All Chapters of หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ): Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ ๕๑ลองแพ้เพื่อหม่อมฉันดูบ้าง           “ถวายพระพรฝ่าบาท ขอทรง…”          “เอาละ ๆ ต่อไปนี้หากเจอกันส่วนตัวไม่ต้องทำความเคารพเจิ้นเต็มพิธีการ”          “ขอบพระทัยเสด็จพี่พ่ะย่ะค่ะ”          จินเทียนหลุนที่มือประคองจิ่วเหลียนฮวาตั้งแต่ลงจากรถม้าละมือออกเพราะขอบคุณเชษฐาแทนพระชายาตนฮ่องเต้หนุ่มเห็นความโปรดปรานที่อนุชามีให้ชายารองแล้วทนไม่ไหวเอ่ยค่อนแคะ          “ต้องขนาดนี้เชียวหรือน้องพี่ เจ้ากลัวใครมิทราบว่านางเป็นคนโปรดหรือ”          “ทูลฝ่าบาท เกรงว่าจะทราบตั้งแต่เห็นจำนวนองครักษ์แล้วพ่ะย่ะค่ะ”      &

บทที่ ๕๓คร้านจะเล่นแมวจับหนู         คนโดนชิงพระชายาไปต่อหน้าต่อตาถึงกับหน้าชา ได้สติก็ตอนที่เทพกิเลนหลุนหัวเราะเสียงแผ่ว ดวงตาจับจ้องไปยังทิศทางที่เทพบุปผาจากไป“ซ่างเสินเสมอต้นเสมอปลายยิ่งแล้ว น่าเสียดาย ๆ”จินเทียนหลุนไม่ได้ทราบพื้นหลังชีวิตเทพกิเลน แต่ใช้สายตาของบุรุษด้วยกันเองมองแล้ว เสียดายในตัวเทพบุปผาอย่างไม่ต้องสงสัย“เวลาไม่เช้าแล้ว ขอลา”เทพกิเลนผงกศีรษะลงเล็กน้อยบอกลา สิ้นคำก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาทุกคน ทุกอย่างกลับสู่สภาวะปรกติอีกครั้ง มีเพียงใจเท่านั้นที่ไม่ปรกติ“เสี่ยวหลุน หลานสะใภ้ทอดทิ้งเจ้าแล้ว”จินเทียนหลุนตีหน้านิ่งใส่เสด็จอาทันทีที่โดนล้อเช่นนี้“เสด็จอา~”ฮ่องเต้จินจิ่นฟู่หัวเราะอนุชาก่อนที่จะสั่งให้องครักษ์เตรียมเก็บของกลับพระราชวังทางด้านคนที่ลอบซุ่มดูอยู่ตลอดนั้น ยามนี้ถึงกับยีศีรษะตัวเองทันทีที่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่ใจคิด ในจังหวะที่หมุนตัวจะกลับ

บทที่ ๕๕ร่วมดื่มสุรามงคล         วันเวลาผ่านไปจนถึงวันที่จินเทียนหลุนและจิ่วเหลียนฮวาเฝ้ารอ วันนี้แขกคนสนิทของชินอ๋องตบเท้าเข้าจวนมาแสดงความยินดีแก่บ่าวสาวด้วยเจ้าสาวอาศัยอยู่ที่จวนอ๋องจึงไม่มีพิธีรับเจ้าสาวที่บ้าน ส่วนพิธีกราบไว้ฟ้าดินและกินเลี้ยงยังคงจัดตามปรกติ สอดคล้องกับจิ่วเหลียนฮวาที่เป็นคนไร้ญาติ นางไม่น้อยใจที่แต่งงานทั้งทีจะไม่เหมือนสตรีสูงศักดิ์บ้านอื่นไม่เคยมีความคิดว่าหากตระกูลหม่ายังคงยิ่งใหญ่ นางก็คงจะได้นั่งเกี้ยวแปดคนหามเข้าจวนจือเล่อแขกในงานวันนี้ล้วนเป็นแขกของจินเทียนหลุน อาทิ จินหลี่จิน จื่อเจี่ยนเฉิง ไช่จงซิน ตัวแทนจากค่ายพิทักษ์ชายแดน สหายจากสำนักจินจง สมาชิกในพรรคมารจื่อถานและอื่น ๆ ที่เป็นสหายจากในยุทธภพส่วนขุนนางนั้นไม่ได้รับเกียรติจากจินเทียนหลุนเลยแม้แต่จวนเดียว!เหล่าขุนนางที่คิดชิงเก้าอี้พระชายาเอกชินอ๋องให้บุตรหลานส่งคนมาดูลาดเลา พวกเขาจะคิดว่าพระชายารองคนนี้ไม่ได้ถูกรักเท่าที่ชื่อเสียงขจรขจายแล้วหากไม่เห็นแขกในงา

บทที่ ๕๗เปิ่นหวางโลภมากไม่ได้           จิ่วเหลียนฮวาตื่นมาด้วยอาการปวดศีรษะ แต่อีกความรู้สึกหนึ่งที่หนักหน่วงไม่แพ้กันคือส่วนล่างที่เจ็บเล็กน้อย…ไม่สิ! นางรู้สึกเจ็บไปทั้งร่างแล้ว          เมื่อหันไปมองข้างกายก็เห็นว่าจินเทียนหลุนนอนด้วยสภาพร่างกายเปลือยเปล่า มีผ้าห่มปิดจุดสำคัญไว้เท่านั้น แขนแกร่งพาดไว้กับเอวบาง ไม่ยอมให้นางห่างกายแม้แต่ตอนที่เขานอนหลับ          การขยับตัวของนางทำให้เขารู้สึกตัว เมื่อตื่นเต็มตาแล้วเห็นร่างเปลือยเปล่าของชายารักนั่งอยู่ ร่างกายเต็มไปด้วยรอยรักจากริมฝีปากเขาไม่เว้นแม้แต่แผ่นหลังก็เอื้อมมือไปคว้าตัวนางให้มานอนอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่น จรดริมฝีปากลงบนไหล่มน          “ท่านอ๋อง…”          จิ่วเหลียนฮวาเสียงแหบพร่าเพราะดื

บทที่ ๕๙ดีใจกับท่านอ๋องด้วยเพคะ รอยยิ้มบนใบหน้าจิ่วเหลียนฮวาหายไปทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของสวามี ไทเฮาเองก็เช่นกัน นางมองสีหน้าสะใภ้ เห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าซีดขาวสวนทางกับโอรสที่มีสีหน้ายิ้มแย้มก็ตบตักจินเทียนหลุนเบา ๆ“หลุนเอ๋อร์ สีหน้ายินดีเกินไปหรือไม่”จินเทียนหลุนพลันได้สติ รีบอธิบายเรื่องนี้ให้สตรีทั้งสองฟังในทันที“มิใช่อย่างที่เสด็จแม่คิดพ่ะย่ะค่ะ…เสี่ยวจิ่ว มิใช่อย่างที่เจ้าคิิด”จิ่วเหลียนฮวาปรับสีหน้ากลับมาให้เป็นปรกติ ดึงรอยยิ้มมาประดับใบหน้า“ยินดีกับท่านอ๋องด้วยเพคะ ได้ฤกษ์วันใดโปรดท่านอ๋องบอกหม่อมฉันให้ทราบ”แย่แล้วจินเทียนหลุน“เสี่ยวจิ่วอย่าเอ่ยประโยคนี้ เปิ่นหวางผิดไปแล้ว เปิ่นหวางไม่ได้อยากจะสื่อเช่นนี้ เป็นการสื่อสารที่ผิดพลาด ให้โอกาสเปิ่นหวางได้อธิบายก่อน”ก่อนหน้านี้ไทเฮาเป็นห่วงความรู้สึกของจิ่วเหลียนฮวา จนกระทั่งเห็นท่าทางร้อนรนของจินเทียนหลุนถึงได้เบาใจ ในใจคิด…