข้ามสายตาตั้งคำถามนี้เพราะเข้าใจชายหนุ่มดี สตรีธรรมดาเช่นนางกล่าวว่าจะรักษาบาดแผลที่โดนลงไสยเวทย์ชั้นต่ำจะไม่รู้สึกตั้งคำถามได้อย่างไร           “หากท่านอ๋องเชื่อใจหม่อมฉัน ให้หม่อมฉันรักษาให้นะเพคะ” มือบางเอื้อมจับมือเขา มอบสายตาจริงใจให้อีกฝ่ายจนจินเทียนหลุนพยักหน้ารับ          “ได้ เปิ่นหวางเชื่อใจเจ้า”          จิ่วเหลียนฮวายิ้มเมื่อได้รับความเชื่อใจจากอีีกฝ่าย นี่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเก็บเป็นความลับนางจึงไม่ได้ส่งสายตาให้องครักษ์ทั้งสองของจินเทียนหลุนออกไปก่อน          ในใจนึกถึงเทพโอสถที่มีใจเชื่อมกับนางทุกอย่าง   &nb

บทที่ ๖๓ก็แค่เปลี่ยนสถานที่นอน เสนาบดีหยางและฮูหยินรองไปส่งขันทีที่หน้าประตูใหญ่ ลานเรือนกว้างตรงนี้จึงเหลือเพียงหยางเซียงยี่ หยางเซียงอ้ายและสาวใช้คนสนิทของทั้งสองหยางเซียงอ้ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานหยดกับพี่สาวต่างมารดาสวนทางกับแววตาและคำพูด“ยินดีกับพี่หญิงด้วยเจ้าค่ะ ในที่สุดก็จะได้เป็นชายาเอกของท่านอ๋องที่โปรดปรานชายารองยิ่งกว่าสิ่งใด น้องได้ยินว่าวันนี้ท่านอ๋องพาชายารองแซ่หม่าคนนั้นไปเที่ยวนอกเมือง คงเป็นเพราะอยากรักษาน้ำใจของนางกระมัง จวนจือเล่อนี้จะยังมีที่ยืนให้พี่หญิงอยู่หรือไม่”ประโยคที่สื่อถึงการแสดงความยินดีมีหนึ่งประโยค ส่วนประโยคยืดยาวที่เหลือเพื่อกลบความริษยาในใจของตนโดยการทำร้ายจิตใจผู้อื่นโดยไม่สนความรู้สึกยิ่งเห็นในมือพี่สาวกอดราชโองการไว้สองฉบับ ในใจก็ให้คิดแค้นบิดาที่ไม่ยอมยกมารดานางขึ้นเป็นภรรยาเอกเสียที เพราะหากเป็นเช่นนั้น นางคิดว่าตนย่อมมีโอกาสได้รับการคัดเลือกเป็นชายาเอกชินอ๋อง“สรุปเจ้าอยากแสดงความยินดีจริงหรือไม่”หยางเซียงอ้ายย

บทที่ ๖๕ใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ขณะที่หนุ่มสาวกำลังมีความสุขกับการได้ใช้เวลาร่วมกันทำกิจกรรมนั้น อีกทางฝั่งหนึ่งกำลังจับตาดูความสัมพันธ์ของทั้งสอง มุมปากภายใต้หน้ากากกระตุกยิ้มเหี้ยม“หึ! นางรู้หรือไม่ว่าคนที่นางกำลังยิ้มให้คือบุตรของคนที่สั่งประหารล้างโครตตระกูลหม่า”“ไม่รู้ยังดีเสียกว่าขอรับนายท่าน หากรู้แล้วนางยังยิ้มยินดีปรีดาให้เด็กเมื่อวานซืนนั่นอยู่ก็เท่ากับใช้งานยากแล้ว สตรีที่ผ่านความยากลำบากมาเพียงลำพังมีหรือจะคิดเผื่อบิดามารดาญาติพี่น้องได้”บุรุษหนุ่มที่ใส่หน้ากากเช่นเดียวกับบุรุษวัยกลางคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยันเล็กน้อยเขามีนามว่าตูหลิ่งเป็นลูกสมุนของเซวียนลี่ หัวหน้ากลุ่มกบฏที่เหลือรอดจากการถูกกวาดล้าง…หรือก็คือกลุ่มที่ซุ่มโจมตีจินเทียนหลุน!“ใช้ประโยชน์ได้หรือไม่ต้องลองหยั่งเชิงดูก่อน จับตาดูเอาไว้ นางเผลอเมื่อไรข้าจะเข้าไปหยั่งเชิงนางเอง”“ขอรับ”เซวียนลี่เดินออกห่างจากจุดนี้จึงเหลือเพียงคนสนิ

บทที่ ๖๗วัดอวี้หลงและเบื้องหลังการล้างตระกูล         อู่อิงและอี้ถงยิ้มออกเมื่อเห็นร่างบางของจิ่วเหลียนฮวามุ่งหน้าออกทางหลังจวนพร้อมด้วยองครักษ์ตระกูลเฉียวทั้งสอง นางกำนัลคนสนิททั้งสามรวมถึงองครักษ์ชุดดำอีกหลายคน มองจากมุมของพวกนางแล้วอย่างไรก็เหมือนกับคุมตัวมากกว่าคุ้มกัน!“ท่านอ๋องส่งนางออกนอกจวนเป็นแน่ ก็คิดอยู่ว่าจะเป็นคนโปรดไปได้นานแค่ไหน”อู่อิงเหยียดยิ้มเย้ยยัน อี้ถงแม้จะไม่ได้แสดงออกทางสีหน้ามาก ทว่าไม่อาจเก็บแววตาสมใจเอาไว้ได้“เรื่องน่ายินดีเช่นนี้จะเก็บไว้คนเดียวได้อย่างไร”คำพูดอี้ถงทำให้อู่อิงคิดอะไรได้ พยักหน้าชวนสหายนำความนี้ไปบอกสหายนางกำนัลคนอื่นว่าชายารองที่ได้รับความโปรดปรานนักหนา ยามนี้ถูกชินอ๋องส่งออกนอกจวนไปแล้ว ไม่พอพวกนางยังใส่สีตีไข่ว่าได้ยินจินเทียนหลุนกับจิ่วเหลียนฮวาทะเลาะกันผู้ที่ไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ ผู้ที่พร้อมใจเชื่อก็เชื่อส่วนผู้ที่มาหาข่าวนั้นยิ้มทันทีเมื่อในที่สุดเป้าหมายที่ต

บทที่ ๖๙ให้ความเคารพดุแขกมิใช่ภรรยา หยางเซียงยี่สูดหายใจเข้าลึกในยามที่ได้ยินเสียงเท้าจินเทียนหลุนเดินเข้ามาในห้องหอเรือนอี้ฟาง เรือนที่ต่อไปนี้นางจะอยู่จนกว่าจะหย่าล้างสถานะพระชายาชินอ๋อง“ถวายพระพรท่านอ๋องเพคะ”มือหนาโบกไล่เสี่ยวลู่ลู่ให้ออกไปจากห้องหอ เมื่อภายในห้องเหลือเพียงสองคน จินเทียนหลุนก็เอ่ยขึ้นมาว่า…“เจ้าคงเห็นแล้วว่าพระราชโองการมีสองฉบับ ฉบับหนึ่งเรื่องสมรสพระราชทานของเรา อีกฉบับหนึ่งคือราชโองการให้หย่าล้างได้ทุกเมื่อในเวลาที่เหมาะสม”หยางเซียงยี่เปิดผ้าคลุมหน้าออกเพราะระยะห่างที่อีกฝ่ายรักษาเอาไว้ไม่ขยับเข้ามาใกล้เตียงบ่งบอกว่าเขาจะไม่ใช้คันชั่งเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว“เพคะ”ใบหน้าที่ตกแต่งงดงามไม่ได้ทำให้จินเทียนหลุนหลงอยู่ในภวังค์ความงามนั้นหยางเซียงยี่ที่หัวใจห้อมล้อมด้วยเหล็กชั้นดีก็ไม่ได้หวั่นไหวในรูปโฉมของจินเทียนหลุนเช่นกัน“เปิ่นหวางอยากให้เจ้าเข้าใจสถานการณ์ระหว่างเรา เปิ่นหวาง